Kerk in slaap

[Mara]

Ik was bij een oude man en hij verwoordde het zo:
Er is heden ten dage heel veel godsdienst, maar is er ook werkelijke Godsvreze?
"Er wordt veel en gemakkelijk over het geloof gesproken, maar hoor je nog eens over jezelf kunnen bedriegen voor de eeuwigheid", vroeg hij aan mij.
En eerlijk gezegd hoor ik dat wel minder.
De prediking is bij ons voornamelijk gericht op de bekeerde mens.
In slaap zal ik het niet willen noemen, integendeel, het woord bekommerd hoor ik echter niet meer.

[-DIA-]

Wie weet zijn er nog 7000! Dat is niet altijd bekend bij Gods knechten.

Weet je wat het is? We willen nooit zo somber inzien. Misschien valt het nog wel mee.
Zo'n vaart zal het toch niet lopen? Ik merk dat men massaal vlucht voor de werkelijkheid, niet
alleen op dit forum, ook in eigen gemeente, in eigen huis, en allerlei mensen die er niet aan willen dat het
werkelijk een zeer donkere en bange tijd is. En dat is het ook niet in de waarneming van hen die het niet zien.
We kunnen hier ook wel wat leren uit de reacties op de profeten uit het oude testament.

Maar nu een andere vraag: wat zou jouw boodschap zijn aan de jeugd?

Ik heb zelf geen kinderen... Ik weet wel dat ze opgroeien een zeer bange tijd. De jeugd mist zo node de identificatiefiguren die we
in onze jeugd nog wel wat hadden. Door de ingezonkenheid van de kerk, ook van levende kerk, gaat er zo weinig meer van uit.
De grauwigheid ligt zo verspreid ook over de levende kerk. Dat moest ons in de schuld brengen... Want wij als ouderen hebben onze kinderen deze wereld wel overgeleverd. Het zou ons wel in de schuld en op de knieën moeten brengen.

De boodschap dan? Waar kunnen we de kinderen nog beter brengen dan in onder de zuivere Woordbediening?

[Mara]

Maar nu een andere vraag: wat zou jouw boodschap zijn aan de jeugd?

In het algemeen is er minder angst bij de jeugd. Wij werden toch vaker bepaald bij de ernst van het leven, het sterven, het gegeven dat wij doemwaardige schepselen zijn. Nu ligt de nadruk op de zondagsschool op de Hemelse Vader en tijdens de catechisatie: het groeien in het geloof.
Is het geen teken dat deze constatering waar is, omdat er christenen zijn die gemakkelijk een dienst verzuimen?
Veel kerken hebben nog maar één dienst, in de ochtend.
Dan ben je op de rest van de zondag toch niet waakzaam, als kerk?

[eilander]

Mijn vraag was heel eenvoudig: wat is jullie boodschap aan de jeugd?
@-DIA- zegt heel terecht dat ze onder de zuivere woordbediening gebracht moeten worden. Maar (hoezeer dat ook waar is) ook dat is geen antwoord op mijn vraag.

[parsifal]

Wie weet zijn er nog 7000! Dat is niet altijd bekend bij Gods knechten.

Weet je wat het is? We willen nooit zo somber inzien. Misschien valt het nog wel mee.
Zo'n vaart zal het toch niet lopen? Ik merk dat men massaal vlucht voor de werkelijkheid, niet
alleen op dit forum, ook in eigen gemeente, in eigen huis, en allerlei mensen die er niet aan willen dat het
werkelijk een zeer donkere en bange tijd is. En dat is het ook niet in de waarneming van hen die het niet zien.
We kunnen hier ook wel wat leren uit de reacties op de profeten uit het oude testament.

Maar nu een andere vraag: wat zou jouw boodschap zijn aan de jeugd?

Ik heb zelf geen kinderen... Ik weet wel dat ze opgroeien een zeer bange tijd. De jeugd mist zo node de identificatiefiguren die we
in onze jeugd nog wel wat hadden. Door de ingezonkenheid van de kerk, ook van levende kerk, gaat er zo weinig meer van uit.
De grauwigheid ligt zo verspreid ook over de levende kerk. Dat moest ons in de schuld brengen... Want wij als ouderen hebben onze kinderen deze wereld wel overgeleverd. Het zou ons wel in de schuld en op de knieën moeten brengen.

