Zeker! Ik ken b.v. het boek van ds. Pieters, de boeken "Komt luistert toe" en die van Van Dam. Maar ze bevatten gedateerde verhalen. Ik ben op zoek naar het wonder van 2003... Noem mij eens titels van boeken met hedendaagse wonderen.
[Aangepast op 19/5/03 door Stype]
Er gebeuren geen wonderen meer
-
Jelle
Alle hedendaagse wonderen worden niet opgeschreven, maar toch komen ze nog voor.
Zelf heb ik meegemaakt, een 25 jaar geleden, dat er een oude vrouw van 80 jaar zo ernstig ziek was dat gevreesd werd dat ze zou sterven. Op een gegeven moment werden kinderen opgeroepen want moeder zou sterven en er moest s.nacht gewaakt worden.
Ze was na ruim een jaar ernstig ziek te zijn geweest geheel uitgeteerd en van haar lichaam was eigenlijk alleen nog maar vel over bot.
Deze nacht is door de kinderen samen met moeder veel gebeden en geworsteld voor de Troon der genade. In de ochtend begon moeder duidelijk wat op te knappen en werd er gezegd dat het alles nog wel weer even kon duren.
Sindsdien trad er toch wel een duidelijk herstel op en ruim 6 maanden daarna is zij nog zover genezen dat ze zelfs nog weer op zondag naar de kerk kon gaan.
Ze is pas 6 jaar daarna gestorven.
De artsen hadden haar opgegeven maar de Heere heeft nog op het gebed van moeder en de kinderen gehoor willen geven en nog 6 jaar aan haar leven willen toevoegen.
Hier kunnen we dan toch ook duidelijk spreken van een wonder.
Zelf heb ik meegemaakt, een 25 jaar geleden, dat er een oude vrouw van 80 jaar zo ernstig ziek was dat gevreesd werd dat ze zou sterven. Op een gegeven moment werden kinderen opgeroepen want moeder zou sterven en er moest s.nacht gewaakt worden.
Ze was na ruim een jaar ernstig ziek te zijn geweest geheel uitgeteerd en van haar lichaam was eigenlijk alleen nog maar vel over bot.
Deze nacht is door de kinderen samen met moeder veel gebeden en geworsteld voor de Troon der genade. In de ochtend begon moeder duidelijk wat op te knappen en werd er gezegd dat het alles nog wel weer even kon duren.
Sindsdien trad er toch wel een duidelijk herstel op en ruim 6 maanden daarna is zij nog zover genezen dat ze zelfs nog weer op zondag naar de kerk kon gaan.
Ze is pas 6 jaar daarna gestorven.
De artsen hadden haar opgegeven maar de Heere heeft nog op het gebed van moeder en de kinderen gehoor willen geven en nog 6 jaar aan haar leven willen toevoegen.
Hier kunnen we dan toch ook duidelijk spreken van een wonder.
-
Stype
-
Em.
Een paar jaar geleden (2 jaar).
Ik heb 4 jaar geleden een neefje verloren van 1,5 jaar (door verdrinking, hij was even uit het zicht). Zijn moeder (mijn tante dus) heeft iets waardoor haar kinderen alleen door een keizersnede geboren kan worden. Om de moeder te sparen mag je dan van artsen maar 4 kinderen. Dat jochie was het derde kindje. In die periode hebben ze ook duidelijk mogen weten/ervaren dat hun kind bij God is. Nadat mijn neefje overleden is raakte ze weer zwanger van een 4e kindje. Ze kreeg een gezond meisje.
Daarna is ze gesteriliseerd (haar eierstokken zijn afgebonden), zodat ze geen kinderen meer zou kunnen krijgen.
Wat gebeurt er: ze wordt weer dik. Na verschillende testen blijkt dat ze zwanger is, terwijl dit helemaal niet kan (theoretisch). Er is toen een gezond jochie geboren (nu 2 jaar). De medici stonden voor een raadsel, de eierstokken waren nl. nog steeds afgebonden en theoretisch kon het helemaal niet.
Dit is duidelijk een wonder!
