Bij het lezen van verschillende discussies hier, en ook vaak bij het kijken naar mezelf, komt de vraag bij me op of zaligheid geen afgod is geworden?
Men preekt hoe men zalig moet worden, maar hierbij wordt soms het leven nu in het Koninkrijk overgeslagen. Het gaat over hoe wij voor God kunnen verschijnen, maar niet over hoe we Hem lief moeten hebben nu?
Het lijkt me door juist meer nadruk op de liefde van God en de vraag of wij Hem liefhebben ontsporingen als beschreven in het beruchte Koers artikel vermeden kunnen worden. Het zelfde geldt voor meer nadruk op het leven nu in het Koninkrijk (Hiermee ontneem je de mensen die nu zondigen onder het mom van "het komt toch wel goed" de excuses).
Hierbij kun je ook denken aan "uitverkiezing" Ik denk dat uitverkiezing een volkomen Bijbels iets is, maar het gaat dan wel om verkiezing tot "vriend", "apostel" of "dienstknecht". Daar gaat het direct om een relatie tot Christus, je bent vriend/apostel/dienstknecht van Hem, terwijl helaas bij het denken over de zaligheid Christus vaak ontbreekt. En we in een soort fatalisme kunnen terechtkomen waarbij we er maar vanuit gaan dat ons doen en laten onbelangrijk is.
Vaya con Dios,
parsifal
Zaligheid als afgod
Zaligheid als afgod
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Ik denk dat uitverkiezing een volkomen Bijbels iets is, maar het gaat dan wel om verkiezing tot "vriend", "apostel" of "dienstknecht". Daar gaat het direct om een relatie tot Christus, je bent vriend/apostel/dienstknecht van Hem, terwijl helaas bij het denken over de zaligheid Christus vaak ontbreekt.
Voordat ik reageer wil ik van Parsifal wel weten of ik mag aansluiten bij zijn eerste zin, nl. dat hij in de uitverkiezing gelooft. Deze uitverkiezing is inderdaad breder dan alleen de verkiezing tot zaligheid. Heel ons leven is uitverkiezing!
Groeten,
Voordat ik reageer wil ik van Parsifal wel weten of ik mag aansluiten bij zijn eerste zin, nl. dat hij in de uitverkiezing gelooft. Deze uitverkiezing is inderdaad breder dan alleen de verkiezing tot zaligheid. Heel ons leven is uitverkiezing!
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Met Pied ben ik het eens dat mijn laatste zin een parodie op de "verkiezing" is, maar gezien de manier waarop sommige mensen zich achter de verkiezing verschuilen, is het wel iets niet iedereen als een parodie ziet.
En Niek, ik geloof in de verkiezing, in de zin dat het God is die zowel het willen als het werken in ons werkt omdat Hij dat wil en ook dat Hij het is die ook aan mij het geloof heeft gegeven.
En Niek, ik geloof in de verkiezing, in de zin dat het God is die zowel het willen als het werken in ons werkt omdat Hij dat wil en ook dat Hij het is die ook aan mij het geloof heeft gegeven.
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Ik weet niet goed over eeuwigheid te denken, in ieder geval van voor mijn geboorte, en van voor de dood van Adam.
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Ik herken wel een en ander van parsifal, eerlijk gezegd. We zijn zo druk bezig met onze eigen zaligheid, dat we de God van de zaligheid uit het oog verliezen. Vervolgens vinden we het vreemd dat we die zaligheid dan niet vinden.
Ik denk dat het inderdaad goed is om ons af te vragen of we de zaligheid wel in de juiste richting zoeken. Dat is nog helemaal niet vanzelfsprekend. Misschien moeten we het bezig zijn met de zaligheid meer bezien vanuit het beeld van een relatie. In de zaligheid draait het niet om de mens, maar om God. Jacob wachtte op zijn sterfbed niet op zijn eigen zaligheid maar op de zaligheid van Zijn God.
Bedankt voor de gedachte parsifal!
Mart
Ik denk dat het inderdaad goed is om ons af te vragen of we de zaligheid wel in de juiste richting zoeken. Dat is nog helemaal niet vanzelfsprekend. Misschien moeten we het bezig zijn met de zaligheid meer bezien vanuit het beeld van een relatie. In de zaligheid draait het niet om de mens, maar om God. Jacob wachtte op zijn sterfbed niet op zijn eigen zaligheid maar op de zaligheid van Zijn God.
Bedankt voor de gedachte parsifal!
Mart
-
Refojongere
Mart,
Dat dacht de stokbewaarder uit Handelingen 16 in elk geval niet. Die riep verschrikt uit: "Wat moet ik doen opdat ik zalig worde?". Hij zag werkelijk geen weg hoe het ooit nog goed zou komen tussen hem en God, hoe hij ooit nog voor Hem zou kunnen verschijnen, en als hij rekenschap moest geven van al zijn daden, dat dan "zijn mond gestopt zou worden en hij voor God verdoemelijk zou zijn".
