Smartphone: welke leeftijd?

[ejvl]

Wat is een simpele mobiel Sheba? Op een oude Symbian Nokia kan bijvoorbeeld ook WhatsApp draaien. Afhankelijk welke mobiel je hebt.

Jongeren communiceren voornamelijk via messenger, WhatsApp, instagram, snapshat, Facebook e.d via tekst en afbeeldingen. Ouderwets bellen gebeurt een stuk minder

Met simpele mobiel bedoel ik dus alleen pre paid bellen en eventueel ook whatsappen. Maar whatsappen omvat meer dan tekst alleen?

Pfff, ik begin die ouderinitiatieven wel te waarderen geloof ik.

Met een simpele smartphone kun je ook whatsappen ook al is deze prepaid. Dat kan bijvoorbeeld via WIFI.
Met whatsapp kun je ook foto's, video's, muziek ed. verzenden.

[Mara]

Met een simpele smartphone kun je ook whatsappen ook al is deze prepaid. Dat kan bijvoorbeeld via WIFI.
Met whatsapp kun je ook foto's, video's, muziek ed. verzenden.

Ja klopt, maar het WiFi signaal is helaas niet overal krachtig genoeg. Dus ik zat een keer in het ziekenhuis te appen en die kwamen niet aan (pas toen ik thuis was) later bleek dat ik dat handmatig moest instellen.
Mijn man en kinderen willen graag onderweg ook hun mail lezen.
Ik ben het niet gewend, dus mis ik dat niet.

[Dodo]

Ergens snap ik de zorg van ouders wel, over jonge kinderen en een smartphone. Maar als ze de enige van de klas zijn die hem niet heeft, is dat wel zuur en ook lastig (appgroepen). Bovendien is het een achterhoedegevecht, want volgend jaar of het jaar daarop krijgen ze 'm wel. Het is alleen maar uitstel.
Ik zou 'm wel geven, maar er bij zeggen dat je de telefoon vaak wil controleren. Alles, apps, sms, browsergeschiedenis, youtube, welke apps er op staan.
Die controle kun je dan met het klimmen van de jaren geleidelijk verminderen.
En praat er veel over. Wees hun gids in deze dingen.

[eilander]

Ergens snap ik de zorg van ouders wel, over jonge kinderen en een smartphone. Maar als ze de enige van de klas zijn die hem niet heeft, is dat wel zuur en ook lastig (appgroepen). Bovendien is het een achterhoedegevecht, want volgend jaar of het jaar daarop krijgen ze 'm wel. Het is alleen maar uitstel.
Ik zou 'm wel geven, maar er bij zeggen dat je de telefoon vaak wil controleren. Alles, apps, sms, browsergeschiedenis, youtube, welke apps er op staan.
Die controle kun je dan met het klimmen van de jaren geleidelijk verminderen.
En praat er veel over. Wees hun gids in deze dingen.

Ik vind dat controleren niet realistisch, ik geloof daar niet zo in. Het resultaat is alleen maar dat ze nog meer dingen stiekem doen - als ze er foute dingen mee willen doen.
Vaak zijn er meerderen in een klas die thuis vertellen dat ze de enige in de klas zijn zonder smartphone.... Bij ons zijn er nog wel een paar, denk ik.
Daar is nu juist dit "collectief" ook voor bedoeld, juist om met elkaar afstand te nemen. Maar dan vind ik dat je dat als volwassene ook moet doen; ik zou het wel onhandig vinden, maar natuurlijk zou ik zonder dat ding kunnen.

[Mara]

Ergens snap ik de zorg van ouders wel, over jonge kinderen en een smartphone. Maar als ze de enige van de klas zijn die hem niet heeft, is dat wel zuur en ook lastig (appgroepen). Bovendien is het een achterhoedegevecht, want volgend jaar of het jaar daarop krijgen ze 'm wel. Het is alleen maar uitstel.
Ik zou 'm wel geven, maar er bij zeggen dat je de telefoon vaak wil controleren. Alles, apps, sms, browsergeschiedenis, youtube, welke apps er op staan.
Die controle kun je dan met het klimmen van de jaren geleidelijk verminderen.
En praat er veel over. Wees hun gids in deze dingen.