Ik heb 4 jaar geleden een neefje verloren van 1,5 jaar (door verdrinking, hij was even uit het zicht). Zijn moeder (mijn tante dus) heeft iets waardoor haar kinderen alleen door een keizersnede geboren kan worden. Om de moeder te sparen mag je dan van artsen maar 4 kinderen. Dat jochie was het derde kindje. In die periode hebben ze ook duidelijk mogen weten/ervaren dat hun kind bij God is. Nadat mijn neefje overleden is raakte ze weer zwanger van een 4e kindje. Ze kreeg een gezond meisje.
Daarna is ze gesteriliseerd (haar eierstokken zijn afgebonden), zodat ze geen kinderen meer zou kunnen krijgen.
Wat gebeurt er: ze wordt weer dik. Na verschillende testen blijkt dat ze zwanger is, terwijl dit helemaal niet kan (theoretisch). Er is toen een gezond jochie geboren (nu 2 jaar). De medici stonden voor een raadsel, de eierstokken waren nl. nog steeds afgebonden en theoretisch kon het helemaal niet.
Dit is duidelijk een wonder!
Wonderen gebeuren echt nog steeds hoor. En vaak net zo bijzonder als die 'gedateerde' die hier en daar op het forum staan. Ik zal er ééntje uit m'n familie aanhalen:Oorspronkelijk gepost door Stype
Op het forum las ik een aantal wonderverhalen waarvan opvalt dat ze behoorlijk gedateerd zijn! Met andere woorden; ze stammen uit het verre verleden. In evangelische kring vindt het wonder (of wat ervoor door moet gaan) zowat elke dag plaats. Hoe zit dat in de Gereformeerde Gezindte? Ik ken geen recente verslagen van wonderlijke gebeurtenissen. Het wonder geschiedt volgens mij niet meer.
Jaren terug lag mijn opa bij ons thuis op z'n sterfbed (leed aan kanker). Hij werd verzorgd door mijn ouders. Op een gegeven moment komt mijn andere opa - die een huisje had wat aan de onze vastzat - via de achterdeur bij ons het huis binnenlopen. Hij zegt tegen m'n ouders: "er staat hier een vrouw buiten die zegt dat ze van de Heere te horen kreeg dat ze hier moest wezen omdat iemand haar nodig heeft." Nou, dacht m'n moeder natuurlijk (die vreselijk raar keek) dat zal dan wel voor m'n vader zijn die zwaar ziek op bed ligt. Dus ze brachten die onbekende vrouw naar het ziekbed van m'n opa. M'n opa keek helemaal niet raar, vroeg ook helemaal niet wie het was, wat ze kwam doen maar het leek alsof hij wist dat ze zou komen. Die vrouw begon toen over het geloof in Christus te praten, dat wie in Hem gelooft niet verloren gaat. En m'n opa lag heel stil en rustig met een glimlach op z'n gezicht te luisteren. Iedereen stond toen op die kamer heel stil naar die vrouw te luisteren (en niemand kon z'n ogen droog.) Na een tijdje nam die vrouw afscheid, ze stond toen in de keuken nog wat na te praten met m'n vader, moeder en die andere opa. Toen liep mijn moeder even weg om d'r vader nog wat water te geven en toen bleek hij dus heel rustig te zijn overleden.
Dat is toch een wonder dat zo'n onbekende vrouw op de fiets stapt, meerdere kilometers fiets om dan bij een onbekend huis met onbekende mensen aan te bellen omdat de Heere haar gezegd heeft dat iemand haar daar nodig had.
[Aangepast op 21/5/03 door Kislev]
-
Stype
-
Stype
Hoe komt het dat ik zo weinig reaktie ontvang op het wonder? Gebeuren ze dan toch alleen maar in de boeken en de verhalen? Ik bedoel niet het genadewonder, dat op de eerste plaats komt, maar het wonder van uitredding, bijzondere zorg (of zorgen we voor ons zelf?). Een wonder is ook wat je als wonder ervaart. Wie heeft er een wonder meegemaakt?
