Gereformeerde Gemeenten

[Valcke]

Zondag 7 en zondag 23 zijn twee zijden van dezelfde zaak.

Zondag 7 (antw. 21): "Een waar geloof is.... ook een vast vertrouwen, hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is, uit louter genade, alleen om der verdienste van Christus wil."

Zondag 23: "... Dat ik in Christus voor God rechtvaardig ben, en een erfgenaam des eeuwigen levens ... Hoe zijt gij rechtvaardig voor God? Alleen door een waar geloof in Jezus Christus ...."

Het kan dan ook niet zijn dat iemand weten mag een gelovige te zijn, terwijl hij/zij niet weten mag voor God in Jezus Christus gerechtvaardigd te zijn. In de inwendige roeping wordt het geloof geschonken. Dan wordt er ook iets geschonken van de zoete troost van de vergeving van zonden. Dat kan verdonkerd en verduisterd worden, maar dat maakt voor het wezen van de zaak geen verschil. Iedere gelovige heeft deel aan de rechtvaardigmaking.

Zondag 23 spreekt niet over de mate van het rechtvaardigend geloof, maar van het rechtvaardigend geloof zélf. Het slot van antwoord 60: '... zoverre ik zulke weldaad met een gelovig hart aanneem ...' is ook helemaal niet bedoeld om de stánd van de gelovige te duiden, maar geeft alleen aan wat er noodzakelijk is, namelijk het waar zaligmakend en rechtvaardigend geloof. Het is het een of het ander, een mens bezit het geloof en is dan ook gerechtvaardigd, of een mens bezit noch het geloof noch de rechtvaardiging.

Hoe is deze leer der vaderen toch zo verduisterd geworden? Lees Calvijn, Luther, de gereformeerde vaderen van de 17e eeuw, Van der Groe, enzovoort. Zij leerden met eenvoud dat geloof en rechtvaardigmaking ten nauwste aan elkaar verbonden waren. Nooit, maar dan ook nooit hebben zij daar iets tússen geplaatst of deze zaken uit elkaar getrokken. Iedere ware gelovige mag zeggen (al kan dat zeker zijn met grote schroom) dat hij deel heeft aan de vergeving van zonden en in Christus voor God gerechtvaardigd is.

[J.C. Philpot]

Ik loees bij de oudvaders niet van kinderen van God die de rechtvaardiging nog niet kennen, en van de stelling dat slechts enkele van Gods kinderen dit kennen.

Het kleinste oprechte geloof, is volledig rechtvaardigend van aard.

Verder merken wij de rechtvaardigmaking hier ook aan, zoals die tegelijk of gelijkzaan geschiedt in Gods vierschaar, en in van de mensen consciëntie. Want van geen andere rechtvaardig¬making spreekt de Heilige Schrift, gelijk ook niet onze formulie¬ren. Het moet ook noodwendig alzo volgen uit de samen bestaanbaarheid van de twee daden van de rechtvaardigmaking, na¬melijk de Goddelijke toerekening en de menselijke aanneming van Christus' gerechtigheid, dat de rechtvaardigmaking gelijk¬zaan geschiedt van God in de hemel, en in de consciëntie des gelovigen. Tussen die beiden is een zodanig volstrekt noodza¬kelijk verband, dat Gods rechtvaardigen in de hemel geen ogenblik bestaat, zonder zijn rechtvaardigen in des gelovigen consciëntie, weshalve die twee als onderscheiden, maar in het minste niet vaneen gescheiden moeten worden.

Deze dingen klaarheidhalve almede vooruit gezonden zijnde, zo zullen wij hier nu ons gevoelen, omtrent de voorgestelde verschilstaat, ook terneder stellen, hetgeen summierlijk hierop uitkomt, dat aan beide zijden, van de rechtvaardigmaking in de verschil¬staat niet recht geleerd wordt, maar dat dezelve van de ene zijde te laat gesteld wordt, en dat zij aldus beiden dwalen, elk in een bijzonder uiterste, die in dezer voege dit hoogwichtige geloofsartikel zouden willen opnemen en begrijpen.

