Bussemaker: vrouw te veel afhankelijk van man

[helma]

"De vrouw verpietert in haar gezin. We lezen het in Libelle en Margriet" zei Ds. Van Aalst zo'n 30 jaar geleden. Inmiddels lezen en horen we het ook onder ons...het wereldse denken heeft ons ingehaald. Moederschap is een roeping. Een taak die je door God wordt aangereikt. Een bijzondere taak met veel verantwoordelijkheid. Ze zijn maar zo kort jong; juist de eerste jaren zijn zo belangrijk. En als ze naar school gaan laat je ze biddend 'los' en ben je dankbaar dat er scholen zijn waar ze dezelfde boodschap uit Gods Woord horen als thuis. Laten we toch niet onderschatten wat de invloed is van een moeder (opvoeder). Wees zuinig op die roeping en geef het niet zomaar uit handen. Hun zielen zijn zo kostbaar.

[DDD]

Het gaat niet alleen om de vrouw, maar ook om het belang van de kinderen. Daarom schreef ik al dat het zo jammer is dat kerken zich tegen kinderopvang verzet hebben. De kerken hadden voorop moeten lopen in het aanbieden van christelijke kinderopvang voor iedereen die daar belangstelling voor heeft.

[Hendrien]

Het conservatisme van mensen die menen dat ouders (en dan vooral de moeder natuurlijk!) jarenlang thuis zouden moeten blijven vind ik werkelijk ergerlijk.

En bedankt!

Er zijn ook bepaalde dominees die het zelfs bestaan om in hun gebed in de kerk dat zo voor te schrijven. Ik vind dat onbegrijpelijk en tegelijk zo aandoenlijk onnozel. Want nauwelijks iemand neemt zoiets serieus.

Ik ben altijd nog blij als predikanten oog hebben voor echtparen die onderling besloten hebben dat de zirg voor en de opvoeding van de kinderen niet uitbesteed wordt. Zeker niet in de jongste jaren, waar de basis voor de rest van het leven gelegd wordt.

Mijn ervaring is dat het voor pubers misschien nog belangrijker is dat je er bent als ze thuis komen!

[merel]

@ helma hoe lees jjij dan spreuken 31? Ik lees daar van vrouw die dag en nacht met stoffelijke dingen bezig was en vooral aan het werk is op het land, de verkoop, het huishouden.

Jij noemt ook de chr opvoeding. Welke opvoeding kan jij geven die voor een werkende moeder niet haalbaar zou zijn? Ik ben nl wel benieuwd. Ik hoor dit argument vaker, maar hoe die inpassing is bij een niet werkende moeder is, hoor ik niet.

Ik ben echt dolblij dat de vakantie is afgelopen. Ze verveelden zich stierlijk. Bij ons in de buurt spelen erg weinig kinderen buiten. Ze zijn er wel, maar zeker niet buiten. Dann hebben onze kinderen nog het geluk dat zij met zn vieren zijn, maar na 6 weken zijn zij ook wel uitgespreeld met elkaar.

Ik denk zelf dat het voor een baby beter is om het eerste jaar thuis te blijven. Helaas is het zwangerschapsverlof van een vrouw maximaal tot 12 weken na de bevalling. Dat vind ik ook te kort. Meestal plakte ik er dan nog een week of 4-6 vakantie aanvast. Aansuitend ouderschapsverlof is meestal onbetaald, dus ook vaak niet haalbaar.
Ik merk wel dat het vanaf een jaar ontzettend leuk is op het kdv. Mijn jongste twee zijn vanmorgen ( na 6 weken) echt zingend weer naar binnen gegaan en hadden ook hun jufffen gemist. Ik denk wel dat het belangrijk is dat er vaste juffen op de groepen zitten. Onze kinderen hadden altijd dezelfde jufffen en zijn echt aan hen gehecht.

@ hendrien Ik denk dat je daar gelijk in hebt. Mijn idee is dan ook om als de jongste op school zit, schooltijden te gaan werken, zodat wij geen opvang meer nodig hebben. Ook met het idee van de toekomst als zij in de pubertijd zitten.

