Gelezen, gedacht, gehoord...

[eilander]

Eens stonden we voor een werkelijke financiële crisis. Er moest een grote rekening betaald worden en er was eenvoudig niet genoeg geld. Op een dag kwam een zeer goed geklede heer de winkel in, die naar enige heel dure horloges keek. Ik bleef in de werkplaats en bad, terwijl ik met één oor luisterde naar het gesprek in de winkel.
"Mmm... dat is een prachthorloge, meneer Ten Boom," zei de klant terwijl hij een heel kostbaar uurwerk in zijn hand hield. "Dat is precies wat ik zoek."
Ik hield mijn adem in toen ik zag dat de rijke klant zijn hand in zijn binnenzak stak en een dikke bundel bankbiljetten eruit haalde. De Heere zij geprezen - contant! (Ik zag mezelf de rekening voldoen, die al over tijd was, en bevrijd van de last die ik de laatste weken had gedragen.)
De gezegende klant keek vol bewondering naar het horloge en ging verder: "Ik had een goede horlogemaker hier in Haarlem... zijn naam was Van Houten. Misschien hebt u hem wel gekend."
Vader knikte. Hij kende haast iedereen in Haarlem, vooral zijn collega's.
"Van Houten is gestorven, en zijn zoon nam de zaak over. Maar ik heb een horloge van hem gekocht, dat helemaal niet liep. Drie keer heb ik het teruggestuurd, maar het was gewoon een miskoop. Daarom besloot ik een andere horlogemaker te zoeken."
"Mag ik dat horloge misschien eens zien," zei vader.
De man haalde een groot horloge uit zijn vestzakje en gaf het aan vader.
"Wel, ik zal eens kijken," zei vader terwijl hij het uurwerk openmaakte. Hij deed er iets aan en gaf het terug aan de klant. "Kijkt u eens, het was maar een heel klein foutje. Nu zal het goed lopen. Meneer, ik vertrouw die jonge horlogemaker. Hij is even goed als zijn vader. Ik denk dat het een bemoediging voor hem zal zijn als u het nieuwe horloge bij hem koopt."
"Maar Ten Boom!" wierp de klant tegen.
"Die jongeman heeft een moeilijke tijd in zaken gehad zonder zijn vader. Als u met een van zijn horloges moeilijkheden hebt, komt u dan daar bij mij, dan zal ik u helpen. Nu zal ik u uw geld teruggeven, en u geeft mij mijn horloge terug."

Ik was ontzet. Ik zag hoe vader het horloge terugnam en het geld aan de klant gaf. Toen opende hij de deur voor hem en maakte op zijn ouderwetse manier een diepe buiging.
Mijn hart bevond zich op de plaats waar mijn voeten behoorden te zijn, toen ik uit de verborgenheid van de werkplaats tevoorschijn kwam.
"Papa! Hoe kon u dát doen?"
Ik was zo geschokt door de enormiteit van wat ik had gezien en gehoord dat ik hem weer bij de naam noemde die ik als kind gebruikte.
"Corrie, je weet toch dat ik het evangelie bracht bij de begrafenis van meneer Van Houten?"
Natuurlijk herinnerde ik me dat. Het was vaders taak om op de begrafenissen van de Haarlemse horlogemakers te spreken. Hij was zeer geliefd bij zijn collega's en hij was ook een heel goed spreker. Hij benutte de gelegenheid altijd om over de Heere Jezus te spreken.
Vader zei vaak dat de mensen door de eeuwigheid werden aangeraakt, als zij iemand zagen sterven. Dat is een gelegenheid die we moeten aangrijpen om te spreken over Hem, Die eeuwig leven wil geven.
"Corrie, wat denk je dat die jongeman zou hebben gezegd, als hij zou horen dat een van zijn goede klanten naar meneer Ten Boom was gegaan? Geloof je dat de naam van de Heere dan zou worden geëerd? Er is gezegend geld en vervloekt geld. Vertrouw op de Heere. Hij bezit het vee op duizend bergen en Hij zal voor ons zorgen."

Corrie ten Boom, in: In het huis van mijn vader. Hoornaar, 1976.

[DDD]

Dank!

