De gangen en wegen van Gods volk verklaard

[GJdeBruijn]

Want wat is er nu bedrieglijker dan je eigen hart?

Terecht opgemerkt! Dit geldt ook voor Gods volk. Het spreken over gangen en wegen van Gods ware volk kan dan ook niet en nooit verklaard worden op grond van eigen waarneming. Het moet dus verklaard worden uit de Schrift. Dát is de vraag waarvoor we hier in dit topic staan. En dan moeten we met concrete Schriftuurlijke gronden komen, wil een bedrieglijk mens er op kunnen leunen en steunen.

[-DIA-]

Dit gaat zeker over geestelijk ondervinden, maar dat is niet de vraag. De vraag is in hoeverre de Schrift hier over 'gangen' spreekt. Als het over gangen gaat in de prediking wordt dan in het algemeen genomen toch niet een bevindelijk moment zoals in genoemde psalmen bedoeld maar een samenhangend geheel van die momenten?

Uw gangen zo vol roem en eer, zijn aan Uw volk gebleken

[Hendrikus]

Dit gaat zeker over geestelijk ondervinden, maar dat is niet de vraag. De vraag is in hoeverre de Schrift hier over 'gangen' spreekt. Als het over gangen gaat in de prediking wordt dan in het algemeen genomen toch niet een bevindelijk moment zoals in genoemde psalmen bedoeld maar een samenhangend geheel van die momenten?

Uw gangen zo vol roem en eer, zijn aan Uw volk gebleken

Dat is geen schriftuurlijk bewijs, maar een regeltje uit de psalmberijming van 1773.

Wat zegt de Schrift op die plaats?
O God, zij hebben Uw intocht gezien, de intocht van mijn God, mijn Koning, in het heiligdom.
Dat gaat dus helemaal niet over gangen van Gods volk, maar over de intocht van de Koning der kerk in Zijn heiligdom.

[Tiberius]

Dit topic is weer teruggeplaatst.
We verzoeken iedereen zich aan de forumregels te houden en fatsoenlijk te discussiëren.

[Posthoorn]

Pas vertelde een aanhanger van de 'gangen en wegen' dat hij eens zijn predikant gezegd had: U bent als een wegwijzer, die wijst wel de weg aan, maar gaat niet mee. Een goede predikant gaat mee op weg, zodat hij de over de gangen en wegen kan spreken'.

Ik vind dat wel erg ver gaan. In feite zeg je dan dat de dominee onbekeerd is en je dat zelf wel bent.

Je bent nog mild, @refo! Ik vind zo'n uitspraak niet alleen ver gaan, maar gewoon verschrikkelijk.

Zeker zullen er zulke predikanten zijn, maar zo'n oordeel komt ons niet toe. Als er een dergelijke gedachte in je opkomt: direct jezelf onderzoeken en vergeving vragen.

Dat lijkt me een tikkeltje overdreven.

[Floppy]

Hoe spreken de apostelen (Paulus, Petrus, ...) over dit onderwerp? Ik moet denken aan het verhaal van Paulus' bekering, dat hij aan het einde van Handelingen vertelt. Is de manier waarop hij dat doet herkenbaar in onze kerken? En in hoeverre is Paulus' verhaal een onderdeel van zijn prediking?

[ejvl]

Pas vertelde een aanhanger van de 'gangen en wegen' dat hij eens zijn predikant gezegd had: U bent als een wegwijzer, die wijst wel de weg aan, maar gaat niet mee. Een goede predikant gaat mee op weg, zodat hij de over de gangen en wegen kan spreken'.

Ik vind dat wel erg ver gaan. In feite zeg je dan dat de dominee onbekeerd is en je dat zelf wel bent.

Je bent nog mild, @refo! Ik vind zo'n uitspraak niet alleen ver gaan, maar gewoon verschrikkelijk.

Zeker zullen er zulke predikanten zijn, maar zo'n oordeel komt ons niet toe. Als er een dergelijke gedachte in je opkomt: direct jezelf onderzoeken en vergeving vragen.

Dat lijkt me een tikkeltje overdreven.