Het soort opvang is wel heel belangrijk. Ik ben dolblij dat er een aantal jaren geleden een chr kdv geopend werd bij ons in de buurt. Wij zijn toen gelijk overgestapt, bijbelverhaal, bidden, zingen etc. komen volop aan bod.
Daarbij heb ik echt een gruwelijke hekel aan knutselen ( ik ben dus een moeder die echt nooit knutselt, ik faciliteer de benodigheden en zit er wel eens bij eten klaar te maken, maar zelf knutselen doe ik echt nooit). Dat wordt vol overgave op het kdv gedaan, kinderen blij, ik blij.

@ zita Ik denk dat er te snel vanuit gegaan wordt dat mensen werken voor alle luxe of te dure hypotheek. Mijn man is bv jaren na het aankoop van een huis op 1 salaris ander werk gaan doen met betere secondaire arbeidsvoorwaarden
( en veel meer tijd thuis bij de kinderen), het salaris werd wel beduidend lager. Hij kon deze keuze maken doordat ik werkte en het verschil in salaris kon compenseren. Dus geen luxe of in aanvang te dure hypotheek.

Ik denk ook dat het scheelt welk werk je doet en wat je er persoonlijk voor moet laten. Ik hoor nl veel om mij heebn van kerkelijke niet werkende moeders dat zij ook niet zouden willen werken, omdat zij de sociale contacten, lees het koffiedrinken her en der , te veel zouden missen. Ons sociale leven is helemaal verweven om de kinderen heen. Ik werk regelmatig thuis, zal in de toekomst steeds meer gaan worden ivm flexplekken op het werk en soicale dingen door de week doe ik zelden of nooit of pas als de kinderen slapen.

[Ezen]

Het conservatisme van mensen die menen dat ouders (en dan vooral de moeder natuurlijk!) jarenlang thuis zouden moeten blijven vind ik werkelijk ergerlijk.

En bedankt!

Er zijn ook bepaalde dominees die het zelfs bestaan om in hun gebed in de kerk dat zo voor te schrijven. Ik vind dat onbegrijpelijk en tegelijk zo aandoenlijk onnozel. Want nauwelijks iemand neemt zoiets serieus.

Ik ben altijd nog blij als predikanten oog hebben voor echtparen die onderling besloten hebben dat de zorg voor en de opvoeding van de kinderen niet uitbesteed wordt. Zeker niet in de jongste jaren, waar de basis voor de rest van het leven gelegd wordt.

Mijn ervaring is dat het voor pubers misschien nog belangrijker is dat je er bent als ze thuis komen!

Om aan te wijzen welke frisdrank aan de beurt is?
Vervolgens gaan ze naar hun kamers 'om huiswerk te maken'.

Als Paulus aan de Galaten schrijft neemt hij een gangbaar gebruik als voorbeeld:
1 Doch ik zeg, zo langen tijd als de erfgenaam een kind is, zo verschilt hij niets van een dienstknecht, hoewel hij een heer is van alles;
2 Maar hij is onder voogden en verzorgers, tot den tijd van den vader te voren gesteld.

[Hendrien]

Het conservatisme van mensen die menen dat ouders (en dan vooral de moeder natuurlijk!) jarenlang thuis zouden moeten blijven vind ik werkelijk ergerlijk.

En bedankt!

Er zijn ook bepaalde dominees die het zelfs bestaan om in hun gebed in de kerk dat zo voor te schrijven. Ik vind dat onbegrijpelijk en tegelijk zo aandoenlijk onnozel. Want nauwelijks iemand neemt zoiets serieus.

Ik ben altijd nog blij als predikanten oog hebben voor echtparen die onderling besloten hebben dat de zorg voor en de opvoeding van de kinderen niet uitbesteed wordt. Zeker niet in de jongste jaren, waar de basis voor de rest van het leven gelegd wordt.

Mijn ervaring is dat het voor pubers misschien nog belangrijker is dat je er bent als ze thuis komen!

Om aan te wijzen welke frisdrank aan de beurt is?
Vervolgens gaan ze naar hun kamers 'om huiswerk te maken'.

