Toch is dit wel het kardinale punt. Veel mensen ervaren discrepantie tussen het aantal aanmeldingen en de toegelatenen.Bezorgd schreef:Doorsturen.refo schreef:Stel: een ouderling geeft te kennen de roeping tot het predikantenambt te hebben. Wat doe je dan als kerkenraad?Roeline schreef:Begrip voor je redenering. Ben het grotendeels met je eens. Ik bedoelde dit: een kerkenraad verkrijgt net als het curatorium al dan niet vrijmoedigheid om iemand door te sturen. Ik geloof dat dat ook biddend gebeurt. Volgens mij zien ze dat zelf niet als een soort voorselectie in de zin van: minder zwaarwegend dan het curatorium. Naast het erkennen van de Godsregering kan ik me bij meerdere afgewezen kandidaten goed voorstellen dat je dan als kerkenraadslid weleens denkt: wat ziet het Curatorium dan niet wat wij zien?Roeline schreef: Het voelt toch min of meer als een motie van wantrouwen richting die kerkenraden.
De vraag is zelfs of de 'competenties' voor een ouderling anders moeten zijn dan voor een predikant. Brakel zegt dat ze dezelfde zijn.
Dus als ouderling roeping ervaart tot predikambt moet het curatorium echt zwaarwegende argumenten hebben om voor zo iemand de toegang tot de opleiding te blokkeren. En toch gebeurd het meer dan eens.
Een kerkenraad zal bij een broeder-ouderling maar ook andere leden die een attest willen niet snel weigeren. Met als reden dat in Rotterdam de deskundigen zitten (zo wordt gedacht) en aan ons zal het niet liggen (we willen geen onenigheid hier ter plaatse).
Een voorbeeld hiervan is dat een lid voor de tweede keer een attest kreeg van zijn plaatselijke gemeente en van het curatorium een brief kreeg dat hij niet hoefde te komen omdat hij de vorige keer al was afgewezen om de toen genoemde reden. En de reden ging dan niet over het feit dat men roeping over kon nemen of niet.