Het komt ons voor, dat zij die de rechtvaardigmaking willen stellen vóór het geloof, teveel zien op de rechtvaardigmaking of de toerekening alleen aan Gods zijde. En wederom dat de anderen, die de rechtvaardigmaking willen stellen na het ge¬loof, hier teveel of te sterk zien, op het geloof alleen aan 's mensen zijde, en te weinig op de rechtvaardigmaking en toe¬rekening aan de zijde Gods. Doch om van dit Goddelijk genade¬werk een recht verstand te bekomen, is het volstrekt noodza¬kelijk, dat men gelijk en evenzeer het oog moet slaan op de rechtvaardigmaking, zoals God die uit genade om Christus toegerekende gerechtigheid aan de zondaar die gelooft, bewijst en doet.

Rechtvaardigmaking en geloof zijn doch allernauwst aan el¬kander verbonden en verenigd, en kunnen volstrekt niet van elkander gescheiden worden, zelfs niet voor een ogenblik, maar zij zijn aan te merken als een daad Gods en als het mid¬del, waardoor dezelve geschiedt, en dus niet zonder het mid¬del, en het middel niet zonder de daad. God rechtvaardigt NB. alleen de gelovige zondaar, die Hijzelf door het geloof, ja door de Geest des geloofs, inlijft in Christus. Doch buiten Christus en zonder het geloof wordt nooit iemand van Hem gerechtvaardigd.
Wanneer God de gelovige zondaar rechtvaardigt in de vier¬schaar des hemels, dan doet Hij zulks terzelfder tijd NB. ook in de consciëntie. Het is in de grond één en dezelfde werking van Gods genade, die in de hemel geschiedt, en in de consciëntie door middel van het geloof.

[ejvl]

Weet iemand nog wat rechtvaardigmaking en heiligmaking inhoudt?
Of wat de rechtvaardiding in de vierschaar inhoudt?
Ik zie dat de gereformeerde leer enorm verkracht wordt, en het werk van een drie-enig God wordt ontkent en als iets geheel vreemds voorgesteld. Hoe kunnen wij in zo'n context de Bijbel lezen, en Gods volk verstaan? De (dat zou in dit geval nuttig zijn) bekeringsgeschiedenissen? Of willen dit geheel ontkennen in zo'n zin: Ik begrijp het niet dus het klopt niet? Wat een kracht der dwaling als we dit geloven.

De rechtvaardigmaking is zondag 7.
Een waar geloof is een stellig weten of kennis, waardoor ik allesvoor waarachtig houd, dat ons God in Zijn Woord geopenbaard heeft , maar ook een vast vertrouwen , hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijnhart werkt , dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden,eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is, uit louter genade,alleen om der verdienste van Christus wil.
Gods kinderen gaan allemaal een eigen weg maar het is zeer zeker geen norm om te spreken over Christus te kennen met een openstaande schuld. Voor Comrie kom je dat ook niet tegen bij de oudvaders. Als Christus gekend mag worden, is mij vergeving van zonden geschonken. Lees hierboven nogmaals zondag 7.

Ik zou met instemming Valcke willen citeren:

Hoe is deze leer der vaderen toch zo verduisterd geworden? Lees Calvijn, Luther, de gereformeerde vaderen van de 17e eeuw, Van der Groe, enzovoort. Zij leerden met eenvoud dat geloof en rechtvaardigmaking ten nauwste aan elkaar verbonden waren. Nooit, maar dan ook nooit hebben zij daar iets tússen geplaatst of deze zaken uit elkaar getrokken. Iedere ware gelovige mag zeggen (al kan dat zeker zijn met grote schroom) dat hij deel heeft aan de vergeving van zonden en in Christus voor God gerechtvaardigd is.

[Johann Gottfried Walther]

Ik weet het ook niet Valcke, iedereen belijdt dat de rechtvaardigmaking zeer belangrijk is, een kernpunt van de leer, en als je erin dwaalt dan dwaal je in meer, maar toch zijn er zeer verschillende visies op.