Als Paulus aan de Galaten schrijft neemt hij een gangbaar gebruik als voorbeeld:
1 Doch ik zeg, zo langen tijd als de erfgenaam een kind is, zo verschilt hij niets van een dienstknecht, hoewel hij een heer is van alles;
2 Maar hij is onder voogden en verzorgers, tot den tijd van den vader te voren gesteld.

Sorry, Ezen, maar wat bedoel je met deze bijbeltekst? Ik kan het echt niet volgen...

[Mara]

"De vrouw verpietert in haar gezin. We lezen het in Libelle en Margriet" zei Ds. Van Aalst zo'n 30 jaar geleden. Inmiddels lezen en horen we het ook onder ons...het wereldse denken heeft ons ingehaald. Moederschap is een roeping. Een taak die je door God wordt aangereikt. Een bijzondere taak met veel verantwoordelijkheid. Ze zijn maar zo kort jong; juist de eerste jaren zijn zo belangrijk. En als ze naar school gaan laat je ze biddend 'los' en ben je dankbaar dat er scholen zijn waar ze dezelfde boodschap uit Gods Woord horen als thuis. Laten we toch niet onderschatten wat de invloed is van een moeder (opvoeder). Wees zuinig op die roeping en geef het niet zomaar uit handen. Hun zielen zijn zo kostbaar.

Moederschap lijkt alleen nog ingevuld hoeven te worden tijdens avonduren en weekend.
Het gaat toch niet alleen om de lichamelijke verzorging?
Al mijn vriendinnen en zussen werkten niet, sommige gingen werken als de laatste naar de middelbare ging.
School lijkt een prima gratis dagopvang, maar welke moeder is nooit gebeld dat een kind onverwachts ziek was geworden, gevallen op het schoolplein, of anderszins?
Onze kinderen zijn inmiddels ouder en hun vriendjes en vriendinnetjes van destijds ook. Zij hadden een werkende moeder en je ziet nu hoe die gezinnen als los zand aan elkaar hangen. Kinderen willen vanaf hun 16e al niet meer mee met vakantie, gaan op hun 17e het huis uit, op kamers.
Ik zeg niet dat het altijd zo gaat, maar mijn kinderen vinden het zelf wel opmerkelijk.

Ik vond een blogje:
Het moederschap op waarde schatten
Er bestaat geen grotere bediening, geen positie met meer invloed, dan het moederschap. - Phil Weisenhunt

Bij het bestuderen van de Bijbel betreffende het moederschap, kwam Elisabeth tot de conclusie dat er vier speerpunten zijn. Ik behandel er nu twee.

Een passie voor het onderwijzen van Gods Woord
Een vrouw naar Gods hart is een vrouw die in haar eigen hart een diepe passie heeft voor het Woord van God. In spreuken 1:8 en 6:20 wordt gesproken over ‘het onderricht van je moeder’, waaruit blijkt dat we van God de opdracht hebben gekregen om Zijn Woord te onderwijzen aan onze kinderen.

Een passie voor het onderwijzen van Gods wijsheid
Nauw gerelateerd aan bovenstaande roeping, is onze roeping om onze kinderen te onderwijzen in Zijn wijsheid. “Laat uw woord altijd aangenaam zijn, met zout smakelijk gemaakt, opdat u weet hoe u iedereen moet antwoorden.” Kol 4:6 Deze tekst moedigt ons aan onze kinderen te ‘kruiden’ met Gods wijsheid. Elke gelegenheid mogen we benutten om toepassingen te maken. De Heere zegt hierover in Deuteronomium 6:6,7 het volgende: “Deze woorden, die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn. U moet ze uw kinderen inprenten en erover spreken, als u in uw huis zit en als u over de weg gaat, als u neerligt en als u opstaat.” Zie de volgorde: eerst moeten Gods Woorden in ons eigen hart zijn voor we ze aan onze kinderen kunnen overbrengen. Dit roept ons op het besluit te nemen dit als een van onze grootste prioriteiten te maken. Daarmee bewijzen we onze kinderen ook dat het belangrijk is om God in alle dingen van het leven te betrekken.

We onderwijzen onze kinderen door wat we zeggen, maar ook door wat we doen – onze levenswandel. Onze kinderen kijken toe en leren voortdurend van ons, hetzij positief, hetzij negatief. Daarbij rijst de vraag: Hoe staat het met jouw/mijn wandel (met de Heere)?
bron: vrouw naar Gods hart.

