jakobmarin schreef:
Column moet voldoen aan: humor, prikkelen, taboes bespreken, nooit kwetsend of beledigend.
Maar is een dominee dan de aangewezen persoon hier voor?
Een goede column schrijven is een vak en iets heel anders dan gewoon een stukje schrijven.
Als dominee een taboe aanroert of een prikkelend stuk schrijft, bestaat het gevaar dat dominee beticht wordt van partijdigheid.
En moet de schrijver ervan persé christelijk zijn, moet de column in een christelijk blad/krant staan?
Je hebt overigens ook radiocolumns, al weet ik er momenteel geen eentje op te noemen.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Mara schreef:Hebben jullie een favoriete column?
Wij hebben jarenlang de columns van prof. Smalhout in de zaterdageditie van de T elegraaf gelezen.
Waar moet een goede column aan voldoen?
Ik ken de heer Smalhout niet, maar hij werd en wordt zeer geëerd en geprezen door mijn
enige nog in leven zijnde oom van mijns moeders kant. Intussen is hij de leeftijd 90
jaren ruim gepasseerd en hij is nog op ten top liberaal. Als ik mijn oom zo hoorde moet het
een echt rechts-liberaal figuur zijn. En dan merk je dat hij ook niet in alles zo'n verkeerde
kijk op de zaken heeft.
Laatst gewijzigd door -DIA- op 25 okt 2013, 00:09, 1 keer totaal gewijzigd.
jakobmarin schreef:
Column moet voldoen aan: humor, prikkelen, taboes bespreken, nooit kwetsend of beledigend.
Maar is een dominee dan de aangewezen persoon hier voor?
Een goede column schrijven is een vak en iets heel anders dan gewoon een stukje schrijven.
Als dominee een taboe aanroert of een prikkelend stuk schrijft, bestaat het gevaar dat dominee beticht wordt van partijdigheid.
En moet de schrijver ervan persé christelijk zijn, moet de column in een christelijk blad/krant staan?
Je hebt overigens ook radiocolumns, al weet ik er momenteel geen eentje op te noemen.
Ik vind een dominee een aangewezen persoon voor columns inderdaad. Een dominee moet wat te vertellen hebben, anders is het ook zondags geen aangename zaak zijn verhaal te horen. Natuurlijk moet in de prediking Gods woord centraal staan maar als de dominee er zelf niets bij te melden heeft vind ik het geen pretje om er naar te luisteren.
Natuurlijk zijn er meer mensen die talent hebben om prikkelende stukjes te schrijven, maar het is wel een goed teken als een dominee dat kan. En anders dan in de preek mag hij ook best standpunten innemen die controversieel zijn. Dat is zelfs goed, er zijn mensen die denken dat ze een predikant in alles moeten volgen. Dat kan alleen als de predikant bijzonder weinig van zichzelf laat zien, en dat is gevaarlijk.
Waarom zou een dominee van partijdigheid worden beticht als hij een duidelijke eigen mening heeft? Zolang hij die maar niet opdringt aan zijn gemeenteleden zie ik daar helemaal geen kwaad in. Integendeel, het zou mooi zijn als alle predikanten iets zinnigs hadden te melden in het publieke debat.
Ik zie trouwens een veel groter gevaar in dominees die in het openbaar niets te melden hebben maar in het geheim hun eigen zin doordrijven en als voorzitter van de kerkenraad het complete kerkelijk beleid proberen te beheersen, in plaats van zich nederig te voegen in de bijbelse kerkregering door de ouderlingen. Dat lijkt me een veel groter probleem in de gereformeerde gezindte, want daar is ook het leven vaak sterker dan de leer.
Dat een column niet perse christelijk hoeft te zijn lijkt me duidelijk, kijk de algemene kranten er maar op na;-)
Boeten en vasten? Zeker, maar dan ook breken met de zonde
12-11-2013 08:11 | S. M. de Bruijn / Reformatorisch Dagblad
Er moet een algemene bede- en boetedag komen, besloot de synode van de Gereformeerde Gemeenten vorige maand. En laat dat dan tegelijkertijd een vastendag zijn, voegden anderen eraan toe.
Het was juist op een vastendag toen ik een bericht hierover las. Samen met mijn reisgenoot van Friedensstimme verbleef ik een week in een baptistengezin in Kazachstan, dat elke vrijdag zo’n vastendag houdt. De dag begint om zeven uur met persoonlijke Bijbelstudie voor vader, moeder en kinderen, gevolgd door zingen en gebed. In de loop van de middag maakt moeder buiten op een houtoven een grote pan plov klaar, maar pas ’s avonds, na de kerkdienst, komen de borden op tafel en wordt er voor het eerst gegeten.
