Zonden in de gemeente/ in je gezin

[helma]

Ik wilde nog reageren op een posting van Arja, maar die is nu weg.

Het maakt een situatie wel ingewikkelder. Ik zal niet zomaar iemand die een zondige keuze maakt, op welk gebied dan ook, en tevens belijdt een kind van God te zijn beschouwen als schijngelovige. Wel zou ik vragen hoe zo'n keus in overeenstemming is met zijn of haar belijden God te dienen.
Het evangelisatie motief vervalt dan wel natuurlijk.
Ik zou voor zo'n persoon wel om bekering gaan bidden.

Ik vind het onderwerp 'vermanen' ook nog niet zo eenvoudig. Hoe vaak? Steeds als ze komen?? Lijkt me ook niet.
En als ze nog thuis wonen?
Pas hadden we het hier op het forum nog over tucht bij tieners...dat bleek in de praktijk toch ook niet zo simpel te zijn.

[helma]

En wat het 2e deel van je posting betreft, in sommige postings is hier al een antwoord op gegeven.
En het gaat er niet om dat je geen zondaren wil ontvangen maar dat je verantwoordelijk bent voor iemand die in jouw huis 'de zonde mee naar binnen neemt', op welk gebied dan ook.

Dat heb ik helemaal gemist, terwijl ik het wel heb teruggelezen. Waar kan ik dat vinden?

Wat heb je gemist? Kan heel goed aan mijn communicatie liggen hoor, ik denk soms dingen die ik vervolgens niet zeg of in dit geval opschrijf.

[DDD]

Ik heb het antwoord op het tweede deel van de bijdrage waarop jij reageerde, gemist. Uit mijn hoofd gezegd, waarom je een ongelovige zoon wel met zijn getrouwde ongelovige vrouw thuis of voor een feestje zou mogen uitnodigen en een zoon met een homorelatie niet met zijn partner of man.

Het zijn toch allebei openbare zonden, althans volgens jouw definitie?

[helma]

Ik heb het antwoord op het tweede deel van de bijdrage waarop jij reageerde, gemist. Uit mijn hoofd gezegd, waarom je een ongelovige zoon wel met zijn getrouwde ongelovige vrouw thuis of voor een feestje zou mogen uitnodigen en een zoon met een homorelatie niet met zijn partner of man.

Het zijn toch allebei openbare zonden, althans volgens jouw definitie?

Ja, al zie ik het ene dan als een zondige weg in een relatie die na bekering nog steeds in stand blijft. Omdat het voor God wel een erkende relatie is.
In het tweede geval is het een zondige keus die na bekering geen stand kan houden.
Dus ik denk dat wij hierin ook een verschil mogen maken.
Maar ik zou beide gevallen als heel verdrietig ervaren. Een van onze zoons heeft een poosje een onchristelijk meisje gehad. Zij is een keer op kennismakingsbezoek geweest, maar ze vond het zo'n grote kloof dat dat ook bij 1 keer gebleven is. Er waren absoluut geen raakvlakken. Dat zal ook per persoon wel heel verschillend zijn.

Ik vind het echt ook best lastig om verschillende situaties naast elkaar te zetten. Ik gaf in het begin van dit topic al aan dat ik dit ook best een worsteling vindt. Bij welke zonde zet je nog wel of nog net geen drempel neer?
Daarom denk ik voor mezelf dat je elke situatie per keer apart moet bekijken en afwegen. In biddend opzien: Heere wat wilt U dat ik doen zal.

Bovendien heb je in een huwelijk ook nog eens de mogelijkheid dat je er als echtpaar er ook niet hetzelfde instaat. Terwijl er toch een eenduidige beslissing moet komen.
In zo'n geval denk ik dat God van mij als vrouw vraagt mijn man te volgen. En hem te erkennen als leidsman.
Maar dat is ook niet altijd een makkelijke weg. Maar dat is uiteindelijk geen excuus om het niet te doen.

[DDD]

Ik heb het antwoord op het tweede deel van de bijdrage waarop jij reageerde, gemist. Uit mijn hoofd gezegd, waarom je een ongelovige zoon wel met zijn getrouwde ongelovige vrouw thuis of voor een feestje zou mogen uitnodigen en een zoon met een homorelatie niet met zijn partner of man.

Het zijn toch allebei openbare zonden, althans volgens jouw definitie?

Ja, al zie ik het ene dan als een zondige weg in een relatie die na bekering nog steeds in stand blijft. Omdat het voor God wel een erkende relatie is.
In het tweede geval is het een zondige keus die na bekering geen stand kan houden.
Dus ik denk dat wij hierin ook een verschil mogen maken.
Maar ik zou beide gevallen als heel verdrietig ervaren. Een van onze zoons heeft een poosje een onchristelijk meisje gehad. Zij is een keer op kennismakingsbezoek geweest, maar ze vond het zo'n grote kloof dat dat ook bij 1 keer gebleven is. Er waren absoluut geen raakvlakken. Dat zal ook per persoon wel heel verschillend zijn.