Ik las gisteren in de Synopsis of overzicht van de zuiverste theologie (1625) en ook daar wordt de rechtvaardigmaking duidelijk met Christus verbonden, geloof - kennis van Christus - kennis van verzoening/rechtvaardigheid in Christus. Het hoort bij elkaar en wordt bij elkaar gehouden.
Ook Van der Groe, houdt het bij elkaar en kent geen geloof zonder kennis van het borgtochtelijke werk van Christus het HIJ voor mij,
en geloof met kennis van het plaatsvervangend werk van Christus.

Men was zeer scherp als je dat niet kent, dan ken je Christus niet echt, en is er geen waar geloof.

[-DIA-]

Weet iemand nog wat rechtvaardigmaking en heiligmaking inhoudt?
Of wat de rechtvaardiding in de vierschaar inhoudt?
Ik zie dat de gereformeerde leer enorm verkracht wordt, en het werk van een drie-enig God wordt ontkent en als iets geheel vreemds voorgesteld. Hoe kunnen wij in zo'n context de Bijbel lezen, en Gods volk verstaan? De (dat zou in dit geval nuttig zijn) bekeringsgeschiedenissen? Of willen dit geheel ontkennen in zo'n zin: Ik begrijp het niet dus het klopt niet? Wat een kracht der dwaling als we dit geloven.

De rechtvaardigmaking is zondag 7.
Een waar geloof is een stellig weten of kennis, waardoor ik allesvoor waarachtig houd, dat ons God in Zijn Woord geopenbaard heeft , maar ook een vast vertrouwen , hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijnhart werkt , dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden,eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is, uit louter genade,alleen om der verdienste van Christus wil.
Gods kinderen gaan allemaal een eigen weg maar het is zeer zeker geen norm om te spreken over Christus te kennen met een openstaande schuld. Voor Comrie kom je dat ook niet tegen bij de oudvaders. Als Christus gekend mag worden, is mij vergeving van zonden geschonken. Lees hierboven nogmaals zondag 7.

Ik zou met instemming Valcke willen citeren:

Hoe is deze leer der vaderen toch zo verduisterd geworden? Lees Calvijn, Luther, de gereformeerde vaderen van de 17e eeuw, Van der Groe, enzovoort. Zij leerden met eenvoud dat geloof en rechtvaardigmaking ten nauwste aan elkaar verbonden waren. Nooit, maar dan ook nooit hebben zij daar iets tússen geplaatst of deze zaken uit elkaar getrokken. Iedere ware gelovige mag zeggen (al kan dat zeker zijn met grote schroom) dat hij deel heeft aan de vergeving van zonden en in Christus voor God gerechtvaardigd is.

Misschien kunnen we het zo zeggen: Zondag 7 is de zaak, en Zondag 23 is de bate, de vrucht van de zaak.

[Ad Anker]

Hier is al veel over geschreven. In 2013 verscheen er een boekje van wijlen ds. Tj. de Jong over deze vraagstukken. Zeer verhelderend! Hij handelt dan over de gelijkenis (of werkelijkheid) van de tollenaar in de tempel:

Gods Woord vermeldt dat deze tollenaar rechtvaardig mocht zijn voor God, namelijk in de verzoening met Christus, waar heel de tempeldienst heen wees. Dat heeft hij gewis gekend in zijn ziel, door toepassing van Boven. In hoeverre hij dit alles met het verstand kon beredeneren, is een tweede. Daar gaat het ook niet om. We mogen ervan uitgaan dat de Heere in zijn ziel gaf te smaken dat zijn zonde en schuld verzoend en betaald was. Dat is de hoofdzaak. Dat is ook noodzaak. Moeten we alles intellectueel op een rij hebben? Moeten we alles tot in het laatste detail kunnen uitwerken? Moeten we in alle teksten de gehele geloofsleer in al haar facetten kunnen terugvinden? Nee. Wat dan wel? Het gaat om de boodschap der Schrift en deze boodschap is: in Adam een verloren zondaar en schuldenaar, en in Christus een mens die mag weten dat de zondeschuld voldaan en verzoend is. De tollenaar heeft in zijn ziel in geloof mogen verstaan dat de woorden van Psalm 32:1 (ber.) hem ten deel zijn gevallen. O, wat een wonder! En dat door genade. Dat we allen mochten weten wat David zong: 'Welzalig is de mens, wien 't mag gebeuren, dat God naar recht hem niet wil schuldig keuren.' De mens. En dan mag hij verwonderd op zichzelf wijzen: ik ben die welzalige mens. Waarom? Waardoor? Waarin? Omdat God in Christus mij niet wil schuldig keuren. Christus heeft voor mij aan de wet voldaan, aan het recht voldaan, alle schuld betaald, alle zonde verzoend in Zijn voldoenend werk.

Uit: gerechtvaardigd in zijn huis, overdenkingen over de tollenaar in de tempel, ds. Tj. de Jong, 2013

Dit boekje is duidelijk en een weerlegging van de theologie zoals door Jantje opgetekend hier. Daardoor ligt er een sluier over de kerk. Al merk ik wel dat de erg stringente gangen- en standenleer wel wat losgelaten wordt. Het is werkelijk onmogelijk om half-gerechtvaardigd te zijn. Dit te belijden is tot oneer van de Heere.

[ejvl]

Misschien kunnen we het zo zeggen: Zondag 7 is de zaak, en Zondag 23 is de bate, de vrucht van de zaak.

Dat ben ik zeker met u eens. Wel met de kantekening dat de zaak in zondag 7 ook gekend wordt, hoe verduisterd, aangevallen en bestreden ook. Het wordt wel gekend.

[-DIA-]

We kennen allemaal de bekende Jannetje van Dijkhuizen, neem ik even aan. Wat hier geschreven wordt lijkt me nuttig om te verstaan, ook al is het verstandelijk.
https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... b9628d7877

[-DIA-]

Misschien kunnen we het zo zeggen: Zondag 7 is de zaak, en Zondag 23 is de bate, de vrucht van de zaak.

Dat ben ik zeker met u eens. Wel met de kantekening dat de zaak in zondag 7 ook gekend wordt, hoe verduisterd, aangevallen en bestreden ook. Het wordt wel gekend.

Ja dan zijn we het eesns, want het gaat in de eerste plaats erom of we ze zaak kennen. En die zaak wordt in de navolgenden zondagen breder, stap voor stap uitgelegd. Zo staat ook de wet en het gebed in het stuk der dankbaarheid, dus na Zondag 7.

[ejvl]

Misschien kunnen we het zo zeggen: Zondag 7 is de zaak, en Zondag 23 is de bate, de vrucht van de zaak.

Dat ben ik zeker met u eens. Wel met de kantekening dat de zaak in zondag 7 ook gekend wordt, hoe verduisterd, aangevallen en bestreden ook. Het wordt wel gekend.

Ja dan zijn we het eesns, want het gaat in de eerste plaats erom of we ze zaak kennen. En die zaak wordt in de navolgenden zondagen breder, stap voor stap uitgelegd. Zo staat ook de wet en het gebed in het stuk der dankbaarheid, dus na Zondag 7.

Precies.
Maar daarin begrijp ik ds Moerkerken, en ook ds van Laar, niet in. Ds Moerkerken zegt aangaande zondag 23:

Volk des Heeren, kon u meekomen? Toen we u gezegd hebben hoe God Zijn volk leidt, kon u toen mee? Misschien zult u zeggen ik mag niet ontkennen wat er gebeurd is. Ik mag ook niet ontkennen dat ik ooit iets van de beminnelijkheid van de Middelaar gezien heb. Maar om nu te mogen geloven dat de Heere mij vrijgesproken heeft, o nee, daar sta ik voor. Het anker van mijn ziel is nog niet
door het Voorhangsel in het binnenste heiligdom gegaan.

