Ach, dan zit je gewoon in de verkeerde kerk.Panny schreef: Wat mij betreft mogen dominees ook wel meer verzen van een psalm laten zingen. Soms jammer als je maar één klein versje van een psalm zing.
Dat zal niet in de OGG zijn...Hendrikus schreef:Ach, dan zit je gewoon in de verkeerde kerk.Panny schreef: Wat mij betreft mogen dominees ook wel meer verzen van een psalm laten zingen. Soms jammer als je maar één klein versje van een psalm zing.
In één van de gemeentes waar ik speel, kom ik regelmatig boven de 20 coupletten per dienst. En dan staan we nog na een goed uur weer buiten
Denk ik ook niet... ik weet het wel, maar om de privacy van H. te beschermen zal ik hetMannetje schreef:Dat zal niet in de OGG zijn...Hendrikus schreef:Ach, dan zit je gewoon in de verkeerde kerk.Panny schreef: Wat mij betreft mogen dominees ook wel meer verzen van een psalm laten zingen. Soms jammer als je maar één klein versje van een psalm zing.
In één van de gemeentes waar ik speel, kom ik regelmatig boven de 20 coupletten per dienst. En dan staan we nog na een goed uur weer buiten
Ik zing graag en ik ben blij dat er in onze gemeente redelijk gezongen wordt. Maar als ik dit lees, vraag ik toch: komen we naar de kerk om te zingen of om het Woord te horen? Het geloof is uit het gehoor, en het gehoor door het Woord Gods (Rom.10).Hendrikus schreef:Ach, dan zit je gewoon in de verkeerde kerk.Panny schreef: Wat mij betreft mogen dominees ook wel meer verzen van een psalm laten zingen. Soms jammer als je maar één klein versje van een psalm zing.
In één van de gemeentes waar ik speel, kom ik regelmatig boven de 20 coupletten per dienst. En dan staan we nog na een goed uur weer buiten
We lezen Bijbelboeken toch ook niet in z'n geheel voor, tijdens de eredienst? Volgens mij slaan we nu een beetje door. Wat wél belangrijk is, zowel bij lezen als zingen: oog hebben voor het verband waarin het staat. En daarom kan het goed zijn om meerdere verzen achter elkaar te zingen.ejvl schreef:Psalmen horen in zn geheel gezongen te worden toch?
Mits goed begeleid en gezongen op redelijk tempo kan dat best is mijn ervaring.
De preek lijdt er dan niet onder.
Dat bedoel ik maarejvl schreef:20 coupletten kan soms sneller gaan als 2 psalmen in bepaalde kerken hoor, dat zegt niet zoveel.
Een boek is een boek, en een lied is een lied. Boeken zijn inderdaad niet bedoeld om in één ruk te worden uitgelezen.eilander schreef: We lezen Bijbelboeken toch ook niet in z'n geheel voor, tijdens de eredienst? Volgens mij slaan we nu een beetje door. Wat wél belangrijk is, zowel bij lezen als zingen: oog hebben voor het verband waarin het staat. En daarom kan het goed zijn om meerdere verzen achter elkaar te zingen.
Ik ben helemaal geen tegenstander van psalmen in z'n geheel zingen (althans de indeling met Pauzes te volgen), maar waarop baseer je nu dat het zo hoort?
Hier ben ik het mee eens: geen losse flodders zingen, maar opeenvolgende coupletten. Het is ook wel weer per psalm verschillend: psalm 119 bijvoorbeeld is in de onberijmde tekst ook niet heel samenhangend, daar zou je best een paar verschillende verzen uit kunnen kiezen. Maar dat is zo ongeveer het enige voorbeeld dat ik kan bedenken.Hendrikus schreef:Een boek is een boek, en een lied is een lied. Boeken zijn inderdaad niet bedoeld om in één ruk te worden uitgelezen.eilander schreef: We lezen Bijbelboeken toch ook niet in z'n geheel voor, tijdens de eredienst? Volgens mij slaan we nu een beetje door. Wat wél belangrijk is, zowel bij lezen als zingen: oog hebben voor het verband waarin het staat. En daarom kan het goed zijn om meerdere verzen achter elkaar te zingen.