En dan denk ik niet dat God toelaat dat wij vrouwen/moeders, verpieteren. Daar ben je altijd nog zelf bij. Je zit toch niet 24 uur aan huis geketend?

[Orchidee]

Om aan te wijzen welke frisdrank aan de beurt is?
Vervolgens gaan ze naar hun kamers 'om huiswerk te maken'.

Dit vind ik te kort door de bocht en zeer zwartwit
Bij ons gaat dit in ieder geval niet zo

[merel]

[Moederschap lijkt alleen nog ingevuld hoeven te worden tijdens avonduren en weekend.
Het gaat toch niet alleen om de lichamelijke verzorging?
School lijkt een prima gratis dagopvang, maar welke moeder is nooit gebeld dat een kind onverwachts ziek was geworden, gevallen op het schoolplein, of anderszins?
Onze kinderen zijn inmiddels ouder en hun vriendjes en vriendinnetjes van destijds ook. Zij hadden een werkende moeder en je ziet nu hoe die gezinnen als los zand aan elkaar hangen. Kinderen willen vanaf hun 16e al niet meer mee met vakantie, gaan op hun 17e het huis uit, op kamers.
Ik zeg niet dat het altijd zo gaat, maar mijn kinderen vinden het zelf wel opmerkelijk.

En dan denk ik niet dat God toelaat dat wij vrouwen/moeders, verpieteren. Daar ben je altijd nog zelf bij. Je zit toch niet 24 uur aan huis geketend?

Waarom denk jij dat moederschap door werkende moeders alleen ingevuld wordt tijdens de avonduren en in de weekenden? Hoe vul jij het moederschap dan in als jouw kinderen op school zitten? Toch ook tijdens de avonduren en in het weekend?

Waarom kan een werkende moeder haar kind niet opvangen tijdens ziekte?

Jammer weer van die opmerkingen dat gezinnen met werkende moeders als los zand aan elkaar hangen.

[Dodo]

Ik denk dat aanwezigheid in het leven van je kinderen heel belangrijk is, omdat je door je dagelijkse doen en laten veel overdraagt aan normen en waarden. Je kinderen zien hoe je met de buurvrouw praat, hoe je moeite doet voor je zieke kind, hoe je zorg draagt voor een gezellig huis, en al die duizend dingen meer. Daar leer je ze heel veel mee, hoewel dat vaak onbewust is.
Ze leren van wat je tegen ze zegt, maar nog meer van je houding en van hoe je leeft.

Vraag is of die aanwezigheid echt honderd procent moet zijn. Dat vullen mensen elke anders in, en ik denk niet dat de bijbel daar een duidelijke richtlijn in geeft. Iedereen op dit forum zal het er mee eens zijn dat ouders hun kind zelf moeten opvoeden, maar een deel geef je altijd wel uit handen. Oppas 's zondag, dagje bij opa/oma, peuterspeelplaats, later school.

Ik vind het jammer als mensen elkaar afkatten om hun keuzes. Begin gewoon eens met aan te nemen dat die andere mensen ook het goede voor hun kind willen.

[merel]

Helemaal mee eens Dodo. Ook een werkende moederheeft het beste met haar kind voor.Ook op geloofsgebied.

[Mara]

Waarom denk jij dat moederschap door werkende moeders alleen ingevuld wordt tijdens de avonduren en in de weekenden? Hoe vul jij het moederschap dan in als jouw kinderen op school zitten? Toch ook tijdens de avonduren en in het weekend?

De kinderen bracht ik 5 minuten vóór tijd op school en ik stond het op te wachten, ook tussen de middag.

Waarom kan een werkende moeder haar kind niet opvangen tijdens ziekte?

Dat was in mijn geval heel moeilijk geweest, aangezien ik kinderen heb die vaak langdurig ziek waren.
En als je een keer vrij vraagt aan je werkgever omdat je kind een griepje heeft, lijkt het me geen probleem. Wel als dit vaak en/of langdurig gebeurt.

Jammer weer van die opmerkingen dat gezinnen met werkende moeders als los zand aan elkaar hangen.