Ik vind het echt ook best lastig om verschillende situaties naast elkaar te zetten. Ik gaf in het begin van dit topic al aan dat ik dit ook best een worsteling vindt. Bij welke zonde zet je nog wel of nog net geen drempel neer?
Daarom denk ik voor mezelf dat je elke situatie per keer apart moet bekijken en afwegen. In biddend opzien: Heere wat wilt U dat ik doen zal.

Bovendien heb je in een huwelijk ook nog eens de mogelijkheid dat je er als echtpaar er ook niet hetzelfde instaat. Terwijl er toch een eenduidige beslissing moet komen.
In zo'n geval denk ik dat God van mij als vrouw vraagt mijn man te volgen. En hem te erkennen als leidsman.
Maar dat is ook niet altijd een makkelijke weg. Maar dat is uiteindelijk geen excuus om het niet te doen.

Waarom vind je het lastig om verschillende situaties naast elkaar te zetten? Het voorbeeld ging niet om het huwelijk. Maar om het ongeloof. Ik zie werkelijk niet in waarom ongeloof minder erg is dan dwalen in het leerstuk van de seksualiteit. Salomo had meer dan een vrouw en niemand zal beweren dat hij daarom ongelovig was. Al is dat achteraf, en kan het goed zijn dat de profeten hem heel andere dingen te melden hadden, daar lezen we niets over en dat is misschien maar goed ook.

Ik vind helemaal niet dat je iedere situatie apart moet bekijken en afwegen. Dat is volkomen willekeurig en allerlei persoonlijke meningen en onderbuikgevoelens spelen dan een rol. Je moet heel zeker weten wat je doet, als je als representant van Christus op aarde zulke draconische beslissingen neemt.

Als ik lees wat er over Jehova's getuigen gezegd wordt op dit punt, dan denk ik dat je wel tien keer moet uitkijken om dergelijke praktijken ook in het gereformeerde christendom te integreren.

Maar goed, mijn punt was, dat ik nog nergens daarop een behoorlijk antwoord heb gelezen. Ik kan me in de redeneerlijn van Valcke veel beter vinden.

[refo]

De christelijke andersgeaarden kennen natuurlijk ook de 7 bijbelplaatsen waar het ogenschijnlijk over hen gaat.
Maar ze vinden niet dat die betrekking hebben op hun situatie. Op die plaatsen wordt verboden dat mensen aan seksuele uitspattingen doen. Alleen met de eigen partner is toegestaan. Niet met andere vrouwen. O, maar dan wel met een man? Nee! Dieren dan? Nee, ook niet!!
Alle onreinheid (het 7e gebod noemt het echtbreuk, dat is het kader) wordt verboden. Je mag absoluut niets doen met iets of iemand anders, behalve je eigen partner.

[Mara]

In zo'n geval denk ik dat God van mij als vrouw vraagt mijn man te volgen. En hem te erkennen als leidsman.
Maar dat is ook niet altijd een makkelijke weg. Maar dat is uiteindelijk geen excuus om het niet te doen.

Dat kun jij wel doen met een verstandige man.
Maar er zijn veel huwelijken waarin dit als een rechtzinnig dreigement werd gehanteerd.
In veel (steeds meer lijkt het wel) gevallen kun je als vrouw je man niet volgen, omdat het dan tegen je geweten in zou gaan.
Kijk maar eens in de vragenrubriek.
En inmiddels zegt de christelijke hulpverleming dit dus ook niet meer.

Alle onreinheid (het 7e gebod noemt het echtbreuk, dat is het kader) wordt verboden. Je mag absoluut niets doen met iets of iemand anders, behalve je eigen partner.

Tja, de vragenrubriek toont aan dat er helaas ook viespeuken getrouwd zijn. En als je als reformatorisch meisje dan niet geleerd hebt om voor jezelf op te komen, heb je wel een levensgroot probleem.

[helma]

Ik heb nergens gezegd dat ongeloof minder erg is dan seksuele zonden. Het verschil ging over een natuurlijke relatie met een ongelovige of een tegennatuurlijk relatie. Die wil ik niet tegenover of naast elkaar zetten.
Ik zou niet weten waarom ik niet iedere voorkomende situatie apart zou mogen afwegen. En ik probeer elke afweging allereerst aan de hand van Gods Woord te maken, al ontkom je er niet aan dat je gevoel ook meespeelt.

[DDD]

Maar als ongeloof even erg is als een onjuiste relatie, waarom zou de ongelovige dan wel thuis mogen komen? Ook als hij niet getrouwd is?