Ik ben helemaal geen tegenstander van psalmen in z'n geheel zingen (althans de indeling met Pauzes te volgen), maar waarop baseer je nu dat het zo hoort?
Maar een dichter maakt geen lied met het oogmerk om het in losse flodders uiteen te laten knippen. Een lied vormt één geheel.
Om praktische redenen kan het verdedigbaar zijn om een groep coupletten bij elkaar te zingen. Dat deden ze vroeger ook al, het zogeheten "pauzen zingen". Bij lange psalmen zie je in oude psalmboekjes nog wel de aanduidingen staan van 1e pauze, 2e pauze, etc. Zo groepeerde men de coupletten. Maar dat is nog steeds iets heel anders dan het zingen van een los versje.
Waarbij soms de vreemdste dingen gebeuren.
"Des Heeren wet nochtans" kun je niet zingen zonder het voorgaande vers, want dat nochtans verwijst naar het voorgaande vers.
"Maar 'k riep de Heer dus aan in al mijn nood:" zal per definitie moeten worden gevolgd door het volgende vers (en wel zonder tussenspel), want de dubbele punt is de opmaat naar wat daarna volgt.
Maar hoe vaak worden zulke versjes niet los gezongen?
Verstaat gij wat gij zingt?
O, o, heule en halve nootn bij de GBS, waar moet dat heen?eilander schreef:Overigens staat de indeling in pauzes nog steeds in de psalmboeken van de GBS. Tegenwoordig zijn die ook nog in ritmische zetting te verkrijgen, dus wat wil je nog meer
Als ik het goed begrijp: Ge vindt het beter om na de lezing van de decaloog geheel Palm 119 te zingen,eilander schreef:Hier ben ik het mee eens: geen losse flodders zingen, maar opeenvolgende coupletten. Het is ook wel weer per psalm verschillend: psalm 119 bijvoorbeeld is in de onberijmde tekst ook niet heel samenhangend, daar zou je best een paar verschillende verzen uit kunnen kiezen. Maar dat is zo ongeveer het enige voorbeeld dat ik kan bedenken.Hendrikus schreef:Een boek is een boek, en een lied is een lied. Boeken zijn inderdaad niet bedoeld om in één ruk te worden uitgelezen.eilander schreef: We lezen Bijbelboeken toch ook niet in z'n geheel voor, tijdens de eredienst? Volgens mij slaan we nu een beetje door. Wat wél belangrijk is, zowel bij lezen als zingen: oog hebben voor het verband waarin het staat. En daarom kan het goed zijn om meerdere verzen achter elkaar te zingen.
Ik ben helemaal geen tegenstander van psalmen in z'n geheel zingen (althans de indeling met Pauzes te volgen), maar waarop baseer je nu dat het zo hoort?
Maar een dichter maakt geen lied met het oogmerk om het in losse flodders uiteen te laten knippen. Een lied vormt één geheel.
Om praktische redenen kan het verdedigbaar zijn om een groep coupletten bij elkaar te zingen. Dat deden ze vroeger ook al, het zogeheten "pauzen zingen". Bij lange psalmen zie je in oude psalmboekjes nog wel de aanduidingen staan van 1e pauze, 2e pauze, etc. Zo groepeerde men de coupletten. Maar dat is nog steeds iets heel anders dan het zingen van een los versje.
Waarbij soms de vreemdste dingen gebeuren.
"Des Heeren wet nochtans" kun je niet zingen zonder het voorgaande vers, want dat nochtans verwijst naar het voorgaande vers.
"Maar 'k riep de Heer dus aan in al mijn nood:" zal per definitie moeten worden gevolgd door het volgende vers (en wel zonder tussenspel), want de dubbele punt is de opmaat naar wat daarna volgt.
Maar hoe vaak worden zulke versjes niet los gezongen?
Verstaat gij wat gij zingt?
Overigens staat de indeling in pauzes nog steeds in de psalmboeken van de GBS. Tegenwoordig zijn die ook nog in ritmische zetting te verkrijgen, dus wat wil je nog meer
