Coosje schreef:Gods volk verstaat dit zeker en moet dit gedurig inleven. Maar niet als klaagzang op zich ook de jubel van de apostel Paulus: 'Ik dank God door Jezus Christus onzen Heere. Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde'.
Als dit er niet achter stond is het idd een hopeloos verloren zaak. Het één kan niet zonder het ander.
Klacht en jubel
Zonde en genade
Ellende en verlossing
Wet en Evangelie
Recht en genade
De een wordt anders geleid, meer door de diepten, en dan moeten we ook denken aan Heman.
In zijn psalm staan enkel klachten, maar één woordje zegt alles: O God MIJNS HEILS!
Ik geloof wel dat er meer zulke Hemans zijn, die besloten zijn en die niet uit kunnen komen.
Is dat een goedpraten van ongeloof? Nee toch!? Het is naar het vrije en soevereine van God, die
de een dieper leidt dan de ander. Het komt maar aan op het begin: Is er een begin uit God?
Dan, en alleen dan mogen we spreken en geloven dat Hij nooit zal laten varen de werken
Zijner handen. Anders is het vanzelf dat een ziel dat altijd kan bekijken.
Ik denk ook, dat hoe meer de tijd van het einde nabij komt dat er ook meer besloten blijft.
Verder dat dit doorgaans door de kerken niet wordt opgemerkt. Zie de gelijkenis van de wijze
en dwaze maagden.
Van Gods kant is het nooit hopeloos. Toch is er altijd een volk geweest dat vast liep met
alles van zichzelf. Een volk waar het zielsbeleving werd: Toen alle hoop mij gans ontviel
en niemand zorgde voor mijn ziel... We kunnen er in de psalmen en op vele andere plaatsen
van lezen.
Als je de meditatie leest (zie topic Meditaties), let dan eens op wat ds. J. Catsburg zegt.
Eerst het mes, en dan het bloed. Dit wordt zo veel verzwegen en daarom ook niet meer
begrepen.