Bussemaker: vrouw te veel afhankelijk van man

[merel]

De discussie heb ik met enige verbazing gelezen. De huisvrouw uit spreuken maakte volgens mij lange dagen thuis en op het land terwijl haar man in de stadspoorten zat.
Ik ben het eigenlijk wel met Bussemaker eens dat er veel vrouwen zijn die te afhankelijk zijn van hun man. De staat zorgt niet meer voor je van de wieg tot het graf. In dat kader ben ik ervoor dat meisjes een goede opleiding hebben en werkzaam blijven ook als de kinderen zijn. De ww uitkering wordt verkort, alimentatiemogelijkheden worden teruggeschroeft en de weduwenuitkering bestaat ook niet meer voor vrouwen die na 1950 geboren zijn. En het aantal scheidingen neemt ook in de reformatorische gezindte toe. Bij de meeste banen is het niet meer zo makkelijk om een herintrederscusus te doen.
Ik ben ook een werkende moeder. Wij hebben 4 kinderen en de zorg verdelen wij samen. Wij zijn beiden WO geschoold. Gelukkig hebben wij beide flexibele banen en kunne makkelijk thuiswerken. Manlief begint een 3 dagen in de week later op zijn werk en brengt de kinderen naar school een naar het kdv. Ik ga meestal redelijk op tijd naar huis en haal de kinderen op. Onze kinderen zitten op een chr kinderdagverblijf en chr bso waar de dag geopend wordt met een bijbelverhaal en zingen.
En mijn man vindt mij ook echt veel leuker als ik gewoon aan het werk ben ipv alleen thuis ben met de kinderen. Hij was altijd weer blij dat ik ging werken na mijn zwangerschapsverlof

[samanthi]

De vrouw uit de spreuken maakte idd lange dagen, maar de dingen die ze deed waren wel voor haar huishouding en zeker om haar man te behagen, zie het slot, het was niet om de kinderen op te laten voeden door anderen of om zoveel mogelijk geld te verdienen, ik snap het heel goed dat je na je opleiding er iets mee wil doen, als je samen werkt en thuis bent als de kinderen thuis zijn is er niets aan de hand. Toen mijn man in de WAO terecht kwam, moest ik ook werken om het gat te vullen, we hebben zeven kinderen en die waren alle zeven nog thuis, hoewel ik met plezier gewerkt heb en een opleiding afgerond heb in die tijd, was ik liever bij de kinderen, in mijn vrije tijd bezocht ik mensen uit de kerk daar had ik geen tijd meer voor, ik kon van alles maken voor een goed doel, ik deed kinderwerk in de kerk, dat verviel allemaal.

was ik eerst afhankelijk van mijn man en toen opeens niet meer? Zo heb ik het helemaal niet beleefd, we hadden samen taken, de een dit de ander dat, maar om nu te zeggen ik ben afhankelijk of mijn man is afhankelijk?
Je bent samen een eenheid een gezin je hebt elkaar nodig.

[Mara]

was ik eerst afhankelijk van mijn man en toen opeens niet meer? Zo heb ik het helemaal niet beleefd, we hadden samen taken, de een dit de ander dat, maar om nu te zeggen ik ben afhankelijk of mijn man is afhankelijk?
Je bent samen een eenheid een gezin je hebt elkaar nodig.

Zo heb ik het ook niet beleefd Samanthi. Door allerlei omstandigheden kon ik simpelweg geen betaalde baan buitenshuis zoeken, maar ik heb wel keihard gewerkt!
Als moeder/huisvrouw/echtgenote/vaak ook nog (schoon)dochter, ben je een duizendpoot op velerlei gebied.

Onze kinderen zitten op een chr kinderdagverblijf en chr bso waar de dag geopend wordt met een bijbelverhaal en zingen.

Onze kinderen zaten op een christelijke basisschool, toch is dat een soort vlag die de lading dekt.
Want het gaat niet enkel om een gebedje en Bijbelverhaaltje toch?
De basis van een leven wordt in de vroege kindertijd gelegd en de band verstevigd. En moet iemand anders dat dan doen?

