Jongeren en media - RD-stijl
Laten we vast gaan anticiperen. Nu is er even een storm in een glas met ouders, want ik heb niet de indruk dat de jeugd nou erg onder de indruk is van het geheel. de ouders beleggen ism de spreekbuis der Ger.gez. een discussie forum die 'uitverkocht' wordt, de ouders denken weer genoeg gedaan te hebben door de artikelenreeks te lezen en hun hoofd te schudden en in het uiterste geval ach en wee te roepen. En dan? hoe nu verder, of moeten we met lecram zeggen: "ze dronken een glas enz. enz.? Ben ik nu te sceptis? ER zijn in het verleden al zoveel symposia geweest. Zo lang we niet instemmen met de advertentie in de vrijdag krant en ons allen als medeschuldige te zien, als het taalgebruik in de prediking en in het geheel van de rechterfl. Ger. Gez. zo wollig en ontwijkend blijft heb ik er geen hoop op :#
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Is al goed Jelle, uiteraard begreep ik het wel, ik had alleen zin om te plagen.
Wat de scholen betreft, overschat de positie van de scholen niet. Het is voor het grootste deel van de ref. scholen op eieren lopen gezien de gemeleerde achterban, wijk je 'linksuit' krijg je van 'rechts' op je dak en andersom. Ook gezien het lerarenkorps. Als ik een willekeurige school pak waarvan de helft van het docentenkorps van de sectie godsdienst van kerkgenootschappen zijn die zelfs het RD net censurabel stellen hoe kunnen dan die scholen een mediaopvoeding geven waar internet bij betrokken is? Die docenten zouden van hun geloof vallen.
Wat de scholen betreft, overschat de positie van de scholen niet. Het is voor het grootste deel van de ref. scholen op eieren lopen gezien de gemeleerde achterban, wijk je 'linksuit' krijg je van 'rechts' op je dak en andersom. Ook gezien het lerarenkorps. Als ik een willekeurige school pak waarvan de helft van het docentenkorps van de sectie godsdienst van kerkgenootschappen zijn die zelfs het RD net censurabel stellen hoe kunnen dan die scholen een mediaopvoeding geven waar internet bij betrokken is? Die docenten zouden van hun geloof vallen.
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
-
Jelle
Ben ik met je eens Egbert, ik denk ook zeker dat onze jongeren er minder moeite mee hebben dan de ouders. De jongeren hebben die stap en keuze al gemaakt en een stap terug is vaak veel moeilijker dan een stap vooruit.
Ik ben het ook met je eens dat er nu bij de ouders heel wat los gaat komen en dat men over en weer elkaar verwijten zal maken. Zeker is dat men lang de ogen dicht heeft geknepen en dat men nu toch behoorlijk wakker is geschud.
Toch zal het nodig zijn om het een en ander in goede banen zien te laten lopen.
Of dat lukken zal? heel eerlijk is mijn mening dat ik denk dat het er wel de rem een beetje op te zetten is maar dat het proces toch niet meer helemaal te stoppen is.
Ik denk ook dat we met z'n allen moeten proberen om het in goede banen te leiden, voor het werkelijk helemaal uit de hand loopt.
Ik ben het ook met je eens dat er nu bij de ouders heel wat los gaat komen en dat men over en weer elkaar verwijten zal maken. Zeker is dat men lang de ogen dicht heeft geknepen en dat men nu toch behoorlijk wakker is geschud.
Toch zal het nodig zijn om het een en ander in goede banen zien te laten lopen.
Of dat lukken zal? heel eerlijk is mijn mening dat ik denk dat het er wel de rem een beetje op te zetten is maar dat het proces toch niet meer helemaal te stoppen is.
Ik denk ook dat we met z'n allen moeten proberen om het in goede banen te leiden, voor het werkelijk helemaal uit de hand loopt.
All,
Het is juist dat we wat off-topic gegaan zijn over het materialisme. Toch is het voor een deel daarop terug te voeren, zoals Kridje m.i. heel terecht aangaf! Maar je hebt het gelezen Kridje, je zit er helemaal naast!!!!
Gezien de posting van Refojongere en Jelle zijn we (refo-NL) echter prima bezig en ik denk dat het verder weinig zin heeft op dit onderwerp door te gaan. Het is al tig keer ter sprake gekomen en we zullen alleen maar de argumenten gaan herhalen. In mijn optiek is het goedpraten van de leefwijze van refo-NL (in mijn optiek materialisme in het kwadraat) een sprekend voorbeeld van eigen straatje schoonvegen. Anderen zijn het hierin niet met me eens, ja en dan zit je vast denk ik. Toch?