Vanaf de brugklas moeten ze elkaar kunnen waarschuwen als de eerste les uitvalt.
Daar was altijd de telefoonboom voor, maar die bestaat niet meer.
Dus als een kind geen smartphone heeft, kan hij niet gewaarschuwd worden en zal voor niets of te vroeg naar school gaan.
Hoe wij er ook over zullen denken, een smartphone is niet alleen een luxe artikel voor die kids, maar in veel gevallen ook noodzakelijk.
Ik zie het maar als een fiets. Die heb je als kind ook echt nodig.

[Mara]

Het resultaat is alleen maar dat ze nog meer dingen stiekem doen - als ze er foute dingen mee willen doen.
Vaak zijn er meerderen in een klas die thuis vertellen dat ze de enige in de klas zijn zonder smartphone.... Bij ons zijn er nog wel een paar, denk ik.

Stiekem word je als kind als je heel strenge ouders hebt die zich altijd overal mee willen bemoeien en verbieden. Je moet als kind ook enige ruimte hebben om ook zelf zaken te ontdekken en het geweten verder te ontwikkelen.
Kinderen die thuis uiterst strak worden gehouden, springen vaak uit de band op school en bij vriendjes. Het zijn meestal de grootste boefjes op school.
Ik had ze zelf ook in de familie.

[eilander]

Ergens snap ik de zorg van ouders wel, over jonge kinderen en een smartphone. Maar als ze de enige van de klas zijn die hem niet heeft, is dat wel zuur en ook lastig (appgroepen). Bovendien is het een achterhoedegevecht, want volgend jaar of het jaar daarop krijgen ze 'm wel. Het is alleen maar uitstel.
Ik zou 'm wel geven, maar er bij zeggen dat je de telefoon vaak wil controleren. Alles, apps, sms, browsergeschiedenis, youtube, welke apps er op staan.
Die controle kun je dan met het klimmen van de jaren geleidelijk verminderen.
En praat er veel over. Wees hun gids in deze dingen.

Vanaf de brugklas moeten ze elkaar kunnen waarschuwen als de eerste les uitvalt.
Daar was altijd de telefoonboom voor, maar die bestaat niet meer.
Dus als een kind geen smartphone heeft, kan hij niet gewaarschuwd worden en zal voor niets of te vroeg naar school gaan.
Hoe wij er ook over zullen denken, een smartphone is niet alleen een luxe artikel voor die kids, maar in veel gevallen ook noodzakelijk.
Ik zie het maar als een fiets. Die heb je als kind ook echt nodig.

Dat over die lesuitval is wel praktisch op te lossen, hoor. Dat zie ik bij ons ook, dan krijg je gewoon een sms-je. Heel ouderwets, maar het kan wel

[Sheba]

Ergens snap ik de zorg van ouders wel, over jonge kinderen en een smartphone. Maar als ze de enige van de klas zijn die hem niet heeft, is dat wel zuur en ook lastig (appgroepen). Bovendien is het een achterhoedegevecht, want volgend jaar of het jaar daarop krijgen ze 'm wel. Het is alleen maar uitstel.
Ik zou 'm wel geven, maar er bij zeggen dat je de telefoon vaak wil controleren. Alles, apps, sms, browsergeschiedenis, youtube, welke apps er op staan.
Die controle kun je dan met het klimmen van de jaren geleidelijk verminderen.
En praat er veel over. Wees hun gids in deze dingen.

Vanaf de brugklas moeten ze elkaar kunnen waarschuwen als de eerste les uitvalt.
Daar was altijd de telefoonboom voor, maar die bestaat niet meer.
Dus als een kind geen smartphone heeft, kan hij niet gewaarschuwd worden en zal voor niets of te vroeg naar school gaan.
Hoe wij er ook over zullen denken, een smartphone is niet alleen een luxe artikel voor die kids, maar in veel gevallen ook noodzakelijk.
Ik zie het maar als een fiets. Die heb je als kind ook echt nodig.