Ik probeer achter het verschil te komen? Of mag het eigen kind sowieso komen, maar niet degene die hem tot zonde verleidt (dus de verkering van een ongelovige jongen niet totdat ze getrouwd zijn).

[gallio]

Ik heb nergens gezegd dat ongeloof minder erg is dan seksuele zonden. Het verschil ging over een natuurlijke relatie met een ongelovige of een tegennatuurlijk relatie. Die wil ik niet tegenover of naast elkaar zetten.
Ik zou niet weten waarom ik niet iedere voorkomende situatie apart zou mogen afwegen. En ik probeer elke afweging allereerst aan de hand van Gods Woord te maken, al ontkom je er niet aan dat je gevoel ook meespeelt.

Ja, zo behoort onze opstelling te zijn.

Jij stelt de ene situatie niet tegenover de andere, maar ev. andersdenkenden zullen dit wel doen om je vast te praten. Ik vind het daarom ook zeer nuttig om deze discussie te voeren.

[gallio]

Maar als ongeloof even erg is als een onjuiste relatie, waarom zou de ongelovige dan wel thuis mogen komen? Ook als hij niet getrouwd is?

Ik probeer achter het verschil te komen? Of mag het eigen kind sowieso komen, maar niet degene die hem tot zonde verleidt (dus de verkering van een ongelovige jongen niet totdat ze getrouwd zijn).

Zie reaktie van Valcke van 27 Jun 2019 10:41 am

[DDD]

Het zit hem in de zondigheid van de relatie zelf, dus. Dat is inderdaad een verschil. Daar was ik ook bij mijn vorige vraag al naar op zoek. Dat is dan dus bij een samenwonende zoon met een vrouw hetzelfde, maar zodra ze getrouwd zijn niet meer.

Begrijp ik dat goed?

[helma]

Maar als ongeloof even erg is als een onjuiste relatie, waarom zou de ongelovige dan wel thuis mogen komen? Ook als hij niet getrouwd is?

Ik probeer achter het verschil te komen? Of mag het eigen kind sowieso komen, maar niet degene die hem tot zonde verleidt (dus de verkering van een ongelovige jongen niet totdat ze getrouwd zijn).

Ja zondaren mogen gewoon thuiskomen. Het ene kind is niet meer zondaar als de andere. En ik hoef maar in de spiegel te kijken of ik zie daar ook zo'n zondaar.
En ik heb ook nergens gezegd dat ik een evt partner zie of zou zien als degene die mijn kind zo verleiden. Ook andere zondaren zijn niet meer of minder zondaar dan ik en mijn gezin. (ik zet mezelf maar voorop deze keer)
Maar ik kan de zonde niet accepteren. Daarom zou ik een homoseksuele partner niet kunnen beschouwen als schoonkind. Omdat ik dan de zonde accepteer. Ik kan hem of haar liefhebben. Sympathiek vinden. En van harte omhelzen zonder enig gevoel van antipathie. Maar ik kan de relatie niet aanvaarden omdat God dat ook niet doet.

[DDD]

Ja. Maar dat je de relatie niet aanvaardt, hoeft geen sociaal probleem te zijn. Ik neem aan dat kinderen daar ook geen punt van maken. Dat is toch iets anders dan iemand die altijd samen op bezoek gaat bij anderen verplichten om zijn vriend thuis te laten? Dan beperk je iemand in zijn gewone omgangsvormen, want het is algemeen gebruikelijk dat mensen hun partner mogen meenemen naar sociale activiteiten, uitgezonderd bedrijfsfeestjes, vrouwenmiddagen en vrijgezellenfeesten etc.

[helma]

Ja. Maar dat je de relatie niet aanvaardt, hoeft geen sociaal probleem te zijn. Ik neem aan dat kinderen daar ook geen punt van maken. Dat is toch iets anders dan iemand die altijd samen op bezoek gaat bij anderen verplichten om zijn vriend thuis te laten? Dan beperk je iemand in zijn gewone omgangsvormen, want het is algemeen gebruikelijk dat mensen hun partner mogen meenemen naar sociale activiteiten, uitgezonderd bedrijfsfeestjes, vrouwenmiddagen en vrijgezellenfeesten etc.

Dan zou je dus uitkomen op de constructie die Valcke al opperde: wel gewone bezoekjes, maar niet op familiefeestjes/gezinsuitjes - foto's.
Maar er kunnen mogelijkheden (moeilijkheden) zijn dat zo'n constructie niet haalbaar is.

Ik denk aan een vorm van autisme waar zo'n constructie misschien niet uit te leggen is. Of dat je zelf binnen je huwelijk hier niet hetzelfde over denkt. Er spelen altijd meer factoren mee die beslissingen kunnen beïnvloeden