Gereformeerde Gemeenten

[Herman]

De geschetste problematiek is precies de reden waarom wij in onze gezindte leren 'tenzij dat iemand wederom geboren wordt, hij kan het koninkrijk Gods niet zien'.

Alle praktische zaken ten spijt, als dat niet de begeerte van het hart van de jongelui wordt, komt er niets van bekering terecht.

De vragen en bewogenheid die bij jongeren worden opgemerkt zijn bemoedigend. Maar vele jongeren kunnen het met hun vragen (en een boezemzonde achter de hand) prima uithouden. De nood kan je maar op een betrekkelijke manier bij de kerk lenigen, maar de Heere zelf laat geen bidder staan.

[Valcke]

Ik kom het afgelopen jaar vrij regelmatig mensen (geen jongelui) tegen die echt met grote nood zitten. Vaak zitten ze hun hele leven al in de GG, maar ze hebben daar grote moeite mee. Dan gaat het vooral over onduidelijke prediking, weinig antwoord op echte levensvragen en de houding van dominee en kerkenraad daarin. Kerkenraad/dominees hebben wel een spiegel, maar alleen om anderen voor te houden.
Ik spreek nu dus die mensen na, maar ik wil wel even melden:
Het zijn geen mensen die
- van het éne naar het andere kerkverband hoppen
- geen liefde tot hun gemeente voelen
- zoeken naar meer ruimte voor wereldgelijkvormigheid

Het zijn wél mensen die
- zitten met levensvragen
- het ontzettend moeilijk zouden vinden om hun kerkverband te verlaten
- vaak worstelen met het heil van hun kinderen

Ik geloof dat er veel aan de hand is. Om dat af te doen met 'een teken van de tijdgeest' vind ik veel te mager.
Dit zijn alleen mijn eigen waarnemingen, voor wat die waard zijn.

Ik wil hem wel graag omhoog halen. Ik denk namelijk dat dit een hele goede weergave is van wat we zien gebeuren. En ik zeg dit met bezorgdheid. Mijn oudste is nu 12 jaar, ik maak me zorgen dat ze in zo'n kerkelijke omgeving opgroeit. En toch, God is almachtig. Ik ga hier natuurlijk verder niet specifiek op in, omdat ik niet anoniem post en het gesprek op een andere manier heb te voeren. Maar dit verhaal van eilander raakt me behoorlijk.

Ik wil geen goedkoop antwoord geven op de posts van Eilander en Ad. Maar ik geloof toch dat het alles te maken heeft met de geestelijke armoede in de prediking alsook bij gemeenteleden en het gebrek aan werkelijke voorbeelden. Ik zeg dit niet slechts van anderen, maar ook zelf schiet ik zeer te kort als het gaat om het zijn van een werkelijk voorbeeld voor kinderen en omgeving.

Werkelijk zoekende jongeren zouden mi veel baat kunnen hebben bij het lezen en bestuderen van de geschriften van Reformatie en oudvaders, en dan vooral de puriteinen en Schotten. Daar vind je echte antwoorden op alle (!) levensvragen en geestelijke voorbeelden. En neem dan ook een predikant als ds Paauwe erbij die ook echt onderwijs en antwoorden geeft.

De werkelijke remedie is wederkeer tot God en de beproefde leer der vaderen van ons en onze kinderen in de weg van geloof en bekering. En niet een surrogaat met allerlei mitsen, maren, gestalten en ongereformeerde onderscheidingen.

[Geytenbeekje]

Misschien herkent Jantje de problematiek niet zo omdat hij in een andere GG milieu verkeert en/of wellicht geen vader is van opgroeiende kinderen.

Omdat het ook wel degelijk verschilt waar je kerkt...

[Posthoorn]

Werkelijk zoekende jongeren zouden mi veel baat kunnen hebben bij het lezen en bestuderen van de geschriften van Reformatie en oudvaders, en dan vooral de puriteinen en Schotten.