Ik zie wel degelijk nut in controleren. Wanneer je dat regelmatig doet en er ook open over spreekt. Kan je ook beter praten waarom iets wel of niet kan. Doe je het pas als je merkt dat het fout loopt, ben je denk ik al te laat en gaat de boel op slot bij de meeste jongeren. Wanneer jij ziet hoe je kind ermee omgaat kun je ze ook langzamerhand dat vertrouwen geven als dat kan. (Als ik op straat loop is er ook geen filter die mij behoed voor ongewenste reclame) Stiekum gedrag heeft ook voor een deel met karakter te maken. En over de wijze HOE je als ouder e.a. afwijst. Verder zal verkeerd gedrag mij niet ertoe zetten om alles dan maar gewoon te laten gebeuren... We hebben onze mond vaak vol van begeleide confrontatie. Houdt dat bij dit soort zaken ineens op?

Mobiel/smartphone wordt door ons als ouder straks in "bruikleen" gegeven... De eerste jaren kan je dus ook gemakkelijker "controleren". Het is tenslotte "onze" telefoon.
Wbt opmerking telefoonboom. Als de jongelui kunnen appen, kunnen zo ook bellen en sms-en. En op zijn hoogst kan het dan een keer gebeuren dat ze een les te vroeg op school zijn. So what?

Ik vraag mij alleen af of whatsapp echt wel een zo noodzakelijk iets is of tegelijkertijd ook zeer onnuttig. Als er ook allerlei rotzooi doorgestuurd kan worden zonder dat het gefilterd kan worden. Maar bij ouderlijke controle ( op een ontspannen en liefdevolle wijze) zou je dat zo kunnen achterhalen... in gesprek kunnen gaan. en eventueel ook in gesprek met andere ouders kunnen gaan. Lijkt mij
Tegelijkertijd heb ik het gevoel dat we dan heel bewust je kind aan het risico van troep te kunnen ontmoeten bloot stellen.
Toch hoort dat ook weer bij het leven. Bewust keuzes leren maken waarom iets wel of niet. Ook bij de dingen die ongevraagd op je pad komen.
Maar kan je dat al verlangen in de brugklas? Als zelfs volwassenen hier grote moeite mee hebben?

[Wim Anker]

Als jij denkt, met jouw kennisniveau, je kind te kunnen controleren ben je echt ontzettend naief.

Volg cursussen, ga naar ouderverenigingen. Ga begrijpen waarom controle en filtering zo ontzettend moeilijk is.

[Hendrien]

Ik hoor hier wat roepen over controleren. Maar hoe doe je dat? Je kunt toch niet allemaal berichtjes gaan lezen van je dochter en haar vriendinnen? Lijkt me schenden van hun privacy! Je gaat toch ook niet alle gesprekken afluisteren die ze voeren met hun vriendinnen? Mijn kinderen zouden dat nooit goed vinden als ik hun mobiel ging controleren...

[Sheba]

Als jij denkt, met jouw kennisniveau, je kind te kunnen controleren ben je echt ontzettend naief.

Volg cursussen, ga naar ouderverenigingen. Ga begrijpen waarom controle en filtering zo ontzettend moeilijk is.

Nee, ik denk niet dat ik alles kan controleren. Of dat dat gemakkelijk is.Maar er is een verschil tussen niets doen. En naar beste kunnen doen. En door er regelmatig over te spreken en mee te confronteren kan je wel werken aan ïets".
En omdat ik heel goed besef dat het een lastige klus is. Heb ik dus ook die bezwaren tegen whats app op zulke jonge leeftijd (brugklas)
En juist door te spreken met andere ouders hoor je dat dit (controleren, beperkingen in gebruik etc) vaker gebeurd.


@Hendrien
Door regelmatig te vragen mag ik eens meelezen wat er op onze telefoon gebeurd (dus het is ook onze privacy) Want aanmelden als ouder bij een groep heeft geen zin. Dan maken ze wel weer een groepje zonder jou.
En door al voordat het toestel in hun handen komt te vertellen dat dat de eerste tijd zo gaat.
En nee dat doe je niet als ze 18 zijn. Maar ik heb het over de eerste jaren van de middelbare school...En het is vooraf al duidelijk dat dit de afspraken zijn en waarom.
En ik schreef eerder ook

Wanneer jij ziet hoe je kind ermee omgaat kun je ze ook langzamerhand dat vertrouwen geven als dat kan. (Als ik op straat loop is er ook geen filter die mij behoed voor ongewenste reclame)

En ze dus meer en meer loslaten.