Limosa, misschien moeten we er in een andere topic over doorgaan? Je zegt het maar! Anders wordt het gewoon mijn openingsartikel in het nieuwe Opinieblad!!!
Mhg,
Pim.
Het is juist dat we wat off-topic gegaan zijn over het materialisme. Toch is het voor een deel daarop terug te voeren, zoals Kridje m.i. heel terecht aangaf! Maar je hebt het gelezen Kridje, je zit er helemaal naast!!!!
Gezien de posting van Refojongere en Jelle zijn we (refo-NL) echter prima bezig en ik denk dat het verder weinig zin heeft op dit onderwerp door te gaan. Het is al tig keer ter sprake gekomen en we zullen alleen maar de argumenten gaan herhalen. In mijn optiek is het goedpraten van de leefwijze van refo-NL (in mijn optiek materialisme in het kwadraat) een sprekend voorbeeld van eigen straatje schoonvegen. Anderen zijn het hierin niet met me eens, ja en dan zit je vast denk ik. Toch?
Limosa, misschien moeten we er in een andere topic over doorgaan? Je zegt het maar! Anders wordt het gewoon mijn openingsartikel in het nieuwe Opinieblad!!!
Mhg,
Pim.
Ik stem helemaal met je in Pim. Het heeft denk ik ook geen nut om er dieper op in te gaan. Mijns inzien is het enigste verschil tussen de wereld en de refo's; de soort kleding, zondagindeling en de heel erge dingen van de wereld (disco, cafe, tv, enz), meer niet! Jammer!
Tja laten we het maar als afgerond beschouwen!
Tja laten we het maar als afgerond beschouwen!
-
Refojongere
Goed Pim en Dirk, dan sluit je toch gewoon gemakshalve je ogen voor de tegenargumenten van Jelle en mij op de zogenaamde 'ideale' situatie van Handelinge 2:44 e.v.? Dat is wel makkelijk discussieren ja.
Bedankt dat je me meteen in het straatje plaatst van het goedkeuren van de huidige situatie in reformatorisch Nederland, want ik keur die achterlijk dure kleding en al dat degelijke spul ook wel af. We mochten wel weer eens wat soberder gaan leven ja!
Maar ik nam dus alleen stelling tegen het feit dat de eerste christengemeente ideaal was, niet dus.
En ik nam stelling tegen het feit dat je niet rijk mocht zijn, dat mag dus wel. En een ieder (rijk of arm) mag zich wel afvragen of hij of zij begaan is met hen die het materieel of geestelijk slecht hebben. Daar gaat het om, de houding en dan volgen vanzelf de daden.
Bedankt dat je me meteen in het straatje plaatst van het goedkeuren van de huidige situatie in reformatorisch Nederland, want ik keur die achterlijk dure kleding en al dat degelijke spul ook wel af. We mochten wel weer eens wat soberder gaan leven ja!
Maar ik nam dus alleen stelling tegen het feit dat de eerste christengemeente ideaal was, niet dus.
En ik nam stelling tegen het feit dat je niet rijk mocht zijn, dat mag dus wel. En een ieder (rijk of arm) mag zich wel afvragen of hij of zij begaan is met hen die het materieel of geestelijk slecht hebben. Daar gaat het om, de houding en dan volgen vanzelf de daden.
Orthodoxie / Refojeugd is niet meer te houden
door Lodewijk Dros
Ze passen zich aan: jongeren uit reformatorische gezinnen kijken actiefilms, lezen weinigverhullende blaadjes en luisteren op de radio naar popmuziek. Ze vormen geen maatschappelijk probleem, maar zijn wel een tijdbom onder de cultuur van de laatste zuil.
In de refozuil zitten geen scheurtjes maar scheuren. De jongeren líjken niet meer op de zwarte kousen van vroeger. De opmars van de wereldgelijkvormige zware jeugd is niet te stuiten.