-
Stype
Verwachten wij het wonder nog wel? Of hebben we Gods wonderlijke zorg niet meer nodig? Ik las pas over een kinderrijk gezin dat op wonderlijke wijze een nieuwe wasmachine (waarvoor geen geld beschikbaar was) ontving. Hoe komt het dat bundels met wonderverhalen nog steeds te koop zijn? Is dat heimwee naar het wonder waarvan vorige geslachten gewaagden?
-
Stype
Nog eens mijn vraag: Ik heb een evangelische collega die mee veel over wonderen kan vertellen. Hoe zit dat bij ons? Verwachten wij het wonder nog wel? Of hebben we Gods wonderlijke zorg niet meer nodig? Ik las pas over een kinderrijk gezin dat op wonderlijke wijze een nieuwe wasmachine (waarvoor geen geld beschikbaar was) ontving. Hoe komt het dat bundels met wonderverhalen nog steeds te koop zijn? Is dat heimwee naar het wonder waarvan vorige geslachten gewaagden?
Ja, er gebeuren nog steeds wonderen. Gaan we daar mee te koop lopen? Of vertellen we dat alleen aan diegenen die tot onze nabije familie of intiemste vrienden behoren, op een moment dat we hen ermee helpen kunnen of op een moment waarop we groot willen spreken van de Heere?
Zeker, er gebeuren nog wonderen. Maar niet om onze naam te verheerlijken. En dat wordt het al gauw.
En ik moet ook denken aan die mensen, die gingen verhuizen. Ze hadden zo'n prachtig huis, "van de Heere gekregen"! Toen ze er eenmaal een poosje woonden, veranderde de lofzang in een klaagzang, want er mankeerde ineens werkelijk van alles aan dat huis.
Verder verwijs ik ook hier weer naar het boekje van ds. Harinck, "De Charismatische beweging"; zie forum "Boeken / Levensbeschrijvingen-theologie".
[Aangepast op 11/6/03 door Pied]
Zeker, er gebeuren nog wonderen. Maar niet om onze naam te verheerlijken. En dat wordt het al gauw.
En ik moet ook denken aan die mensen, die gingen verhuizen. Ze hadden zo'n prachtig huis, "van de Heere gekregen"! Toen ze er eenmaal een poosje woonden, veranderde de lofzang in een klaagzang, want er mankeerde ineens werkelijk van alles aan dat huis.
Verder verwijs ik ook hier weer naar het boekje van ds. Harinck, "De Charismatische beweging"; zie forum "Boeken / Levensbeschrijvingen-theologie".
[Aangepast op 11/6/03 door Pied]
-
Rinie
Pied,
Inderdaad gaat het bij wonderen om het Gode-verheerlijkende. Als we het rond gaan bazuinen om er zelf wat mee te worden, dan is er wezenlijk wat mis.
Stype,
Ik denk dat je gelijk kunt hebben. Wanneer het levende geloof ontbreekt, ontbreekt vanzelfsprekend ook de levende verwachting m.b.t. wonderen, en dan zullen er ook minder wonderen gebeuren. Dan kan er alleen nog maar geteerd worden op wonderverhalen van vroeger.
Ik weet echter ook voorbeelden van mensen, waar een levende afhankelijkheid van God was, en waar ook wonderlijke uitreddingen waren. En dat in een 'zware' kerk. Ik denk dus dat God niet gebonden is aan kerkverbanden of wat ook, maar dat Hij Zich wel wil binden aan een levend vertrouwen. Niet alleen vertrouwen in God 'op zich' (zeg maar 'zaligmakend geloof' ), maar ook vertrouwen in Gods uitreddende macht. Dat lijkt me ook voluit Bijbels.
[Aangepast op 11/6/03 door Rinie]
Inderdaad gaat het bij wonderen om het Gode-verheerlijkende. Als we het rond gaan bazuinen om er zelf wat mee te worden, dan is er wezenlijk wat mis.
Stype,
Ik denk dat je gelijk kunt hebben. Wanneer het levende geloof ontbreekt, ontbreekt vanzelfsprekend ook de levende verwachting m.b.t. wonderen, en dan zullen er ook minder wonderen gebeuren. Dan kan er alleen nog maar geteerd worden op wonderverhalen van vroeger.