[Wim Anker]

Als jij vertelt dat je hun telefoon gaat controleren "hiden" ze alles waarvan ze niet willen dat jij het ziet. En omdat jij er veel te weinig van begrijpt kunnen ze dat ongestoord doen.

Nogmaals, doe niet zo naief en ga cursussen volgen!

[Mara]

Ik zie wel degelijk nut in controleren. Wanneer je dat regelmatig doet en er ook open over spreekt. Kan je ook beter praten waarom iets wel of niet kan.

Ik denk daar anders over. Wij hebben onze kinderen het vertrouwen gegeven. Ook w.b. de computer. De regels werden wel eens doorgenomen, omdat er een mogelijkheid bij kwam (was eerst sms, toen app).
Eerst pre paid, later abonnement. enz.
Als je dan pas je kinderen uit gaat leggen wat kan en niet kan, ben je te laat Sheba.
Dat moet al vóór die tijd gebeuren en zelf het goede voorbeeld geven, maar dat is een inkoppertje.

Mobiel/smartphone wordt door ons als ouder straks in "bruikleen" gegeven... De eerste jaren kan je dus ook gemakkelijker "controleren". Het is tenslotte "onze" telefoon.

Vind ik niet, je geeft je kind ook geen fiets om er vervolgens regelmatig op weg te fietsen.
Zoals Hendrien hier terecht opmerkt, je schaadt de privacy van je kind EN haar vriendinnen/vrienden en je wantrouwt het in feite.

Ik vraag mij alleen af of whatsapp echt wel een zo noodzakelijk iets is of tegelijkertijd ook zeer onnuttig. Als er ook allerlei rotzooi doorgestuurd kan worden zonder dat het gefilterd kan worden. Maar bij ouderlijke controle ( op een ontspannen en liefdevolle wijze) zou je dat zo kunnen achterhalen... in gesprek kunnen gaan. en eventueel ook in gesprek met andere ouders kunnen gaan. Lijkt mij
Tegelijkertijd heb ik het gevoel dat we dan heel bewust je kind aan het risico van troep te kunnen ontmoeten bloot stellen

Ik ken jouw gezinsomstandigheden en het kan best zijn dat jij een kind erbij hebt dat meer toezicht en begeleiding nodig heeft dan het gemiddelde kind.
Ik heb een kind met PDDnos, dat ik ook veel moeizamer los moest laten, hij had heel lang intensieve begeleiding nodig.

Aan de ene kant bespeur ik een bepaalde naieviteit bij jou en aan de andere kant denk je dat het op de middelbare sodom en gomorra is intussen. (iets overdreven om duidelijk te maken )

Echt Sheba, op het moment dat jij hen gaat controleren en ze weten dat, zijn zij - zoals Wim Anker ook stelt - jou allang voorgeweest.
Ook al ben je een jonge moeder die volop in het leven staat, die generatiekloof is er hoor.

En op zijn hoogst kan het dan een keer gebeuren dat ze een les te vroeg op school zijn. So what?

De meeste pubers zijn niet op hun best als ze heel vroeg uit bed moeten, zeker als dat voor nop is.
Je voelt toch wel aan dat het absoluut niet leuk is voor een kind als het alleen op school is, om een uur te lanterfanten, terwijl de rest van de klas zich nog omdraait? Alleen omdat moeder leeuwen en beren ziet.
Let wel: ik ben helemaal niet onder de indruk van het argument: de hele klas heeft het dus ik ook.
Nee. Maar de smartphone is zo verweven geraakt en zo'n noodzakelijk onderdeel geworden (net als de I pad en notebook dat steeds vaker wordt op middelbare en al helemaal op de hogeschool en uni) dat een kind echt niet meer zonder kan om niet buiten de boot te vallen. Letterlijk en figuurlijk.

Sheba: houden van = loslaten. Kan moeilijk zijn, ik weet er alles van.

