Buigen onder Gods recht

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Orckie

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
De HC heeft het over dat de gelovige 'Christus en al Zijn weldaden deelachtig wordt'.

Wie die gelovige is vindt men in Zondag 7. Nu ben ik wel nieuwsgierig of dan 'verloren onder het recht' een weldaad is uit de HC.

Groeten,

Natuurlijk wel; in de HC vindt men dat de zekerheid samenhangt met de mate van het geloof in het aannemen van de weldaden van Christus (zondag 23) en ook vinden we duidelijk in de HC dat er een sterven aan zichzelf aan verbonden is. Eén plant in Zijn lijden en sterven en één plant in Zijn opstanding.
Daarnaast moeten we beseffen dat de zielsbevindelijke leidingen des Heeren nader uitgewerkt zijn (theologisch gezien) vanaf de Nadere Reformatie. Lees bijvoorbeeld Teellinck, Saldenus en Comrie. Dus het onderscheid tussen zekerheid van het geloof en zekerheid van het gevoel zul je tevergeefs in geschriften van rond de Reformatie (zoals de HC) zoeken.
Wil niet zeggen dat het niet onderwijzend kan zijn in de nadere oefeningen om dit wel aan te stippen. Een Bijbels voorbeeld vinden we overigens in het nachtgezicht van Zacharia aangaande Jozua de hogepriester (het gaat daar ook uitdrukkelijk over vrijspraak in het gericht). Als hij aangeklaagd wordt door de Satan, zegt hij niets terug. Vlucht ook niet tot Jezus. Maar moet instemmen met het vonnis en verloren gaan.
Maar dan is er de tussentreding van de Borg "De Heere schelde u, gij satan".
Bij de moordenaar aan het kruis zien we wel het buigen onder Gods recht (hij erkent strafwaardig te zijn) maar tegelijk het vluchten tot Jezus. Het verloren gaan onder het recht gaat dieper, dan is de zondaar passief en moet verloren gaan in de inleving. Maar zal dan ervaren opgevangen te worden vanonder eeuwige armen.

FF een simpel vraagje (ik ben maar simpel). De moordenaar was dus nog niet zo ver op weg? Hij heeft slechts de stand van buigen meegemaakt en niet van verloren gaan?

Dat strafgericht in Zacharia gaat dat over 'buigen' of 'verloren gaan'?

En dat 'verloren gaan' komen we tegenwoordig niet zoveel meer tegen?

Verder moet ik een beetje denken aan deze vraag/antwoord op RefoWeb:

Vraag: Kunt u iets zeggen over de bewuste verzegeling, de bewuste inlijving in het verbond en de bewuste aanneming der kinderen. Hoe verhoudt zich dat tot elkaar?

Antwoord: De vraagsteller gebruikt tot drie keer toe het bijvoeglijk naamwoord "bewust". Daarmee wil hij of zij naar mijn besef aangeven dat de gelovige aan vele gaven en schatten van het heil deel kan hebben zonder zich dit nog ten volle bewust te zijn. Dat is inderdaad zo, want zodra er door een waar geloof een levende verbinding is gelegd tussen Christus en de mens, heeft hij of zij deel aan het volle heil. In de beleving kan er sprake zijn van een geleidelijke groei in kennis en daarmee ook toenemende bewustwording van "de schat van zegeningen die in Hem ten erfdeel zijn."

Onder 'verzegeling' wordt verstaan de verzegeling met de Heilige Geest, zoals daarover ondermeer in Efeze 1:13 wordt gesproken. Deze verzegeling is een aspect van het werk van de Geest dat bij alle gelovigen plaatsvindt. Het wil zeggen dat de gelovigen beveiligd zijn voor de grote Toekomst van Christus (vergelijk een brief die aangetekend wordt verzonden). Het gaat hier dus niet om een bepaalde ervaring die pas later op de geloofsweg, door gerijpte christenen, zou worden ontvangen.

Voor de volledigheid vermeld ik hierbij wel dat laatstgenoemde opvatting wel wordt aangehangen, bijvoorbeeld door wijlen ds. I. Kievit en bij verschillende oude schrijvers.