En mijn man vindt mij ook echt veel leuker als ik gewoon aan het werk ben ipv alleen thuis ben met de kinderen. Hij was altijd weer blij dat ik ging werken na mijn zwangerschapsverlof

Hangt jouw humeur dan van je werk af?
Dat wordt dan lastig als je door omstandigheden niet meer kunt werken.
Alle dagen "thuis" kan soms saai zijn, maar als je bedenkt dat het heel belangrijk is wat je doet en dat het God Zelf is die je de kinderen toebedeelt, hoe kun je dan een geschenk uitlenen aan anderen?
En ik neem aan dat het alle dagen op je werk ook geen feestje is, daar gebeurt vast ook wel eens iets wat je chagrijnig zult maken.

[Zita]

was ik eerst afhankelijk van mijn man en toen opeens niet meer? Zo heb ik het helemaal niet beleefd, we hadden samen taken, de een dit de ander dat, maar om nu te zeggen ik ben afhankelijk of mijn man is afhankelijk?
Je bent samen een eenheid een gezin je hebt elkaar nodig.

Zo heb ik het ook niet beleefd Samanthi. Door allerlei omstandigheden kon ik simpelweg geen betaalde baan buitenshuis zoeken, maar ik heb wel keihard gewerkt!
Als moeder/huisvrouw/echtgenote/vaak ook nog (schoon)dochter, ben je een duizendpoot op velerlei gebied.

Onze kinderen zitten op een chr kinderdagverblijf en chr bso waar de dag geopend wordt met een bijbelverhaal en zingen.

Onze kinderen zaten op een christelijke basisschool, toch is dat een soort vlag die de lading dekt.
Want het gaat niet enkel om een gebedje en Bijbelverhaaltje toch?
De basis van een leven wordt in de vroege kindertijd gelegd en de band verstevigd. En moet iemand anders dat dan doen?

En mijn man vindt mij ook echt veel leuker als ik gewoon aan het werk ben ipv alleen thuis ben met de kinderen. Hij was altijd weer blij dat ik ging werken na mijn zwangerschapsverlof

Hangt jouw humeur dan van je werk af?
Dat wordt dan lastig als je door omstandigheden niet meer kunt werken.
Alle dagen "thuis" kan soms saai zijn, maar als je bedenkt dat het heel belangrijk is wat je doet en dat het God Zelf is die je de kinderen toebedeelt, hoe kun je dan een geschenk uitlenen aan anderen?
En ik neem aan dat het alle dagen op je werk ook geen feestje is, daar gebeurt vast ook wel eens iets wat je chagrijnig zult maken.

Dit klinkt allemaal best wel stellig en veroordelend. Merel geeft aan hoe zij dit beleeft. Dat een ander dit anders beleeft, doet niets af aan Merels realiteit.
Wat het argument van uitlenen van kinderen betreft: zodra ze naar school moeten, is dat blijkbaar opeens niet meer zo kwalijk. Ik ken in ieder geval geen ouders die aan homeschooling doen.
Ik kan me zeker voorstellen dat je humeur danig wordt beïnvloed door je werk. Je versimpelt toch in zekere zin wel als je de hele dag met huishouding en kinderen bezig bent. Het is goed werk, het is belangrijk werk, maar een vrouw kan er haar intellectuele gaven niet echt in kwijt. Maar goed, ik heb zelf geen kinderen, dus ik praat maar wat van de zijlijn.
Overigens ben ik van mening dat in de meeste gevallen kleine kinderen het beste af zijn als één van de ouders thuis voor ze zorgt. Maar ik durf daar geen zware principiële lading aan te geven. De luxe van de thuisblijfmoeder kennen we in de wereldgeschiedenis nog maar erg kort.

[Mara]

Dit klinkt allemaal best wel stellig en veroordelend. Merel geeft aan hoe zij dit beleeft. Dat een ander dit anders beleeft, doet niets af aan Merels realiteit.
Wat het argument van uitlenen van kinderen betreft: zodra ze naar school moeten, is dat blijkbaar opeens niet meer zo kwalijk. Ik ken in ieder geval geen ouders die aan homeschooling doen.

Merel moet dat helemaal zelf weten, maar ik laat een andere kant zien.
En een kind van 4 maanden een hele dag naar een bso brengen, is van een heel andere orde dan een 5 jarige kleuter naar school laten gaan.