Eerlijk gezegd vind ik veel Nederlandse oudvaders niet helder als het gaat om geloof en bekering. Daar zijn de puriteinen en Schotten duidelijker in, evenals ds. Paauwe.
Brakel, Smytegelt, Immens, ze hebben allemaal iets onduidelijks als het gaat over het tot geloof komen, over de openbaring van Christus aan de ziel. (GG-)predikanten die daar ook niet duidelijk in zijn, kunnen zich met recht op hen beroepen. Dus met zo'n algemene verwijzing naar 'de vaderen' (onze predikant doet dat ook regelmatig) moet je m.i. toch voorzichtig zijn. Ook hier geldt: iedere ketter heeft zijn letter.

[eilander]

Ik kom het afgelopen jaar vrij regelmatig mensen (geen jongelui) tegen die echt met grote nood zitten. Vaak zitten ze hun hele leven al in de GG, maar ze hebben daar grote moeite mee. Dan gaat het vooral over onduidelijke prediking, weinig antwoord op echte levensvragen en de houding van dominee en kerkenraad daarin. Kerkenraad/dominees hebben wel een spiegel, maar alleen om anderen voor te houden.
Ik spreek nu dus die mensen na, maar ik wil wel even melden:
Het zijn geen mensen die
- van het éne naar het andere kerkverband hoppen
- geen liefde tot hun gemeente voelen
- zoeken naar meer ruimte voor wereldgelijkvormigheid

Het zijn wél mensen die
- zitten met levensvragen
- het ontzettend moeilijk zouden vinden om hun kerkverband te verlaten
- vaak worstelen met het heil van hun kinderen

Ik geloof dat er veel aan de hand is. Om dat af te doen met 'een teken van de tijdgeest' vind ik veel te mager.
Dit zijn alleen mijn eigen waarnemingen, voor wat die waard zijn.

Wil je nu met deze posting suggereren dat dit een specifiek GG probleem is ?

Eerlijk gezegd denk ik inderdaad dat dit een specifiek GG-probleem is. Ik haast mij te zeggen dat dat geenszins betekent dat we in onze kerk geen problemen hebben, begrijp me goed! Ook niet dat dat problemen van mindere aard zijn.
Maar ik kan er niet om heen dat de mensen die ik spreek (beperkte waarneming, ik zeg het nogmaals!) zich alleen in de GG bevinden. Dat zou bv. kunnen betekenen dat anderen makkelijker overstappen, en dat is beslist niet positief.

Ik vind het altijd pijnlijk om te horen.

De mening van @Valcke is ook mijn mening. Dat is ook altijd het advies dat ik geef in die gevallen: probeer te bidden voor je predikant/kerkenraad, maar ook: haal onderwijs uit oudvaders en puriteinen!

[Valcke]

Werkelijk zoekende jongeren zouden mi veel baat kunnen hebben bij het lezen en bestuderen van de geschriften van Reformatie en oudvaders, en dan vooral de puriteinen en Schotten.

Eerlijk gezegd vind ik veel Nederlandse oudvaders niet helder als het gaat om geloof en bekering. Daar zijn de puriteinen en Schotten duidelijker in, evenals ds. Paauwe.
Brakel, Smytegelt, Immens, ze hebben allemaal iets onduidelijks als het gaat over het tot geloof komen, over de openbaring van Christus aan de ziel. (GG-)predikanten die daar ook niet duidelijk in zijn, kunnen zich met recht op hen beroepen. Dus met zo'n algemene verwijzing naar 'de oudvaders' moet je m.i. toch voorzichtig zijn.

