De rijke man

[Mara]

Elders in een ander topic, citeerde ik uit een leespreek.
Maar in diezelfde preek ging het over de rijke man.
En wat ik nu eigenlijk dacht - en meerderen met mij - dat de rijke man een man van de wereld was.
Maar volgens ds. v E. is hij godsdienstig geweest.

Ik denk met u aan de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus.

En dan lees je dat ze allebei stierven. Toen Lazarus stierf werd hij door de engelen
gedragen in Abrahams schoot. Dat wil zeggen: waar Abraham was, daar mocht ook
Lazarus zijn. In de eeuwige heerlijkheid. Als een kind van God sterft, zijn er engelen die
de ziel dragen in de heerlijkheid. Die rijke man stierf ook. Het is zo opmerkelijk dat je van
Lazarus niet eens leest dat hij begraven werd. Ik stel me zo voor dat een paar mensen
hem ergens in de grond gestopt hebben, net zoals je zo’n straathond in de grond zou
stoppen. Maar van die rijke man lees je met nadruk dat hij werd begraven.

Het zal een indrukwekkende begrafenis zijn geweest met een lange rouwstoet en een
klinkende begrafenistoespraak. Het is misschien wel waar hè, dat er nergens soms zoveel
gelogen wordt dan op kerkhoven en bij begrafenissen. De rijke man werd begraven,
maar hij sloeg zijn ogen op, zijnde in de pijn. Wat had die man aan zijn villa? Wat had hij
aan zijn rijkdom? Wat had hij aan zijn vrienden met wie hij at en dronk? Niets!

Nu moet u geen verkeerde voorstelling hebben van die rijke man. Wat was dat voor
iemand? Het was geen man die midden in de wereld leefde en met God niet rekende. Ik
ben er van overtuigd dat die rijke man een door en door godsdienstig mens was. Dan
komt het nog veel dichter bij ons. Wij zijn ook allemaal godsdienstige mensen. We doen
moeite om op te komen naar Gods huis. Gelukkig. Maar die rijke man was ook godsdienstig.
Waarom zeg ik dat die rijke man een godsdienstig mens was? Wel, hij ligt daar in de pijn
en dan ziet hij Abraham en Lazarus in zijn schoot. En dan zegt hij: ‘Vader Abraham, laat Lazarus de toppen van zijn vingers in het water dopen om mijn droge, verschroeide tong te bevochtigen met een paar druppeltjes water.’ En wat zegt Abraham dan? ‘Kind…’ Daar
moet je eens over denken: ‘Kind…’ En dan zegt Abraham - ik zeg het met mijn woorden: ‘U hebt uw deel in het aardse leven gehad. Toen had Lazarus armoede. En nu is het net andersom.’
=====
Wat kun je toch soms over woordjes heen lezen.

En is die separatie van godsdienstigheid nu niet cruciaal in deze geschiedenis?

[ejvl]

Aangezien het niet direct vermeld staat, is het niet bekend.
Het zou inderdaad goed kunnen, zoals deze ds dat uitlegt vind ik dit een goede uitleg en waarschuwing.

Net zoals de gelijkenis van de wijze en dwaze bouwer, de dwaze bouwer op de zandgrond zat op de veranda een oudvader te lezen.

[eilander]

Aangezien het niet direct vermeld staat, is het niet bekend.
Het zou inderdaad goed kunnen, zoals deze ds dat uitlegt vind ik dit een goede uitleg en waarschuwing.

Net zoals de gelijkenis van de wijze en dwaze bouwer, de dwaze bouwer op de zandgrond zat op de veranda een oudvader te lezen.

Zo, dan liep hij behoorlijk vóór....
Je moet een gelijkenis ook niet méér laten zeggen dan wat er staat. In het geval van de rijke man is het goed om te lezen wat er wél staat en waar vaak overheen gelezen wordt.

[Jongere]

Natuurlijk was de rijke man godsdienstig. Ik denk dat je dat niet in de eerste plaats uit de gelijkenis zelf moet afleiden, maar uit de context ervan. Jezus spreekt deze gelijkenis tegen de Farizeeën, die geldgierig waren, staat enkele verzen eerder. De rijke man is dus voor hén als identificatiefiguur bedoeld.

[Marco]

Aangezien het niet direct vermeld staat, is het niet bekend.
Het zou inderdaad goed kunnen, zoals deze ds dat uitlegt vind ik dit een goede uitleg en waarschuwing.

Net zoals de gelijkenis van de wijze en dwaze bouwer, de dwaze bouwer op de zandgrond zat op de veranda een oudvader te lezen.

Zo, dan liep hij behoorlijk vóór....
Je moet een gelijkenis ook niet méér laten zeggen dan wat er staat. In het geval van de rijke man is het goed om te lezen wat er wél staat en waar vaak overheen gelezen wordt.

