Wij praten vanuit een heel verschillende uitgangspositie, sowieso.merel schreef: Zo jammer in deze discussie is dat er vanuit gegaan wordt dat werkende moeders alleen aan zichzelf denken, afhaalmaaltijden voorzetten, het huishouden versloffen, en geen tijd hebben voor hun kinderen, . Er wordt zo weinig gevraagd naar de wijze waarop je de keuze maakt en hoe die ingevuld wordt. Wel wordt er zo gelijk een stigma gedrukt op de werkende moeders. Ik zou bijna zeggen; loop eens een dag mee.
En er zijn allerlei argumenten voor te bedenken, maar één zal toch het belangrijkste(?) zijn: nl. je opleiding en het graag willen hebben van een betaalde baan. Toch?
Niet alleen karakter speelt een rol, maar ook allerlei persoonlijke omstandigheden.
Kennelijk voelt het als een stigma, maar ga dan eens in op de argumenten vanuit de Bijbel gegeven.
En meelopen hoeft niet, ik heb tientallen kinderen opgevangen in de loop van de jaren, in "crisissituaties", zoals hun moeder dan altijd zei: 'het is een leermoment'. (brood of sleutel vergeten, onverwacht ziek geworden of gat in knie gevallen, of moeder stond in een langdurige file).
Als jij alles buiten je werktijden klaar kunt krijgen, neem ik mijn petje voor je af.
Het zou mij niet lukken zonder oververmoeid te raken dan.
Wel heb ik de ervaring dat: eens even gaan zitten met kinderen en een belangrijk (geestelijk) gesprek voeren, vaak niet werkt.
Juist op onverwachte en ongedachte momenten geven kinderen dit aan. En is die tijd en ruimte er dan altijd?
