Wat voor werk doet u?

[Curatorium]

Tafel dekken, afhalen, dekken, afhalen enz.

Kunnen kinderen prima bij helpen

Is alles spic en span, de eerste komt thuis, rommeltjes hier en daar.

Opruimen kunnen mannen ook

etc. etc.

[Mara]

Tafel dekken, afhalen, dekken, afhalen enz.

Kunnen kinderen prima bij helpen

Dat snap ik, het ging om een voorbeeld van het terugkerend gedoe.

Opruimen kunnen mannen ook

De mijne heeft een fulltime baan.
Ik begin elke dag eerst met van alles opruimen, alvorens ik schoon ga maken of iets anders ga doen.
De meeste mannen zien veel dingen niet als rommel. (uitgeschopte slippers, kranten en tijdschriften, de legen boodschappentas, lege beker)
Ik ben heel blij dat mijn mannen hier alle vuile was in de daartoe bestemde mand werpen en de douchecabine droogmaken na gebruik en hun eigen
kamers tenminste opgeruimd houden.

[Orchidee]

Is alles spic en span, de eerste komt thuis, rommeltjes hier en daar.
Badkamer blinkt en glimt en een gezinslid gaat douchen.
Hoe mensen dit toch voor elkaar krijgen in een glossy, ik snap het niet.

Daar ben ik al jaren mee gestopt om m'n huis in een "glossystaat"/"fundastaat" te krijgen.
Er word in huis geleefd, dat is ook uiteindelijk de bedoeling er is aandacht en gezelligheid onder elkaar, er word aandacht aan het eten gegeven en aan diverse naasten, dat is allemaal veel belangrijker dan een glimmende keuken/badkamer enz.

[windorgel]

Een mooiere dagtaak is er m.i. niet en dat vind mijn vrouw ook.

Het moeder zijn ja.
Maar daarbij moet wel worden opgetekend dat het huishoudelijk werk dat er bijhoort, wel vaak van hetzelfde is. Ik zie mezelf steeds dingen herhalen en vind het wel eens zinloos.
Tafel dekken, afhalen, dekken, afhalen enz.
Is alles spic en span, de eerste komt thuis, rommeltjes hier en daar.
Badkamer blinkt en glimt en een gezinslid gaat douchen.
Hoe mensen dit toch voor elkaar krijgen in een glossy, ik snap het niet.

Ik begrijp je wel hoor.
Aan de andere kant: bij iemand die alleen woont blijft het langer spic en span, maar dan is er geen onderlinge gezelligheid. En dat laatste is toch iets heel moois wat dus niet iedereen gegeven is.
Tafel dekken: inderdaad steeds hetzelfde. Maar daarna: met elkaar aan tafel. En ik weet wel, er wordt ook gekibbeld aan tafel, maar zou je liever alleen met je bord op schoot op de bank zitten? Ik denk het toch niet!

[helma]

Een mooiere dagtaak is er m.i. niet en dat vind mijn vrouw ook.

Het moeder zijn ja.
Maar daarbij moet wel worden opgetekend dat het huishoudelijk werk dat er bijhoort, wel vaak van hetzelfde is. Ik zie mezelf steeds dingen herhalen en vind het wel eens zinloos.
Tafel dekken, afhalen, dekken, afhalen enz.
Is alles spic en span, de eerste komt thuis, rommeltjes hier en daar.
Badkamer blinkt en glimt en een gezinslid gaat douchen.
Hoe mensen dit toch voor elkaar krijgen in een glossy, ik snap het niet.

Ik ben helemaal niet zo'n huishoudfreak. Toch kan ik ook daar wel van genieten.
Van was ophangen word ik altijd blij; heerlijk zo'n wapperende was aan je lijn.
(en geloof me...die was komt bij mij iedere dag met grote hopen terug )
Rommelmaken kunnen ze hier ook gruwelijk. En eerlijk gezegd zijn ze van twee kanten erfelijk belast
Maar ik kan niet zo goed tegen chaos. Dan word ik onrustig. Teveel prikkels.
Dat is het lastige van het huishouden.
Maar goed; dat zal wel nooit anders worden zolang er nog een stel thuis woont.