Bij de gelijkenis van de bouwers wordt ook over van alles en nog wat heengelezen. Eigenlijk is de gedachte zo gek nog niet: als je nog zoveel oudvaders leest, maar er niet naar doet, ben je gelijk die dwaze man..

[dennis]

Je mag er denk ik inderdaad van uitgaan dat de rijke man godsdienstig was. In welke mate weten we niet. We hebben het over een gelijkenis, maar er zijn verklaarders die menen dat het hier gaat om iets dat werkelijk is gebeurd. Dit baseren ze o.a. op het noemen van een naam. Dat gebeurt in gelijkenissen verder niet.
Duidelijk zien we dat niet degenen die zeggen ´Heere, Heere,´ gered worden, maar die ´doen de wil van Mijn Vader die in de hemelen is.´

[Mannetje]

Over de vraag of dit verhaal een gelijkenis of een geschiedenis is, schrijft Matthew Henry:
Gelijk de gelijkenis van de verloren zoon ons de genade van het Evangelie heeft voorgesteld, hetgeen voor ons allen bemoedigend is, zo stelt deze ons de toekomende toorn voor, en is bestemd om ons wakker te schudden, en wel moeten diegenen vast in slaap zijn in de zonde, die er niet door opgewekt worden. De Farizeeën spotten met Christus’ rede tegen wereldsgezindheid, nu was deze gelijkenis bedoeld om die spotters tot ernstig nadenken te brengen. De strekking van het Evangelie van Christus is ons te verzoenen met armoede en beproeving, en ons te wapenen tegen de neiging tot wereldsgezindheid en zinnelijkheid. Door nu de gordijnen weg te schuiven, en ons te doen zien wat van die beide het einde zal wezen in de andere wereld, gaat deze gelijkenis zeer ver om die twee grote doeleinden tot stand te brengen. Deze gelijkenis is niet als de andere gelijkenissen van Christus, waarin geestelijke dingen voorgesteld worden door beelden, ontleend aan wereldlijke zaken, zoals die van de zaaier en het zaad (behalve die van de schapen en bokken) de verloren zoon en eigenlijk al de anderen, behalve deze. Maar hier zijn de geestelijke dingen zelf voorgesteld in een verhaal of beschrijving van de verschillenden staat van goed en slecht in deze wereld en in de toekomende. Maar wij behoeven het niet een geschiedenis van een bijzonder voorval te noemen, maar het is een feit, dat iedere dag waar is, namelijk dat arme, Godvruchtige lieden, die door de mensen veronachtzaamd en vertreden worden, door de dood uit hun ellende weggenomen worden, en dan in de hemelse vreugde en zaligheid komen, die hun des te lieflijker en heerlijker is door de tegenstelling met hun vorige smarten en wederwaardigheden, en dat rijke epicuristen, die in weelde leven en onbarmhartig zijn voor de armen, sterven, en heengaan naar een toestand van ondraaglijke pijniging, die hun des te zwaarder en smartelijker valt door het leven van zinnelijk genot, dat zij geleid hebben, en er geen verlichting voor hun smarten te verkrijgen is. Is dit een gelijkenis? Welke vergelijking komt er in voor? Het gesprek tussen Abraham en de rijken man is slechts een illustratie, of aanschouwelijk voorbeeld, van de beschrijving, ten einde haar treffender te maken, evenals dat tussen God en Satan in de geschiedenis van Job Onze Heiland is gekomen om ons bekend te maken met een andere wereld, en ons de bet rekking te doen zien, die er is tussen deze en die wereld, en hier doet Hij dat.

Als het gaat over het "vader" noemen van Abraham, schrijft hij:
Let hier
a. Op de titel, dien hij aan Abraham geeft: Vader Abraham. Er zijn velen in de hel, die Abraham vader kunnen noemen, die naar de vleze van Abrahams zaad zijn geweest, ja, en ook velen, die in naam en belijdenis de kinderen waren van het verbond, dat met Abraham gemaakt is. Deze rijke man heeft wellicht in zijn vleselijke vrolijkheid Abraham en de geschiedenis van Abraham bespot, zoals de spotters van de laatsten tijd doen, maar nu geeft hij hem de titel van eerbied: Vader Abraham. De dag komt, wanneer goddeloze mensen zeer graag met de rechtvaardigen bekend zouden willen zijn, aanspraak zouden willen maken op bloedverwantschap met hen, hoewel zij hen nu minachten. In deze beschrijving stelt Abraham Christus voor, want aan Hem is al het oordeel overgegeven, en het is Zijn gevoelen, dat hier door Abraham wordt uitgesproken. Zij, die Christus minachten, zullen Hem weldra het hof maken met Heere, Heere!