[FlyingEagle]

Waarom lopen nu zo vaak oprecht gemaakte mensen, die door Gods genade met een oprecht verbroken en nederig gemaakt hart gezegend zijn, toch nog zónder die hoop dat de zonden vergeven zijn? Wat zou dat nu zijn?
Omdat het zo moeilijk is om te geloven wat de Heere in Zijn Woord zegt. Wij zeggen: ‘Ik wil het eerst ervaren en dan zal ik het geloven.’ Nu, dat is de omgedraaide wereld. De Heere zegt: ‘Je moet het eerst geloven, want Ik heb het beloofd in Mijn Woord. En daarna zult u het ervaren.’ Dat is moeilijk; dat weet ik bij ondervinding. Je durft het niet te geloven. Maar zo moet het wel.

Gehoord tijdens een leespreek afgelopen zondag bij familie.

[liz boer]

Eens stonden we voor een werkelijke financiële crisis. Er moest een grote rekening betaald worden en er was eenvoudig niet genoeg geld. Op een dag kwam een zeer goed geklede heer de winkel in, die naar enige heel dure horloges keek. Ik bleef in de werkplaats en bad, terwijl ik met één oor luisterde naar het gesprek in de winkel.
"Mmm... dat is een prachthorloge, meneer Ten Boom," zei de klant terwijl hij een heel kostbaar uurwerk in zijn hand hield. "Dat is precies wat ik zoek."
Ik hield mijn adem in toen ik zag dat de rijke klant zijn hand in zijn binnenzak stak en een dikke bundel bankbiljetten eruit haalde. De Heere zij geprezen - contant! (Ik zag mezelf de rekening voldoen, die al over tijd was, en bevrijd van de last die ik de laatste weken had gedragen.)
De gezegende klant keek vol bewondering naar het horloge en ging verder: "Ik had een goede horlogemaker hier in Haarlem... zijn naam was Van Houten. Misschien hebt u hem wel gekend."
Vader knikte. Hij kende haast iedereen in Haarlem, vooral zijn collega's.
"Van Houten is gestorven, en zijn zoon nam de zaak over. Maar ik heb een horloge van hem gekocht, dat helemaal niet liep. Drie keer heb ik het teruggestuurd, maar het was gewoon een miskoop. Daarom besloot ik een andere horlogemaker te zoeken."
"Mag ik dat horloge misschien eens zien," zei vader.
De man haalde een groot horloge uit zijn vestzakje en gaf het aan vader.
"Wel, ik zal eens kijken," zei vader terwijl hij het uurwerk openmaakte. Hij deed er iets aan en gaf het terug aan de klant. "Kijkt u eens, het was maar een heel klein foutje. Nu zal het goed lopen. Meneer, ik vertrouw die jonge horlogemaker. Hij is even goed als zijn vader. Ik denk dat het een bemoediging voor hem zal zijn als u het nieuwe horloge bij hem koopt."
"Maar Ten Boom!" wierp de klant tegen.
"Die jongeman heeft een moeilijke tijd in zaken gehad zonder zijn vader. Als u met een van zijn horloges moeilijkheden hebt, komt u dan daar bij mij, dan zal ik u helpen. Nu zal ik u uw geld teruggeven, en u geeft mij mijn horloge terug."

Ik was ontzet. Ik zag hoe vader het horloge terugnam en het geld aan de klant gaf. Toen opende hij de deur voor hem en maakte op zijn ouderwetse manier een diepe buiging.
Mijn hart bevond zich op de plaats waar mijn voeten behoorden te zijn, toen ik uit de verborgenheid van de werkplaats tevoorschijn kwam.
"Papa! Hoe kon u dát doen?"
Ik was zo geschokt door de enormiteit van wat ik had gezien en gehoord dat ik hem weer bij de naam noemde die ik als kind gebruikte.
"Corrie, je weet toch dat ik het evangelie bracht bij de begrafenis van meneer Van Houten?"
Natuurlijk herinnerde ik me dat. Het was vaders taak om op de begrafenissen van de Haarlemse horlogemakers te spreken. Hij was zeer geliefd bij zijn collega's en hij was ook een heel goed spreker. Hij benutte de gelegenheid altijd om over de Heere Jezus te spreken.
Vader zei vaak dat de mensen door de eeuwigheid werden aangeraakt, als zij iemand zagen sterven. Dat is een gelegenheid die we moeten aangrijpen om te spreken over Hem, Die eeuwig leven wil geven.
"Corrie, wat denk je dat die jongeman zou hebben gezegd, als hij zou horen dat een van zijn goede klanten naar meneer Ten Boom was gegaan? Geloof je dat de naam van de Heere dan zou worden geëerd? Er is gezegend geld en vervloekt geld. Vertrouw op de Heere. Hij bezit het vee op duizend bergen en Hij zal voor ons zorgen."

