Dat lijkt me logisch, wat je nu zegt, @DIA, en daar ben ik het ook geheel mee eens, maar naast het wee wat verkondigt wordt in onze kerken, hoor ik bij sommige voorgangers die gunning juist helemaal niet en nooit. En is dat wél goed? Ben jij het met me eens dat er ook een gunning moet doorklinken in de prediking?-DIA- schreef:Ik zou zeggen: Ds. Roos spreekt niet alleen maar gunnend. Hij heeft ook wel eens het oordeel aan te zeggen. En dat klinkt misschien niet zoals we dat graag zouden willen horen. Ik weet het, ds. Roos klinkt wel eens wat meer 'evangelisch', maar dit toch iets heel anders als we kennen van de Evangelische bewegingen als de EO enz.Jantje schreef:Het kan allemaal waar zijn @DIA, maar toch, als je dan leest in de reformatieherdenkingen van dit jaar (zie RD.nl), en je ziet dat er herdenkingen worden gehouden met verschillende kerkverbanden (tot op de Veluwe toe), dan denk ik, vergroten wij het hier niet veel en veel te veel uit?
Als ik een preek hoor van ds. Roos, waarin er zo gunnend en zo liefdevol tot de gemeente gesproken wordt, waarom komt dat soms zo weinig terug in een gedeelte van ons kerkverband? Moeten we niet veel en veel meer zoeken naar datgene wat ons bindt, dan naar wat ons scheidt?
Waarom wordt niet Gods Woord als uitgangspunt genomen, maar letten we op ervaring, gevoel, bevinding, eigen meningen, enzovoorts (in het geheel van de gereformeerde gezindte, zowel uiterst links als uiterst rechts)?
We hebben immers altijd met twee woorden te spreken. Niet alleen het wel meer ook het wee moet in elke preek benoemd worden.
Zou je overigens ook willen ingaan op mijn andere vragen?