Ad Anker schreef:Hollander schreef:Serieuze vraag: hoe zou jij het voor je willen zien?
Deze moeilijke vraag is wel de vraag waar het om draait. Ik roep mannen die een interview geven op om concreet te worden. En nu krijg ik de vraag van Hollander. Terecht.
1. Ik deel de visie van Zita. Oog hebben voor geestelijke herkenning en dat ook uitspreken is een mooie stap.
2. Dichtgetimmerde dogmatiek is vruchteloos gebleken. Ik stel voor om opnieuw te beginnen. Calvijn en à Brakel. Dat is de basis. Latere dogmatieken zijn strijdpamfletten en hoewel inhoudelijk prima toch remmend in de zoektocht naar eenheid.
3. Ik geloof dat de hervormde kerk de door God geschonken kerk is, bevrijd van het Roomse zuurdesem. Met ds. Hoogerland zeg ik dat afgescheidenen in de schuld staan tegenover die kerk. En de duivel heeft het voor elkaar. Sinds 2004 is er het vraagstuk wat de vaderlandse kerk is. Ik meen de PKN. En zoeken naar eenheid begint met een openbare schuldbelijdenis richting de door God geschonken kerk in Nederland.
We beginnen vaak verkeerd. We willen graag gelijk organisatorisch wat regelen. Alle GBS, SGP of andere kanselruilachtige initiatieven zijn kansloos en onvruchtbaar wanneer de basis niet is een ootmoedige schuldbelijdenis over de breuk van de kerk in Nederland.
Volledig eens met punt 1 en 2.
Punt 3 begrijp ik niet goed, ik geloof dat de Vroege Kerk geschonken is en, net als alle goede gaven, door de mens verduisterd. Daarom geeft de goede God een "reveil" in de Reformatie. Een geschonken kerk. Ook verduisterd door de mens. Weer geeft de goede God verheldering, door de Afscheiding en door opwekking(en) in de Hervormde Kerk.
Maar waarom dan terug naar de "Hervormde Kerk"? Ik laat me graag corrigeren maar in het OT staat toch ook geen oproepen dat Israël in Juda weer samen moeten gaan? Nergens in de Schrift lees ik oproepen om tot eerdere organisatorische structuren terug te gaan? Enkel oproepen om terug te keren naar het Woord. De Schrift zegt ook nergens dat het volk eigenlijk terug zou moeten naar een theocratie toen het eenmaal een koninkrijk was. Nergens in de Bijbel vind ik aanwijzingen dat, als iets in het verleden fout is gegaan, dat ook de gevolgen hiervan gecorrigeerd moeten worden. Overigens is dit praktisch uiteraard ook in veel gevallen niet mogelijk, netzomin een bastaard kind als niet bestaand beschouwd kan worden. Wel moet de zonde uitgebannen moet worden.
Dat geld ook voor "schuldbelijdenis". Dat moet voor God. En het leven, de praktijk, wijst uit of het gemeend is.
Dat we vaak verkeerd beginnen helemaal mee eens. Het begint niet met organisatorisch. Laat de leden - en predikanten! - die eenheid (en kanselruil) wel zien zitten dat duidelijk maken door onder elkaars gehoor te gaan zitten. Daarom vind ik die oproep van @Refo een hele goede. Dat is een praktische uiting van ootmoed, van de ander uitnemender achten dan zichzelf. Dat is een ootmoedige schuldbelijdenis! Niet een voorgebakken, tot in detail uitgewerkte verklaring waarin tot op de tittel en jota is uitgerekend dat beide partijen wel evenveel toegeven en zich vernederen, uitspraak over onze voorouders. En - ik ken ds. Hoogerland niet, en heb zijn boekje nog niet gelezen - ik hoop dat hij regelmatig zich begeeft onder het gehoor van predikanten waarmee herkenning is ongeacht hun verband of ligging. Die wetenschap zou kracht doen bij het lezen van zo'n boekje.
Terecht wordt aangegeven dat "organisatie" niet het begin is, tegelijk is de richting die aangewezen wordt, terug naar de Hervormde Kerk, een "organisatorische". Dat lijkt elkaar tegen te spreken.
En daarnaast ben ik van mening dat er van b.v. de boekjes en artikelseries vele zijn maar dat ze niet gaan over de echte fronten die - en daarin zijn we inderdaad een - in alle organisaties als stromingen hun duizenden verslaan. De fronten die in het artikel van dhr. Geelhoed zo duidelijk worden benoemd. In een oorlog vechten divisie's, regimenten en peletons zij aan zij. Met verschillende wapens, kleuren en vlaggen.