Verder hebben ze hier allemaal een taak(je); elke dag. En zaterdags een wat grotere.
Dat vind ik aan twee kanten nuttig. Ze leren ervan en ze helpen mij ermee.
Ik vind het vrij normaal dat niet al het huishouden op 1 persoon rust; zeker niet in een wat groter gezin.

Voor mijn echtgenoot blijft genoeg over...klussen en reparaties doet hij bijna allemaal zelf. Ook aan de auto en de fietsen.
Hij is er bijna elke avond en zaterdag zoet mee. Naast zijn gewone werkweek. Respect!!

[Mara]

Ik ben helemaal niet zo'n huishoudfreak. Toch kan ik ook daar wel van genieten.
Van was ophangen word ik altijd blij; heerlijk zo'n wapperende was aan je lijn.
(en geloof me...die was komt bij mij iedere dag met grote hopen terug )
Rommelmaken kunnen ze hier ook gruwelijk. En eerlijk gezegd zijn ze van twee kanten erfelijk belast
Maar ik kan niet zo goed tegen chaos. Dan word ik onrustig. Teveel prikkels.
Dat is het lastige van het huishouden.
Maar goed; dat zal wel nooit anders worden zolang er nog een stel thuis woont.

Verder hebben ze hier allemaal een taak(je); elke dag. En zaterdags een wat grotere.
Dat vind ik aan twee kanten nuttig. Ze leren ervan en ze helpen mij ermee.
Ik vind het vrij normaal dat niet al het huishouden op 1 persoon rust; zeker niet in een wat groter gezin.

Voor mijn echtgenoot blijft genoeg over...klussen en reparaties doet hij bijna allemaal zelf. Ook aan de auto en de fietsen.
Hij is er bijna elke avond en zaterdag zoet mee. Naast zijn gewone werkweek. Respect!!

Ik vind veel klussen ook leuk, wapperende was, de strijk, ramen lappen, heerlijk om te doen en je ziet meteen resultaat.
Maar ik ben de meeste uren thuis, dus vind ik het redelijk dat ik dan ook het meeste doe.
De verdeling gaat als vanzelf eigenlijk.
De kinderen houden hun eigen kamer opgeruimd, halen eenmaal per week hun bed af en gooien het beddengoed in de wasmand.
In de vakanties stoffen en zuigen ze zelf hun kamer.
Maar als ze hun bureau of boekenkast vol met frutsels en fratsels bedekken, stof ik er om heen. Daar begin ik niet meer aan.
Gelukkig zijn het nooit echte sloddervossen geweest. Want dat zie je ook bij veel pubers, hun kamer is dan een warzone.

Vanmorgen heb ik gewerkt en als je dan thuis komt, voelt dat heerlijk.
Want al werk je maar 2 uurtjes buiten de deur, het voelt dan als; KLAAR, en dat heb je thuis nooit.
Het is nooit lang klaar.

[Luther]

Tafel dekken, afhalen, dekken, afhalen enz.

Kunnen kinderen prima bij helpen

Dat snap ik, het ging om een voorbeeld van het terugkerend gedoe.

Opruimen kunnen mannen ook

De mijne heeft een fulltime baan.
Ik begin elke dag eerst met van alles opruimen, alvorens ik schoon ga maken of iets anders ga doen.
De meeste mannen zien veel dingen niet als rommel. (uitgeschopte slippers, kranten en tijdschriften, de legen boodschappentas, lege beker)
Ik ben heel blij dat mijn mannen hier alle vuile was in de daartoe bestemde mand werpen en de douchecabine droogmaken na gebruik en hun eigen
kamers tenminste opgeruimd houden.