Ja ook jammer dat er opmerkingen zijn dat moeders verpieteren, al komen die dan van elders.

Het gaat over de bijbelse invulling van het moederschap en hoe dat nu ingevuld wordt.
Toen ik voor het eerst moeder werd, dacht ik niet: o, dat doe ik er wel bij, ik houd gewoon mijn baan aan.
Ik heb me werkelijk vaak afgevraagd: hoe krijg ik dit kind groot, wat een verantwoordelijkheid!

Dat los zand komt van mijn kinderen, die zien dat in die gezinnen.

[merel]

De opmerking van het 'verpieteren als huisvrouw' is gemaakt door de Libelle, 30!!! jaar geleden. De opmkeringen van los zand komt van jou en doet veronderstellen dat dat voor elke werkende moeder geldt. Natuurlijk zal dat wel eens gebeuren, net zoals ik dat ook zie bij bepaalde gezinnen in de kerk waar de moeder niet werkt. Dat ligt niet aan de wel/niet werkende moeder, maar aan de aandacht die er is voor het kind en de tijd voor zichzelf die de ouders wel of niet werkend voor zichzef nodig heeft, ongeacht de invulling van die tijd of dat nu sporten betreft, sociale contacten, kerkenraad of allerlei clubjes van de kerk.

De invulling van het moederschap zie ik niet in het halen en brengen van en naar school als ik ale kinderen aangekleed heb, ontbeten, tanden gepoetst, weer luiers verschoond om kwart voor 8 inlaad in de bakfiets en 20 minuten later met het zweet op mijn rug afleverr bij school. De goede gesprekken zijn dan zeker niet.

Mijn kinderen zijn gelukkig niet langdurig ziek. Bij ziekte kunnen mijn man( ook de vader is m.i. erg belangrijk!) en ik ons werk laten vallen en het kind halen. Zijn zij langer ziek, werken wij gewoon thuis, geen enkel probleem.

[Mara]

De opmerking van het 'verpieteren als huisvrouw' is gemaakt door de Libelle, 30!!! jaar geleden.

Dat zei ik ook: van elders!
Maar die komen wel uit een bepaalde hoek.

Dat ligt niet aan de wel/niet werkende moeder, maar aan de aandacht die er is voor het kind en de tijd voor zichzelf die de ouders wel of niet werkend voor zichzef nodig heeft

Ja eens, maar die tijd moet er dan wel zijn.

De invulling van het moederschap zie ik niet in het halen en brengen van en naar school als ik ale kinderen aangekleed heb, ontbeten, tanden gepoetst, weer luiers verschoond om kwart voor 8 inlaad in de bakfiets en 20 minuten later met het zweet op mijn rug afleverr bij school. De goede gesprekken zijn dan zeker niet.

Ik begrijp niet zo goed wat je nu bedoelt met de laatste zin.
Niemand ziet hier het moederschap als halen en brengen en luiers verschonen trouwens.

Zoals in de blog staat: hoe leef je je kinderen voor? Dat is belangrijker dan allerlei regels, voorschriften en gesprekken.
M.a.w. wat is het belangrijkste in je leven, je doel?

Een Zegen is het dat jouw kinderen niet vaak of langdurig ziek zijn.

Zijn zij langer ziek, werken wij gewoon thuis, geen enkel probleem.

Met langer bedoel jij waarschijnlijk weken, maar ik bedoelde jaren.

[merel]

Mijn kinderen zijn niet jaren ziek geweest, dus dat speelt niet. Als dat wel het geval zou zijn, zouden wij dan nieuwe afwegingen maken.

Waarom zou een werkende moeder geen tijd hebben om aandacht te geven aan haar kinderen?

Zo jammer in deze discussie is dat er vanuit gegaan wordt dat werkende moeders alleen aan zichzelf denken, afhaalmaaltijden voorzetten, het huishouden versloffen, en geen tijd hebben voor hun kinderen, . Er wordt zo weinig gevraagd naar de wijze waarop je de keuze maakt en hoe die ingevuld wordt. Wel wordt er zo gelijk een stigma gedrukt op de werkende moeders. Ik zou bijna zeggen; loop eens een dag mee.