Oef, niet dat ik nou trouwplannen heb, maar ik ben toch blij dat mijn moeder haar jurk verknipt heeft tot doopjurk. Hij was nogal seventies...Mara schreef:Op zich snap ik het ook wel, meer dan een beetje zelfs,helma schreef:En toch snap ik het ook wel weer een beetje. Toen wij gingen trouwen zijn we naar een trouwbeurs geweest (een christelijke was er toen nog niet) We zijn toen weggegaan vanwege de keiharde muziek.
Ik mag aannemen dat je dat op een 'christelijke' trouwbeurs niet aantreft.
En ik neem het op zich de jongeren ook niet kwalijk; de hang naar lux en mooi leeft/geeft onze generatie voor/door....
Maar ik word er ook wel eens verdrietig van als ik bij een jong stel zie dat het allemaal zó perfect en luxe moet worden ingericht. Zowel het huis als de bruiloft.Het 'gij geheel anders' moet ook in deze dingen gestalte krijgen.
En ik heb de indruk dat het in onze gezindte allemaal nog veel duurder gebeurt dan 'in de wereld'.
Niet alleen de trouwerijen maar ook de inboedels.
Pas sprak ik iemand van 'buiten' de kring en zij kwam erachter dat ik ook Refo was.
Ze vroeg me of er een reden voor was dat 'wij' over het algemeen onze kinderen zo duur kleedden....maar word je niet hebberig gemaakt op zo'n beurs?
Er worden daar dingen getoond, waar je wellicht het bestaan niet eens van weet.
En die bedrijven staan er maar voor één ding toch, geld verdienen, dat er kennelijk is in de refogezindte.
De valkuil is, je loopt daar met je dochter, ze ziet iets en dat je zegt als moeder: nou kind, koop of bestel dat dan maar.
Laatst trouwde een dochter van een vriendinnetje van me, in de trouwjurk van haar moeder.
Dat vond ik nou leuk. En de vader van de de bruid ook.
Columns
Re: Columns
Re: Columns
Die van mijn moeder was 40er jaren, oorlog.Zita schreef:Oef, niet dat ik nou trouwplannen heb, maar ik ben toch blij dat mijn moeder haar jurk verknipt heeft tot doopjurk. Hij was nogal seventies...Mara schreef:Op zich snap ik het ook wel, meer dan een beetje zelfs,helma schreef:En toch snap ik het ook wel weer een beetje. Toen wij gingen trouwen zijn we naar een trouwbeurs geweest (een christelijke was er toen nog niet) We zijn toen weggegaan vanwege de keiharde muziek.
Ik mag aannemen dat je dat op een 'christelijke' trouwbeurs niet aantreft.
En ik neem het op zich de jongeren ook niet kwalijk; de hang naar lux en mooi leeft/geeft onze generatie voor/door....
Maar ik word er ook wel eens verdrietig van als ik bij een jong stel zie dat het allemaal zó perfect en luxe moet worden ingericht. Zowel het huis als de bruiloft.Het 'gij geheel anders' moet ook in deze dingen gestalte krijgen.
En ik heb de indruk dat het in onze gezindte allemaal nog veel duurder gebeurt dan 'in de wereld'.
Niet alleen de trouwerijen maar ook de inboedels.
Pas sprak ik iemand van 'buiten' de kring en zij kwam erachter dat ik ook Refo was.
Ze vroeg me of er een reden voor was dat 'wij' over het algemeen onze kinderen zo duur kleedden....
Er worden daar dingen getoond, waar je wellicht het bestaan niet eens van weet.
En die bedrijven staan er maar voor één ding toch, geld verdienen, dat er kennelijk is in de refogezindte.
De valkuil is, je loopt daar met je dochter, ze ziet iets en dat je zegt als moeder: nou kind, koop of bestel dat dan maar.
Laatst trouwde een dochter van een vriendinnetje van me, in de trouwjurk van haar moeder.
Dat vond ik nou leuk. En de vader van de de bruid ook.
Bovendien was mijn moeder behoorlijk kleiner dan ik, dus dan zou het een enkellange japon geworden zijn voor mij.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Re: Columns
ik lees in het RD:
wie kan de rest van de column even inscannen?
In De Saambinder, weekblad van de Gereformeerde Gemeenten, schrijft ds. G. J. van Aalst een column over de noodzaak van het samen bidden.„Anderhalve kreupele zin, hakkelend, is allemaal niet erg. Voor de Heere niet en voor de ander niet.”
wie kan de rest van de column even inscannen?