[Sheba]

Ik zie wel degelijk nut in controleren. Wanneer je dat regelmatig doet en er ook open over spreekt. Kan je ook beter praten waarom iets wel of niet kan.

Ik denk daar anders over. Wij hebben onze kinderen het vertrouwen gegeven. Ook w.b. de computer. De regels werden wel eens doorgenomen, omdat er een mogelijkheid bij kwam (was eerst sms, toen app).
Eerst pre paid, later abonnement. enz.
Als je dan pas je kinderen uit gaat leggen wat kan en niet kan, ben je te laat Sheba.
Dat moet al vóór die tijd gebeuren en zelf het goede voorbeeld geven, maar dat is een inkoppertje.

Mobiel/smartphone wordt door ons als ouder straks in "bruikleen" gegeven... De eerste jaren kan je dus ook gemakkelijker "controleren". Het is tenslotte "onze" telefoon.

Vind ik niet, je geeft je kind ook geen fiets om er vervolgens regelmatig op weg te fietsen.
Zoals Hendrien hier terecht opmerkt, je schaadt de privacy van je kind EN haar vriendinnen/vrienden en je wantrouwt het in feite.

Ik vraag mij alleen af of whatsapp echt wel een zo noodzakelijk iets is of tegelijkertijd ook zeer onnuttig. Als er ook allerlei rotzooi doorgestuurd kan worden zonder dat het gefilterd kan worden. Maar bij ouderlijke controle ( op een ontspannen en liefdevolle wijze) zou je dat zo kunnen achterhalen... in gesprek kunnen gaan. en eventueel ook in gesprek met andere ouders kunnen gaan. Lijkt mij
Tegelijkertijd heb ik het gevoel dat we dan heel bewust je kind aan het risico van troep te kunnen ontmoeten bloot stellen

Ik ken jouw gezinsomstandigheden en het kan best zijn dat jij een kind erbij hebt dat meer toezicht en begeleiding nodig heeft dan het gemiddelde kind.
Ik heb een kind met PDDnos, dat ik ook veel moeizamer los moest laten, hij had heel lang intensieve begeleiding nodig.

Aan de ene kant bespeur ik een bepaalde naieviteit bij jou en aan de andere kant denk je dat het op de middelbare sodom en gomorra is intussen. (iets overdreven om duidelijk te maken )

Echt Sheba, op het moment dat jij hen gaat controleren en ze weten dat, zijn zij - zoals Wim Anker ook stelt - jou allang voorgeweest.
Ook al ben je een jonge moeder die volop in het leven staat, die generatiekloof is er hoor.

En op zijn hoogst kan het dan een keer gebeuren dat ze een les te vroeg op school zijn. So what?

De meeste pubers zijn niet op hun best als ze heel vroeg uit bed moeten, zeker als dat voor nop is.
Je voelt toch wel aan dat het absoluut niet leuk is voor een kind als het alleen op school is, om een uur te lanterfanten, terwijl de rest van de klas zich nog omdraait? Alleen omdat moeder leeuwen en beren ziet.
Let wel: ik ben helemaal niet onder de indruk van het argument: de hele klas heeft het dus ik ook.
Nee. Maar de smartphone is zo verweven geraakt en zo'n noodzakelijk onderdeel geworden (net als de I pad en notebook dat steeds vaker wordt op middelbare en al helemaal op de hogeschool en uni) dat een kind echt niet meer zonder kan om niet buiten de boot te vallen. Letterlijk en figuurlijk.

Sheba: houden van = loslaten. Kan moeilijk zijn, ik weet er alles van.

Beste Mara,

Jij kent onze gezinssituatie niet helemaal. Of helemaal niet. Ten tweede houden van is niet hetzelfde als ze te vroeg loslaten. En ten derde heb ik daarnet een heel leuk en spontaan gesprekje gehad over bovenstaande zaken. En ik merk dat wat door een aantal van jullie als vreemd wordt ervaren, nu nog niet als vreemd wordt ervaren. Maar als logisch. En waar ze allang met elkaar over gesproken hebben. En dat dat op school ook besproken word. (Groep 8)

En nee, nogmaals, we kunnen ze niet voir alles behoeden. Maar dat betekent niet dat we ze maar helemaal loslaten hierin.

