Ad Anker schreef:Ad Anker schreef:Ad Anker schreef:DDD schreef:Natuurlijk leerde ds. Verhagen dat de beloften van het genadeverbond aan alle gedoopten niet minder dan aan de volwassenen toegezegd worden.
Een paar vragen, gelijk maar aan Eveline:
1. Wat was de aversie van ds. Verhagen tegen ds. Kok dan?
2. Is er na ds. Verhagen een theologische herziening op dit punt gekomen binnen de GerGem? Louter genade stelt: Er zijn absolute beloften van het genadeverbond die alleen Christus en in Hem de uitverkorenen betreffen, en voorwaardelijke beloften waarin aan ieder zonder onderscheid de weg gewezen wordt waarin het God behaagt de zaligheid te schenken.
3. Wat bedoel je met toegezegd?
@Eveline, zou je hierop nog willen antwoorden?
Nog een korte toelichting:
1. Ik doel op de opmerking van ds. Verhagen dat hij oordeelde dat hij de visie van ds. Kok niet deelde, genoemd in het gesprek in Gouda. Ik krijg namelijk het idee dat jij stelt dat ds. Verhagen en ds. Kok op één lijn zaten, net als ds. Kersten.
2. Alle beloften voor iedereen stel jij, zoals volgens jou ds. Verhagen ook zou preken. Hoe zie jij dan de huidige theologische visie op de beloften in de GG, zoals uitgewerkt in Louter Genade?
3. Is toegezegd hetzelfde als beloofd? Oftewel: is 'alle beloften zijn voor iedere hoorder persoonlijk' hetzelfde als 'alle beloften worden iedere hoorder toegezegd'. Hoe zie jij dan de 'voorwaarde van geloof en bekering' in de prediking van de beloften? Eigenlijk is dat hetzelfde als punt 2.
Ik kan natuurlijk niet helemaal de gedachtegang van Eveline doorgronden, maar ik wil wel een poging doen:
1. Ik zou niet willen zeggen dat ds. Verhagen een aversie tegen ds. Kok had. Wel is duidelijk gemaakt (ook door Golverdingen) dat ds. Kok eenzijdige trekken begon te krijgen, omdat hij Steenblok wilde terechtwijzen. Die eenzijdigheid zal ds. Verhagen niet gezind hebben. Maar ten diepste zaten Kersten, Kok en Verhagen op één lijn, hoewel de verpakking van die 3 verschilde. Verhagen was, na het overlijden van Kersten en de afzetting van Kok, enorm bang dat de visie van Steenblok de algemeen aanvaarde zou worden in de Ger. Gem. Hij zag dezelfde gevaren bij Steenblok, als die Kok ook al had gezien. Maar Steenblok begreep het niet.
2. Ik denk dat de visie van Louter genade zuiver is, maar dat de beloften in de praktijk binnen de GG te weinig aan bod komen. Ik zie hier dus een verschil tussen de theorie en de praktijk. Als je het interview met ds. Harinck leest, zie je dat hij het inhoudelijk eens is met Louter genade, maar dat hij de vinger legt bij allerlei uitspraken (ook in de GG gedaan), die ook in strijd zijn met het officiële standpunt in de GG. Als je de publicatie 'Verbond, prediking en geestelijk leven' (officiële publicatie vanuit de Generale Synode enkele jaren geleden) bekijkt en dan ergens (in dat boek) een stuk van een preek van ds. Van Haaren opzoekt over de beloften en de doop, dan mag menig predikant zich schamen als hij zijn prediking hier naast legt. Maar het officiële standpunt is wel helder en ik zie ds. Harinck helemaal in die lijn zitten.
3. Ik zie geen verschil tussen toegezegd en beloofd. Ik sluit me helemaal aan bij wat ds. Harinck zegt, dat de gedachte 'Alles wat God belooft, doet Hij ook' gebruikt wordt om bepaalde theologische waarheden samen te persen.
Denk even mee:
1. God is betrouwbaar
2. Alles wat God beloofd, doet Hij dus.
3. Als God dus iets niet doet, kan Hij het niet beloofd hebben.
4. God heeft de zaligheid niet aan alle mensen.
5. Dus kan hij de zaligheid ook niet aan alle mensen beloven.
En dan kom je bij uitspraken als die Harinck noemt aan het begin van het interview. Hij toont aan dat ons begrip van 'beloven' vaak veel te strikt is. Wij vatten het veel te absoluut op. In het doopformulier staat duidelijk dat God de zaligheid aan alle gedoopten beloofd. Hij wil graag hun zonden vergeven. Maar daar staat wel de nieuwe gehoorzaamheid tegenover (overmits in alle verbonden... enz.). Wanneer wij die nieuwe gehoorzaamheid dus niet kennen, wordt de belofte niet in ons hart en leven vervuld. Wat niet wil zeggen dat deze belofte dan ook niet beloofd is, want God belooft immers in de Doop ons de zaligheid. De weg om dit te verkrijgen is de weg van geloof en bekering. Ik zou dat geen voorwaarde willen noemen, want dan lijkt het alsof God het pas beloofd, als je gelooft en je bekeert. Maar de belofte wordt aan allen gedaan, maar de vervulling van de belofte is verbonden aan de voorwaarde van geloof en bekering, de belofte zelf niet.
De lijn van ds. Harinck is naar mijn bescheiden mening gelijk aan de officiële standpunten van de GG in de officiële publicaties. De praktijk laat helaas zien dat predikanten toch gaan redeneren, zoals de opsomming hierboven. En dat leidt dan onvermijdelijk tot een on-Bijbelse theologie. Mensen worden op zichzelf teruggeworpen, want ze moeten eerste geloven, voordat God iets gaat beloven. De heerlijkheid van het Evangelie is juist dat God eerst beloofd en een zondaar omhelst (in diep besef van zonden en misdaden) deze belofte. Het omhelzen is uiteraard ook het werk van de Heilige Geest. Hij is de eerste in de belofte, maar ook de eerste bij het omhelzen een aangrijpen van die belofte.
Tot zover even een eerste reactie.