Eerst bekering dan verkering
Ik denk niet dat er zoiets is als een wet of dogma of regel dat je als christen niet met een niet-christen verkering mag.
Natuurlijk is het het allerfijnst, mooist en makkelijkst als je beiden christen bent, omdat het zo'n essentieel deel van je leven is, maar een verkering tussen een christen en een niet-christen is ook mogelijk hoor. Waarom niet? Er is wel degelijk discussie over het geloof mogelijk, misschien wel beter dan wanneer je beiden al vanuit hetzelfde punt redeneert en denkt. Ik denk dat het iets heel moois kan zijn, een verkering tussen een niet-christen en een christen. Het is niet iets dat 'moet', maar als het zo loopt dan is er ook niets op tegen, denk ik.
Vaak wordt gezegd dat de niet-christen de christen de wereld in zal sleuren. Waarom? Het kan toch ook andersom. En daarbij: een geloof dat je bang bent om kwijt te raken (bijvoorbeeld door een relatie) kun je misschien zelfs maar beter kwijt zijn. Dat is geen echt geloof.
Natuurlijk is het het allerfijnst, mooist en makkelijkst als je beiden christen bent, omdat het zo'n essentieel deel van je leven is, maar een verkering tussen een christen en een niet-christen is ook mogelijk hoor. Waarom niet? Er is wel degelijk discussie over het geloof mogelijk, misschien wel beter dan wanneer je beiden al vanuit hetzelfde punt redeneert en denkt. Ik denk dat het iets heel moois kan zijn, een verkering tussen een niet-christen en een christen. Het is niet iets dat 'moet', maar als het zo loopt dan is er ook niets op tegen, denk ik.
Vaak wordt gezegd dat de niet-christen de christen de wereld in zal sleuren. Waarom? Het kan toch ook andersom. En daarbij: een geloof dat je bang bent om kwijt te raken (bijvoorbeeld door een relatie) kun je misschien zelfs maar beter kwijt zijn. Dat is geen echt geloof.
Madtice,
Er staat ergens bij Paulus in dit verband (ik weet niet precies waar), dat het niet goed is om een ongelijk span aan te gaan. Ik begrijp het probleem voor veel mensen. Ik wil niemand veroordelen, maar dat het om het even is en soms zelfs beter om zo'n ongelijk span aan te gaan, gaat er bij mij niet in.
Vaya con Dios,
parsifal
Er staat ergens bij Paulus in dit verband (ik weet niet precies waar), dat het niet goed is om een ongelijk span aan te gaan. Ik begrijp het probleem voor veel mensen. Ik wil niemand veroordelen, maar dat het om het even is en soms zelfs beter om zo'n ongelijk span aan te gaan, gaat er bij mij niet in.
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
- Breekijzer
- Berichten: 16
- Lid geworden op: 04 feb 2002, 17:21
- Locatie: Amsterdam
- Contacteer:
Ik heb ten eertste niet gezegd dat het beter is om zo'n ongelijk span te vormen, en ten tweede, kun je even de Bijbeltekst geven? Dan bestudeer ik die wat meer.
Waar ik het over heb is dat je zo'n situatie niet per se uit de weg hoeft te gaan, als je dat niet wilt. Dat het een moeilijkere weg/relatie is, dat lijkt me logisch. Maar wat doe je dan bijvoorbeeld als in een relatie of zelfs huwelijk tussen een niet-christen en een niet-christen één van de twee zich bekeerd? Moet er dan gebroken/gescheiden worden voor de ander? En zo niet, waarom zou dat dan ineens wel kunnen, maar niet als je er al als christen en niet-christen in stapt met z'n tweëen?
Waar ik het over heb is dat je zo'n situatie niet per se uit de weg hoeft te gaan, als je dat niet wilt. Dat het een moeilijkere weg/relatie is, dat lijkt me logisch. Maar wat doe je dan bijvoorbeeld als in een relatie of zelfs huwelijk tussen een niet-christen en een niet-christen één van de twee zich bekeerd? Moet er dan gebroken/gescheiden worden voor de ander? En zo niet, waarom zou dat dan ineens wel kunnen, maar niet als je er al als christen en niet-christen in stapt met z'n tweëen?