Corrie ten Boom, in: In het huis van mijn vader. Hoornaar, 1976.

Prachtig

[liz boer]

Waarom lopen nu zo vaak oprecht gemaakte mensen, die door Gods genade met een oprecht verbroken en nederig gemaakt hart gezegend zijn, toch nog zónder die hoop dat de zonden vergeven zijn? Wat zou dat nu zijn?
Omdat het zo moeilijk is om te geloven wat de Heere in Zijn Woord zegt. Wij zeggen: ‘Ik wil het eerst ervaren en dan zal ik het geloven.’ Nu, dat is de omgedraaide wereld. De Heere zegt: ‘Je moet het eerst geloven, want Ik heb het beloofd in Mijn Woord. En daarna zult u het ervaren.’ Dat is moeilijk; dat weet ik bij ondervinding. Je durft het niet te geloven. Maar zo moet het wel.

Gehoord tijdens een leespreek afgelopen zondag bij familie.

mooi

[eilander]

Waarom lopen nu zo vaak oprecht gemaakte mensen, die door Gods genade met een oprecht verbroken en nederig gemaakt hart gezegend zijn, toch nog zónder die hoop dat de zonden vergeven zijn? Wat zou dat nu zijn?
Omdat het zo moeilijk is om te geloven wat de Heere in Zijn Woord zegt. Wij zeggen: ‘Ik wil het eerst ervaren en dan zal ik het geloven.’ Nu, dat is de omgedraaide wereld. De Heere zegt: ‘Je moet het eerst geloven, want Ik heb het beloofd in Mijn Woord. En daarna zult u het ervaren.’ Dat is moeilijk; dat weet ik bij ondervinding. Je durft het niet te geloven. Maar zo moet het wel.

Gehoord tijdens een leespreek afgelopen zondag bij familie.

Dit roept bij mij wel de vraag op:wat wordt er bedoeld met: je moet het eerst geloven? Wat is 'het'? Toch niet dat mijn zonden vergeven zijn? Dat is echt niet bijbels in elk geval. (Natuurlijk is dat wel de vrucht, dat we zeker mogen weten dat onze zonden vergeven zijn, maar daar begint het niet mee).

[liz boer]

Waarom lopen nu zo vaak oprecht gemaakte mensen, die door Gods genade met een oprecht verbroken en nederig gemaakt hart gezegend zijn, toch nog zónder die hoop dat de zonden vergeven zijn? Wat zou dat nu zijn?
Omdat het zo moeilijk is om te geloven wat de Heere in Zijn Woord zegt. Wij zeggen: ‘Ik wil het eerst ervaren en dan zal ik het geloven.’ Nu, dat is de omgedraaide wereld. De Heere zegt: ‘Je moet het eerst geloven, want Ik heb het beloofd in Mijn Woord. En daarna zult u het ervaren.’ Dat is moeilijk; dat weet ik bij ondervinding. Je durft het niet te geloven. Maar zo moet het wel.

Gehoord tijdens een leespreek afgelopen zondag bij familie.

Dit roept bij mij wel de vraag op:wat wordt er bedoeld met: je moet het eerst geloven? Wat is 'het'? Toch niet dat mijn zonden vergeven zijn? Dat is echt niet bijbels in elk geval. (Natuurlijk is dat wel de vrucht, dat we zeker mogen weten dat onze zonden vergeven zijn, maar daar begint het niet mee).

Ik denk dat je het eerst gaat geloven, alles wat ik de Bijbel staat, doe je dat niet, dan geloof je niet dat God goed is, dat je tegen Hem zondigt, dat je een Borg nodig hebt, je kunt dit niet eerst beleven of ervaren en dan pas geloven.