Een rijtje opgeknoopte fazanten, mooi gekleurd glaswerk en de aankondiging van een artikel over 'duimstokken van Nederlandse bodem': de herfstbijlage van het Reformatorisch Dagblad (RD) over 'Wonen en Leven' ziet er geruststellend uit. Ook de advertenties getuigen van wat de gereformeerde gezindte lief is: orgels, badkamers (model in jaccuzi mét badpak), zware meubelen (geen televisiekasten), dames met rokken. Het enige wufte lijkt het verhaal 'Ondergoed wordt bovenmode' te zijn, maar dat gaat over kleren van vroeger.
Het pastorale beeld is bedrieglijk. Vorige maand constateerde de emeritus hoogleraar godsdienstsociologie Gerard Dekker dat de refolevensstijl bedreigd werd, net als de uiterst orthodoxe opvattingen. De klad zit in de dubbele zondagse kerkgang, voorzichtig twijfelen jongeren aan de historische betrouwbaarheid van de Bijbel, verzekeren en inenten zijn geen taboe meer, anticonceptie wordt gewoon. Kortom: het moderne levensgevoel sijpelt de refozuil binnen.
Alles op z'n beloop laten is ongeloofwaardig, stelde secularisatiespecialist Dekker, en dichtkitten maakt de groepering tot een fundamentalistisch fossiel. Hij beval een derde weg aan: de evangelische route. Moderne vormen, klassieke ideeën.
Dekker kreeg meteen weerwerk van enkele reformatorische kopstukken, want evan gelicaal, dat is de wolf die tijdgeest heet, gestoken in gelovig aandoende schaapskleren.
Zou het echt zo erg wezen met die brave refojeugd? Berichten over zuipende jongens, strippende meiden en coke-snuivende Urkers passen in het geklaag over 'de jeugd van tegenwoordig' die volgens zwaar gereformeerden hard achteruitgaat, al eeuwen.
Maar nú hebben ze echt reden om zich druk te maken, want naast wat incidentjes blijkt zich onder refojeugd een aardverschuiving te voltrekken. Het RD, opgericht 'om een dam op te werpen tegen de geest van de tijd', liet onderzoek doen naar de lifestyle van de eigen jeugd. De tieners van bevindelijken huize die straks op de SGP moeten gaan stemmen. Die lid zijn van kerken waar televisie meestal taboe is, waar popmuziek niet mag en internet op z'n minst met argwaan wordt bekeken en vaak zelfs 'censurabel' is: bij kerkwet strafbaar gesteld.
De uitslag van de peiling was onthutsend voor de zeer rechtzinnige krant. Dvd's, mp3'tjes, Radio 538, het hoort tot de dagelijkse jeugdverpozing, en elke week een bioscoopje pikken is geen uitzondering. Een kwart van de jongeren, meldde het RD op de voorpagina, leest 'vulgaire bladeren als BreakOut, Fancy en Yes'.
Mobieltjes zijn alomtegenwoordig, en niet alleen geschikt om te bellen: je kunt ermee 'ongezien en ongemerkt - dat denk je dan - allerlei dingen doen die zondig zijn'.
De RD-jongerenpagina had voor weken kopij, enkele debatten over jongeren en media trokken meer dan duizend belangstellenden. De hoofdredacteur van het dagblad wendde zich, met voornaam (men heeft in deze kringen doorgaans slechts voorletters), tot de jonge lezers, in een 'Open brief aan fans en freaks'. De 'zwaar reformatorische' krant 'zit soms met een stuk verlegenheid', erkent Wim Kranendonk in die brief, maar alle pulp, platte seks en satanskabaal 'kan niet door de beugel, dat weten jullie best'. Zijn tirade eindigt, als op een streng reformatorische begrafenis, met het ultieme argument, de eeuwige verdoemenis. ,,Wat gebeurt er wanneer je als stervende merkt dat het boek van je geweten opengaat? Wil je op dat moment ook nog de laatste hit horen? Of moet dan de dominee of ouderling nog een krachtig gebed komen doen?''
Jarenlang heeft men in refokringen stilzwijgend een houding aangenomen die lijkt op die van de Amish, de bekende traditioneel levende Amerikaanse mennonieten: laat de jeugd de wilde haren lekker kwijtraken, met de jaren komt de ernst en is het uit met de leut. Deze repressieve tolerantie werkt onder 'zware' jongeren niet meer. Het zijn er inmiddels te veel die buiten de lijnen spelen.
Deze uitkomst bewijst de juistheid van Dekkers analyse, maar ook dat zijn oplossing ('wordt evangelisch') net zo actueel is als oproepen tot het inpolderen van de Zuiderzee.