Het heeft te maken met gezelschapstaal.
Over een legering van iemand.
Zo kon er nog wel eens gezegd worden dat iemand bij zondag 7 gelegerd was en daaruit kon (s)preken, en wel kon (s)preken over zondag 23 maar niet eruit, alleen als wegwijzer.
Het heeft te maken met de standenleer, de pijl ligt steeds verder in verschillende standen en zo kan een predikant ergens over preken zonder daar zelf te zijn aangeland.

Niet dat ik dit verdedig, maar zo heb ik het wel begrepen en gehoord.

[Mara]

Het heeft te maken met de standenleer, de pijl ligt steeds verder in verschillende standen en zo kan een predikant ergens over preken zonder daar zelf te zijn aangeland.
Niet dat ik dit verdedig, maar zo heb ik het wel begrepen en gehoord.

Is hij daar wel aanbeland, dan heet het bevindelijke prediking.
En zo niet, is het separerende prediking, als het goed is.

[eilander]

Pas vertelde een aanhanger van de 'gangen en wegen' dat hij eens zijn predikant gezegd had: U bent als een wegwijzer, die wijst wel de weg aan, maar gaat niet mee. Een goede predikant gaat mee op weg, zodat hij de over de gangen en wegen kan spreken'.

Ik vind dat wel erg ver gaan. In feite zeg je dan dat de dominee onbekeerd is en je dat zelf wel bent.

Je bent nog mild, @refo! Ik vind zo'n uitspraak niet alleen ver gaan, maar gewoon verschrikkelijk.

Zeker zullen er zulke predikanten zijn, maar zo'n oordeel komt ons niet toe. Als er een dergelijke gedachte in je opkomt: direct jezelf onderzoeken en vergeving vragen.

Dat lijkt me een tikkeltje overdreven.

Je bijdrage wint aan waarde als je ook de motivatie erbij zet. Waarom vind je dit?

[Posthoorn]

Zeker zullen er zulke predikanten zijn, maar zo'n oordeel komt ons niet toe. Als er een dergelijke gedachte in je opkomt: direct jezelf onderzoeken en vergeving vragen.

Dat lijkt me een tikkeltje overdreven.

Je bijdrage wint aan waarde als je ook de motivatie erbij zet. Waarom vind je dit?

Het is helemaal niet zo verkeerd als je twijfelt aan iemands genadestaat als daar aanleiding voor is.
Uiteindelijk ligt het oordeel niet bij ons, maar je kunt je 'vind'- en 'denkvermogen' nu eenmaal niet uitschakelen. En dat hoeft ook niet.

[Marco]

Even een stukje terug in het verhaal.

Ook ds Huijgen leert de drie stukken, de twee wegen en die Ene Naam. Welke gangen moeten daar dan nog bij?

Ja men leert het nog wel, maar verklaart de praktijk niet. Ik heb het nu niet over één predikant, maar over het algemeen.
Dat is hét kardinale punt van álle verschillen in de reformatorische kerken.
Ook al is er in de leer nog net eens zoveel anders.
Dit tenslotte dan nog, verder hierop ingaan heeft, vrees ik, geen zin. Dus dít, is het de kerken wezenlijk scheidt.

Deze postings geknipt uit het Tim Keller topic


@ Dia wat is volgens jou het kardinale punt van het evangelie ? Bij de drie stukken,twee wegen en de Ene Naam zou ik nog wel de 5 punten van het calvinisme willen voegen. Maar ook dan weinig over de gangen en wegen van Gods volk. Ik ontken niet dat deze wegen er zijn maar vind dat ze niet een prominente plaats in de prediking dienen te hebben.

Totale verdorvenheid van de mens:
De mens is als gevolg van zijn val in het paradijs volledig gebonden aan satan en volledig onbekwaam om door eigen vrije wil te vertrouwen op Christus tot verlossing. Verlossing is daarom afhankelijk van het werk van God, Die een mens geestelijk leven moet geven voordat hij berouw kan hebben en zaligmakend in Christus kan geloven. (Gen. 2:16,17; Gen. 6:5; 8:21; 2 Kron. 6:36; Job 14:4; Job 15:14-16; Ps. 51:5; Ps. 58:3; Ps. 143:2; Pred.. 9:3; Jes. 53:6; Jes. 64:6; Jer. 13:23; Jer. 17:9; Mark. 7:21-23; Joh. 3:19; Joh. 6:44; Joh.6:65; Joh. 8:44; Rom. 8:7-8; 1 Cor. 2:14; Ef. 2:1-3; Ef. 4:17-19)

