Ik heb dit boek in de afgelopen dagen gelezen. Ik zag er een beetje tegen op, omdat er al veel over gezegd is. Dan begin je niet onbevangen aan een boek.Ad Anker schreef:Ik heb het uit. Het gaat over het psychologisch beschreven (niet) gekozen worden. Vanuit haar jeugd heeft de schrijver het onderwerp uitverkiezing door het verhaal heen laten lopen.
Het boek leest als een trein en is onmiskenbaar knap geschreven. Ik heb het daarom oprecht een heerlijk boek genoemd.
Ik zag de hoofdpersoon lopen: vanaf het station in Middelburg naar zorgcentrum Eben Haëzer, al noemt ze het in het boek Maranatha. Ook passend. Haar omschrijving van de woongroep en van tante Sjaan en haar medebewoners is zo levensecht dat het net een film is. Knap. Ik werk op een soortgelijke woongroep waardoor het mij aanspreekt.
Haar beschrijving over tante Ma als de doorgeleide vrouw waar heel de kerkgemeenschap tegenop zag vond ik sterk. Al is die beschrijving veelal ontdaan van het positieve en wordt het negatieve sterker ingekleurd. Tante Ma beoordeelt na een avondmaalsdienst de avondmaalsgangers. Als tante Ma het niet overneemt is het twijfelachtig, zoals buurman Verhagen.
Tante Ma oefent ook gemeenschap met overledenen. Dat is een overblijfsel uit de gezelschappen en maakt tante Ma gelijk mystiek.
De schrijver beschrijft de gang van zaken op belijdeniscatechisatie. Is ook een reëel beeld. Eenrichtingsverkeer en gemis aan verbondenheid.
Er zijn smakelijke anakdotes. Ik heb met regelmaat geglimlacht.
Al met al was het boek niet vijandig. Wel heeft ze het zwarte potlood wat harder ingedrukt dan de andere kleuren.
Wat mij trof was de tekening van een alwetende, doorgeleide en verzekerde vrouw wiens mening op alle terreinen het einde is van alle tegenspraak. zo'n vrouw die het alleenrecht heeft op het beheersen van de mate van Godsvrucht van haar familie, gemeenteleden en ambtsdragers, al dan niet beoordeeld op uiterlijkheden. Zij kan daar niets aan doen, zo lijkt het. Haar omgeving maakt haar zo. In haar omgeving verkeren dan mensen die in haar omvangrijke zwarte schaduw beleven niet uitverkoren te zijn en daar geen invloed op te hebben. De zwarte schaduw uit dat namelijk met regelmaat: haar status komt voort uit een soevereine daad.
Laat het maar een spiegel zijn. Ik pak mijn kleurige potloden maar op.
Maar het viel met erg mee. Ik heb het vlot uitgelezen. Franca Treur kan goed schrijven, ik kan niet anders zeggen. Ik denk dat Ad Anker het goed weergeeft. FT maakt geen karikatuur, ze zet het alleen iets sterker aan dan het doorgaans in het echt is.
Sommige dingen vond ik wel iets ongeloofwaardig. Dat Ina helemaal niet weet hoe het toegaat op de universiteit, niet weet hoe ze Engelse woorden moet uitspreken, helemaal niets weet van televisie of bijvoorbeeld Madonna. Ook op reformatorische middelbare scholen wordt in de les of onderling over deze dingen gesproken. Ik geloof ook niet dat er op die school nooit eens anders over uitverkiezing is gesproken dan wat ze thuis en in de kerk meekreeg.
Al met al een heel goed boek. Ik heb het voor de leeskring gelezen, en ik verwacht goede gesprekken. Een deel van de kring komt uit Zeeland, en sommigen zijn van de GerGem. Daar moet wel wat herkenning zijn.