Je versimpelt toch in zekere zin wel als je de hele dag met huishouding en kinderen bezig bent.

En dit is geen veroordeling?
Een gemiddelde moeder die thuis is, doet heel wat meer dingen dan alleen de ramen lappen, de was strijken en een luier verschonen.

[merel]

O, maar samanthi zou zie ik het ook. Mijn man en ik zijn afhankelijk van elkaar. Zonder elkaars hulp zouden wij het zo niet kunnen regelen. Ik denk dat Bussemaker een andere afhankelijkheid bedoelt. Zij bedoelt dat veel vrouwen niet of nauwelijks werken en als er iets gebeurt het finacieel niet kunnen redden, met alle gevolgen van dien.

@ mara Jouw reactie op mijn bijdrage vind ik erg negatief en veroordelend.
Ik beschrijf alleenhoe wij het geregeld hebben, zonder een waardeoordeel voor een andere keuze te hebben.
Wij waren dankbaar dat er een chr kdv geopend werd, redelijk in de buurt. Er zijn ook kdv in de buurt, zelfs tegenover ons huis, maar daar fietsen wij langs om ze ergens te brengen waar wel gebeden wordt voor het eten op het kdv en een bijbelverhaal wordt verteld. Waar op de achtergrond chr liedjes gedraaid worden ipv K3.
En je kan ook een band krijgen met je kind als ze een paar dagen deels door een ander verzorgd worden. Je brengt ze niet 7x24 uur weg? Het gaat erom dat er ook op de kdv een stabiele basis is en dat is op ons kdv. Zij hebben altijd dezelfde juffen, waar ze echt dol op zijn en de juffen op hen.

Mijn humeur hangt niet af van mijn werk, maar het intellectuele niveau van mijn gesprekstof hangt wel af van mijn werk. Wij hebben hetzelfde beroep, alleen een andere specialisatie. Mijn man en ik delen 's avonds ook het werk samen en praten erover door. In het kader van hoe zou jij dit oplossen en hoe zie jij dat probleem.
En ik ben dezelfde duizendpoot als vrouwen die geen betaalde baan hebben, alleen is er bij mij nog een taak als werknemer bij.

@ Zita dat kleine kinderen ( en dan mn baby's) het beste thuis af zijn, ben ik wel met je eens. Een kdv is dan vaak wel druk voor ze. Het nadeel is dat je als vrouw nu eenmaal niet een jaar thuis kan blijven als je een kleine krijgt. Aan de andere kant kan je als ouder thuis bijna niet bieden wat een kdv wel kan bieden qua vermaak als ze wat groter zijn. Ik ben geen knutselmoeder, vindt het echt vreselijk. De juffen op een kdv hoefen geen eten te koken, geen huishouden te doen, geen boodschappen en verzinnen echt van alles om de kinderen te vermaken, schilderen op de ramen, veel meer en ander speelgoed en spelletjes dan thuis, groot speelterrein met verschillende speeltoestellen, moestuin waar kinderen in kunnen rommelen obv juffen, kippen voeren, kuikentjes verzorgen etc. etc. Ik kan ze dat niet bieden.

Vrienden van ons waren eerst van mening dat zij de opvang voor de kinderen zelf thuis moesten regelen. Hun zoontje verveelde zich stierlijk thuis. Op ons aanraden toch maar een keer bij het betreffende kdv gaan kijken, hun zoon aangemeld voor 1 dag per week en hij vindt het geweldig. Inmiddels zit hij er ook 2 dagen per week en gaat er fluitend heen.

[Zita]

Dit klinkt allemaal best wel stellig en veroordelend. Merel geeft aan hoe zij dit beleeft. Dat een ander dit anders beleeft, doet niets af aan Merels realiteit.
Wat het argument van uitlenen van kinderen betreft: zodra ze naar school moeten, is dat blijkbaar opeens niet meer zo kwalijk. Ik ken in ieder geval geen ouders die aan homeschooling doen.

Merel moet dat helemaal zelf weten, maar ik laat een andere kant zien.
En een kind van 4 maanden een hele dag naar een bso brengen, is van een heel andere orde dan een 5 jarige kleuter naar school laten gaan.