De "bewuste inlijving in het verbond" valt mijns inziens samen met de -uit de wedergeboorte in engere zin voortvloeiende- geloofskeuze om Christus aan te nemen als persoonlijke Zaligmaker en dan ook hart en leven toe te wijden aan Zijn dienst. De bewuste aanneming tot kinderen is hier nauw mee verweven. Ziende op Christus mogen we weten dat we in Hem tot Gods kinderen en erfgenamen zijn aangenomen. De Heilige Geest getuigt met onze geest dat wij kinderen van God zijn.

Dit alles moet niet uiteengelegd worden als verschillende stadia of stations op een heilsweg. Het gaat om verschillende woorden voor de rijkdom van het heil in Christus. Wel is het mogelijk en komt het voor dat, zoals boven al gezegd is, bij een gelovige pas gaandeweg het volle licht over deze rijkdom opgaat en de mist van onwetendheid en onzekerheid langzamerhand optrekt. Maar het zou niet goed zijn hiervan een vaste regel te maken. De Heilige Geest kan ook in één keer dat volle licht doen doorbreken.

[Orckie]

Oorspronkelijk gepost door Maninne
Helemaal mee eens Rhodé.

Maar mensjes, kan het allemaal niet gewoon veel eenvoudiger uitgedrukt worden?

Zoals bijv. Een mens wordt er door de Heere achtergebracht dat hij met zijn rug naar de Heere toestaat en bij Hem weg is gelopen en weg blijft lopen.
Die mens leert door de onderwijzing van God's Geest, dat hij verloren lígt in zijn zonden, en naar het recht des Heeren nooit meer bij Hem zou kunnen wonen.
Daar de Heere van Zijn Recht niet kan afstaan, heeft Hij in Zijn grote zondaarsliefde Zijn eniggeboren Zoon gegeven om op Hem de zonden te leggen van de zondaren die Hij liefheeft (van eeuwigheid al)
De zondaar wordt de ogen geopend voor die Weg der behoudenis, en dat waar hijzelf nooit meer kon betalen , De Heere Zélf die Weg gebaand heeft.
Daarin mag hij de liefde van de Vader zien in het wegschenken van Zijn geliefde Zoon aan een verloren mensenkind.
En Zijn Geest openbaart dat aan het hart van dat mens.
Die mens denkt dat ie nou nooit meer zou zondigen omdat hij heeft mogen proeven van Zijn zondaarsliefde, maar wordt er achter gebracht dat hij, niet anders meer kán dan zondigen door zijn val in Adam, hij dóet geen zonde nee hij ís zonde.
En dan mag hij zien dat :
2Co 5:21 Want Dien, Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem.

De liefde tot Christus wordt steeds dieper maar ook de liefde tot de Vader, dat Hij Zijn Zoon heeft willen schenken aan zulke verdorven schepselen.
Ook de Geest krijgt hij lief omdat Hij de ogen opent van de mens voor de werken van de Heere.
Dus krijgt hij meer en meer(hoe meer hij aan zichzelf ontdekt wordt in zijn eigen ónheiligheid) de Vader, de Zoon én de Heilige Geest lief. hij zou wensen om altijd heilig voor God te mogen leven maar blijft erachter komen stééds weer opnieuw, dat hij niet héilig kán zijn vóórdat hij voor eeuwig Thuis mag zijn en eeuwig de eer mag toe brengen aan God Drieënig die zulk een grote verlossing heeft teweeg gebracht voor de grootste der zondaren.
De Heere is er toch vrij in, hoe Hij de mensen leidt? Hij weet het Zelf het beste wat er voor een ieder persoonlijk nodig is, en de ene leert hij het in die weg en de andere in een andere weg, maar die er móeten komen die kómen er, maakt niet uit hóe wij erover redeneren.

Amen!

[Orckie]

Oorspronkelijk gepost door ManinneZo da's weer een heel opstel maar ik wou het toch even kwijt omdat er maar uitentreure gehamerd wordt op allerlei termen, zoals: dit moet en dat moet en jah, maar ken je dat wel, en dat is toch wel nodig, terwijl we zo weinig lezen van dat Gode verheerlijkende werk van God Drieënig.
De Heere is er toch vrij in, hoe Hij de mensen leidt? Hij weet het Zelf het beste wat er voor een ieder persoonlijk nodig is, en de ene leert hij het in die weg en de andere in een andere weg, maar die er móeten komen die kómen er, maakt niet uit hóe wij erover redeneren.