Re: Columns
Zag ook een citaat in de krant voorbij komen. Ik ben ook wel benieuwd eigenlijk.helma schreef:ik lees in het RD:In De Saambinder, weekblad van de Gereformeerde Gemeenten, schrijft ds. G. J. van Aalst een column over de noodzaak van het samen bidden.„Anderhalve kreupele zin, hakkelend, is allemaal niet erg. Voor de Heere niet en voor de ander niet.”
wie kan de rest van de column even inscannen?
Een lepel vol vriendelijkheid helpt de ander om de waarheid te slikken.
Re: Columns
Pinksteren
tekst ds. J. Belder
’k Ben door Uwe wet te schenden, Krom van lenden, Vol van druk, benauwd van hart; Zeer gebogen en verslagen...
Terwijl de organist in een donker naspel verwikkeld zit, graaien beneden hem ontelbare handen in zakken en tassen. Na het „Moe van het klagen...”, is de gemeente duidelijk toe aan de eerste versnapering.
Een enkeling haast zich nog snel aan zijn buurman het verhaal af te vertellen waarmee hij voor het zingen niet klaar was gekomen. Twee vaders hebben merkbaar lol. De dominee ziet het en probeert te doen alsof hij het niet ziet. Het lijkt wel of de duivel hem in eigen persoon aangrijnst. Dat kan.
De werkplaats van de Heilige Geest is immers ook het jachtterrein van de demonen. Samen met de engelen de meest trouwe kerkgangers. Ze nestelen zich in de consistorie, altijd bereid om gespreksstof te leveren. Soms verbergen de engelen dan hun gezicht. Zij snellen de dominee vooruit de kerk binnen en wachten hem op bij de kansel. Ze slingeren zich door, onder en over de kerkbanken en laten de orgelgalerij evenmin links liggen. Zij moedigen elkaar aan om voort te maken. De velden zijn wit om te oogsten en de tijd is slechts kort.
Inmiddels begint dominee aan zijn preek. De hel is er –evenals in het gebed zojuist– klaar voor. De duivels doen hun werk. Preek, hart en verstand zijn de doelwitten.
„Waarom nooit eens een actueel onderwerp?” Zo denkt meneer Snoeihard geïrriteerd. Zijn echtgenote hoopt dat de dominee eens goed waarschuwt voor deze of gene zonde. Mevrouw heeft de onhebbelijkheid te luisteren met andermans oren.
Terwijl zoon Paul in de weer is met zijn mobiel, zit zus Joyce te snakken naar veranderingen. „Alsjeblieft niet”, denkt oma, die vurig verlangt dat iedereen bij de zuivere leer blijft.
„Eén preek en 3000 bekeerlingen”, hoort opa de dominee zeggen. „Hoeveel preken hoorde u? Werd u ook een pinksterling?” Weer beweegt de snoeprol door de bank. „Ik heb liever een pepermunt”, fluistert iemand. De engelen zijn ontsteld.
De dienst loopt ten einde. De organist zet de slotpsalm in. Machtige zang galmt door de hoge holle kerkruimte. „’k Zal eeuwig zingen van Gods goedertierenheên...”
„Goede vakantie gehad?” vraagt mevrouw Wortel quasibelangstellend aan meneer Plezier bij het verlaten van de kerk. Als ze eenmaal buiten zijn, lijkt er niet gepreekt te zijn.
Flarden orgelmuziek waaien de gemeente na, de wereld in, waar miljoenen leven en sterven zonder God. „Kom ga met ons en doe als wij...”
© Reformatorisch Dagblad | Pagina 13 | 10 juni 2014
tekst ds. J. Belder
’k Ben door Uwe wet te schenden, Krom van lenden, Vol van druk, benauwd van hart; Zeer gebogen en verslagen...
Terwijl de organist in een donker naspel verwikkeld zit, graaien beneden hem ontelbare handen in zakken en tassen. Na het „Moe van het klagen...”, is de gemeente duidelijk toe aan de eerste versnapering.
Een enkeling haast zich nog snel aan zijn buurman het verhaal af te vertellen waarmee hij voor het zingen niet klaar was gekomen. Twee vaders hebben merkbaar lol. De dominee ziet het en probeert te doen alsof hij het niet ziet. Het lijkt wel of de duivel hem in eigen persoon aangrijnst. Dat kan.
De werkplaats van de Heilige Geest is immers ook het jachtterrein van de demonen. Samen met de engelen de meest trouwe kerkgangers. Ze nestelen zich in de consistorie, altijd bereid om gespreksstof te leveren. Soms verbergen de engelen dan hun gezicht. Zij snellen de dominee vooruit de kerk binnen en wachten hem op bij de kansel. Ze slingeren zich door, onder en over de kerkbanken en laten de orgelgalerij evenmin links liggen. Zij moedigen elkaar aan om voort te maken. De velden zijn wit om te oogsten en de tijd is slechts kort.
