Ik geloof dat je mij niet helemaal begrijpt. Prediking is Christus en Gods Woord is Christus. Ja prediking is Gods Woord.merel schreef:Precies dat zeg je heel goed. Het valt en staat met Christus Jezus! En niet met randzaken. Ik ben het helemaal met je eens dat de ellende, verlossing en de dankbaarheid voldoende aan het bod moet komen, maar het voornaamste is Christus en Zijn werk.
Paulus moest bij de Galaten ook op het matje komen, omdat er veel meer bij moest komen dan alleen Christus en Zijn genade. Hij verkondigde de boodschap, maar men vond dat Titus niet leefde volgens de Joodse standaarden en niet besneden was. Doen wij dat in onze tijd ook niet? Stellen wij ( ter linker en ter rechterzijde)niet aan de mensen ook soortgelijke vragen, maar dan passend in onze tijd; bij de evangelischen wordt gevraagd of je wel in tongentaal kan spreken, anders ben je geen goed christen, aan de rechterzijde wordt aangegeven dat je de zonde wel voldoende doorleefd moet hebben voordat je jezelf Kind van God mag noemen. Dan gan je wel voorbij aan de Boodschap van God. Uit de brieven van Paulus komt naar voren dat hij pleit voor eenheid binnen de gelovigen. De discipelen verkondigden allemaal Christus, maar wel allemaal met een ander accent in de boodschap. De basis van de Boodschap was gelijk.
Dat betekent niet dat je niet kritisch mag zijn in de samenwerking en geeen kritische vragen mag stellen of elk aspect van de prediking en de formulieren voldoende aan bod mag komen. Ik denk dat het juist een opdracht is om samen te werken en te streven naar eenheid. En dan niet alleen binnen deze drie stromingen. Wat zou ik het prettig vinden als ook de GB van de PKN of de herstelden zich ook aansloten. Dan hoor je de Boodschap van alle kanten, maar Christus wordt verkondigd.
Dat betekent niet dat ik een rose bril op heb en de verschillen en problemen niet zie. Wel heb ik de afgelopen jaren geleerd om minder naar uiterlijkheden te kijken, zoals welke kleur stropdas de predikant om heeft, of men een rok of broek aan heeft etc. Dat betekent weer niet dat ik alles goedkeur, maar wel dat het voornaamste is dat Christus verkondigd wordt!
Daarom mag je dingen niet wegcijferen, mag je dingen niet bagatelliseren, want het is de volle Raad van God. Die moet in Zijn geheel verkondigd worden. Zo is de prediking van Christus prediking waarin de ellende naar voren komt, waar de verlossing in te horen is en waar de dankbaarheid zijn plaats krijgt. Want dat is Christus werk. En trek dat niet uit elkaar! En laat het ene stuk het andere niet overrulen.
Gods Woord moet evenwichtig gepredikt worden!
Ja het nadruk leggen op aspecten als tongentaal is niet naar Gods Woord, nee. De noodzaak van kennis aan de ellende benoemen is wel naar Gods Woord. En dan gaat het niet om de veelheid, je mag mij een predikant aanwijzen die dit ontkracht, maar het gaat erom dat wij heel persoonlijk vastlopen, dat wij de dood op onszelf leren schrijven door genade en dat het ons uitdrijft (door de Heilige Geest) tot de Heere Jezus. Dat behoort tot de volle Raad van God. En in welke weg dat gaat? Staat opgetekend in de volle Raad van God. Dat moet gepreekt worden. En als je daar één millimeter van af doet, aan de scherpte van Gods Woord, verkwansel je Gods Woord. Als je één deugd van God minder belicht dan een ander, verkwansel je Gods Woord. Leg dat gewicht er maar op! Het is afkomstig van de Almachtige.
En dan gaat samenwerken op Gods Woord wel degelijk ergens over! Dan moet je mensen op grond van het Woord eerlijk behandelen. Zeker omdat we allemaal op weg en reis zijn naar de eeuwigheid. Nee dan gaat het in de eerste plaats niet over de kleur van de stropdas of de rok of broek. Alhoewel dat in zijn geheel niet onbelangrijk is, omdat het ook gegrond is op Gods Woord. Maar allerlei vernieuwingen in de eredienst en eromheen. Bijvoorbeeld een bos bloemen of een kaars of een kringgesprek enz. enz. dat doet afbreuk aan de verkondiging van Gods Woord. Dan staat de liturgie soms hoger dan de Christus, wat fout is! En dat is niet moeilijk doen, dat is niet om mensen af te keuren, maar het moet gaan om het Woord van God, die Ene Naam, de Borg en Zaligmaker van Sion. En hoe God in en door Hem aan Zijn eer komt in het zaligen van zondaren op grond van recht en gerechtigheid. Dat is prediking en alles wat van deze prediking moeten we vermanen om terug te keren naar het Woord. Niet afkeuren, dat nooit, maar samenwerken, dat ook nooit! Zeker niet als de zuivere bediening van Gods Woord in het spel staat. Denk aan de toe-eigening van het heil, denk aan de visie op doop, de visie op het verbond, de noodzaak van de wedergeboorte, denk aan de oproep van geloof en bekering, denk aan het afwijzen van de alverzoening. Het gaat zo ver en alles heeft zware gevolgen voor de prediking!
