Mara schreef:Gisteren zei de dominee, "ik spreek heel vaak met mensen die afgehaakt zijn, omdat ik geinteresseerd ben naar de reden.
Heel vaak hoor ik dan, dominee, ze wisten het allemaal zo goed te vertellen, zo rotsvast en zeker, maar als ik naar hun relatie met de Heere vroeg, kreeg ik niets te horen.
En werd alles dichtgetimmerd.
Hoe geven wij het geloof door? Dat kunnen wij niet! Maar wat vertellen we onze kinderen? De wetten en regels en hoe goed het vroeger was? Nee, vertel ze in openheid en eerlijkheid je eigen kwetsbaarheid, ook hierin. Want Asaf wist het ook niet altijd zo zeker en had zoveel vragen en twijfels.
Vooral zag hij bij de meest dwarse puber een ware diepe emotie en ontroering, als ze bij het sterfbed van hun opa of oma stonden en zij afscheid namen met de woorden: "Ik ga naar Huis, naar mijn Vader."
Zij vooral snakken naar echte waarheid, de oprechte beleving.
Ik kon me als kind, puber flink ergeren aan de oprechte beleving van mijn ouders. Ik haatte het Bijbellezen aan tafel, het zingen, de emoties van mijn ouders als reactie op de goedheid van de Heere, het Avondmaal, kerkgang.
Donker en licht botsen.
Het is de Heilige Geest die levend maakt en Hij gebruikt er het Woord voor. Blijf trouw aan Hem, als kind van God. Laat je licht zo schijnen voor de mensen, voor je kinderen, voor je omgeving ... dat zij je goede werken zien en je Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.