Inmiddels begint dominee aan zijn preek. De hel is er –evenals in het gebed zojuist– klaar voor. De duivels doen hun werk. Preek, hart en verstand zijn de doelwitten.
„Waarom nooit eens een actueel onderwerp?” Zo denkt meneer Snoeihard geïrriteerd. Zijn echtgenote hoopt dat de dominee eens goed waarschuwt voor deze of gene zonde. Mevrouw heeft de onhebbelijkheid te luisteren met andermans oren.
Terwijl zoon Paul in de weer is met zijn mobiel, zit zus Joyce te snakken naar veranderingen. „Alsjeblieft niet”, denkt oma, die vurig verlangt dat iedereen bij de zuivere leer blijft.
„Eén preek en 3000 bekeerlingen”, hoort opa de dominee zeggen. „Hoeveel preken hoorde u? Werd u ook een pinksterling?” Weer beweegt de snoeprol door de bank. „Ik heb liever een pepermunt”, fluistert iemand. De engelen zijn ontsteld.
De dienst loopt ten einde. De organist zet de slotpsalm in. Machtige zang galmt door de hoge holle kerkruimte. „’k Zal eeuwig zingen van Gods goedertierenheên...”
„Goede vakantie gehad?” vraagt mevrouw Wortel quasibelangstellend aan meneer Plezier bij het verlaten van de kerk. Als ze eenmaal buiten zijn, lijkt er niet gepreekt te zijn.
Flarden orgelmuziek waaien de gemeente na, de wereld in, waar miljoenen leven en sterven zonder God. „Kom ga met ons en doe als wij...”
© Reformatorisch Dagblad | Pagina 13 | 10 juni 2014
Re: Columns
Ik mis even de rol van de hoofdpersoon in de column. Want het luisteren met andermans oren is niet alleen gemeenteleden gegeven, heb ik al eens eerder mogen constateren.
Re: Columns
De notie dat de kerkdienst de werkplaats van de Geest is is er nog wel.DDD schreef:Ik mis even de rol van de hoofdpersoon in de column. Want het luisteren met andermans oren is niet alleen gemeenteleden gegeven, heb ik al eens eerder mogen constateren.
Maar dat de prediker en zijn prediking zelf het instrument is dat de Geest (exclusief) gebruikt is wel verdwenen.
Dát maakt de crisis in de kerk uit: als de prediker dat niet opmerkt, krijg je ook luisteraars naar je eigen beeld.
Re: Columns
Men zou - op z'n minst - de titel "ds" niet moeten gebruiken in de vermelding van de scribent. Want met evangelie verkondiging heeft dit allemaal weinig te maken.helma schreef:Pinksteren
tekst ds. J. Belder
’k Ben door Uwe wet te schenden, Krom van lenden, Vol van druk, benauwd van hart; Zeer gebogen en verslagen...
Terwijl de organist in een donker naspel verwikkeld zit, graaien beneden hem ontelbare handen in zakken en tassen. Na het „Moe van het klagen...”, is de gemeente duidelijk toe aan de eerste versnapering.
Een enkeling haast zich nog snel aan zijn buurman het verhaal af te vertellen waarmee hij voor het zingen niet klaar was gekomen. Twee vaders hebben merkbaar lol. De dominee ziet het en probeert te doen alsof hij het niet ziet. Het lijkt wel of de duivel hem in eigen persoon aangrijnst. Dat kan.
De werkplaats van de Heilige Geest is immers ook het jachtterrein van de demonen. Samen met de engelen de meest trouwe kerkgangers. Ze nestelen zich in de consistorie, altijd bereid om gespreksstof te leveren. Soms verbergen de engelen dan hun gezicht. Zij snellen de dominee vooruit de kerk binnen en wachten hem op bij de kansel. Ze slingeren zich door, onder en over de kerkbanken en laten de orgelgalerij evenmin links liggen. Zij moedigen elkaar aan om voort te maken. De velden zijn wit om te oogsten en de tijd is slechts kort.
Inmiddels begint dominee aan zijn preek. De hel is er –evenals in het gebed zojuist– klaar voor. De duivels doen hun werk. Preek, hart en verstand zijn de doelwitten.
„Waarom nooit eens een actueel onderwerp?” Zo denkt meneer Snoeihard geïrriteerd. Zijn echtgenote hoopt dat de dominee eens goed waarschuwt voor deze of gene zonde. Mevrouw heeft de onhebbelijkheid te luisteren met andermans oren.
