Ik zat zo te denken, is voor het hiernamaals leven niet egoïstisch? Je doet allemaal goede dingen, maar eigenlijk alleen omdat JIJ dan straks in de hemel komt.
Ik heb echt zoiets van, ik leef voor het leven voor de mensen om me heen. Als ik in mijn leven mensen inspireer, mensen wijzer maak, mensen vrolijk maak door mijn aanwezigheid en gelukkig maak met mijn woorden. Dan maakt het me niet uit waar ik terecht kom. Als de dood dan echt het einde zou zijn. Dat daarna helemaal niks is, dan zou het me niet uitmaken.
Het zou alleen voor de nabestaanden een mooi idee zijn dat ik in de hemel zou zijn. Dan hebben zij ook iets om blij van te worden.
Natuurlijk zitten hier ook egoïstische aspecten in. Maar zonder egoisme zou je kapot gaa en dan kan je sowieso niet geven...
Zou het dan niet beter zijn om voor het leven en andere mensen te leven dan voor het hiernamaals?
Essentie?
-
PeterB
simpel antwoord op de vraag of het wel of niet egoïstisch is of IK wel in de hemel kom, is namelijk er voor zorgen dat die ANDER er ook komt.
En natuurlijk kunnen wij dat zelf niet, maar wij kunnen diegene wel de WEG aanwijzen.
Sterker nog, als je de verzekering mag hebben dat je zelf in de hemel mag komen later, dan zou je niets liever zien dan dat alle andere mensen dat vooruitzicht ook hebben, voornamelijk je naaste bekenden, familie etc.
egoïstisch????
En natuurlijk kunnen wij dat zelf niet, maar wij kunnen diegene wel de WEG aanwijzen.
Sterker nog, als je de verzekering mag hebben dat je zelf in de hemel mag komen later, dan zou je niets liever zien dan dat alle andere mensen dat vooruitzicht ook hebben, voornamelijk je naaste bekenden, familie etc.
egoïstisch????
-
WiccanGirl
ja zo had ik het niet bekeken. Zo kan het ook. Voor mij persoonlijk geldt dat niet omdat ik niet in de hemel geloof zoals jij er waarschijnlijk in gelooft.Origineel geplaatst door PeterB
simpel antwoord op de vraag of het wel of niet egoïstisch is of IK wel in de hemel kom, is namelijk er voor zorgen dat die ANDER er ook komt.
En natuurlijk kunnen wij dat zelf niet, maar wij kunnen diegene wel de WEG aanwijzen.
Sterker nog, als je de verzekering mag hebben dat je zelf in de hemel mag komen later, dan zou je niets liever zien dan dat alle andere mensen dat vooruitzicht ook hebben, voornamelijk je naaste bekenden, familie etc.
egoïstisch????
Maar dan als je probeert mensen te helpen om in het hiernamaals te komen, en dan is er geen hiernamaals? Dan is er niet zoiets dat je ziel naar de hemel opstijgt. Je leven eindigt als je je laatste adem uitblaast.. Waar heb je die mensen dan mee geholpen?
-
england
Je leeft niet om in de hemel te komen, Wiccangirl. Je leeft om God de eer te geven. Een persoonlijke relatie met God door Christus en in Christus is het doel van het leven, en tevens de invulling van het leven. Gevolg van het zijn in Christus is dat wij Hem zullen zien na onze dood, en met Hem zullen zijn in de hemel om met Hem te regeren.
Doel van het leven is dus niet om zo moeilijk en triest mogelijk te leven, om dan als beloning in de hemel te komen... Doel van het leven is Gods eer, door het houden van Zijn geboden, iets wat alleen kan in Christus. Alleen door liefde kun je Gods geboden houden, anders is het een last die niet te dragen is...
Daarom, met Rose zou ik zeggen: de essentie van het leven nu en in het hiernamaals: Jezus Christus, en Die gekruisigd!
Doel van het leven is dus niet om zo moeilijk en triest mogelijk te leven, om dan als beloning in de hemel te komen... Doel van het leven is Gods eer, door het houden van Zijn geboden, iets wat alleen kan in Christus. Alleen door liefde kun je Gods geboden houden, anders is het een last die niet te dragen is...
Daarom, met Rose zou ik zeggen: de essentie van het leven nu en in het hiernamaals: Jezus Christus, en Die gekruisigd!
-
PeterB
mee eens England
alles dient tot Gods eer te zijn, wat is dat toch moeilijk he?