De levende kerk uit het verleden die zich amper uitsprak tegen slavenhandel, waar Nederland bij betrokken was? De levende kerk binnen een aards koninkrijk waar men er nauwelijks om gaf dat miljoenen mensen binnen dat koninkrijk het Evangelie niet hoorden (Nederlands Indie). Nu zijn er vrijzinnige kerken waar men niet meer in de hel gelooft. In het verleden waren er rechtzinnige kerken waar men wel in de hel geloofde, maar blijkbaar niet genoeg liefde had om mensen de Weg te wijzen die ze daar van weg brengt. En wat doen we nu?

Er is veel mis met de kerk nu. Er was veel mis met de kerk in het verleden. De enige oplossing is het Evangelie en een verlangen naar het verleden is dat niet.

[-DIA-]

Sorry, wordt weer de grond in geslagen.
Want wat bovenstaande opmerkt is dat hij/zij toch kan weten wat ik met de levende kerk bedoel?

[helma]

We mogen niet somberen! De HEERE gaat door met Zijn werk. Ondanks alle zorgen die er heus zijn. Maar is er wel ruimte voor? Wordt Gods werk niet snel verdacht gemaakt? Als ik zou opmerken dat de Heere werkt in onze gemeente, in onze gezinnen. Onder onze jonge mensen. Wordt dat wel gelooft of kan het eigenlijk niet? Ds P de Vries zei een keer: sommige predikanten worden zenuwachtig als de Heere veel mensen bekeert. Ik begreep wel wat hij bedoelde. Omdat we zo vaak horen dat God Zijn hand zo stil houdt gaan we het nog geloven ook. Herkennen we het wel? Als ik in verwachting was zag ik ineens veel meer zwangere mensen dan anders. Die waren er niet opeens, die waren er eerder ook al. Maar nu merkte ik ze pas op. Dat kwam omdat ik leefde met een zelfde verwachting! En ik ben ervan overtuigd dat het geestelijk ook zo werkt. Als je vol bent van de liefde voor de Heere Jezus, kom je 'ineens' ook anderen tegen. Thomas zonderde zich af in zijn ongeloof. Dan kan je ook niets met mensen die blij zijn omdat ze een ontmoeting hebben gehad met de opgestane Levensvorst.

[Mara]

Mijn vraag was heel eenvoudig: wat is jullie boodschap aan de jeugd?
@-DIA- zegt heel terecht dat ze onder de zuivere woordbediening gebracht moeten worden. Maar (hoezeer dat ook waar is) ook dat is geen antwoord op mijn vraag.

Ikzelf heb het toch wel over de eindigheid van het leven en zeg tegen de kinderen dat zij de Heere moeten zoeken in hun goede dagen.
Daar is één van de kinderen ook een paar keer echt bij bepaald, hij zweefde tweemaal op het randje van de dood.
Hij mocht herstellen op kracht van het gebed.
Hij heeft beleden dat hij zich in alles afhankelijk van de Heere weet en dat geeft zeker indruk bij de andere kinderen.
Dus in ons gezin gaat het daar wel vaak over. Vaker dan in een gemiddeld gezin denk ik. Omdat zij de kwetsbaarheid van het leven werkelijk beleven.
Ze hebben veel kinderen zien sterven in het ziekenhuis.
En dan bid je als ouder of de Heere hun persoonlijke Borg wil worden.

Ik vind wel een mooi gezegde: Als je niet met je kinderen over de Heere kunt spreken, spreek dan maar veel met de Heere over je kinderen.

[-DIA-]

Ik vind wel een mooi gezegde: Als je niet met je kinderen over de Heere kunt spreken, spreek dan maar veel met de Heere over je kinderen.

Dat was het nu precies wat wij thuis in de praktijk hebben moeten meemaken.