[DDD]

Waarom lopen nu zo vaak oprecht gemaakte mensen, die door Gods genade met een oprecht verbroken en nederig gemaakt hart gezegend zijn, toch nog zónder die hoop dat de zonden vergeven zijn? Wat zou dat nu zijn?
Omdat het zo moeilijk is om te geloven wat de Heere in Zijn Woord zegt. Wij zeggen: ‘Ik wil het eerst ervaren en dan zal ik het geloven.’ Nu, dat is de omgedraaide wereld. De Heere zegt: ‘Je moet het eerst geloven, want Ik heb het beloofd in Mijn Woord. En daarna zult u het ervaren.’ Dat is moeilijk; dat weet ik bij ondervinding. Je durft het niet te geloven. Maar zo moet het wel.

Gehoord tijdens een leespreek afgelopen zondag bij familie.

Dit roept bij mij wel de vraag op:wat wordt er bedoeld met: je moet het eerst geloven? Wat is 'het'? Toch niet dat mijn zonden vergeven zijn? Dat is echt niet bijbels in elk geval. (Natuurlijk is dat wel de vrucht, dat we zeker mogen weten dat onze zonden vergeven zijn, maar daar begint het niet mee).

Nou dat lijkt me toch wel wat er staat en dat is ook heel bijbels en gereformeerd.

[FlyingEagle]

Dit gedeelte staat natuurlijk in een bepaald verband. Ik kan me wel voorstellen dat alleen zo’n stukje wat verwarring op kan roepen. Vond het wel heel treffend op dat moment.

De hele preek staat hier: https://www.prekenweb.nl/nl/Preek/Open/19488

[Ad Anker]

Uit een avondmaalspreek over Ps. 42 van R.M. MacCheyne

„Gelijk het hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God.” Als er iemand van u is overtuigd, dat de zonde een dodelijke kwaal is, dat alle geneesheren en geneesmiddelen dezer wereld daarvoor ijdel zijn, dat Christus, de enige Medicijnmeester, machtig is en gewillig u van uw kwaal te verlossen ik weet dat u voorwaarts zult dringen, wat ook anderen mogen doen: „Indien ik alleenlijk Zijn kleed mag aanraken, zo zal ik gezond worden.” (Matth. 9 : 21). „Gelijk het hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God.”
Hoe graag zou ik alle schreeuwende zielen willen uitnodigen in het geloof Christus aan te grijpen. Het is een treurige waarheid, dat de meeste Christenen in onze dagen veeleer komende zijn tot Christus, dan dat zij werkelijk tot Hem gekomen zijn. Voor het merendeel bent u gelijk aan de doodslager, die vluchtende is naar de vrijstad, in plaats dat u gelijk zou zijn aan hem, die reeds rustig neerzit binnen haar poorten. O, indien ge uw verdoemelijkheid gevoelt, indien u gelooft dat God een vrijplaats voor zondaars heeft daargesteld, waarom dan wilt ge uw ziel niet rustig neerleggen op het volbrachte werk van Hem, die uw Borg en Middelaar is? Waarom wilt u dan om de vrijstad blijven ronddolen, in plaats vandaar binnen te gaan? Deze heilige instelling heeft ten doel u te leren uzelf Christus in het geloof toe te eigenen, niet langer te aarzelen, maar de hand des geloofs uit te strekken en Christus aan te grijpen. U komt niet om naar het brood en de wijn te zien, maar om het aan te grijpen en te eten en te drinken. Neemt, eet, schreeuwende zielen! God geve u daarbij licht opdat ge u aan Christus mag toevertrouwen, en zeggen: „Deze God is mijn God, eeuwig en altoos.”

[J.C. Philpot]

Vraag: De Heilige Schrift leert mij, dat er van de zeshonderd duizend mannen, die uit Egypte togen, slechts twee in Kanaän, in het land der belofte kwamen. Wie waren die twee?
Antwoord: Jozua en Kaleb.

Vraag: Wat betekenen deze namen?
Antwoord: Een zaligmaker en een hond.

Vraag: Wat is het dankbaarste schepsel Gods?
Antwoord: De hond.

Vraag: Waarin zal dan uw dankbaarheid bestaan?
Antwoord: Daarin, dat ik bij de genade blijf, gelijk de hond bij zijn meester, en mij altijd weer op nieuw tot deze genade begeef om genade, en dus bij de verlossing, met welke ik om niet verlost ben, blijf en volhard. De hond kruipt juist dan het meest naar zijn meester toe, wanneer hij slagen van hem krijgt’.