Pffff... nou dat kun je een man prima aanleren, zeg ik als man. Er is niets zo ergerlijk als een huis met rommel.

[samanthi]

Ik ben echt een poetser, maar alleen als er niemand onder lijdt, wat hebben de kinderen er aan als ze later kunnen zeggen, nou mijn ma kon goed poetsen en opruimen.
De aandacht voor de kids stonden/staan bij mij bovenaan.

Ik heb gewerkt toen mijn man in de WAO kwam omdat er toch wat bij moest, met zeven kinderen, ik vond het werk erg leuk, maar als ik thuis kwam hadden de kinderen hun verhaal al gedaan, nee ik vond het fulltime huismoeder zijn veel fijner, nu er nog maar een kind thuis is ben ik weer gewoon huismoeder met heel veel plezier.

[Mara]

Pffff... nou dat kun je een man prima aanleren, zeg ik als man. Er is niets zo ergerlijk als een huis met rommel.

Het begrip rommel is heel subjectief. Wat jij of ik als rommel zien, hoeft een ander helemaal zo niet te zien.
Ik kom in veel verschillende gezinnen, bij de één tref je nog een pluisje op de vloer aan en bij de ander moet je met zevenmijlslaarzen over spullen heenstappen.
En je hebt "nonchalante" rommel, dan is het gewoon heel gezellig, maar ook "luie" rommel (verfrommelde chipszakjes, klokhuis, volle asbakken, tafel met vuile kopjes en glazen enz) en dat is ergerlijk.
Net zoals Orchidee zegt, we hoeven niet in een glossy-huis te wonen.
Als ik ergens binnen kom waar het niet spic en span is, denk ik, daar zal best een reden voor zijn. En die is er meestal ook.

[Desiree]

Ik vind het heerlijk om te poetsen en niet na hoeven te denken... daar geniet ik van op de dagen dat ik niet buitenshuis werk, zeg maar. Dan heb je ook nog vrijwilligerswerk etc.

Voor m'n gevoel krijg ik het nooit zo op de rit, als toen ik vrijgezel was en veel meer werkte. Maar om dat nu terug te willen, nee, daar ben ik veel te dankbaar voor.

Ik plan en soms gaat dat lekker mis.. nou ja, nog geen man overboord.

[samanthi]

Pffff... nou dat kun je een man prima aanleren, zeg ik als man. Er is niets zo ergerlijk als een huis met rommel.

Het begrip rommel is heel subjectief. Wat jij of ik als rommel zien, hoeft een ander helemaal zo niet te zien.
Ik kom in veel verschillende gezinnen, bij de één tref je nog een pluisje op de vloer aan en bij de ander moet je met zevenmijlslaarzen over spullen heenstappen.
En je hebt "nonchalante" rommel, dan is het gewoon heel gezellig, maar ook "luie" rommel (verfrommelde chipszakjes, klokhuis, volle asbakken, tafel met vuile kopjes en glazen enz) en dat is ergerlijk.
Net zoals Orchidee zegt, we hoeven niet in een glossy-huis te wonen.
Als ik ergens binnen kom waar het niet spic en span is, denk ik, daar zal best een reden voor zijn. En die is er meestal ook.

Ben wel eens in een gezin met 10 kinderen onder de 17 geweest, geen pluisje op de grond, geen rondslingerend speelgoed, geen berg auto's of lego, geen knutseltafel, geen hoop schoenen in de gang ( zoals bij mij altijd). toen ze mij de slaap kamers liet zien zag ik een naast ieder bed een klein kastje met wat speelgoed, netjes opgeruimd, het leek meer een instelling dan een levendig gezin.
Toen dacht ik, hier klopt iets niet.

[Orchidee]

@Samanti, kwam je onverwacht, of op afspraak?

[helma]

Het was vast niet in ons gezin

[samanthi]

Wel op afspraak.

[Orchidee]

het idee alleen al dat alles daar perfect uit zou zien