Ik weet echter ook voorbeelden van mensen, waar een levende afhankelijkheid van God was, en waar ook wonderlijke uitreddingen waren. En dat in een 'zware' kerk. Ik denk dus dat God niet gebonden is aan kerkverbanden of wat ook, maar dat Hij Zich wel wil binden aan een levend vertrouwen. Niet alleen vertrouwen in God 'op zich' (zeg maar 'zaligmakend geloof' ), maar ook vertrouwen in Gods uitreddende macht. Dat lijkt me ook voluit Bijbels.
[Aangepast op 11/6/03 door Rinie]
-
Loïs
Er gebeuren nog steeds wonderen, jazeker!
Om het persoonlijk te houden, dan weet ik in elk geval zeker dat ze echt gebeurd zijn..
Afgelopen jaar heb ik dabarwerk (campingevangelisatie) gedaan op een, zacht uitgedrukt, niet zo goed bekend staande camping. Elk figuur dat niet bij de vaste clan campinggasten hoort wordt ter introductie in elkaar geslagen, er worden vreselijk veel ongewenste intimiteiten door de mannelijke gasten verricht, caravans worden vernield, bezittingen van gasten die niet tot de vaste clan behoren worden gesloopt, etc etc.
Nu liep het op een gegeven moment zo dat ik 's nachts om twee uur (vermoeiend, dabar ;-)) in m'n eentje de hele camping overmoest om naar onze caravan te lopen. De afgelopen avond was de verlichting vernield door wat bezoekers, dus het was erg donker en onze caravan stond helemaal aan het andere eind van de camping.. ik moest dus over een paadje waar vrouwen in hun eentje overdag niet eens kunnen lopen zonder lastiggevallen te worden. 's Nachts, zonder verlichting, zonder telefoon, zonder begeleiders heb ik daar alleen gelopen en er is me niets overkomen. Ik beschouw dat nog steeds als een groot wonder van bescherming door God.
Na een avond tienersoos in diezelfde week werd het voor sommige jongeren iets té gezellig, een aantal van hen had véél te diep in het glaasje gekeken. Iedereen was met scharen in de grote tent aan het knippen.. er kwam een man aan (een onbekende man) die voor ons ging bidden, en de jongens stopten er mee en begonnen om een sing-in te schreeuwen. Dus we hebben om 23:30 uur nog een sing-in gehouden op de camping. ;-)
Bij die jongens die hiermee bezig waren, waren ook twee bezetenen. Mensen die me kennen weten dat ik akelig nuchter ben en niet overal een demon in zie; deze jongens waren echt bezeten. Hun invloed was op een gegeven moment zo groot dat wij geen bijbelstudies meer konden houden, ze waren constant bezig met het verstoren van de aandacht en het vloeken tussendoor. Deze zelfde onbekende man heeft voor hen en voor ons gebeden en die week hebben wij GEEN last meer gehad van die jongens; ze deden zelf mee met de bijbelstudie. Vanmorgen kreeg ik een e-mail van één van deze jongens dat hij aan het lezen was in de Bijbel die hij gekregen had..
Ook was het opvallend dat niemand van het dabarteam ook maar het minst verwond is. Echt elke bezoeker die niet tot de vaste groep gasten behoort wordt afgetuigd. Wij niet, wij stonden blijkbaar onder speciale bescherming van de Allerhoogste.
Dit zijn zomaar wat ervaringen van twee weken dabarwerk.. dat zijn echt twee weken vol wonderen geweest waar ik de Heere God op m'n blote knietjes voor dank! Hij heeft voor ons gezorgd!
Groetjes van Loïs.
Ps. Waarschijnlijk zijn er nu dabaristen die gaan speculeren over welke camping en dergelijke. Dat doet er niet toe. Het zijn allemaal lieve mensen daar en we hebben nog heel leuk contact met de campinggasten. En dit jaar ga ik weer naar dezelfde camping. ;-))
[Aangepast op 28-6-2003 door Loïs]
Om het persoonlijk te houden, dan weet ik in elk geval zeker dat ze echt gebeurd zijn..