En toch lijkt het zo makkelijk. Het enige wat God eist is liefde. Liefde. Dat is toch niet zo moeilijk zou je zeggen? Blijkbaar wel. Hoe diep zijn wij mensen toch gevallen he?
"Jezus Christus en Dien gekruisigd", misschien mag ik er nog wel aan toevoegen "ten derde dage wederom opgestaan uit de dode"
Maar om even op wiccangirl terug te komen. Wie gelooft er nu wel dat er een hemel is? of een hiernamaals? Met ons verstand zeggen we dat we het geloven, maar met ons hart niet. Want anders hadden we wel dag en nacht zwoegende en ploeterende en smekende voor Gods genadetroon gelegen om ook maar één enkel kruimeltje genade te mogen ontvangen.
Alleen God kan iemand dit laten geloven. En Hij is er vrij in wie Hij die geeft en wie Hij dit onthoudt.
En als Hij het geeft, dan is er die zekerheid dat er wel degelijk een hiernamaals is met 2 bestemmingen. God en de hemel en Satan en de hel.
Op de vraag wat we er aan hebben om naar een hemel te streven en na de dood blijkt dat die er niet is, dat er niks is daarna, dat het gewoon ophoudt kan ik 2 antwoorden geven.
1. Als het daar echt ophoudt, dan maakt het toch niet uit? Er is toch niets. En je heb je tegenover andere mensen toch liefdevol gedragen. Dan sta je in de boeken als een goed mens, die zich niet uitleefde, maar zichzelf opofferde voor het welzijn van anderen.
2. De vraag behoeft geen antwoord, want er bestaat WEL een hiernamaals. Antwoord 1 gaat niet op. God bestaat. Hij geeft de verzekering dat we met Job uitroepen: "Ik WEET, mijn Verlosser LEEFT".
Wiccangirl, ik hoop en bid dat we deze zin allemaal met ons gehele hart mogen uitroepen.
Want wat een eer kunnen wij die grote God geven als we mogen weten welk een groot genadewerk er dan aan onze ziel gebeurd mag zijn, en dat voor een strafwaardige, onwaardige zondaar of zondares uit vrije genade alsof we (let op welk een grote weldaad het is) NOOIT gezondig hebben.
alles dient tot Gods eer te zijn, wat is dat toch moeilijk he?
En toch lijkt het zo makkelijk. Het enige wat God eist is liefde. Liefde. Dat is toch niet zo moeilijk zou je zeggen? Blijkbaar wel. Hoe diep zijn wij mensen toch gevallen he?
"Jezus Christus en Dien gekruisigd", misschien mag ik er nog wel aan toevoegen "ten derde dage wederom opgestaan uit de dode"
Maar om even op wiccangirl terug te komen. Wie gelooft er nu wel dat er een hemel is? of een hiernamaals? Met ons verstand zeggen we dat we het geloven, maar met ons hart niet. Want anders hadden we wel dag en nacht zwoegende en ploeterende en smekende voor Gods genadetroon gelegen om ook maar één enkel kruimeltje genade te mogen ontvangen.
Alleen God kan iemand dit laten geloven. En Hij is er vrij in wie Hij die geeft en wie Hij dit onthoudt.
En als Hij het geeft, dan is er die zekerheid dat er wel degelijk een hiernamaals is met 2 bestemmingen. God en de hemel en Satan en de hel.
Op de vraag wat we er aan hebben om naar een hemel te streven en na de dood blijkt dat die er niet is, dat er niks is daarna, dat het gewoon ophoudt kan ik 2 antwoorden geven.
1. Als het daar echt ophoudt, dan maakt het toch niet uit? Er is toch niets. En je heb je tegenover andere mensen toch liefdevol gedragen. Dan sta je in de boeken als een goed mens, die zich niet uitleefde, maar zichzelf opofferde voor het welzijn van anderen.
2. De vraag behoeft geen antwoord, want er bestaat WEL een hiernamaals. Antwoord 1 gaat niet op. God bestaat. Hij geeft de verzekering dat we met Job uitroepen: "Ik WEET, mijn Verlosser LEEFT".
Wiccangirl, ik hoop en bid dat we deze zin allemaal met ons gehele hart mogen uitroepen.
Want wat een eer kunnen wij die grote God geven als we mogen weten welk een groot genadewerk er dan aan onze ziel gebeurd mag zijn, en dat voor een strafwaardige, onwaardige zondaar of zondares uit vrije genade alsof we (let op welk een grote weldaad het is) NOOIT gezondig hebben.