Zonderling schreef:Tiberius schreef:Van Gods zijde had hij alle weldaden al ontvangen in het uur van de levendmaking, op de weg naar Damascus, maar pas drie dagen later mocht hij dat voor zichzelf geloven. In de tussentijd liep als hij een verloren zondaar over de aarde, in zijn gemis, zoals dat ook in de eerste zondagen van de Heidelbergse Catechismus beschreven staat.
Ik zie nu dat ik dit nog niet beantwoord had. Wat ik hier lees, komt niet op uit de hoofdstukken 9 en 22, het is louter de standenleer toegepast op Paulus.
Juist wel. Zie mijn vorige posting aan Posthoorn.
Zonderling schreef:Dus: de Schrift wordt vanuit de "leer" verklaard, in plaats van de leer uit de Schrift.
En dat is uiterst gevaarlijk.
Het probleem met de samenvaltheorie is, dat als je maar één Bijbels voorbeeld aan kan halen, waar deze niet opgaat, de hele theorie niet opgaat. Bij de bekering van Paulus zie je duidelijk die verschillende momenten, waarmee de hele samenvaltheorie in elkaar valt.
Overigens is de bekering van Paulus lang niet de enige geschiedenis in de Bijbel, maar wat ik zelf al vaker genoemd heb: de gelijkenis van de verloren zoon. Recent werd hier ook nog de geschiedenis van de vier mannen genoemd die hun vriend bij Jezus brachten. Zo zijn er ongetwijfeld nog vele andere geschiedenissen aan te wijzen.
Het gaat mij er niet zozeer om een leer te verklaren (de standenleer is trouwens iets anders), maar om een onjuiste theorie te falsificeren.