Prima, mee eens, al zie ik toch grote verschillen tussen de oudvaders die je noemt en de GG. Laat ik dan concreet enkele namen noemen van schrijvers die mi zeer helder zijn en tot de echte antwoorden komen als het gaat om de wezenlijke vragen (zonder anderen uit te sluiten):
- Thomas Boston
- de beide Erskines
- Luther
- Calvijn
- Olevianus
- ds Paauwe
- Robert Traill
- George Whitefield (ook eenvoudig te lezen)
- Jodocus van Lodenstein
- Theodorus van der Groe, catechismuspreken en brieven

[Bertiel]

Als ik dit zo allemaal lees, en vergelijk bij wat ik zelf hoor in een rechtse HHK en dat afzet tegen hetgeen ik in de "oude schrijvers" lees, dan zijn heel erg veel preken ontzettend leeg en arm! Het wordt schriftuurlijk-bevindelijk genoemd maar dat is het absoluut niet! Het zijn vaak beschrijvende preken met een vrome wens op het eind. Als er enkel gevraagd wordt: "(her)kent u er iets van" en enkel gezegd wordt dat er een Zaligmaker is, dan is het leeg.
Woensdagavond zat ik nog wat te lezen, ik kwam van de verklaring van de DL van ds. L. Vroegindeweij, over het bevel van bekering en geloof, terecht bij het laatste hoofdstuk van Boston's uitleg over het genadeverbond.
Wat een rijke aanmoediging om naar Christus te vluchten, hoe en wie je ook bent. Dat wordt niet de Christus voorgesteld, maar ook aangeboden en je wordt aangereikt hoe je mag vluchten tot Christus, en hoe je moet vluchten.
Je wordt in de klem gebracht en dat is wat veel preken tegenwoordig missen.
Ik moet nog vaak denken aan wat ds Harinck aantal weken terug zei in het RD, over een doodgepreekte gemeente!
En dan is het niet vreemd dat als je in aanraking komt met een gemeente waar dit wel op een schriftuurlijke manier gebracht wordt, de jeugd dan overstapt of afhaakt, als predikanten en ouderlingen vaak niet verder komen met: "als ik me niet vergis..."

[Mannetje]

Ik moet in dit hele draadje denken aan een stukje uit het synodeverslag in het RD:
Volgens ds. G. Clements (Gouda) vraagt de huidige tijd, waarin het leven steeds gejaagder dreigt te worden, van ambtsdragers dat zij ook naar zichzelf kijken. Bijvoorbeeld als het gaat om het lezen van oude schrijvers. „Wil ik dat aan de catechisanten leren, dan moet ik dat ook zelf doen.” Ds. P. D. den Haan (Tholen) stelde in aanvulling daarop dat het van groot belang is dat jongeren nog aan ouderen kunnen zien wat het is om de Heere te vrezen.
Niet omdat het onze eigen dominee (nog) is, maar omdat ik denk dat zijn uitspraak zoveel verklaart, heb ik een stukje onderstreept.

[Mara]

Ds. P. D. den Haan (Tholen) stelde in aanvulling daarop dat het van groot belang is dat jongeren nog aan ouderen kunnen zien wat het is om de Heere te vrezen.

Zien?
Of horen?

[Bertiel]

De geschetste problematiek is precies de reden waarom wij in onze gezindte leren 'tenzij dat iemand wederom geboren wordt, hij kan het koninkrijk Gods niet zien'.

Alle praktische zaken ten spijt, als dat niet de begeerte van het hart van de jongelui wordt, komt er niets van bekering terecht.

De vragen en bewogenheid die bij jongeren worden opgemerkt zijn bemoedigend. Maar vele jongeren kunnen het met hun vragen (en een boezemzonde achter de hand) prima uithouden. De nood kan je maar op een betrekkelijke manier bij de kerk lenigen, maar de Heere zelf laat geen bidder staan.

Als alle kerkenraden ook dit soort oneliners pareren, dan hebben we precies de oorzaak te pakken waarom ook serieuze jongeren afhaken!
Of ze gaan naar een ander kerkverband, of een kerk verderop, of verhuizen naar een plaats met een prediking waar een bijbelse leer is (en dan bedoel ik van rechts naar links!!!) en de gemeente is ze kwijt en het evenwicht is zoek.