Laat ik een stukje uit het boekje "U Vraagt...?" citeren:
Als God eiste dat we eerst de Heere Jezus moeten zoeken om Hemzelf, voordat wij Hem vinden kunnen, was het verloren, man. Zoek maar zelf naar behoud, maar bid God om ervoor bewaard te mogen worden, van je zoeken een grond te maken.
Kijk, en als je nou wat van de dierbaarheid van onze Zaligmaker mag leren kennen, nou, dan ga je almeer leren dat God de bron van vreugde is, dat alle dingen door Hem en tot Hem geschapen zijn, dan vind je je lust in het dienen van Hem. En vind je je zaligheid in Zijn eer. Van eerrovers tot Godlovers en van hemelzoekers tot Godzoekers gemaakt.
Dat dacht de stokbewaarder uit Handelingen 16 in elk geval niet. Die riep verschrikt uit: "Wat moet ik doen opdat ik zalig worde?". Hij zag werkelijk geen weg hoe het ooit nog goed zou komen tussen hem en God, hoe hij ooit nog voor Hem zou kunnen verschijnen, en als hij rekenschap moest geven van al zijn daden, dat dan "zijn mond gestopt zou worden en hij voor God verdoemelijk zou zijn".
Laat ik een stukje uit het boekje "U Vraagt...?" citeren:
Als God eiste dat we eerst de Heere Jezus moeten zoeken om Hemzelf, voordat wij Hem vinden kunnen, was het verloren, man. Zoek maar zelf naar behoud, maar bid God om ervoor bewaard te mogen worden, van je zoeken een grond te maken.
Kijk, en als je nou wat van de dierbaarheid van onze Zaligmaker mag leren kennen, nou, dan ga je almeer leren dat God de bron van vreugde is, dat alle dingen door Hem en tot Hem geschapen zijn, dan vind je je lust in het dienen van Hem. En vind je je zaligheid in Zijn eer. Van eerrovers tot Godlovers en van hemelzoekers tot Godzoekers gemaakt.
-
Christina
Het gaat er bij al dit spreken over de uitverkiezing om, dat het zaligen van de gevallen mens (ik en jij en alle andere mensen) een absolute, onafhankelijke daad van God is, een eenzijdig Godswerk, naar Zijn welbehagen en niet naar ons handelen.Oorspronkelijk gepost door Pied
Die laatste zin, daar wordt ik kotsmisselijk van!
DAT IS DE LEER DER UITVERKIEZING NIET, DIE DAT LEERT!!!
:mad2:
.
In een wat mildere vorm gezegd ....
Misschien had ik niet ook de uitverkiezing er bij moeten halen. Ik kwam op dat idee omdat uit het stukje over uit hun dak gaande refojongeren de uitverkiezing als excuus werd gebruikt en ik het idee had dat dit onmogelijk is, als er bij de uitverkiezing altijd geleerd wordt dat de zaligheid niet het belangrijkste is van de verkiezing.
Over het punt van Refojongere,
Ik vraag me af of de stokbewaarder doelde op de zaligheid. Ging het niet over zijn leven nu? Paulus grijpt het in ieder geval aan om het Evangelie te verkondigen.
Natuurlijk spreekt ons egoïstisch zoeken naar behoud een rol. Maar het is niet een doel op zich. We moeten niet ons behoud zoeken maar Christus in Wie ons behoud is. Ik las ergens anders in een discussie dat het doel van een kerkdienst onder andere is vertellen hoe ze behouden kunnen worden. Ik denk dat dit maar een klein punt is, als punt in zichzelf, het moet meer het bijeffect zijn van de prediking van hoe wij voor God staan en leven? Hoe kunnen we Hem liefhebben? Welke hoop mogen we hebben? Wat mogen we geloven?
Vaya con Dios,
parsifal
Over het punt van Refojongere,
Ik vraag me af of de stokbewaarder doelde op de zaligheid. Ging het niet over zijn leven nu? Paulus grijpt het in ieder geval aan om het Evangelie te verkondigen.
Natuurlijk spreekt ons egoïstisch zoeken naar behoud een rol. Maar het is niet een doel op zich. We moeten niet ons behoud zoeken maar Christus in Wie ons behoud is. Ik las ergens anders in een discussie dat het doel van een kerkdienst onder andere is vertellen hoe ze behouden kunnen worden. Ik denk dat dit maar een klein punt is, als punt in zichzelf, het moet meer het bijeffect zijn van de prediking van hoe wij voor God staan en leven? Hoe kunnen we Hem liefhebben? Welke hoop mogen we hebben? Wat mogen we geloven?
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
-
Refojongere
"En die Hij tevoren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd; en die Hij gerechtvaardigd heeft, dezen heeft Hij ook verheerlijkt." (Romeinen 8:30)Ik kwam op dat idee omdat uit het stukje over uit hun dak gaande refojongeren de uitverkiezing als excuus werd gebruikt en ik het idee had dat dit onmogelijk is, als er bij de uitverkiezing altijd geleerd wordt dat de zaligheid niet het belangrijkste is van de verkiezing.