De refojeugd ís al helemaal EO, met z'n jongerendagen die opvallen door snoeiharde muziek, naveltruitjes en nieuwe media. De EO levert een aantrekkelijker, minder 'zwaar' geloof - met veel meer kans om niet naar de hel en wel naar de hemel te gaan. Wat de omroep ook levert: trots. Uit onderzoek in 1998 blijkt dat tweederde van de refojeugd zich niet voor vol voelt aangezien (1981: de helft). Aanschurken tegen de grootste omroep van Nederland, met respectabele coryfeeën als Andries Knevel, poetst het zelfvertrouwen aardig op.
Aan het zelfonderzoek van de RD-jeugd zit een ironische kant. Met deze resultaten denkt geen zappende jongere meer dat hij een bedenkelijke uitzondering is die tot inkeer moet komen. De voorheen beschaamd zwijgende minderheid van wereldgelijkvormigen is dankzij het RD een niet meer te negeren factor geworden.
door Lodewijk Dros
Ze passen zich aan: jongeren uit reformatorische gezinnen kijken actiefilms, lezen weinigverhullende blaadjes en luisteren op de radio naar popmuziek. Ze vormen geen maatschappelijk probleem, maar zijn wel een tijdbom onder de cultuur van de laatste zuil.
In de refozuil zitten geen scheurtjes maar scheuren. De jongeren líjken niet meer op de zwarte kousen van vroeger. De opmars van de wereldgelijkvormige zware jeugd is niet te stuiten.
Een rijtje opgeknoopte fazanten, mooi gekleurd glaswerk en de aankondiging van een artikel over 'duimstokken van Nederlandse bodem': de herfstbijlage van het Reformatorisch Dagblad (RD) over 'Wonen en Leven' ziet er geruststellend uit. Ook de advertenties getuigen van wat de gereformeerde gezindte lief is: orgels, badkamers (model in jaccuzi mét badpak), zware meubelen (geen televisiekasten), dames met rokken. Het enige wufte lijkt het verhaal 'Ondergoed wordt bovenmode' te zijn, maar dat gaat over kleren van vroeger.
Het pastorale beeld is bedrieglijk. Vorige maand constateerde de emeritus hoogleraar godsdienstsociologie Gerard Dekker dat de refolevensstijl bedreigd werd, net als de uiterst orthodoxe opvattingen. De klad zit in de dubbele zondagse kerkgang, voorzichtig twijfelen jongeren aan de historische betrouwbaarheid van de Bijbel, verzekeren en inenten zijn geen taboe meer, anticonceptie wordt gewoon. Kortom: het moderne levensgevoel sijpelt de refozuil binnen.
Alles op z'n beloop laten is ongeloofwaardig, stelde secularisatiespecialist Dekker, en dichtkitten maakt de groepering tot een fundamentalistisch fossiel. Hij beval een derde weg aan: de evangelische route. Moderne vormen, klassieke ideeën.
Dekker kreeg meteen weerwerk van enkele reformatorische kopstukken, want evan gelicaal, dat is de wolf die tijdgeest heet, gestoken in gelovig aandoende schaapskleren.
Zou het echt zo erg wezen met die brave refojeugd? Berichten over zuipende jongens, strippende meiden en coke-snuivende Urkers passen in het geklaag over 'de jeugd van tegenwoordig' die volgens zwaar gereformeerden hard achteruitgaat, al eeuwen.
Maar nú hebben ze echt reden om zich druk te maken, want naast wat incidentjes blijkt zich onder refojeugd een aardverschuiving te voltrekken. Het RD, opgericht 'om een dam op te werpen tegen de geest van de tijd', liet onderzoek doen naar de lifestyle van de eigen jeugd. De tieners van bevindelijken huize die straks op de SGP moeten gaan stemmen. Die lid zijn van kerken waar televisie meestal taboe is, waar popmuziek niet mag en internet op z'n minst met argwaan wordt bekeken en vaak zelfs 'censurabel' is: bij kerkwet strafbaar gesteld.
De uitslag van de peiling was onthutsend voor de zeer rechtzinnige krant. Dvd's, mp3'tjes, Radio 538, het hoort tot de dagelijkse jeugdverpozing, en elke week een bioscoopje pikken is geen uitzondering. Een kwart van de jongeren, meldde het RD op de voorpagina, leest 'vulgaire bladeren als BreakOut, Fancy en Yes'.
