Het was niet zozeer de preken over hel en verdoemenis, maar meer de sfeer van dat "bekeerd zijn" zo onbereikbaar was. En die sfeer is gelukkig wel minder, maar zeker nog aanwezig. Wat resulteert in een onverschilligheid: Ik zal er toch nooit komen, dus waarom zou ik mij dan aan die regeltjes houden? Wat eindigt in een negatieve spiraal tussen het schoppen van een leerling en het optreden van gezagsdragers.helma schreef:Of is het deels een goedpraten van je eigen keuzes?Panny schreef:Heftige docu!
Ik schrik wel van het beeld wat de kerkverlaters hebben overgehouden van hun jeugd.
Hel en verdoemenis, dit mag niet, dat mag niet...
Heeft de zeer blijde boodschap van de genade van God door Christus dan helemaal niets achtergelaten? Of is de realiteit dat het in de meeste gevallen gaat om een godsdienstige opvoeding zonder geloof?
Zoveel preken heb ik niet gehoord over hel en verdoemenis...en die sfeer heb ik ook nooit op het Lodenstein geproefd. Toen niet en nog niet toen onze eigen kinderen daar zaten.
Er was heus wel eens wat mis; maar dat zal op elke school wel zo zijn. En de puberteit is nou niet de meest geschikte tijd om een juiste beoordeling te geven van gezagsverhoudingen
Toch ligt kerkverlating niet bij school, denk ik, maar meer hoe thuis (en in de eigen gemeente/omgeving) het geloof beleefd wordt. Leeft het geloof? Of is het een leeg omhulsel?
En natuurlijk is het een goed praten van een eigen keuze, anders had je de keuze niet gemaakt :-)