Onvoorwaardelijke verkiezing:
God heeft in Zijn soevereine recht als Schepper al van eeuwigheid gewild om Zijn uitverkoren volk te redden en te bestemmen voor het eeuwige zalige leven met Hem in de hemel. Deze verkiezing door Hem van een groot aantal mensen uit het mensdom is volledig naar Zijn vrije wil geweest , en daarom niet voorwaardelijk op basis van enige verdienste of enige vooraf geziene daden of reactie van hun kant, maar absoluut soeverein en uit genade. (Deut. 10:14,15; Ps. 33:12; Ps. 65:4; Ps. 106:5; Matt. 11:27; Matt. 22:14; Matt. 24:22, 24, 31; Mark. 13:20; Luk. 18:7; Rom. 8:28-30; Rom. 8:33; Rom. 11:28; Ef. 1:4; Col. 3:12; 1 Thess. 5:9; Titus 1:1; 1 Petr.. 1:1-2; 1 Petr. 2:8-9; Op. 17:14)

Particuliere verzoening:
Vijf punten van het Calvinisme Christus stierf aan het kruis om de verlossing te bewerken van het uitverkoren deel van de mensheid, dus particulier, een oud woord voor 'op de persoon gericht'. Voor hen stierf Hij en alleen voor hen verwierf Hij vergeving van zonde en eeuwig leven. De redding die Christus verdiend heeft, omvat alles wat nodig is om Zijn kinderen in een herstelde relatie met God te brengen en ook de gesteldheid van hun hart te vernieuwen. (Matt. 1:21; Matt. 20:28; 26:28; Joh. 10:14, 15, 27, 29, 46; Joh. 17:2, 6, 9, 11; 1 Petr. 2:9)

Onwederstandelijke genade:
Redding. Hij maakt zulke zondaren gewillig in de dag van Zijn heerkracht, en zij allen zullen Hem beantwoorden met berouw en geloof. (Deut. 30:6; Ps. 110:3; Ezech. 36:26-27; Dan. 4:35; Joh. 1:12-13; Joh. 3:3-8; Joh 5:21; Joh 6:37 & 44; Hand. 16:14; Ef. 2:4-52; Tim.1:9; Titus 3:5)

Volharding der heiligen:
De uitverkoren zondaren worden niet alleen door Gods soevereine genade gered maar zullen ook volharden in het geloof door Gods almachtige kracht. Daarom zal elke wedergeboren ziel tot het einde toe volharden en zeker zalig worden. Maar de Bijbel leert niet dat alle ware gelovigen deze zekerheid van hun zaligheid voor zichzelf persoonlijk kennen.(Jes. 54:10; Jer. 32:40; Matt. 18:12-14; Joh. 6:39; Joh.10:28; Joh 17:2, 11, 12, 15; Fil. 1:6; Fil. 3:20-21; 2 Thess. 5:23-24; 2 Tim. 1:12; 2 Tim. 4:18; 1 Petr. 1:4-5; Jud. 1, 24-25)

Het wezenlijke punt is enkel vrije soevereine genade, waar de mens geheel en al tussenuit valt.
Dat geeft geen voet aan de remonstrant.
Let op hoe subtiel op het remontstrantisme overal tussen kan kruipen. Men moet wel zeer alert
zijn of we worden meegevoerd met deze neocalvinistische lijn. Velen van het kerkvolk nemen het
klakkeloos aan en menen dat er niets veranderd.
Een volkomen zaligmaker moet verkondigd worden voor volkomen zondaren. Wat wel eens wordt
gezegd: Niets uit ons, maar alles uit Hem, zo komt de Kerk in Jeruzalem.

Hiermee zeg je dus in feite dat die drie stukken, ene Naam, twee wegen en vijf punten voldoende zijn. Want in die vijf punten zit alles wat je hier noemt. Een remonstrant kan die nooit ofte nimmer onderschrijven. Er moet dus meer zijn. Maar wat? Dat prediking ondersteund wordt door de ervaring en het levend geloof van de predikant? Zal niemand ontkennen. Maar is prediking niet zuiver als die ervaring ontbreekt (los van de vraag of de predikant over die ervaring beschikt; daar ga ik dan maar even vanuit)? Of is die prediking dan wel zuiver, maar minder effectief?