Je versimpelt toch in zekere zin wel als je de hele dag met huishouding en kinderen bezig bent.

En dit is geen veroordeling?
Een gemiddelde moeder die thuis is, doet heel wat meer dingen dan alleen de ramen lappen, de was strijken en een luier verschonen.

Tussen het kind van 4 maanden en het kind van 5 jaar zit geen verschil in mate van 'geschenk dat je niet uitleent'. Emotioneel en sociaal (het kind is veel meer afhankelijk van de moeder) zit er natuurlijk wel verschil, maar dat staat los van het principiële argument. Er pleit op principieel gebied zelfs zelfs meer voor om een kind van 5 thuis te houden, want die geef je meer bewuste geloofsopvoeding dan een kind van 4 maanden.
Een moeder die thuis is doet heel veel, maar als jurist of econoom of arts kan ze haar kennis en vaardigheden (en haar algemene intellectuele ontwikkeling) maar zeer beperkt benutten. Het wereldje wordt behoorlijk klein en de gesprekken die je voert zijn van een totaal ander kaliber dan de gesprekken die je in je werkomgeving voert. Ik kan me goed voorstellen dat je dat echt mist als je thuisblijft en dat dat invloed heeft op je humeur.
Edit: ik zie dat Merel en ik ongeveer hetzelfde bedoelen.

[Mara]

Tussen het kind van 4 maanden en het kind van 5 jaar zit geen verschil in mate van 'geschenk dat je niet uitleent'. Emotioneel en sociaal (het kind is veel meer afhankelijk van de moeder) zit er natuurlijk wel verschil, maar dat staat los van het principiële argument. Er pleit op principieel gebied zelfs zelfs meer voor om een kind van 5 thuis te houden, want die geef je meer bewuste geloofsopvoeding dan een kind van 4 maanden.
Een moeder die thuis is doet heel veel, maar als jurist of econoom of arts kan ze haar kennis en vaardigheden (en haar algemene intellectuele ontwikkeling) maar zeer beperkt benutten. Het wereldje wordt behoorlijk klein en de gesprekken die je voert zijn van een totaal ander kaliber dan de gesprekken die je in je werkomgeving voert. Ik kan me goed voorstellen dat je dat echt mist als je thuisblijft en dat dat invloed heeft op je humeur.
Edit: ik zie dat Merel en ik ongeveer hetzelfde bedoelen.

Een discussie met deze zakelijke argumenten verwacht ik op een seculier forum en niet op een REFOforum.
Er zou nog veel meer over te zeggen zijn, ook hoe een thuiszittende (zoals dat vaak denigrerend wordt gezegd) moeder intellectueel bezig kan zijn en dat op peil te houden.

mara Jouw reactie op mijn bijdrage vind ik erg negatief en veroordelend.

Excuses als dit zo overkwam, ik stelde o.m. vragen aan je, en blijkbaar komt dit dan negatief over.

Ik heb intussen oudere kinderen en denk nog vaak terug aan de tijd toen ze klein waren. Hoe ik als, thuisblijvende moeder toen, nog veel momenten heb laten liggen en tekort schoot.
Het vliegt voorbij. Zo passen ze in maatje 56 en ffffffft zit er een 1.90 m lange slungel naast je.

Het gaat in dit topic in feite over hoe het christelijk huwelijk - zoals bedoeld door God - steeds vaker ondermijnd wordt door allerlei wet- en regelgeving.
En dus niet hoe ieder dit individueel regelt, daar is ieder zelf verantwoordelijk voor.

[Dodo]

Ik heb niet meer (betaald) gewerkt sinds de kinderen kwamen, en het was aan de ene kant een heerlijke luxe om de hele dag met de kinderen bezig te kunnen zijn. Het geeft ruimte voor veel gezelligheid en interactie, en de dag is niet zo strak ingedeeld.
De andere kant was dat ik wel heel erg opgesloten was daardoor. Er moest veel gebeuren, je zit aan de schooltijden vast (geen overblijf), geen netwerk die eens wat uit handen nam. Ik vloog soms ook tegen de muren op. Zeven dagen per week de zorg, en nooit een onderbreking. Dat maakte het ook zwaar.
Ik kan me goed voorstellen dat ouders van nu dat anders indelen. En de tijden zijn ook anders, veel meer dan vroeger moeten vrouwen er op voorbereid zijn dat ze misschien een keer zelf de kost moeten verdienen (na scheiding of als ze weduwe worden). Vroeger was dat makkelijker.
Ik veroordeel mensen er niet op welke keuzes ze maken, veel van deze keuzes zijn gevoelsmatige keuzes en niet op de bijbel geënt.

