Leerling schreef:Ik zal een poging wagen om mijn moeite met het fragment te benoemen.
a. Wat betreft Jeremia 31:18:
Gezien de grondtekst zou het zowel ‘Bekeer mij’ als ‘Breng mij terug’ kunnen zijn. Als we voor ‘Breng mij terug’ zouden gaan, moeten we consequent zijn in relatie tot Klaagliederen 5:21. Daar staat dezelfde werkwoordswortel (wat overigens bekeren kan betekenen, als omkeren of terugbrengen). Alleen gaat het daar het (ook gezien de context) wel degelijk over bekering. Het is dus onlogisch om het daar te vertalen met ‘Breng mij terug”. Dit zou dus een reden kunnen zijn om het in Jeremia 31 dus ook te vertalen met ‘Bekeer mij’.
Afgaande op de context hebben allebei de mogelijkheden wel hun sterke punten.
Alleen zal mijn keuze toch zijn ‘Bekeer mij’. Gezien het eerste gedeelte van vers 18 waar het over de tuchtigingen van de Heere gaan. Gezien vers 19 waar het over berouw gaat. En om het feit dat er verder in het hoofdstuk door de HEERE Zelf opgeroepen wordt om terug te keren, namelijk de jonkvrouwe Israëls.
Efraïm wist heel goed waarom ze in ballingschap waren. Hij erkende ook de tuchtigingen van de HEERE als zijnde van de HEERE. Is het dan logisch om te spreken over een terugkeer? Ja, maar Efraïm wist ook dat de HEERE niet om Zijn recht heen kon. Efraïm had geen grond om te zeggen ‘breng ons terug’. Het is namelijk als gebiedende wijs neergezet door Jeremia. Dat pleit eerder voor ‘Bekeer mij’. Omdat Efraïm wist dat de eis van bekering en omkering tot God er lag, maar dat hij niet aan die eis, vanuit zichzelf, kon voldoen. Je kan het als een gebed zien, als een noodkreet, vanwege de tuchtigende hand des HEEREN.
Gezien het berouw in vers 19, zou je kunnen spreken van ‘Breng mij terug’. Nadat Efraïm terug gebracht zou zijn, dan zou hij weten/beseffen wat hij allemaal heeft gemist. En dat gemis zou dan uit kunnen werken in berouw.
Alleen dan gaan we ervan uit dat de Statenvertalers de grondtekst goed vertaald hebben bij ‘nadat’. Ikzelf denk dat het ook ‘want, omdat of wanneer’ zou kunnen zijn gezien het grondwoord. Dan komt vers 19 ten opzichte van vers 18 in een geheel ander licht te staan. Dan is berouw geen gevolg van bekering, maar door berouw van Efraïm wordt er bij hem een noodkreet geboren om ‘bekering’. Dat is gezien de context m.i. het meest logische.
Daarnaast is het opmerkelijk om te stellen dat het ‘Breng mij terug’ moet zijn, omdat wij dan eerder dan de Heere zijn. De HEERE komt pas later in het hoofdstuk met de oproep tot terugkeer ‘keer weder’. Dan zou de oproep van de HEERE een gevolg zijn van de dringende vraag van Efraïm. Dan zou je kunnen stellen dat als wij wat in de piepzak zitten vanwege de tuchtigingen van de HEERE wij vragen, de HEERE dan zal draaien. Laten we maar bij het belijden der kerk blijven dat de HEERE de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde is, dus ook hier. Efraim roept hier om bekering, niet om terugkeer. Daar is pas sprake van als de HEERE Zelf ertoe oproept.
b. Theologie n.a.v. de gelijkenis van de verloren zoon
Zijn verheldering aan de hand van de gelijkenis van de verloren zoon, vind ik ronduit arm. Graag zou ik Ds. Van Campen willen oproepen om het boek van Ds. J.J. Poort te lezen, daar wordt toch wel een geheel ander geluid gehoord. Ja dat bestempelt deze dominee wellicht als ‘hypercalvinistisch’, dat gevaar is dan aanwezig.
Ten eerste vind ik het arm om te stellen dat de verloren zoon ‘zelf’ tot inkeer gekomen is, ‘zelf’ is opgestaan en ‘zelf’ naar zijn Vader is gegaan. Waar is het werk van de Heilige Geest? Nergens, blijkbaar is er nog iets in de mens dat neigt naar God, dat vraagt naar God, dat kan komen tot God. Waar is de doodstaat van de mens? ‘Uit u geen vrucht meer in der eeuwigheid’?
Ten tweede vind ik het getuigen van ‘verkeerd lezen’. Want waar staat in de gelijkenis van de verloren zoon dat de Vader, nadat de zoon naar hem uitging, op hem afrende? Nergens! De Vader wachtte en omhelsde Zijn zoon.
Ten derde is het m.i. een zeer voorwaardelijk evangelie dat Ds. Van Campen hier leert. Waar is het evangelie van vrije genade? Dat God de Eerste is en de Laatste? Waar is het evangelie van alles uit Christus, alles in Christus en alles tot Christus? Nee een mens moet zichzelf bekeren. Een mens moet tot God naken, dan naakt God tot hem? Waar is in de Bijbel dit te vinden? De bedoelde verheldering aan de hand van de gelijkenis van de verloren zoon gaat al niet op. De zoon komt daar niet vanuit zichzelf, maar door de trekkende liefde van de Vader. Dat is Bijbels en dat is Gereformeerd.