Mobieltjes zijn alomtegenwoordig, en niet alleen geschikt om te bellen: je kunt ermee 'ongezien en ongemerkt - dat denk je dan - allerlei dingen doen die zondig zijn'.
De RD-jongerenpagina had voor weken kopij, enkele debatten over jongeren en media trokken meer dan duizend belangstellenden. De hoofdredacteur van het dagblad wendde zich, met voornaam (men heeft in deze kringen doorgaans slechts voorletters), tot de jonge lezers, in een 'Open brief aan fans en freaks'. De 'zwaar reformatorische' krant 'zit soms met een stuk verlegenheid', erkent Wim Kranendonk in die brief, maar alle pulp, platte seks en satanskabaal 'kan niet door de beugel, dat weten jullie best'. Zijn tirade eindigt, als op een streng reformatorische begrafenis, met het ultieme argument, de eeuwige verdoemenis. ,,Wat gebeurt er wanneer je als stervende merkt dat het boek van je geweten opengaat? Wil je op dat moment ook nog de laatste hit horen? Of moet dan de dominee of ouderling nog een krachtig gebed komen doen?''
Jarenlang heeft men in refokringen stilzwijgend een houding aangenomen die lijkt op die van de Amish, de bekende traditioneel levende Amerikaanse mennonieten: laat de jeugd de wilde haren lekker kwijtraken, met de jaren komt de ernst en is het uit met de leut. Deze repressieve tolerantie werkt onder 'zware' jongeren niet meer. Het zijn er inmiddels te veel die buiten de lijnen spelen.
Deze uitkomst bewijst de juistheid van Dekkers analyse, maar ook dat zijn oplossing ('wordt evangelisch') net zo actueel is als oproepen tot het inpolderen van de Zuiderzee.
De refojeugd ís al helemaal EO, met z'n jongerendagen die opvallen door snoeiharde muziek, naveltruitjes en nieuwe media. De EO levert een aantrekkelijker, minder 'zwaar' geloof - met veel meer kans om niet naar de hel en wel naar de hemel te gaan. Wat de omroep ook levert: trots. Uit onderzoek in 1998 blijkt dat tweederde van de refojeugd zich niet voor vol voelt aangezien (1981: de helft). Aanschurken tegen de grootste omroep van Nederland, met respectabele coryfeeën als Andries Knevel, poetst het zelfvertrouwen aardig op.
Aan het zelfonderzoek van de RD-jeugd zit een ironische kant. Met deze resultaten denkt geen zappende jongere meer dat hij een bedenkelijke uitzondering is die tot inkeer moet komen. De voorheen beschaamd zwijgende minderheid van wereldgelijkvormigen is dankzij het RD een niet meer te negeren factor geworden.
"Indien het hier in 't Vaderland zoo gelegen is, dat men de waarheid niet mag spreken, zoo ist er ellendig gesteld. Nochtans zal ik die spreken, zoo lang als mijn oogen open staan."
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
-
Harry
Bron: Nederlands Dagblad
Wat je van Charlie Chaplin kunt leren
door Hilbrand Rozema
Een opmerking van Johan Vreugdenhil, geciteerd in de krant van zaterdag, voor een gehoor van reformatorische jongeren maakt nieuwsgierig. Een meisje had toegegeven wel eens naar films te kijken, bijvoorbeeld van Charlie Chaplin. Vreugdenhil reageerde: ,,Van Charlie Chaplin hebben wij nooit gehoord dat hij christen is. Hij is dood en dus niet in de hemel. Dat zeg ik niet, dat zegt God. Charlie Chaplin gilt nu om genade'' (Nederlands Dagblad 18 oktober).
Is iemand van wie 'wij' nog niet gehoord hebben dat hij of zij christen is, 'dus' in de hel?
De moordenaar aan het kruis had aan het eind van zijn leven aan een paar minuten en een gestamelde geloofsbelijdenis genoeg om nog diezelfde avond met Christus in het paradijs te zijn. Dat hadden de omstanders op Golgotha toen ook niet gedacht. Hoe overstelpend en ons begrip te boven gaand moet Christus' liefde dan wel zijn. Dan valt er toch een loodzware last van je af: je weet dat je het nog heel vaak fout zult doen, maar beslissend is het niet meer.
En dan is de vergelijking met de man die zich op het nippertje bekeerde op Golgotha, nog een schromelijk tekort doen van Chaplin.