Uit: Vragen en antwoorden tot opheldering en bevestiging van den Heidelberger Catechismus

[liz boer]

Vraag: De Heilige Schrift leert mij, dat er van de zeshonderd duizend mannen, die uit Egypte togen, slechts twee in Kanaän, in het land der belofte kwamen. Wie waren die twee?
Antwoord: Jozua en Kaleb.

Vraag: Wat betekenen deze namen?
Antwoord: Een zaligmaker en een hond.

Vraag: Wat is het dankbaarste schepsel Gods?
Antwoord: De hond.

Vraag: Waarin zal dan uw dankbaarheid bestaan?
Antwoord: Daarin, dat ik bij de genade blijf, gelijk de hond bij zijn meester, en mij altijd weer op nieuw tot deze genade begeef om genade, en dus bij de verlossing, met welke ik om niet verlost ben, blijf en volhard. De hond kruipt juist dan het meest naar zijn meester toe, wanneer hij slagen van hem krijgt’.

Uit: Vragen en antwoorden tot opheldering en bevestiging van den Heidelberger Catechismus

Oeioei
Die Kohlbrugge wist niet zo veel van honden af...

[eilander]

Waarom lopen nu zo vaak oprecht gemaakte mensen, die door Gods genade met een oprecht verbroken en nederig gemaakt hart gezegend zijn, toch nog zónder die hoop dat de zonden vergeven zijn? Wat zou dat nu zijn?
Omdat het zo moeilijk is om te geloven wat de Heere in Zijn Woord zegt. Wij zeggen: ‘Ik wil het eerst ervaren en dan zal ik het geloven.’ Nu, dat is de omgedraaide wereld. De Heere zegt: ‘Je moet het eerst geloven, want Ik heb het beloofd in Mijn Woord. En daarna zult u het ervaren.’ Dat is moeilijk; dat weet ik bij ondervinding. Je durft het niet te geloven. Maar zo moet het wel.

Gehoord tijdens een leespreek afgelopen zondag bij familie.

Dit roept bij mij wel de vraag op:wat wordt er bedoeld met: je moet het eerst geloven? Wat is 'het'? Toch niet dat mijn zonden vergeven zijn? Dat is echt niet bijbels in elk geval. (Natuurlijk is dat wel de vrucht, dat we zeker mogen weten dat onze zonden vergeven zijn, maar daar begint het niet mee).

Nou dat lijkt me toch wel wat er staat en dat is ook heel bijbels en gereformeerd.

Nee, dat is geheel niet gereformeerd, althans niet in de klassieke betekenis van het woord. We moeten niet 'iets' geloven, maar in 'Iemand.' Nergens in de Bijbel lees je dat mensen ertoe worden opgeroepen om te geloven dat hun zonden vergeven zijn. Wél dat ze moeten geloven in Jezus Christus.
Het punt is namelijk dat we Gods Woord moeten/mogen geloven. Daar staat in dat wie in Hem gelooft, het eeuwige leven heeft. Er staat niet dat wie gelooft dat zijn zonden vergeven zijn, zalig zal worden.

[eilander]

Ik heb nu ook de context gelezen, maar ik blijf moeite hebben met het geciteerde gedeelte. Het kan gevaarlijk zijn, omdat de Heere wel degelijk de vrijspraak laat horen in het hart, door de Heilige Geest. Dus om nu te zeggen: 'je moet de vergeving van zonden eerst geloven, dan pas ervaren...' Ik zou in elk geval willen zeggen: rust niet totdat je het zelf uit Zijn mond gehoord hebt.

[Bezorgd]

Ik heb nu ook de context gelezen, maar ik blijf moeite hebben met het geciteerde gedeelte. Het kan gevaarlijk zijn, omdat de Heere wel degelijk de vrijspraak laat horen in het hart, door de Heilige Geest. Dus om nu te zeggen: 'je moet de vergeving van zonden eerst geloven, dan pas ervaren...' Ik zou in elk geval willen zeggen: rust niet totdat je het zelf uit Zijn mond gehoord hebt.

Het is toch heel Bijbels om mensen die in de Heere Jezus geloven te bemoedigen om te zeggen dat op die gronden hun zonden vergeven ZIJN ?