Daarnaast denken jij en ik sowieso erg verschillend over filtering en media gebruik. Dus is deze discussie bij voorbaat al vruchtloos.

Verder moeten we m.i. een beetje nuchter met het begrip privacy omgaan. De privacy ligt voor een 12 jarige anders als voor een 16 jarige... En als we in die tussentijd hen hebben geleerd hoe met e.a om te gaan. Is het geweten hierover ook gevormd als je ze echt los gaat laten. Ik zie het maar een beetje zo. We houden ze vast... En laten ze beetje bij beetje los. (als ze eraan toe zijn)

Wanneer je weet dat roken dodelijk is. Verbied je het je kinderen dan ook niet omdat ze het anders toch stiekum gaan doen? En als je merkt (controle) dat het toch gebeurd ga je toch weer in gesprek...
Wanneer zij volwassen zijn kan je het ze niet meer verbieden. Omdat ze zelfstandig zijn. Op zijn hoogst ontraden. Maar omdat zij eerder geleerd hebben dat en wat er schadelijk is. Is hun geweten hierover gevormd.

Of ander voorbeeld. Jij liet hopelijk ook je kinderen als peuter niet achter bij schoonmaakmiddelen die ze open konden maken en die soms gevaarlijk waren.
Eerst stonden ze achter slot en grendel. Later leerde je ze dat ze hiermee moesten oppassen. Waarom dat ene middel gevaarlijk was en waarvoor. En langzamerhand liet je ze los. En nu kunnen ze zelf bij alle middelen.

Hebben ze nooit stiekum naar de kastjes met middelen geloerd? Heus wel. Maar jij bood bescherming. En ze leerden bij het ouder worden dat het echt niet mocht. En later konden ze de verantwoording om er alleen in de buurt te zijn wel aan.

Maar omdat ze stiekum er toch naar keken zette je toch niet de middelen maar voor het grijpen neer?

De leeuwen en beren hebben deels te maken met de realiteit. En ik denk dat we niet eens bevatten waar alle leeuwen en beren zitten. En ik denk dat we ze zeker moeten waarschuwen voor leeuwen en beren. En ook aan moeten wijzen wat de leeuwen en beren zijn. En hie ze eruit zien, zodat ze ze leren herkennen. Een 12 jarige herkent die nog niet allemaal.
En uiteindelijk hebben die leeuwen en beren ook iets te maken met de ziel van onze kinderen die we in "bruikleen" hebben mogen ontvangen.

[Mara]

Beste Mara,
Jij kent onze gezinssituatie niet helemaal. Of helemaal niet. Ten tweede houden van is niet hetzelfde als ze te vroeg loslaten. En ten derde heb ik daarnet een heel leuk en spontaan gesprekje gehad over bovenstaande zaken.

Beetje jammer dat je nu zo je reactie begint, omdat ik dit zei:
Ik ken jouw gezinsomstandigheden niet en het kan best zijn dat jij een kind erbij hebt dat meer toezicht en begeleiding nodig heeft dan het gemiddelde kind.
Ik heb een kind met PDDnos, dat ik ook veel moeizamer los moest laten, hij had heel lang intensieve begeleiding nodig.

Dat betekent dus dat ik begrip heb voor een ouder die het anders doet, mede ook vanwege mogelijke bijzondere omstandigheden.
Toen ik jonge kinderen had, vond ik het juist fijn om met ouders van gedachten te wisselen, die al iets oudere kinderen hadden.
Jij stelt je vraag hier op het forum en daar krijg je dan antwoord op.
Dat kan betekenen dat iemand het volledig met je eens is, of deels, of helemaal niet.

Daarnaast denken jij en ik sowieso erg verschillend over filtering en media gebruik. Dus is deze discussie bij voorbaat al vruchtloos.

Nee, waarom?
Ik ben door ervaring (hopelijk) wijzer geworden of heb ingezien dat je je regels wel eens bij moet stellen, soepeler moet hanteren enz.
Opvoeden gaat ook een beetje naar beide kanten als het ware. Je kinderen vormen jou ook, als ouder.