Madtice,
Hoe denk je dat het gaat in een huwelijk tussen een kerkelijke en een onkerkelijke ouder. Moet het kind dan kiezen tussen kerkelijk en onkerkelijk. Denk je dat je elkaar even makkelijk zult blijven waarderen dan in de situatie waar beide ouders kerkelijk zijn?
en..
Als je onderweg bent en het gaat ijzelen en je rijdt door. Kun je dan zeggen dat je dan ook met dezelfde argumenten weg kunt rijden als het ijzelt? Ik denk dat dit twee verschillende zaken zijn en zo ook bij het verschillende juk aantrekken of "overkomen".
Grt, Piet
Hoe denk je dat het gaat in een huwelijk tussen een kerkelijke en een onkerkelijke ouder. Moet het kind dan kiezen tussen kerkelijk en onkerkelijk. Denk je dat je elkaar even makkelijk zult blijven waarderen dan in de situatie waar beide ouders kerkelijk zijn?
en..
Als je onderweg bent en het gaat ijzelen en je rijdt door. Kun je dan zeggen dat je dan ook met dezelfde argumenten weg kunt rijden als het ijzelt? Ik denk dat dit twee verschillende zaken zijn en zo ook bij het verschillende juk aantrekken of "overkomen".
Grt, Piet
Madtice,
Ik doelde op 2 kor 6:14. Hier kunnen we ook veel van leren als het gaat om vriendschappen enz. Ik denk dat je in dit verband ook mag kijken naar de Oud Testamentische wetten, die het trouwen met heidense vrouwen niet echt aanmoedigde (al moet je voorzichtig hiermee zijn, en zijn er inderdaad uitzonderingen waar het heel goed gaat, bijvoorbeeld Ruth). Maar ik denk dat je in principe heel voorzichtig moet zijn met een relatie met een ongelovige.
Natuurlijk kan het zijn dat een van beide tot bekering komt. Daar staat in de Bijbel ook genoeg over Paulus zegt ergens dat het dan niet goed is om te scheiden. Dit is echter een heel andere situatie dan het bewust de relatie aangaan.
Als ik trouwens oordelend overkom, dan komt dat door ongelukkig uitdrukken. Het is zeker niet mijn bedoeling. Sorry daarvoor.
Vaya con Dios,
parsifal
Ik doelde op 2 kor 6:14. Hier kunnen we ook veel van leren als het gaat om vriendschappen enz. Ik denk dat je in dit verband ook mag kijken naar de Oud Testamentische wetten, die het trouwen met heidense vrouwen niet echt aanmoedigde (al moet je voorzichtig hiermee zijn, en zijn er inderdaad uitzonderingen waar het heel goed gaat, bijvoorbeeld Ruth). Maar ik denk dat je in principe heel voorzichtig moet zijn met een relatie met een ongelovige.
Natuurlijk kan het zijn dat een van beide tot bekering komt. Daar staat in de Bijbel ook genoeg over Paulus zegt ergens dat het dan niet goed is om te scheiden. Dit is echter een heel andere situatie dan het bewust de relatie aangaan.
Als ik trouwens oordelend overkom, dan komt dat door ongelukkig uitdrukken. Het is zeker niet mijn bedoeling. Sorry daarvoor.
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Hai Parsifal,
Dank je wel voor de tekst, ik heb er een tijdje over nagedacht. Hier istie uit de SV (althans, er staat SV op de voorkant)
Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen; want wat mededeel heeft de gerechtigheid met de ongerechtigheid, en wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis?
Dat is inderdaad de kerntekst van dat gedeelte, wat volgt zijn voorbeelden/uitweidingen over dat gemeenschap van het licht met de duisternis.
Ik geloof niet dat deze tekst relaties met niet-christenen verbiedt, op vriendschapsgebied nocht op verkeringsgebied. Maar er staat wel: trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen: kan dat ook betekenen: doe je niet anders voor dan je bent als je met niet-christenen omgaat, zet geen ander masker op, trekt geen ander juk aan?