[Hendrien]

Het heeft te maken met de standenleer, de pijl ligt steeds verder in verschillende standen en zo kan een predikant ergens over preken zonder daar zelf te zijn aangeland.
Niet dat ik dit verdedig, maar zo heb ik het wel begrepen en gehoord.

Is hij daar wel aanbeland, dan heet het bevindelijke prediking.
En zo niet, is het separerende prediking, als het goed is.

Mara, zou je dit even uit kunnen leggen? Ik kan dit echt niet volgen...

[Desiree]

De gangen en wegen van Gods ware volk verklaard....

Misschien hebben de forumleden deze zin weleens ergens gehoord of gelezen.
Wat roept deze zin bij ons op?

Deze zin roept oude herinneringen op.

Vertrouwdheid? Geestelijke herkenning? Troostvol?
Of: aversie?Tegenzin? Nare bijsmaak?

Soms verdriet.
We zullen even proberen te analyseren wat er met deze zin bedoeld wordt:

De gangen: wat zou daarmee bedoeld worden? Is dat wat anders dan “de wegen”??
De wegen: wat zou daarmee bedoeld worden? Is dat wat anders dan “de gangen”??
Of is dit een beetje dubbelop? Gangen en wegen?
Zit er verschil tussen gangen en wegen?

Ik weet dat niet, een gang is wat anders dan een weg. Maar geen idee wat er mee bedoeld wordt.

We gaan dan vervolgens verder: Gods volk of: Gods ware volk??
Is dit ook dubbelop? Of toch niet?
In de Heidelberger Catechismus wordt immers ook gesproken van een WAAR geloof in zondag 7, en van WAARACHTIGE bekering in zondag 33.
Toch wel onderscheid dus, of niet?
Er rekenen zich tot Gods volk die dat niet zijn. De Heere Jezus noemt hen geveinsden. De apostel Paulus heeft het over een gedaante van Godzaligheid….

Ja, het is goed om na te denken want je hebt een ziel voor de eeuwigheid geschapen. Toch kan je soms moedeloos worden van altijd maar de vraag, heb je de Heere Jezus lief en weet je dat wel zeker? Stel je voor dat je van iemand houdt, en elke dag vraag ik, weet je het zeker dat je van haar houdt?

We gaan weer verder naar het slotgedeelte van deze zin:
Verklaard…
Waardoor verklaard? Door wie verklaard?

Waardoor verklaard?
Door de prediking?
Door een innerlijke conversatie in gezelschap van kinderen Gods?

Door wie verklaard?
Door de Dienaar des Woords?
Door een geoefend kind van God in de genade in samenspraak van hart tot hart? ?
Door het Woord in het verstand, door de Heilige Geest gewerkt in het hart?

Hier wordt in de kerken verschillend over gedacht. Je merkt dat aan de kerkverbanden. Er wordt dan meestal gesproken van een Christus prediking of een preek waar de wegen en de gangen van de mens meer centraal staat. Bij ons is het een Christus prediking. Onze dominee houdt niet van bevinding prediken. Indirect zit het absoluut in de preek maar direct niet. Tja, dat is een keuze en heeft naar mijn idee niets te maken met het zieleheil van een dominee. Toch is het mooi te horen dat onze dominee dicht bij God leeft, je hoort het gewoon. Het is niet naar om de gangen en wegen van Gods volk te horen, het roept bij mij geen aversie op, eerder herkenning.

Misschien levert dit wel een waardevolle discussie op. Wie weet…

[-DIA-]

Dit topic is weer teruggeplaatst.
We verzoeken iedereen zich aan de forumregels te houden en fatsoenlijk te discussiëren.

---knip---
ontopic

[Hendrikus]

Dit topic is weer teruggeplaatst.
We verzoeken iedereen zich aan de forumregels te houden en fatsoenlijk te discussiëren.

---knip---
ontopic

---knip---
opnieuw: ontopic. Open aub een ander topic voor onderwerpen die in dit topic niet passen.