Goudleus schreef:Zo bedoel ik het juist niet te zeggen. Het is meer het minderwaardigheidsgevoel van eenverdieners zelf. Ze lijken te vragen om (extra) waardering. Als het een principiele keuze is, kun je die met zelfvertrouwen hanteren. Maar het is net zo goed een keuze , waarvan de gevolgen helder te berekenen zijn.
Dit is wel erg zakelijk, te zakelijk wat mij betreft.
Het punt waar veel eenverdieners tegenaan lopen, is de meewarigheid waarmee je tegenwoordig in de eigen kerkelijke kring wordt aangekeken, als je zegt dat je bewust ervoor kiest dat de moeder niet werkt, zodat ze er altijd kan zijn voor de kinderen.
En dat is toch vreemd.
Dat de wereld om ons heen zo reageert, dat is te begrijpen.
Maar vanuit de kerk zou je toch juist waardering voor deze keuze moeten krijgen? Er is geen grotere bijdrage te bedenken aan kerk en maatschappij, dan een moeder die er altijd is voor haar kind.
(En nee, ik ga nu even niet de discussie aan over vaders die evenveel verantwoordelijkheid hebben (waar!), en dat het gewoon verdeeld moet worden, en dat het niets uitmaakt of een vader thuis is of een moeder (niet waar!).)
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