Het tweede gedeelte 'verbiedt' denk ik ook geen omgang met niet-christenen, ook niet verkering: maar het waarschuwt wel geen 'gemeenschap' te hebben, of te wel, hun 'geloof' aan te nemen. Dat zie je ook in wat volgt: het zijn keer op keer waarschuwingen om niet jouw geloof te mengen met hun geloof (geen afgoden in Gods tempel), maar het zegt niet om geen omgang te hebben, op welk niveau dan ook, met niet-christenen. En het verbiedt ook geen respect of tolerantie. Het is een waarschuwing voor vermengingen (wat in de discussie hieronder ook al naar voren kwam) en een oproep om niet bang te zijn christen te zijn in de omgang met niet-christenen en over je geloof te praten met niet-christenen.
Is dit een schappelijke interpretatie of zitten er hiaten in? Weet je misschien nog meer teksten over dit, want het is een interessant onderwerp.
Het punt waarop het met 'dwarszit' om te zeggen dat deze tekst 'verbiedt' (wat een zwaar woord is, maar ik weet zo gauw geen betere) omgang/verkering te hebben met niet-christenen, omdat de opdracht die Jezus ons met name geeft, is de wereld in te gaan en alle volkeren tot Zijn discipelen te maken. Dat correspondeert dan niet met een 'verbod' op omgang met die zelfde wereld (alhoewel dat minder voor verkering dan voor vriendschap telt, dat geef ik toe. Vriendschap alleen om iemand te bekeren is ook je reinste bedriegerij, denk ik). Maar goed, ik ben benieuwd naar je aanvullingen en correcties.
Hartelijke groet,
Matthijs
Dank je wel voor de tekst, ik heb er een tijdje over nagedacht. Hier istie uit de SV (althans, er staat SV op de voorkant)
Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen; want wat mededeel heeft de gerechtigheid met de ongerechtigheid, en wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis?
Dat is inderdaad de kerntekst van dat gedeelte, wat volgt zijn voorbeelden/uitweidingen over dat gemeenschap van het licht met de duisternis.
Ik geloof niet dat deze tekst relaties met niet-christenen verbiedt, op vriendschapsgebied nocht op verkeringsgebied. Maar er staat wel: trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen: kan dat ook betekenen: doe je niet anders voor dan je bent als je met niet-christenen omgaat, zet geen ander masker op, trekt geen ander juk aan?
Het tweede gedeelte 'verbiedt' denk ik ook geen omgang met niet-christenen, ook niet verkering: maar het waarschuwt wel geen 'gemeenschap' te hebben, of te wel, hun 'geloof' aan te nemen. Dat zie je ook in wat volgt: het zijn keer op keer waarschuwingen om niet jouw geloof te mengen met hun geloof (geen afgoden in Gods tempel), maar het zegt niet om geen omgang te hebben, op welk niveau dan ook, met niet-christenen. En het verbiedt ook geen respect of tolerantie. Het is een waarschuwing voor vermengingen (wat in de discussie hieronder ook al naar voren kwam) en een oproep om niet bang te zijn christen te zijn in de omgang met niet-christenen en over je geloof te praten met niet-christenen.
Is dit een schappelijke interpretatie of zitten er hiaten in? Weet je misschien nog meer teksten over dit, want het is een interessant onderwerp.
Het punt waarop het met 'dwarszit' om te zeggen dat deze tekst 'verbiedt' (wat een zwaar woord is, maar ik weet zo gauw geen betere) omgang/verkering te hebben met niet-christenen, omdat de opdracht die Jezus ons met name geeft, is de wereld in te gaan en alle volkeren tot Zijn discipelen te maken. Dat correspondeert dan niet met een 'verbod' op omgang met die zelfde wereld (alhoewel dat minder voor verkering dan voor vriendschap telt, dat geef ik toe. Vriendschap alleen om iemand te bekeren is ook je reinste bedriegerij, denk ik). Maar goed, ik ben benieuwd naar je aanvullingen en correcties.
Hartelijke groet,
Matthijs
Mathijs,
Mag ik twee reacties geven op jou antwoord?