Een mens moet eerst dit, een mens moet eerst dat, voordat God de stap zet in de richting tot een mens? Dwaasheid. Wederom is God de Eerste in een mensenleven en de Laatste in een mensenleven. De Heere Jezus is een volkomen Zaligmaker, geen halve.
c. Verwijt aan de ‘hypercalvinisten’
Ds. Van Campen over de hypercalvinisten:
“Ja er is wel een oproep van bekering, dat staat ook wel in de Bijbel, maar een mens kan zich helemaal niet bekeren dus God moet het doen. En het enige is dan maar dat je er om moet bidden ‘bekeer mij Heere, dan zal ik bekeerd zijn’. Dat is helemaal niet de bedoeling van deze tekst. Dat is een verkeerde vertaling van deze tekst. Nee het is niet zo gemeente, jongens dat moeten jullie goed in je oren knopen, het is niet zo dat je maar gebruik maakt van de middelen, je zit dan in de kerk, ja wanneer gebeurt het nou dat God je een nieuw hart geeft? Dat je bekeerd wordt? Ja, daar moet je dan maar om bidden. Ik kan het zelf niet. En voor de rest moet je maar gelaten afwachten. Ik ken heel veel mensen die eigenlijk zo in de kerk zitten. Ja ik zit op zondag in de kerk en ik bid, ik lees de Bijbel en voor de rest kan ik er toch ook niet meer aan doen, dominee? De verloren zoon bidt daar niet om bekering, maar hij staat op (dat is zijn bekering) en draait om en hij gaat terug, dat is bekering. Anders kan de Vader hem niet in Zijn armen sluiten. God moedigt ons nooit in de Bijbel, zo een ontdekkende waarheid, God moedigt ons nooit in de Bijbel om te bidden om bekering. Integendeel er staat zo vaak in de hele Bijbel door, dat je je moet bekeren. De oproep, het bevel: bekeert u, bekeert u. Dat is geen bidden om bekering, dat moet jij doen. (..) jij moet je bekeren, dan zal God je een nieuw hart geven. Jij moet je zonden belijden, dan zal God je zonden vergeven. Als jij je niet bekeert, dan kan God je niet zegenen. Als jij niet tot God naakt, dan kan Hij niet tot je naderen. (..) Maar niet dan zeggen dan ga ik er maar om bidden, totdat God komt, dat is wel heel fout eigenlijk.”
Dit is redeneren met Gods Woord, enkele teksten eruit plukken en een slotconclusie opstellen. Dit is de lijn van de Nieuwe Calvinsiten, zoals Tim Keller. Net zo lang redeneren totdat eruit komt wat wij willen horen.
Ja wij moeten ons bekeren! Dat is de eis en dat is de oproep. Hierin heeft Ds. Van Campen helemaal gelijk. Maar jij moet dit, dan pas zal God ..? Waar staat dit voorwaardelijke? Waar staat dit onmogelijke in de Bijbel? Bid een zondaarsgebed, dan zal God je vergeven? Jij moet de eerste stap zetten, dan zal God pas op je avances ingaan? Jij moet je bekeren, want dat is de voorwaarde voor God om wat te doen?
Nee in het evangelie staat een mens er totaal buiten en het is een eenzijdig soeverein Gods Werk. En dat is nu het wonder, dat zalig worden geheel in Christus te vinden is en dat het geheel uit Christus is. Dat wij geen gronden, geen werkjes moeten volbrengen, maar dat Christus volkomen zalig maakt. Dat Hij het werkt en dat Hij begint. Dat Hij ontgrondt en ontbloot en dat Hij doet naderen tot Zijn Vader. Hij, Hij en Hij. En wij? Zijn niks! Nieten en nullen.
@Orchidee. Dit is niet radicaal, dit is je hoorders, zielen voor de eeuwigheid de bloemenhoven insturen met een ingebeelde bekering en een ingebeelde Jezus.
We zijn ondertussen al behoorlijk wat pagina's verder. Ik ga kort even op een aantal dingen in.
Jeremia 31 vers 18
Je geeft aan dat zowel 'Bekeer mij' als 'Breng mij terug' mogelijk zijn. De studiebijbel HSV geeft ook aan dat beide mogelijk zijn. De King James heeft het over 'Turn thou me, and I shall be turned'. Het kan dus allebei. Dat een bepaalde theologie niet meer klopt dat is dan moeilijk blijkbaar.
Verloren Zoon
misschien is het beter om eerst de hele preek te luisteren voordat je bepaalde conclusies trekt. Daar is ook al door iemand anders opgewezen
http://www.maranathakerk.nu/preken/item ... 1-26-10-00
Je opmerking over 'verkeerd lezen' klopt niet. Je geeft aan dat de Vader wachtte. De SV heeft het over 'toelopende', de HSV over 'toesnelde' en de King James over 'Ran'. Blijkbaar ging de Vader de Zoon tegemoet. Ds Vergunst heeft hier een mooie citaat over in een preek over Lukas 15
http://www.prekenweb.nl/nl/Preek/Open/15525
Calvijn vond vers 20 de kerntekst uit dit hele gedeelte: En als hij nog ver van hem was,
zag hem zijn vader en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toelopende, viel hij
hem om zijn hals en kuste hem. In het Engels staat het er nog een beetje mooier: ‘En de
vader hem ziende, rende naar zijn zoon.’ En Joodse mannen, Joodse vaders, die rennen
nooit in het publiek. Dat was iets heel onwaardigs in de Joodse cultuur. Maar de Heere
Jezus laat deze man rénnen! Wat spreekt daaruit? Het genadekarakter van deze vader!
Wat is nu bijbelser de oproep tot bekering of het gebed om bekering. Als de grond voor het gebed om bekering nu alleen maar afhangt van de tekst in Jeremia 31, die ook nog eens anders vertaald kan worden dan is er niet veel grond voor. Waarom heeft de Heere Jezus ons dat dan niet geleerd? Maar waarom roept Hij dan wel op tot bekering?
