Gedichten

[Mara]

MoesTuin, blijkbaar kun jij altijd zingen, maar niet iedereen kan dat. Er kan ook een tijd zijn om te wenen. Je wijst nogal eenzijdig op liederen, waarin gejubeld en lofgeprezen wordt.
Maar soms zitten we in diepten van ellenden, of vragen we de Heere of Hij onze bange klacht wil horen.
Misschien is het ook de veelheid van liederen, die je over ons "uitstort".
Dit is trouwens het gedichten-topic, er is een muziek topic waarin je soms de andere forummers op een mooi lied kunt wijzen.

[jan de jong]

Over het 'iso-rithmisch zingen (het op hele noten zingen) staat onder deze titel een aardig artikel in WIKIPEDIA.

[-DIA-]

MoesTuin, blijkbaar kun jij altijd zingen, maar niet iedereen kan dat. Er kan ook een tijd zijn om te wenen. Je wijst nogal eenzijdig op liederen, waarin gejubeld en lofgeprezen wordt.
Maar soms zitten we in diepten van ellenden, of vragen we de Heere of Hij onze bange klacht wil horen.
Misschien is het ook de veelheid van liederen, die je over ons "uitstort".
Dit is trouwens het gedichten-topic, er is een muziek topic waarin je soms de andere forummers op een mooi lied kunt wijzen.

Maar er kan zelfs wel eens gezongen worden
op een sterfbed.
Er is zelfs gezongen
op de rokende brandstapels.
Er kan gezongen worden
om de Heere groot te maken
Er kan gezongen worden
uit de diepte van je ellende
Er kan gezongen worden
uit de verlossing die in Christus Jezus is
Er kan gezongen worden
uit een verlegen hart:
Wat zal ik de Heere vergelden?
Er kan gezonden worden
uit het hart:
Gij hebt een nieuw lied in mijn hart gegeven.
Er kan gezongen worden zonder gedachten
Er kan spottend gezongen worden,
er kan vloeken gezongen worden

Er zal eeuwig gezongen worden
De Filistijn de Tyriër de Moren,
zullen eeuwig zingen van Gids goedertierenheid
Van recht en gerechtigheid,
van zonde en vergeving.
Gij hebt mij weeklacht en geschrei
veranderd in een blijde rei.

Maar alle ware zingen kan alleen goed zijn
als God Zelf er Zijn getuigenis aan wil geven
En het zingen wat niet uit deze Bron voorkomt
zal eindigen
in een eeuwige weeklacht.

Wat is dan het zingen
dat eindigt in een eeuwig zingen?
Gij hebt een nieuw lied in mijn mond gegeven,
een lofzang onzen Gode.
velen zullen het zien, en vrezen,
en op den HEERE vertrouwen.

Het menselijk zingen is in feite
maar een arm en ijdel en leeg zingen.

[Hendrikus]

Over het 'iso-rithmisch zingen (het op hele noten zingen) staat onder deze titel een aardig artikel in WIKIPEDIA.

Sorry Jan, maar dat is een verhaal dat van onjuistheden aan elkaar hangt.

Daar wordt gesteld "Zo hadden veel mensen moeite met het zingen van verschillende noten en bij de invoering van de wel degelijk ritmische berijming van Petrus Datheen in 1566..." - maar de berijming van Datheen is juist de oorzaak van de invoering van het niet-ritmische zingen. De melodieën waren nieuw, kwamen gelijktijdig met de berijming van Datheen naar Nederland. Het is dus onzin om te stellen dat veel mensen moeite hadden met het zingen van verschillende noten, en nog grotere onzin om te stellen dat de berijming van Datheen "wel degelijk ritmisch" is.

Verder beweren ze dat in 1773 werd geprobeerd het ritmisch zingen weer in te voeren. Dat is een halve waarheid. Men wilde niet het oorspronkelijke ritme herstellen, maar men probeerde een halfbakken tussenoplossing, de “korte zingtrant”: van elke regel de eerste en de laatste noot lang, alle tussenliggende noten kort. Het werd een flop.

Vest op Wikipedia geen betrouwen, zou ik zeggen.

[Desiree]

MoesTuin, blijkbaar kun jij altijd zingen, maar niet iedereen kan dat. Er kan ook een tijd zijn om te wenen. Je wijst nogal eenzijdig op liederen, waarin gejubeld en lofgeprezen wordt.
Maar soms zitten we in diepten van ellenden, of vragen we de Heere of Hij onze bange klacht wil horen.
Misschien is het ook de veelheid van liederen, die je over ons "uitstort".
Dit is trouwens het gedichten-topic, er is een muziek topic waarin je soms de andere forummers op een mooi lied kunt wijzen.

Gij hebt een nieuw lied in mijn mond gegeven,
een lofzang onzen Gode.
velen zullen het zien, en vrezen,
en op den HEERE vertrouwen.

Dat is ná de uitkomst. Mooi, Dia.

Wijlen ds Wink zei: Houd er de moed dan maar in, zingen ze dan. Maar heb jij moed? Het is zo, menselijkerwijs gezien, kun je soms zelfs geen loflied zingen (zo vergaat het mij althans) maar als de Heere komt, dan is de kerk te klein

@ Jan, ik zal Wikipedia lezen @ Hendrikus na Wikipedia dan verder kijken. Ik ben op zo'n Calvijntentoonstelling geweest, maar ben het vergeten. Dom.

[Desiree]

Ik moest nog denken aan die ouders van de omgekomen jongelui. Ik zette expres het 4e couplet van het Lutherlied er niet op. 'Delf vrouw en kinderen het graf.' Wat zou er omgaan in die ouders dr harten. Dan nog kun je vol vuur het woord verkondigen op het graf van je geliefde kind, maar dat kan (naar mijn mening) alleen in God's kracht. Je kunt dat niet alleen, het hoeft ook niet als je de Heere mag vrezen. Maar we kunnen elkaar zo slecht missen, we blijven mensen van vlees en bloed. Ooit, is het over, Maranatha!