Hier wordt de hele orde van het heil beschreven en samengevat in een zin. Hoe komt een mens aan de zaligheid en wie komen er tot de zaligheid? Degenen die tevoren daarvoor bestemd zijn, die worden geroepen, gerechtvaardigd en verheerlijkt.
Ook in Hand. 13:48, Efeze 1:4, 1 Joh. 4:10 wordt de uitverkiezing in direct verband gebracht met het geven van het geloof, opdat wij behouden worden. God zag een verloren zondaarsvolk liggen onder de vloek van Adam, en nou heeft Hij voor de schepping al besloten wie Hij genade zou schenken, over wie Hij Zich zou ontfermen. Dat besluit heet de verkiezing. Daarom heeft God Zijn Zoon gezonden, en in de weg van wedergeboorte, geloof, bekering, heiliging, verheerlijking worden Gods kinderen zalig.
"Neem nu eens nuchter dat bekende verhaal voor u. Daar is een directeur van de gevangenis, die zichzelf zou doodsteken, menende dat de gevangenen gevlucht zijn. De verkeerde mening wordt van hem afgenomen. Hij kan zich overtuigen, dat ze er allemaal nog zijn.Ik vraag me af of de stokbewaarder doelde op de zaligheid. Ging het niet over zijn leven nu? Paulus grijpt het in ieder geval aan om het Evangelie te verkondigen.
Gelukkig, de directeur hoeft zich nergens ongerust over te maken. Maar wat doet hij nu? Wat doet hij vreemd. Hij valt zeer bevende voor Paulus en Silas neer. Wat blijkt uit dat neervallen? Dat heel z'n ziel in beroering is om iets anders dan de mogelijkheid dat de gevangenen ontvlucht zijn. Dat andere drukt hij uit in de woorden: wat moet ik doen om zalig te worden?
Nu gaat het om de verkalring van dat woordje "zalig". Daarom zeggen sommigen: Hij bad om verlossing uit tijdelijke nood. Maar in welke tijdelijke nood zat hij dan? Met de gevangenen is niets, straf van zijn superieuren is er dus niet te duchten. Welke tijdelijke nood is er dan? Ik lees daar niets van. De apostel Paulus heeft het in elk geval niet zo opgevat. Mocht iemand dat aannemen, dan moet hij het antwoord zo lezen: Vertrouw op de Heere Jezus en als je soms in geldzorgen zit of als je soms een zieke vrouw hebt en als je soms tegenwerking in je beroep ondervindt, komt dat wel goed.
Moeten we zo het antwoord van Paulus uitleggen? Het is dwaasheid. Maar tegenwoordig is men zo'n vijand van de prediking van zonde en genade, dat men die stokbewaarder liever in geldzorgen of zoiets zet, dan dat men wil aannemen dat deze man bv. van de aardbeving hard geschrokken is en geen raad weet met zijn leven. Dit ene weten wij echter, dat Paulus hem predikt de verlossing, die in Christus Jezus is, die Christus die gekomen is om zondaren zalig te maken.
Volgens mij laat de geschiedenis van de directeur van de gevangenis in Filippi niet toe, dat men hier geen geestelijke nood wil aanwezig achten. De Heere Jezus is niet gekomen om ons promotie te laten maken in het gevangenisbedrijf of zoiets." (Ds. L. Vroegindeweij)
Dan gaat het ons toch in eerste instantie om ons behoud. Maar dat is toch ook geen foute reden om Christus te zoeken. Hij is immers gekomen om zondaren te behouden. Daarvoor is Hij aan het kruis genageld en heeft Hij de zonden gedragen. Dat is de kern van het Evangelie, Paulus had niets anders voorgenomen om te prediken. En Jezus zegt Zelf dat Hij gekomen is om te zoeken en zalig te maken dat verloren was (Matth. 1:21, 18:11/Mark. 16:16 en tot drie keer toe in Johannes 3:15 en 16 en 17.......de zaligheid is in geen Ander)Natuurlijk spreekt ons egoïstisch zoeken naar behoud een rol. Maar het is niet een doel op zich. We moeten niet ons behoud zoeken maar Christus in Wie ons behoud is.
Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen (Joh. 17). Ja, en als een mens zalig is gemaakt, dat wil zeggen: van dood levend is gemaakt, dan komt er ook vraag naar de levensheiliging en een verdieping van de kennis van de Drie-enige God. Maar bekering en vergeving der zonden (Luk 24:47) dient centraal te staan. Alles uit Christus!Ik las ergens anders in een discussie dat het doel van een kerkdienst onder andere is vertellen hoe ze behouden kunnen worden. Ik denk dat dit maar een klein punt is, als punt in zichzelf, het moet meer het bijeffect zijn van de prediking van hoe wij voor God staan en leven? Hoe kunnen we Hem liefhebben? Welke hoop mogen we hebben? Wat mogen we geloven?
Refojongere