Terwijl zoon Paul in de weer is met zijn mobiel, zit zus Joyce te snakken naar veranderingen. „Alsjeblieft niet”, denkt oma, die vurig verlangt dat iedereen bij de zuivere leer blijft.
„Eén preek en 3000 bekeerlingen”, hoort opa de dominee zeggen. „Hoeveel preken hoorde u? Werd u ook een pinksterling?” Weer beweegt de snoeprol door de bank. „Ik heb liever een pepermunt”, fluistert iemand. De engelen zijn ontsteld.
De dienst loopt ten einde. De organist zet de slotpsalm in. Machtige zang galmt door de hoge holle kerkruimte. „’k Zal eeuwig zingen van Gods goedertierenheên...”
„Goede vakantie gehad?” vraagt mevrouw Wortel quasibelangstellend aan meneer Plezier bij het verlaten van de kerk. Als ze eenmaal buiten zijn, lijkt er niet gepreekt te zijn.
Flarden orgelmuziek waaien de gemeente na, de wereld in, waar miljoenen leven en sterven zonder God. „Kom ga met ons en doe als wij...”
© Reformatorisch Dagblad | Pagina 13 | 10 juni 2014
Re: Columns
Waarom moet zo'n column nu in het RD en waarom moet dit geciteerd worden?
Is dit nu de evangelie verkondiging waartoe predikanten geroepen zijn anno 2014?
En daarnaast, het Bijbelse citaat "de velden zijn wit om te oogsten" hier uitleggen als iets wat over het werkterrein van de duivel gaat vind ik spotten.
Is dit nu de evangelie verkondiging waartoe predikanten geroepen zijn anno 2014?
En daarnaast, het Bijbelse citaat "de velden zijn wit om te oogsten" hier uitleggen als iets wat over het werkterrein van de duivel gaat vind ik spotten.
Re: Columns
Ik heb de column ook gelezen.
En herken je het dan niet, Wim? Pas hadden we een diep indringende preek, waarin oordeel en de Weg van Behoud aan het hart van iedere hoorder werd gelegd.
De kerk liep leeg. Hier werd de nieuwe auto besproken, daar de vakantie. Daar staken er nog gauw een peukje op.
Was het dan langs de ruggen weggegleden?
En herken je het dan niet, Wim? Pas hadden we een diep indringende preek, waarin oordeel en de Weg van Behoud aan het hart van iedere hoorder werd gelegd.
De kerk liep leeg. Hier werd de nieuwe auto besproken, daar de vakantie. Daar staken er nog gauw een peukje op.
Was het dan langs de ruggen weggegleden?
- Niet meer zo actief -
Re: Columns
Bij het lezen van een dergelijke column wordt nog eens instemmend geknikt: ja ja, zo herkenbaar.
Maar gelukkig niet van toepassing op mij.
Maar gelukkig niet van toepassing op mij.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Re: Columns
Niet? Dan ben je een gelukkig mens!Mara schreef:Bij het lezen van een dergelijke column wordt nog eens instemmend geknikt: ja ja, zo herkenbaar.
Maar gelukkig niet van toepassing op mij.
- Niet meer zo actief -
Re: Columns
Dit was ironisch bedoeld Mannetje!Mannetje schreef:Niet? Dan ben je een gelukkig mens!Mara schreef:Bij het lezen van een dergelijke column wordt nog eens instemmend geknikt: ja ja, zo herkenbaar.
Maar gelukkig niet van toepassing op mij.
Zie smiley.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Re: Columns
Herkenning lijkt me niet een doel op zich te zijn. Iets lezen wat je al weet is overigens ook niet zo slim.Mannetje schreef:Ik heb de column ook gelezen.
En herken je het dan niet, Wim? Pas hadden we een diep indringende preek, waarin oordeel en de Weg van Behoud aan het hart van iedere hoorder werd gelegd.
De kerk liep leeg. Hier werd de nieuwe auto besproken, daar de vakantie. Daar staken er nog gauw een peukje op.
Was het dan langs de ruggen weggegleden?
Over de - indringende - preek die je pas hoorde, waaraan dacht jij toen je de kerk uitliep?
Re: Columns
De Schrift spreekt - o.a. - over des naasten eer en goed gerucht. De column voldoet niet aan dit criterium.eilander schreef:Kun je dit toelichten, want ik snap hem niet.WimA schreef:Volgens de regels niet, wel volgens de Schrift.helma schreef:dan is een column uit het RD plaatsen w.s. ook over de schreef....