[GJdeBruijn]

Ik zette expres het 4e couplet van het Lutherlied er niet op. 'Delf vrouw en kinderen het graf.'

Ik denk dat je het Lutherlied verkeerd verstaat in dit couplet. Je moet het lezen als: Zelfs al zou de duivel onze vrouw en kinderen doden, dan nog mogen we weten: wij gaan ten hemel in. Het is geloofstaal dat de duivel de overwinning ontneemt!

[Desiree]

Je hebt gelijk. Ik haalde het uit de context. Dat realiseerde ik me later ook, maar ik was onder de indruk van die eerste woorden. Bedankt voor je commentaar.

[-DIA-]

Dankdag

Hoe zullen zij, die nimmer baden,
nu voor Uw zegen danken gaan?
Die zó vertrouwden dat de zaden
vanzelf verworden tot goed graan;
die zelf beramen hoe hun paden
verlopen in dit aards bestaan?

Die rijke oogsten uit de aarde
als vrucht beschouwen van hun vlijt
en 't naarstig zwoegen in hun gaarde,
die met haar blad en vrucht verblijdt;
die, als de rups 't gewas ontblaarde,
de vuisten ballen in hun nijd?

Maar die in prille lente staamlen
om Wijsheid, regen, wind en zon,
beseffen bij het blij verzaamlen:
't was onverdiend al wat ik won.
Zij gaan na d'oogst, een rijke of schaamle:
verzuchten, dat 'k maar danken kón

Marinus Nijsse

[henriët]

Zeg niet: Ik heb geen bruiloftskleed
Waarmee ik kan verschijnen
Uw schoonheid moet verdwijnen
Daar Jezus voor u binnen treedt
Wiens priesterlijk gewaad
U dekt en sierlijk staat.

Mijn zonden zijn zo groot, zo veel
‘k Heb dag aan dag misdreven
Maar God wil z’ u vergeven
Al hadt g’ aan al de zonden deel
Der zielen Bruidegom
Roept u: Wees wellekom!

Kom ziel naar de bruiloftszaal
Met uw bezoedelingen
Gena moet ’t al voldingen
Sluit gij ’t verbond in ’t Avondmaal
Aan die geliefde dis,
Waar Jezus Gastheer is

Och weiger nooit de hand van God
Die Hij u aan wil bieden
Om ’t wis bederf ’t ontvlieden
Neem brood en wijn, als ’t zoetst genot
Als teek’nen van ’t verbond
Op Jezus’ bloed gegrond.

[Orchidee]

Gods voorzienigheid

Alles in mijn leven staat
onder Gods voorzienigheid.
Hoe de weg ook wordt geleid
en waar deze henengaat,
't ligt besloten in Gods raad.

Wat Hij over mij beslist,
dat zal enkel wijsheid zijn.
God is groot en ik zo klein.
Nimmer heeft Hij Zich vergist.
Niets gebeurt wat Hij niet wist.

Heer', wat mij ook wedervaart,
leer mij 't geven in Uw hand.
Word 'k door vragen overmand
en door zorgen zeer bezwaard,
maak mijn angstig hart bedaard.

Dat ik mij, getroost en stil,
overgeef, Heer', aan Uw wil.

M.A. Groeneweg - de Reuver

[Isala]

Prachtig gedicht.
Mooi en moeilijk tegelijk.

[Orchidee]

God is getrouw!

Heer', wat is Uw trouw mij groot.
Ja, ze is er elke morgen.
Al bespaart U mij geen nood
en al zijn er vele zorgen,
'k voel me in Uw hand geborgen.

Ben ik zwak, bij U is kracht.
Wankel ik, U wilt mij schragen.
Uw genade leidt me zacht.
Ziend' op U durf ik niet klagen
Uwe liefde zal mij dragen!

M.A. Groeneweg - de Reuver

[jakobmarin]

Liefde
God zei: wees welkom, maar mijn ziel kromp in
Door wat ik had misdaan,
Maar liefdevol zag Hij mijn aarzeling
Bij het naar binnen gaan.
En lief was ook de toon waarop Hij sprak:
Of er nog iets ontbrak.

Een gast, zei ik, die hier een plaats verdient.
Hij zei: die gast ben jij.
Ik die zo zondig ben? U hier te zien
Is al te hoog voor mij.
Maar wie zorgde ervoor dat jij Mij ziet,
Vroeg Hij, was ik dat niet?

Jawel Heer, maar vertroebeld is mijn blik;
Mijn schuld verdient geen eer.
Wie anders, zegt Hij, draagt die schuld dan ik?
U zal ik dienen, Heer.
Kom, eet zo vaak mijn Lichaam als het kan.
Ik kwam en at ervan.

(George Herbert, 1593 - 1633)

[Desiree]

Misschien ter bemoediging..?

Soms voel ik mij zo machteloos
en ligt mijn hele leven overhoop
zelfs dan is mijn situatie niet hopeloos
God geeft mij steeds weer hoop

Soms ervaar ik Zijn nabijheid niet
dan is God op grote afstand
en in al mijn verdriet
mis ik Zijn helpende hand

Het lukt mij niet in eigen kracht
er boven op te komen
maar door Zijn grote macht
dat heb ik al lang vernomen

Het is goed Zijn nabijheid te ervaren
ik ga deze weg niet alleen
God zal mij helpen en bewaren
alleen Hij sleept mij er door heen

Er is geen andere Helper zoals Hij
Een Helper die Zijn oog nooit van mij afwendt
mijn trouwe God is mij steeds nabij
heel mijn leven, elk moment