Van Christus kan niet hoog genoeg geroemd worden. Maar... wel op de juiste plek. Men begint toch altijd bij het begin? Waar ligt voor de mens die Christus gepredikt wordt dan het beging? In de wereld zeggen we wel eens: Eind goed, alles goed.... Maar stel nu dat Christus op de verkeerde plek wordt gezet... is het dan niet: Het begin niet goed, het eind verloren?Johann Gottfried Walther schreef:Dan wordt erg triest genoeg, vooral in behoudende kring, weinig gepreekt of maar half gepreekt. Maar het is een armoede van kerkenbreed.-DIA- schreef:Johann Gottfried Walther schreef:Als Christus gepreekt wordt, is dat in context nog steeds zo.
Bij de puriteinen komen er zelfs preken voor die voor een groot gedeelte over Christus gaan, dat zullen sommigen wel fout vinden.
Maar Paulus noemt het ook steeds in zijn brieven. En de teksten erover zijn niet onduidelijk.
Christus voor ogen geschilderd als onder u gekruisigd, kan niet aangeven dat het afgedaan kan worden met slechts het noemen van de naam van Christus.
Het valt mij op dat heden ten dage sommige preken in de lijdenstijd zelfs maar weinig aandacht voor Christus hebben. Dat komt mij tegendraads en onnatuurlijk voor.
Ik heb al aangegeven dat ik meen dat prediking van Christus meer is dan Zijn naam noemen. Zijn offer, en Borgtocht moet gepreekt worden. Het Hij voor zondaren.
Een preek zonder Christus is geen preek, zo zei eens ds. J. Roos.
En het lijkt soms wel of vele het niet missen, er gewend aan zijn, niet beter weten.
Christus uitschilderen dient niet te gebeuren met enkele penseelstreken. Vanzelf is een predikant beperkt.
Maar het is ook niet iets wat een predikant zelf moet produceren, maar iets wat God wil geven.
En naar mate de zonde meer en met meer ernst gepreekt mag worden, dient Christus net zo in grotere mate en met ernst en aandrang gepreekt te worden.
Spurgeon kwam eens op maandag een collegapredikant tegen, die zich verwonderde over de vele bekeringen in de gemeente van Spurgeon. In zijn eigen gemeente was het er hier één, daar eens één. Spurgeon zei ja maar broerder u bidt: O Heere dat er nog één zalig zal mogen worden. En God laat het er bij één.
God kan in de prediking, een enkel woord gebruiken zeker. Maar het is de opdracht van de predikant, om de schatten van Christus uit te stallen. En niet karig te zijn. Veel vinden de brieven van Paulus te hoog, die zijn op de toonhoogte van Pinksteren geschreven.
Ja als men niet op die toonhoogte leeft, dan is het te hoog, te moeilijk. Maar het kan ook oorzaak zijn van de prediking.
Steeds weer komt Paulus terug op Christus, Zijn offer, Zijn opstanding, Zijn lijden, Zijn borgtocht, Zijn verzoening, Zijn heerlijkheid, Zijn voorspraak, Zijn wederkomst. Hij wenste duidelijk (als kern) niets anders te willen weten dan Jezus Christus en Dien gekruisigd.
Het Nieuwe Testament staat er vol van, Christus gezonden door de Vader. De Heilige Geest die het uit Christus wil nemen en het ons verkondigen. Het eeuwige leven dat bestaat in het kennen van God de Vader en Jezus Christus. De Heere Jezus waardoor de gelovige tot God mag naderen. Christus die het Leven van de gelovige is.
Ik weet precies uw gedachtegang, en het heeft weinig zin om hierin verder te gaan. U geeft het niet op (tenzij...) en dus moeten we maar stoppen. Ik blijf zeggen: Jezus Christus en Dien gekruisigd voor de grootste der zondaren. En niet voor een net kerkmens, niet voor mensen die hun paadje nogal wat recht denken te kunnen houden, niet voor rijke mensen in zichzelf.