Jij zegt je mag wel verkering/huwelijk hebben met een anders-gelovige of een ongelovige, maar de godsdienst mag niet vermengd worden. Volgens mij is dit een combinatie die niet kan. Het duidelijke voorbeeld zien we in Salomo. Die vele vrouwen had. Met andere geloven. En Salomo was een man met veel verstand, die leefde in de vreze Gods, maar hij ging ook met zijn vrouwen mee. Daarom denk ik dat het niet goed is.
En dat wil niet zeggen dat we niet mogen omgaan met. Maar omgaan met en een relatie aangaan met zijn volgens mij toch totaal verschillende dingen.
Er staat dat we de wereld in moeten gaan en tot discipel moeten maken. Maar toch niet dat we er een relatie mee aan moeten gaan.
En het is leuk gezegd: Als ik eenmaal een relatie heb, dan bekeert hij zich. En helaas kan ik niet met cijfers aan tonen dat dit niet gebeurt, maar nog minder met cijfers aan tonen dat dit wel gebeurt. Maar als ik om me heen kijk valt het me wel op dat zulke dingen gezegd worden, maar dat de praktijk is dat beiden van het geloof afdwalen. Dat is over het algemeen de realiteit. En gelukkig hoef ik geen relatie met iemand aan te gaan om hem tot het christendom te bekeren (om het zo eens te zeggen). En tuurlijk kan het een keer gebeuren dat het anders is. Maar is het realistisch om ervan uit te gaan dat jij bij de 10% hoort waar het wel bij lukt?
Ik hoop dat het zo duidelijk is.
En misschien raar, maar ik zat zo aan PRediker te denken. HEt boek dat door Salomo geschreven is. Waarschijnlijk aan het einde van zijn leven. Nadat hij zijn zonde inzag. En toen zei hij in Prediker 12 : 13 en 14:
Van alles, wat gehoord is, is het einde van de zaak: Vrees God, en houd Zijn geboden, want dit betaamt allen mensen.
14 Want God zal ieder werk in het gericht brengen, met al wat verborgen is, hetzij goed, of hetzij kwaad.
Mag ik twee reacties geven op jou antwoord?
Jij zegt je mag wel verkering/huwelijk hebben met een anders-gelovige of een ongelovige, maar de godsdienst mag niet vermengd worden. Volgens mij is dit een combinatie die niet kan. Het duidelijke voorbeeld zien we in Salomo. Die vele vrouwen had. Met andere geloven. En Salomo was een man met veel verstand, die leefde in de vreze Gods, maar hij ging ook met zijn vrouwen mee. Daarom denk ik dat het niet goed is.
En dat wil niet zeggen dat we niet mogen omgaan met. Maar omgaan met en een relatie aangaan met zijn volgens mij toch totaal verschillende dingen.
Er staat dat we de wereld in moeten gaan en tot discipel moeten maken. Maar toch niet dat we er een relatie mee aan moeten gaan.
En het is leuk gezegd: Als ik eenmaal een relatie heb, dan bekeert hij zich. En helaas kan ik niet met cijfers aan tonen dat dit niet gebeurt, maar nog minder met cijfers aan tonen dat dit wel gebeurt. Maar als ik om me heen kijk valt het me wel op dat zulke dingen gezegd worden, maar dat de praktijk is dat beiden van het geloof afdwalen. Dat is over het algemeen de realiteit. En gelukkig hoef ik geen relatie met iemand aan te gaan om hem tot het christendom te bekeren (om het zo eens te zeggen). En tuurlijk kan het een keer gebeuren dat het anders is. Maar is het realistisch om ervan uit te gaan dat jij bij de 10% hoort waar het wel bij lukt?
Ik hoop dat het zo duidelijk is.
En misschien raar, maar ik zat zo aan PRediker te denken. HEt boek dat door Salomo geschreven is. Waarschijnlijk aan het einde van zijn leven. Nadat hij zijn zonde inzag. En toen zei hij in Prediker 12 : 13 en 14:
Van alles, wat gehoord is, is het einde van de zaak: Vrees God, en houd Zijn geboden, want dit betaamt allen mensen.