Afgelopen jaar heb ik dabarwerk (campingevangelisatie) gedaan op een, zacht uitgedrukt, niet zo goed bekend staande camping. Elk figuur dat niet bij de vaste clan campinggasten hoort wordt ter introductie in elkaar geslagen, er worden vreselijk veel ongewenste intimiteiten door de mannelijke gasten verricht, caravans worden vernield, bezittingen van gasten die niet tot de vaste clan behoren worden gesloopt, etc etc.
Nu liep het op een gegeven moment zo dat ik 's nachts om twee uur (vermoeiend, dabar ;-)) in m'n eentje de hele camping overmoest om naar onze caravan te lopen. De afgelopen avond was de verlichting vernield door wat bezoekers, dus het was erg donker en onze caravan stond helemaal aan het andere eind van de camping.. ik moest dus over een paadje waar vrouwen in hun eentje overdag niet eens kunnen lopen zonder lastiggevallen te worden. 's Nachts, zonder verlichting, zonder telefoon, zonder begeleiders heb ik daar alleen gelopen en er is me niets overkomen. Ik beschouw dat nog steeds als een groot wonder van bescherming door God.
Na een avond tienersoos in diezelfde week werd het voor sommige jongeren iets té gezellig, een aantal van hen had véél te diep in het glaasje gekeken. Iedereen was met scharen in de grote tent aan het knippen.. er kwam een man aan (een onbekende man) die voor ons ging bidden, en de jongens stopten er mee en begonnen om een sing-in te schreeuwen. Dus we hebben om 23:30 uur nog een sing-in gehouden op de camping. ;-)
Bij die jongens die hiermee bezig waren, waren ook twee bezetenen. Mensen die me kennen weten dat ik akelig nuchter ben en niet overal een demon in zie; deze jongens waren echt bezeten. Hun invloed was op een gegeven moment zo groot dat wij geen bijbelstudies meer konden houden, ze waren constant bezig met het verstoren van de aandacht en het vloeken tussendoor. Deze zelfde onbekende man heeft voor hen en voor ons gebeden en die week hebben wij GEEN last meer gehad van die jongens; ze deden zelf mee met de bijbelstudie. Vanmorgen kreeg ik een e-mail van één van deze jongens dat hij aan het lezen was in de Bijbel die hij gekregen had..
Ook was het opvallend dat niemand van het dabarteam ook maar het minst verwond is. Echt elke bezoeker die niet tot de vaste groep gasten behoort wordt afgetuigd. Wij niet, wij stonden blijkbaar onder speciale bescherming van de Allerhoogste.
Dit zijn zomaar wat ervaringen van twee weken dabarwerk.. dat zijn echt twee weken vol wonderen geweest waar ik de Heere God op m'n blote knietjes voor dank! Hij heeft voor ons gezorgd!
Groetjes van Loïs.
Ps. Waarschijnlijk zijn er nu dabaristen die gaan speculeren over welke camping en dergelijke. Dat doet er niet toe. Het zijn allemaal lieve mensen daar en we hebben nog heel leuk contact met de campinggasten. En dit jaar ga ik weer naar dezelfde camping. ;-))
[Aangepast op 28-6-2003 door Loïs]
Dan heb ik een vervelende vraag: als er gesproken wordt over het feit dat God nog steeds wonderen doet, ook in de refo-gemeenschap, hoe combineer je dat dan met de ideeën dat je jezelf ellendig en droevig etc. moet voelen, en dat God daarin zo veraf lijkt? Als God toch bereidt is wonderen te doen voor mensen, ze te genezen, dan mag je er toch van uitgaan dat hij niet zo 'toornig' is op ons als er soms beweerd wordt? Dat Zijn liefde groter is dan Zijn toorn? Een God die vertoornt is doet geen genezingen, ook niet tot Zijn eer. Dus is er meer reden voor blijdschap en dankbaarheid dan voor droefheid en ellende, in mijn optiek... 