[Nowhere]

Tjonge arme vrouwen dan die thuis voor hun kinderen hebben gezorgd. Ze hebben hun intellectuele capaciteiten niet kunnen gebruiken.

Maar één ding weet ik; dat ik mijn moeder ontzettend dankbaar ben voor het feit dat ze "wel" thuis was.
En heeft ze zich gekweld? Nee! Ze zou het zo overdoen!

Als ik later kinderen zou mogen krijgen, dan zal ik er alles op alles zetten om mijn vrouw thuis te houden.
Niet omdat ze minderwaardig is! Maar om ze te laten genieten van wat ze gekregen heeft!

[Orchidee]

Niet omdat ze minderwaardig is! Maar om ze te laten genieten van wat ze gekregen heeft!

[refo]

Wat Bussemaker aan de orde wil stellen is dat zij te maken krijgt met veel vrouwen die door de omstandigheden in de bijstand komen en geen uitzicht hebben om er ooit weer uit te komen.

Je kunt er allerlei gevoelsargumenten bijhalen over hoe geweldig het is (of juist niet) dat moeders altijd thuis zijn voor de kinderen, maar dat is helemaal het punt niet. Bussemaker zou graag zien dat de vrouwen wat meer zelfredzaam worden, zodat zij bij een calamiteit niet de hulpeloosheid in persoon worden.

[Dodo]

Tjonge arme vrouwen dan die thuis voor hun kinderen hebben gezorgd. Ze hebben hun intellectuele capaciteiten niet kunnen gebruiken.

Maar één ding weet ik; dat ik mijn moeder ontzettend dankbaar ben voor het feit dat ze "wel" thuis was.
En heeft ze zich gekweld? Nee! Ze zou het zo overdoen!

Als ik later kinderen zou mogen krijgen, dan zal ik er alles op alles zetten om mijn vrouw thuis te houden.
Niet omdat ze minderwaardig is! Maar om ze te laten genieten van wat ze gekregen heeft!

Je kunt inderdaad je intellectuele capaciteiten niet zo gebruiken als huisvrouw/moeder. De een zal dat een groter bezwaar vinden dan de ander, maar je moet dat niet zo makkelijk wegzetten.
Verder vind ik het een kul-argument dat je vrouw thuis moet blijven 'om ze te laten genieten van wat ze gekregen heeft'. Kies iets (samen, bij voorkeur) wat je bijbels gezien het best vindt, wat jullie het best past qua opvoedingsideeën en financiën, en sta dan voor je keuze. Maar 'iemand laten genieten' is onzin.

[Curatorium]

Als ik later kinderen zou mogen krijgen, dan zal ik er alles op alles zetten om mijn vrouw thuis te houden.
Niet omdat ze minderwaardig is! Maar om ze te laten genieten van wat ze gekregen heeft!

Een huishouden run je samen, niet alleen je vrouw. Het is ook gewoon goed voor je vrouw (en je portemonnee) om een of twee dagen per week te werken. Natuurlijk zou dat geen hele werkweek moeten zijn, dat zou wel schadelijk zijn voor je kinderen.

[Luther]

Als ik later kinderen zou mogen krijgen, dan zal ik er alles op alles zetten om mijn vrouw thuis te houden.
Niet omdat ze minderwaardig is! Maar om ze te laten genieten van wat ze gekregen heeft!

Een huishouden run je samen, niet alleen je vrouw. Het is ook gewoon goed voor je vrouw (en je portemonnee) om een of twee dagen per week te werken. Natuurlijk zou dat geen hele werkweek moeten zijn, dat zou wel schadelijk zijn voor je kinderen.

Dit is ook maar een visie. Mijn vrouw zou er erg ongelukkig van worden, als ze ook nog als een slaaf van de huidige 24-uurs-economie een betaalde baan zou moeten hebben.