Terwijl het wezen, de zaak, zondag 7 is en daar ook de vrijspraak bij hoort. Geloof en rechtvaardigmaking.
Wat ds Moerkerken verder zegt begrijp ik wel over de zoetigheid genieten maar niet wat hij hier zegt over vrijspraak.

[-DIA-]

Misschien kunnen we het zo zeggen: Zondag 7 is de zaak, en Zondag 23 is de bate, de vrucht van de zaak.

Dat ben ik zeker met u eens. Wel met de kantekening dat de zaak in zondag 7 ook gekend wordt, hoe verduisterd, aangevallen en bestreden ook. Het wordt wel gekend.

Ja dan zijn we het eesns, want het gaat in de eerste plaats erom of we ze zaak kennen. En die zaak wordt in de navolgenden zondagen breder, stap voor stap uitgelegd. Zo staat ook de wet en het gebed in het stuk der dankbaarheid, dus na Zondag 7.

Precies.
Maar daarin begrijp ik ds Moerkerken, en ook ds van Laar, niet in. Ds Moerkerken zegt aangaande zondag 23:

Volk des Heeren, kon u meekomen? Toen we u gezegd hebben hoe God Zijn volk leidt, kon u toen mee? Misschien zult u zeggen ik mag niet ontkennen wat er gebeurd is. Ik mag ook niet ontkennen dat ik ooit iets van de beminnelijkheid van de Middelaar gezien heb. Maar om nu te mogen geloven dat de Heere mij vrijgesproken heeft, o nee, daar sta ik voor. Het anker van mijn ziel is nog niet
door het Voorhangsel in het binnenste heiligdom gegaan.

Terwijl het wezen, de zaak, zondag 7 is en daar ook de vrijspraak bij hoort. Geloof en rechtvaardigmaking.
Wat ds Moerkerken verder zegt begrijp ik wel over de zoetigheid genieten maar niet wat hij hier zegt over vrijspraak.

Het gaat over het missen van de persoonlijke toepassing. En daar kan ik ik verder ook niet wat over zeggen, alleen dat ik a. verstandelijk begrijp waar het over gaat, b. wat ik mis, en c. waar het komen moet.

[Posthoorn]

Zijn er ook preken van vóór 1945 in de GG waarin dit zo geleerd is? Ik heb mij daar nooit zo op georiënteerd.

Dat niet alle kinderen van God Zondag 23 'meemaken', vind je ook terug bij ds. G. van Reenen en ds. G.H. Kersten.

En bij ds R. Kok ?

Weet ik niet, maar ik vermoed dat hij er ook zo over dacht.

[Piet Puk]

Wat een nutteloze discussie dit. Er is sprake van begripsverwarring en in mijn optiek zorgt dit enkel voor harde hoofden. Ongetwijfeld niet ten goede van de verhoudingen op het forum

[ejvl]

Het gaat over het missen van de persoonlijke toepassing. En daar kan ik ik verder ook niet wat over zeggen, alleen dat ik a. verstandelijk begrijp waar het over gaat, b. wat ik mis, en c. waar het komen moet.

Ik begrijp het zelfs verstandelijk niet aangezien in zondag 7 staat:
maar ook een vast vertrouwen , hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt , dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden,eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is, uit louter genade,alleen om der verdienste van Christus wil.
Dat is de persoonlijke toepassing.

[DDD]

De aanleiding voor deze discussie ging overigens zeker niet over de bewuste beleving van de rechtvaardigmaking, maar een heel aantal stappen daarvóór.

Ik vind het erg betreurenswaardig dat de extra moeite die de Heere doet om twijfelzieke gelovigen alsnog van hun aandeel in Christus te overtuigen ertoe leidt dat deze bijzondere ervaringen een norm worden voor alle gelovigen. Terwijl deze ervaringen niet nodig zouden zijn als de gelovigen God op zijn Woord geloven.