Mister schreef:Nog een puntje aanstippen: niet iedereen krijgt een groot gezin. Ondanks dat men dat wel wil.
Klopt.
Extra pijnlijk is het dan om door geloofsgenoten daar nog op aangekeken te worden.
Of een gecomplimenteerd: 'het is ook wel lekker om eerst een poos samen te zijn en leuke dingen te doen'
Geluiden uit onze eigen (degelijke?) achterban.
Klopt. Alhoewel bij ons de eerste jaren niet eens navraag werd gedaan omdat men dacht dat het misschien wel bewust zo was. Zo is men er al aan gewend dat er de eerste jaren nog geen kinderen zijn... Je loopt er ook niet te koop mee. Dus dat was wel eens moeilijk!
Rondom deze thematiek worden erg veel domme uitspraken gedaan. Het zou ons zeer voorzichtig moeten maken.
Klopt. En wanneer we de kinderzegen nu eens echt als zegen zagen. Waar we niet naar lust en willekeur een keertje gebruik van wensen te maken, omdat het nu voor ons wel uitkomt... zou het voor hen voor wie het niet zo vanzelfsprekend is allemaal... de ogen van de omstanders eerder opengaan en het verdriet gedeeld kunnen worden met die om hen heen staan. Niet uit zelfmedelijden... maar het is een verborgen kruis wat zwaar kan drukken. Niks is zo moeilijk als mensen denken dat het geen verdriet is en het wel handig is omdat je dan zoveel vrijer bent bijvoorbeeld... En dit zijn inderdaad geluiden die je ook onder "ons" hoort.
Als je ziet dat omstanders zo luchtig met de kinderzegen omgaan. Wereldse zaken boven die zaken stellen...
@ ZWP
En ja we hebben onze verantwoordelijkheden. Bij die verantwoordelijkheden hoort ook een eerlijke spiegel. Waarom nu nog geen kinderen? Omdat we het bewust uit de weg gaan omdat we nog zoveel andere dingen willen?(financieel, werk, huis, vakantie) of heeft het andere oorzaken? En als we er dan wel aan toe zijn dan werken we mee aan de zegen?
En waarom trouw je dan überhaupt? Omdat je wel de lusten wilt? Maar niet de verantwoordelijkheden die bij een huwelijk horen? Beseffen we wel echt dat we kinderen ontvangen om op te voeden tot Zijn Eer? Om Hem groot te maken?
Overigens is de eenzaamheid onder ouderen nog nooit zo groot geweest sinds de gezinnen kleiner werden.
Is de zorg voor ouderen die verdeeld moet worden over steeds minder jonge mensen vaak bedroevend...
Dus in die zin zijn kinderen nog steeds een stukje toekomst