14 Want God zal ieder werk in het gericht brengen, met al wat verborgen is, hetzij goed, of hetzij kwaad.
Het is een uitdrukking, geen waarheid, en ik ben het er niet mee eens. Deze uitdrukking gaat er van uit dat twee verschillende geloven per se uitmonden in ruzie en degene die het ware geloof heeft dat altijd zal verliezen aan zondaar van het stel. Vind ik niet echt geloofwaardig, en het zegt niet genoeg over dit onderwerp, het is te generaliserend, volkswijsheid.
Echt niet. Kijk, als ouders zijnde t.o.v. de kinderen kun je het toch niet verkopen dat pa naar die kerk gaat en ma naar een andere. Met wie gaan de kinderen dan mee??? Dit schept toch verwarring. Volgens mij is eensgezindheid een van de belangrijkste onderdelen van een gezin. Kinderen hebben baat bij duidelijkheid.
tukkertje
tukkertje
Ten eerste is het geen verplichting om kinderen te krijgen, en ten tweede zijn dit meer spookbeelden dan realiteit. In een relatie, ongeacht wat er geloofd wordt door wie, wordt over dit soort dingen echt wel gepraat en gediscusseerd hoor. Als mensen vinden dat het mogelijk is om hier samen uit te komen, waarom dan een stelregel maken dat je niet twee verschillende gelovigen met elkaar mogen trouwen. Als je dat vind prima, maar andere mensen zien er misschien wel een gat in.
NEE! Het kan en niet het mag niet! Geen juk aantrekken met de ongelovige houdt in dat je niet samen de ploeg kunt trekken! Je gaat immers in tegenovergestelde richtingen! Het kan niet!
God wil het niet, hij heeft het verboden, om ons goed! En zouden wij dan zeggen: Nou maar het kan best hoor, het kan best goed gaan!? Wie zijn wij dat wij het beter weten dan God?! Denk je dat Hij dat zomaar zonder goede reden zegt? Ik weet de statistics ook niet, maar God heeft gezegd dat het niet goed is , dat het niet kan, immers, hoe kan het licht gemeenschap hebben met de duisternis?!
Het huwelijk is geen evangelisatie campagne! Het is een verbond voor Gods Aangezicht van een man en vrouw die samen willen leven voor God en in Zijn geboden willen gaan. Die willen gaan waar Hij hun zenden zal... Kun je dat als je niet onder Christus bent? Kun je dan met iemand een verbond aangaan die de andere kant opgaat?
Bovendien zijn er dan nog alle teksten met betrekking op het huwelijk, bijvoorbeeld dat de vrouw de man onderdanig moet zijn, als zijnde onder de Heere... als iemand dus niet onder Christus wil buigen, zal zo'n iemand dan wel het gezag van de man aanvaarden? En de man, staande onder Christus moet zijn vrouw liefhebben zoals Christus de Kerk liefheeft. Als die man niet gelooft in Christus liefde, zal hij dan weten hoe zijn vrouw lief te hebben?
God wil het niet, hij heeft het verboden, om ons goed! En zouden wij dan zeggen: Nou maar het kan best hoor, het kan best goed gaan!? Wie zijn wij dat wij het beter weten dan God?! Denk je dat Hij dat zomaar zonder goede reden zegt? Ik weet de statistics ook niet, maar God heeft gezegd dat het niet goed is , dat het niet kan, immers, hoe kan het licht gemeenschap hebben met de duisternis?!
Het huwelijk is geen evangelisatie campagne! Het is een verbond voor Gods Aangezicht van een man en vrouw die samen willen leven voor God en in Zijn geboden willen gaan. Die willen gaan waar Hij hun zenden zal... Kun je dat als je niet onder Christus bent? Kun je dan met iemand een verbond aangaan die de andere kant opgaat?
Bovendien zijn er dan nog alle teksten met betrekking op het huwelijk, bijvoorbeeld dat de vrouw de man onderdanig moet zijn, als zijnde onder de Heere... als iemand dus niet onder Christus wil buigen, zal zo'n iemand dan wel het gezag van de man aanvaarden? En de man, staande onder Christus moet zijn vrouw liefhebben zoals Christus de Kerk liefheeft. Als die man niet gelooft in Christus liefde, zal hij dan weten hoe zijn vrouw lief te hebben?