[ejvl]

Ik was bij een oude man en hij verwoordde het zo:
Er is heden ten dage heel veel godsdienst, maar is er ook werkelijke Godsvreze?

Juist.
Het lijkt of lijdelijkheid hoogtij viert, ik kan mij niet bekeren, ik wacht maar af, de dominee moet maar goed preken over het God Zijn volk bekeerd met rangen, standen en mijlpalen zonder evangelie, dat kan niet voor mij, eerlijk onbekeerd, vooral niet te uitnodigend om te komen tot Jezus Christus, dat is Arminiaans, ik wacht wel af...
Kille, koude godsdienst zonder inhoud.

Ik denk dat we met z'n allen zo druk zijn om te bepraten hoe het allemaal precies moet en hoe alles in z'n werk moet gaan, wat er allemaal gevoeld en beleefd moet worden, dat we het kruis voorbij lopen en Jezus Christus volledig vergeten, maar het is tenminste wel "bevindelijk". Bewust tussen aanhalingstekens omdat dit juist niet bevindelijk is natuurlijk.

Natuurlijk is geen algemeen iets, gelukkig niet, Gods werk gaat door, wereldwijd!

[eilander]

Mijn vraag ging niet zo zeer over wat je tegen je eigen kinderen zegt (als je die mag hebben), maar meer: wat zeggen we tegen een kerkelijk meelevende jongere van tegenwoordig? Ik hoop toch in elk geval wat méér dan dat het een donkere tijd is.
Mara heeft al gezegd: de kortheid van dit leven, de noodzaak van het zoeken van de Heere.
Ik hoop ook nog wel wat meer dan dat.

[Orchidee]

Maar hoe ga je met de jeugd om als zij de HEERE al hebben leren kennen en jij blijft zeggen: vraag er maar veel om, zoek Hem te leren kennen!,vraag maar veel om een nieuw hart! enz.
Dit gebeurt, de jeugd die Christus kent als hun persoonlijke Borg en Middelaar word vaak niet gelooft en hun geloof word in twijfel getrokken.

[samanthi]

Maar nu een andere vraag: wat zou jouw boodschap zijn aan de jeugd?

In het algemeen is er minder angst bij de jeugd. Wij werden toch vaker bepaald bij de ernst van het leven, het sterven, het gegeven dat wij doemwaardige schepselen zijn. Nu ligt de nadruk op de zondagsschool op de Hemelse Vader en tijdens de catechisatie: het groeien in het geloof.
Is het geen teken dat deze constatering waar is, omdat er christenen zijn die gemakkelijk een dienst verzuimen?
Veel kerken hebben nog maar één dienst, in de ochtend.
Dan ben je op de rest van de zondag toch niet waakzaam, als kerk?

Ik bestrijd dit (wat ik dik gedrukt heb).
De nood zaak van geloof en bekering wordt nog steeds gehoord!
Er zijn kerken die verlinksen en kerken die verrechtsen, dat is wat ik in de jaren heb gezien.

[-DIA-]

Mijn vraag ging niet zo zeer over wat je tegen je eigen kinderen zegt (als je die mag hebben), maar meer: wat zeggen we tegen een kerkelijk meelevende jongere van tegenwoordig? Ik hoop toch in elk geval wat méér dan dat het een donkere tijd is.
Mara heeft al gezegd: de kortheid van dit leven, de noodzaak van het zoeken van de Heere.
Ik hoop ook nog wel wat meer dan dat.

Proberen (als er opening kan komen) te wijzen op het ene nodige. Wellicht zijn kinderen nog ontvankelijker voor het woord als verharde volwassenen. Over het algemeen is het zo. Hoe ouder hoe kouder is vaak een waarheid.

[samanthi]

Maar hoe ga je met de jeugd om als zij de HEERE al hebben leren kennen en jij blijft zeggen: vraag er maar veel om, zoek Hem te leren kennen!,vraag maar veel om een nieuw hart! enz.
Dit gebeurt, de jeugd die Christus kent als hun persoonlijke Borg en Middelaar word vaak niet gelooft en hun geloof word in twijfel getrokken.

Dit herken ik zeker!