Nu Vreugdenhil zich zonder een spoortje schroom, deemoed en verootmoediging met een zwaai op de rechterstoel zet van alle mensen op de wereld - een stoel die al bezet is - komt de vraag op hoe iemand zo vrij durft te spreken.
Je moet het maar uit je mond krijgen. Zoveel onzekerheid over het eigen zielenheil en dat van anderen. En tegelijk: nul komma nul procent twijfel over het in de hel branden van andere mensen.
Hoe zit het dan met 'Koester geen gedachten hoger dan u voegen?' En met 'De meeste van deze is de liefde'? Hoe zit het met de blikrichting die Vreugdenhil deze jongeren aanleert? Hij leert hun meer op hun hoede te zijn voor de duivel op klompen dan voor de duivel op sokken. En op sokken is veel gevaarlijker. Want dan heeft hij in zijn ransel instrumenten als levensangst, vretende onzekerheid, systeemdwang en onvrijheid van meningsuiting. Die kunnen ervoor zorgen dat heilszekerheid levenslang een luchtspiegeling blijft, en de onzekerheid een obsessie die je als zoute christenen in de samenleving neutraliseert.
Humor
Het is te hopen dat reformatorische jongeren meer zullen luisteren naar Charlie Chaplin dan naar Johan Vreugdenhil. Van de eerste kunnen ze meer leren.
Ten eerste gaf Chaplin een goed voorbeeld, hoe je in een eendimensionale maatschappij een rebel kunt zijn. Hij was een sprankelende verdediger van vrijheid van meningsuiting. Dat kan die jongeren goed van pas komen.
Ten tweede bestreed hij in The Great Dictator (1940), waarin hij de alleenheerser Adeloid Hynkel speelt als een parodie op Adolf Hitler, het nazisme met een uniek en uiterst effectief wapen: humor - die verrukkelijke gave van God aan de mensen.
Welke bestrijders van het nazisme zijn zoal inspirerend voor Vreugdenhil? Of hebben mensen die geen christen zijn, ons volgens hem per definitie niets te vertellen in dit leven - alleen in het hiernamaals, als Vreugdenhil hun gillen hoort en zichzelf tot Gods spreekbuis verklaart?
Toen The Great Dictator al op de snijtafel lag - Chaplin werkte tergend langzaam en dacht lang na voor hij iets in de openbaarheid bracht - werd de film ingehaald door de realiteit van Hitlers veroveringstocht. Aan het eind stapt Chaplin uit het verhaal in de werkelijkheid. Niet in zijn rol van Joodse barbier (hij was zelf overigens niet Joods) en niet in zijn rol van dictator, maar als zichzelf houdt hij 'The Great Speech'.
Een citaat daaruit: ,,De weg van het leven kan vrij zijn en heerlijk / Maar we zijn de weg kwijt. / Hebzucht vergiftigde de ziel van de mens - / heeft de wereld met haat gebarricadeerd; / we sjokken in ganzenpas naar de ellende en vergieten bloed. / We hebben snelheid gemaakt, maar onszelf opgesloten: / techniek die overvloed beloofde, liet ons achter in nood. / Onze kennis heeft ons cynisch, / onze slimheid hard en onvriendelijk gemaakt. / We denken teveel en we voelen te weinig: / meer dan machines hebben we menselijkheid nodig; / meer dan slimheid vriendelijkheid en zachtheid. / Zonder deze kwaliteiten / zal het leven gewelddadig zijn, en gaat alles verloren.''
Na de oproep niet voor slavernij, maar voor vrijheid te vechten, citeert Chaplin Lukas 17: ,,Het Koninkrijk van God is nabijgekomen / is in de mensen''. De man zag het gevaar van nazisme al aankomen. Maar hij was als een echte Amerikaan nog vol hoop over de kans - in zijn ogen een opdracht - met optimisme en wetenschap vooruitgang te boeken en democratie te verbreiden.
George Bush had het niet beter kunnen zeggen.
Alleen is het zestig jaar na deze 'Great Speech' van zijn landgenoot de vraag of Bush jr. nog wel Amerika's hoop exporteert, of alleen nog maar de angst, de technische mogelijkheden en de hebzucht. Voor zover dat laatste het geval is, heeft Chaplins profetische toespraak nog niets aan actualiteit ingeboet.