HEM ALLEEN DE EER !!!

Je leest denk ik niet goed.
Juist daar waar de zondaar verloren gaat onder Gods recht komt God het meest tot Zijn eer. Juist daar valt de mens weg en blijft Gods werk alleen over. Want juist daar wordt verzoening gevonden door voldoening. In Hem, Christus, van Wie de Vader getuigde: "Deze is Mijn Zoon in welke ik Mijn welbehagen heb".

[jacob]

ik heb altijd gedacht dat dat juist de heiligmaking diende tot Gods eer.

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door jacob
ik heb altijd gedacht dat dat juist de heiligmaking diende tot Gods eer.

Mee eens. Zie ook de opbouw van de Cathechismus.

Als wij 'm nu zouden schrijven, zouden we tig zondagen met een uitgebreide uiteenzetting over de ellende van de zondaar schrijven. En nog een paar over de verlossing en nog wat over de dankbaarheid.

Alles moet uitlopen op de dankbaarheid mensen. Niet om over de ellende heen te stappen, maar Gods eer moeten we op het oog houden!!

Ik ben nu een Cath.Verklaring aan het beluisteren van een van onze GG-dominees en die pakt het volgende voorbeeld (in zondag 7). Als wij een plantje of boom voor ons zien en we willen weten wat voor boom het is en oftie nog leeft. Gaan we dan graven en de wortels bestuderen? Nee toch? Dan gaan we kijken naar de vruchten en naar het groen, naar de tekenen van leven! Zo is dat ook in het geestelijk leven!
Amen!

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Rhodé
Of je dat nu noemt: verloren onder Gods recht of: zonder God niet verder kunnen?

.....of buigen onder Gods recht, maar dat is dan nog een trap ervoor. (toch een beetje ingewikkeld?)

[Orckie]

Mannine,
Mjin Bijbel leert "Hij moet wassen en ik minder worden".
Matth 10: 39 Die zijn ziel vindt, zal [dezelve] verliezen; en die zijn ziel zal verloren hebben om Mijnentwil, zal dezelve vinden.

Marcus 8: 35 Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven zal verliezen, om Mijnentwil, en [om] des Evangelies [wil], die zal hetzelve behouden.

Daar gaat het hier over. Dat kan geleidelijk, in de opwas in de genade (wellicht Gods meest gewone weg), maar het kan ook in een bijzondere geestelijke ervaring [dat wordt hier bedoeld met "verloren gaan onder het recht"].
Lees het boek Alles uit Hem van ds. Vreugenhil maar eens, daar wordt dit ook met zoveel woorden aangegeven.

Ik betreur het dat er zovelen zijn die hele kerkbanken versleten hebben onder de bevindelijke prediking en er helaas blijk van geven a) de "tale Kanaans" niet te begrijpen of te willen begrijpen, en b) er nogal vijandig tegen zijn.

[Aangepast op 29/4/04 door Orckie]

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Orckie
Mannine,
Mjin Bijbel leert "Hij moet wassen en ik minder worden".
Matth 10: 39 Die zijn ziel vindt, zal [dezelve] verliezen; en die zijn ziel zal verloren hebben om Mijnentwil, zal dezelve vinden.

Marcus 8: 35 Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven zal verliezen, om Mijnentwil, en [om] des Evangelies [wil], die zal hetzelve behouden.

Daar gaat het hier over. Dat kan geleidelijk, in de opwas in de genade (wellicht Gods meest gewone weg), maar het kan ook in een bijzondere geestelijke ervaring [dat wordt hier bedoeld met "verloren gaan onder het recht"].

Orckie,

Denk je niet dat de nuancering die jij nu terecht aangeeft vaak ontbreekt?

De kern van je eerdere postings was dat het verloren gaan een nadere weldaad was, waardoor iemand een trap verder op de geestelijke weg komt. Nu blijkt dat het een bijzondere geestelijke ervaring is. Door het eerste te stellen, krijg je m.i. situaties waarbij de een wat verder is dan de ander (want die 'staat er nog voor' ), terwijl het niet meemaken van die geestelijke ervaring niets wil zeggen over hoever je ingeleid ben in de heilsgeheimen, hoe je leven is met God of de zekerheid van je geloof.

[Aangepast op 29/4/04 door Pim]