De verdere verklaring raad ik ook zeker aan om te lezen. Mocht je Matthew Henry niet in de kast hebben staan, dan staat hij hier:
http://www.theologienet.nl/theologieindex.html#henri

[Johann Gottfried Walther]

Hij leefde al de dag overdadig en prachtig. En hij liet Lazerus links liggen. Hij had geen liefde tot zijn naaste.
Ook blijkt dat hij zijn deel gehad heeft in het leven.

Zijn rijkdom was niet fout. Maar er zijn weinigen die met rijkdom overweg kunnen op de goede wijze.
Rijkdom kan God doen vergeten omdat men het zelf wel denkt te redden.

Maar Christus getuigde al eerder: Zonder Mij kunt gij niets doen.

Er staat niet dat de rijke man in grote zonde leefde. Maar hij diende God niet... of in ieder geval niet recht.
En al wat niet uit geloof is, is zonde!

[samanthi]

Over de vraag of dit verhaal een gelijkenis of een geschiedenis is, schrijft Matthew Henry:
Gelijk de gelijkenis van de verloren zoon ons de genade van het Evangelie heeft voorgesteld, hetgeen voor ons allen bemoedigend is, zo stelt deze ons de toekomende toorn voor, en is bestemd om ons wakker te schudden, en wel moeten diegenen vast in slaap zijn in de zonde, die er niet door opgewekt worden. De Farizeeën spotten met Christus’ rede tegen wereldsgezindheid, nu was deze gelijkenis bedoeld om die spotters tot ernstig nadenken te brengen. De strekking van het Evangelie van Christus is ons te verzoenen met armoede en beproeving, en ons te wapenen tegen de neiging tot wereldsgezindheid en zinnelijkheid. Door nu de gordijnen weg te schuiven, en ons te doen zien wat van die beide het einde zal wezen in de andere wereld, gaat deze gelijkenis zeer ver om die twee grote doeleinden tot stand te brengen. Deze gelijkenis is niet als de andere gelijkenissen van Christus, waarin geestelijke dingen voorgesteld worden door beelden, ontleend aan wereldlijke zaken, zoals die van de zaaier en het zaad (behalve die van de schapen en bokken) de verloren zoon en eigenlijk al de anderen, behalve deze. Maar hier zijn de geestelijke dingen zelf voorgesteld in een verhaal of beschrijving van de verschillenden staat van goed en slecht in deze wereld en in de toekomende. Maar wij behoeven het niet een geschiedenis van een bijzonder voorval te noemen, maar het is een feit, dat iedere dag waar is, namelijk dat arme, Godvruchtige lieden, die door de mensen veronachtzaamd en vertreden worden, door de dood uit hun ellende weggenomen worden, en dan in de hemelse vreugde en zaligheid komen, die hun des te lieflijker en heerlijker is door de tegenstelling met hun vorige smarten en wederwaardigheden, en dat rijke epicuristen, die in weelde leven en onbarmhartig zijn voor de armen, sterven, en heengaan naar een toestand van ondraaglijke pijniging, die hun des te zwaarder en smartelijker valt door het leven van zinnelijk genot, dat zij geleid hebben, en er geen verlichting voor hun smarten te verkrijgen is. Is dit een gelijkenis? Welke vergelijking komt er in voor? Het gesprek tussen Abraham en de rijken man is slechts een illustratie, of aanschouwelijk voorbeeld, van de beschrijving, ten einde haar treffender te maken, evenals dat tussen God en Satan in de geschiedenis van Job Onze Heiland is gekomen om ons bekend te maken met een andere wereld, en ons de bet rekking te doen zien, die er is tussen deze en die wereld, en hier doet Hij dat.

Als het gaat over het "vader" noemen van Abraham, schrijft hij:
Let hier
a. Op de titel, dien hij aan Abraham geeft: Vader Abraham. Er zijn velen in de hel, die Abraham vader kunnen noemen, die naar de vleze van Abrahams zaad zijn geweest, ja, en ook velen, die in naam en belijdenis de kinderen waren van het verbond, dat met Abraham gemaakt is. Deze rijke man heeft wellicht in zijn vleselijke vrolijkheid Abraham en de geschiedenis van Abraham bespot, zoals de spotters van de laatsten tijd doen, maar nu geeft hij hem de titel van eerbied: Vader Abraham. De dag komt, wanneer goddeloze mensen zeer graag met de rechtvaardigen bekend zouden willen zijn, aanspraak zouden willen maken op bloedverwantschap met hen, hoewel zij hen nu minachten. In deze beschrijving stelt Abraham Christus voor, want aan Hem is al het oordeel overgegeven, en het is Zijn gevoelen, dat hier door Abraham wordt uitgesproken. Zij, die Christus minachten, zullen Hem weldra het hof maken met Heere, Heere!

De verdere verklaring raad ik ook zeker aan om te lezen. Mocht je Matthew Henry niet in de kast hebben staan, dan staat hij hier:
http://www.theologienet.nl/theologieindex.html#henri

Heel hartelijk dank voor deze link!