Niet bang
Nu Vreugdenhil zelf over Chaplin begon, mag hij zich ook de vraag stellen of hijzelf hoop geeft aan jongeren en jong-volwassenen, of levensangst.
Zegt hij tegen refo-jongeren: 'Je hoeft niet bang te zijn / Al gaat de storm tekeer / leg maar gewoon je hand / in die van onze Heer', of zegt hij iets anders? Maakt hij voor hen de drempel om tot Christus te komen hoger, of lager?
Over het zielenheil van anderen hoeven we ons gelukkig niet uit te spreken. Wat telt, is dat alles onder de zon zijn deel heeft en dat de weg tot Christus vrij is, ook als we dat maar nauwelijks kunnen geloven.
Harry: Amen!
Wat je van Charlie Chaplin kunt leren
door Hilbrand Rozema
Een opmerking van Johan Vreugdenhil, geciteerd in de krant van zaterdag, voor een gehoor van reformatorische jongeren maakt nieuwsgierig. Een meisje had toegegeven wel eens naar films te kijken, bijvoorbeeld van Charlie Chaplin. Vreugdenhil reageerde: ,,Van Charlie Chaplin hebben wij nooit gehoord dat hij christen is. Hij is dood en dus niet in de hemel. Dat zeg ik niet, dat zegt God. Charlie Chaplin gilt nu om genade'' (Nederlands Dagblad 18 oktober).
Is iemand van wie 'wij' nog niet gehoord hebben dat hij of zij christen is, 'dus' in de hel?
De moordenaar aan het kruis had aan het eind van zijn leven aan een paar minuten en een gestamelde geloofsbelijdenis genoeg om nog diezelfde avond met Christus in het paradijs te zijn. Dat hadden de omstanders op Golgotha toen ook niet gedacht. Hoe overstelpend en ons begrip te boven gaand moet Christus' liefde dan wel zijn. Dan valt er toch een loodzware last van je af: je weet dat je het nog heel vaak fout zult doen, maar beslissend is het niet meer.
En dan is de vergelijking met de man die zich op het nippertje bekeerde op Golgotha, nog een schromelijk tekort doen van Chaplin.
Nu Vreugdenhil zich zonder een spoortje schroom, deemoed en verootmoediging met een zwaai op de rechterstoel zet van alle mensen op de wereld - een stoel die al bezet is - komt de vraag op hoe iemand zo vrij durft te spreken.
Je moet het maar uit je mond krijgen. Zoveel onzekerheid over het eigen zielenheil en dat van anderen. En tegelijk: nul komma nul procent twijfel over het in de hel branden van andere mensen.
Hoe zit het dan met 'Koester geen gedachten hoger dan u voegen?' En met 'De meeste van deze is de liefde'? Hoe zit het met de blikrichting die Vreugdenhil deze jongeren aanleert? Hij leert hun meer op hun hoede te zijn voor de duivel op klompen dan voor de duivel op sokken. En op sokken is veel gevaarlijker. Want dan heeft hij in zijn ransel instrumenten als levensangst, vretende onzekerheid, systeemdwang en onvrijheid van meningsuiting. Die kunnen ervoor zorgen dat heilszekerheid levenslang een luchtspiegeling blijft, en de onzekerheid een obsessie die je als zoute christenen in de samenleving neutraliseert.
Humor
Het is te hopen dat reformatorische jongeren meer zullen luisteren naar Charlie Chaplin dan naar Johan Vreugdenhil. Van de eerste kunnen ze meer leren.
Ten eerste gaf Chaplin een goed voorbeeld, hoe je in een eendimensionale maatschappij een rebel kunt zijn. Hij was een sprankelende verdediger van vrijheid van meningsuiting. Dat kan die jongeren goed van pas komen.
Ten tweede bestreed hij in The Great Dictator (1940), waarin hij de alleenheerser Adeloid Hynkel speelt als een parodie op Adolf Hitler, het nazisme met een uniek en uiterst effectief wapen: humor - die verrukkelijke gave van God aan de mensen.
Welke bestrijders van het nazisme zijn zoal inspirerend voor Vreugdenhil? Of hebben mensen die geen christen zijn, ons volgens hem per definitie niets te vertellen in dit leven - alleen in het hiernamaals, als Vreugdenhil hun gillen hoort en zichzelf tot Gods spreekbuis verklaart?