[eilander]

Ds. P. D. den Haan (Tholen) stelde in aanvulling daarop dat het van groot belang is dat jongeren nog aan ouderen kunnen zien wat het is om de Heere te vrezen.

Zien?
Of horen?

Beide natuurlijk. Het is geen tegenstelling.

[ZLG]

Werkelijk zoekende jongeren zouden mi veel baat kunnen hebben bij het lezen en bestuderen van de geschriften van Reformatie en oudvaders, en dan vooral de puriteinen en Schotten.

Eerlijk gezegd vind ik veel Nederlandse oudvaders niet helder als het gaat om geloof en bekering. Daar zijn de puriteinen en Schotten duidelijker in, evenals ds. Paauwe.
Brakel, Smytegelt, Immens, ze hebben allemaal iets onduidelijks als het gaat over het tot geloof komen, over de openbaring van Christus aan de ziel. (GG-)predikanten die daar ook niet duidelijk in zijn, kunnen zich met recht op hen beroepen. Dus met zo'n algemene verwijzing naar 'de oudvaders' moet je m.i. toch voorzichtig zijn.

Prima, mee eens, al zie ik toch grote verschillen tussen de oudvaders die je noemt en de GG. Laat ik dan concreet enkele namen noemen van schrijvers die mi zeer helder zijn en tot de echte antwoorden komen als het gaat om de wezenlijke vragen (zonder anderen uit te sluiten):
- Thomas Boston
- de beide Erskines
- Luther
- Calvijn
- Olevianus
- ds Paauwe
- Robert Traill
- George Whitefield (ook eenvoudig te lezen)
- Jodocus van Lodenstein
- Theodorus van der Groe, catechismuspreken en brieven

Wel apart, ds Paauwe in het rijtje met verder alleen maar oudvaders.

[Mannetje]

Ds. P. D. den Haan (Tholen) stelde in aanvulling daarop dat het van groot belang is dat jongeren nog aan ouderen kunnen zien wat het is om de Heere te vrezen.

Zien?
Of horen?

Horen heeft geen zin als het niet te zien is.

En verder heeft Eilander al geantwoord.

[Valcke]

Wel apart, ds Paauwe in het rijtje met verder alleen maar oudvaders.

Het is een persoonlijk lijstje en toch net ook meer dan persoonlijk, want ik ken heel wat mensen die juist deze auteurs veel lezen (mensen soms met verschillende achtergronden). En verder is het ook zo vreemd niet wanneer je de schrijvers onderling vergelijkt.

[Herman]

De geschetste problematiek is precies de reden waarom wij in onze gezindte leren 'tenzij dat iemand wederom geboren wordt, hij kan het koninkrijk Gods niet zien'.

Alle praktische zaken ten spijt, als dat niet de begeerte van het hart van de jongelui wordt, komt er niets van bekering terecht.

De vragen en bewogenheid die bij jongeren worden opgemerkt zijn bemoedigend. Maar vele jongeren kunnen het met hun vragen (en een boezemzonde achter de hand) prima uithouden. De nood kan je maar op een betrekkelijke manier bij de kerk lenigen, maar de Heere zelf laat geen bidder staan.

Als alle kerkenraden ook dit soort oneliners pareren, dan hebben we precies de oorzaak te pakken waarom ook serieuze jongeren afhaken!

Ik ontzeg niemand het recht om de fundamentele zaken tactisch in te brengen. Ik ontzeg kerkenraden wel het recht om met meel in de mond te spreken als het op het fundament aankomt. Jongeren zijn niet anders als volwassenen en willen ook met eigen vroomheid in de hemel komen. Maar breng je die vroomheid écht in het geding zoals ik in mijn posting deed, dan is de kerkleiding de gebeten hond. Deze laatste vrucht is m.i. precies de vrucht waaraan je de boom herkent.

Ook de Heere Jezus sprak op onderscheiden wijze over Zijn bediening en kreeg daarna te maken met leegloop (Joh 6 vers 60 en 66 en 67).