Toen The Great Dictator al op de snijtafel lag - Chaplin werkte tergend langzaam en dacht lang na voor hij iets in de openbaarheid bracht - werd de film ingehaald door de realiteit van Hitlers veroveringstocht. Aan het eind stapt Chaplin uit het verhaal in de werkelijkheid. Niet in zijn rol van Joodse barbier (hij was zelf overigens niet Joods) en niet in zijn rol van dictator, maar als zichzelf houdt hij 'The Great Speech'.
Een citaat daaruit: ,,De weg van het leven kan vrij zijn en heerlijk / Maar we zijn de weg kwijt. / Hebzucht vergiftigde de ziel van de mens - / heeft de wereld met haat gebarricadeerd; / we sjokken in ganzenpas naar de ellende en vergieten bloed. / We hebben snelheid gemaakt, maar onszelf opgesloten: / techniek die overvloed beloofde, liet ons achter in nood. / Onze kennis heeft ons cynisch, / onze slimheid hard en onvriendelijk gemaakt. / We denken teveel en we voelen te weinig: / meer dan machines hebben we menselijkheid nodig; / meer dan slimheid vriendelijkheid en zachtheid. / Zonder deze kwaliteiten / zal het leven gewelddadig zijn, en gaat alles verloren.''
Na de oproep niet voor slavernij, maar voor vrijheid te vechten, citeert Chaplin Lukas 17: ,,Het Koninkrijk van God is nabijgekomen / is in de mensen''. De man zag het gevaar van nazisme al aankomen. Maar hij was als een echte Amerikaan nog vol hoop over de kans - in zijn ogen een opdracht - met optimisme en wetenschap vooruitgang te boeken en democratie te verbreiden.
George Bush had het niet beter kunnen zeggen.
Alleen is het zestig jaar na deze 'Great Speech' van zijn landgenoot de vraag of Bush jr. nog wel Amerika's hoop exporteert, of alleen nog maar de angst, de technische mogelijkheden en de hebzucht. Voor zover dat laatste het geval is, heeft Chaplins profetische toespraak nog niets aan actualiteit ingeboet.
Niet bang
Nu Vreugdenhil zelf over Chaplin begon, mag hij zich ook de vraag stellen of hijzelf hoop geeft aan jongeren en jong-volwassenen, of levensangst.
Zegt hij tegen refo-jongeren: 'Je hoeft niet bang te zijn / Al gaat de storm tekeer / leg maar gewoon je hand / in die van onze Heer', of zegt hij iets anders? Maakt hij voor hen de drempel om tot Christus te komen hoger, of lager?
Over het zielenheil van anderen hoeven we ons gelukkig niet uit te spreken. Wat telt, is dat alles onder de zon zijn deel heeft en dat de weg tot Christus vrij is, ook als we dat maar nauwelijks kunnen geloven.
Harry: Amen!
-
Apollos
Heb het verslag van de RD bijeenkomst gelezen.
Ik heb een heel andere vraag eraan overgehouden dan die tot nu toe gesteld is.
Wanneer zal het tot de leiding van de refo-zuil doordringen dat de volwassenen de volgende vraag moet worden gesteld:
,,Houdt u nog wel van de jongeren die u kent of wilt u ze alleen maar vasthouden in de bekende patronen omdat u bang bent?" ,,Houdt u van ze, bidt u voor de jongeren bij u in de kerk?" ,,Hebt u ze lief zoals Christus van hen houdt, die ons geboden heeft elkaar lief te hebben?"
Ik zou er geen bezwaar tegen hebben als deze vraag eens door de hele reformatorische zuil zou gaan. Ik hoop zo dat deze vraag mensen to echte bezinning zou kunnen brengen.
Ik heb een heel andere vraag eraan overgehouden dan die tot nu toe gesteld is.
Wanneer zal het tot de leiding van de refo-zuil doordringen dat de volwassenen de volgende vraag moet worden gesteld:
,,Houdt u nog wel van de jongeren die u kent of wilt u ze alleen maar vasthouden in de bekende patronen omdat u bang bent?" ,,Houdt u van ze, bidt u voor de jongeren bij u in de kerk?" ,,Hebt u ze lief zoals Christus van hen houdt, die ons geboden heeft elkaar lief te hebben?"
Ik zou er geen bezwaar tegen hebben als deze vraag eens door de hele reformatorische zuil zou gaan. Ik hoop zo dat deze vraag mensen to echte bezinning zou kunnen brengen.