Veel Nederlandse christenen zullen hun schouders ophalen bij zo’n wekelijks gebruik en dat beschouwen als een restje roomse zuurdesem dat we niet snel genoeg kunnen afschaffen. Nu hebben ze in Kazachstan weinig geleden onder Rome, maar inderdaad, misschien wonen ook hier papen in het hart. Is het vrijdags vasten een restje van de Russische orthodoxie? Ik geloof er weinig van. De baptisten die wij ontmoetten zijn meer antiorthodox dan refo’s antipaaps zijn.
Hoewel ik op reis was gegaan om de Kazachen een lesje mediawijsheid te geven, kunnen wij ook veel van hen leren. Dat houdt niet op bij het vasten. Deze niet-geregistreerde baptisten maken radicale keuzes bij het mijden van alle wereldse invloed. Discussies over leggings of decolletés kennen ze daar niet. Alcoholgebruik is alleen toegestaan bij de bediening van het heilig avondmaal. Alle meisjes dragen het haar achterovergekamd en in een vlecht en het enige sieraad dat ik ontdekte was een glimmend haarschuifje om het hoofddoekje vast te houden. De dominee deelt mee dat jongeren voor hun zestiende geen mobieltje krijgen en zo gebeurt het ook.
En toch is er weinig kerkverlating onder jongeren. Kerkdiensten duren tweeënhalf uur maar er gaat geen rol pepermunt door de bank. Niemand zit met de benen gekruist of met de ellebogen onder het hoofd. Geen puber houdt z’n kaken op elkaar bij het zingen. Ook de zuigelingen van de gemeente komen mee.
Wij in het Westen vinden dat op z’n zachtst gezegd overdreven, of misschien zelfs wettisch en dopers. Maar daarmee doen we geen recht aan hun diepste drijfveren. Als je de preken beluistert en met hen spreekt, merk je dat er een grote bewogenheid is met de naaste. Anders dan bijvoorbeeld de amish brengen deze baptisten het Evangelie bij hun moslimburen en runnen ze een opvang voor alcoholverslaafden. Hun eenvoud is onderdeel van een leven in afhankelijkheid van God. Ook voor een autoritje van een kilometer of tien vouwen ze eerst de handen in gebed om bescherming. En in de boekenkiosk van de kerk kom je Bunyan, Spurgeon en McCheyne tegen – toch niet direct predikanten die het wetticisme aanmoedigen. Bovendien zie je op andere punten juist nuchterheid, zoals bij de losse liturgie, het foto’s maken tijdens de kerkdienst en het gebruik van alle muziekinstrumenten uit Psalm 150. Onze gastvrouw kookt niet op zondag maar haalt die dag wel moeiteloos een fles melk in de winkel.
Natuurlijk is een week te kort om ook de manco’s van de Kazachen te ontdekken. Ik formuleer mijn ‘lessen’ daarom voorzichtig, in vragende vorm. Wat past beter bij de gemeente van Pergamum, die woonde bij de troon van de satan maar het geloof niet verloochende (Openb. 2:13): jongelui die GTST, Expeditie Robinson en een halve nacht wappen normaal vinden, of het jeugdkoor met viool en dwarsfluit voor in de kerk? Wat past beter bij de eenvoudigheid van het hart van de eerste christengemeente (Hand. 2:46): de haar- en hoedenshow in onze kerken, de korte rokjes en make-up van onze scholieren, of de vlechten, hoofddoekjes en glimmende haarschuifjes?
Een bede- en boetedag, met vasten? Zeker. Maar dan zoals in Jesaja 58: ook radicaal breken met tal van ingewortelde zonden
Tja...
Er schuilt wel een gevaar in deze column.
En ik ken ook christenen hier in het westen die aan sommige dingen niet meedoen, en heel dicht bij de Heere leven.
Het is behoorlijk veralgemeniseerd.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Prachtige column inderdaad. We hebben veel te veel een Eli-gestalte, laten veel te veel toe. We halen onze schouders op, wijten alles aan de geest van de tijd (dan heb ik het ook over de kerk, de GG in dit geval). Een boetedag is op zijn plaats wanneer we weer concreet de zonden van wereldgelijkvormigheid, materialisme, liefdeloosheid, onverdraagzaamheid etc. gaan benoemen en aanpakken. Anders is het, daar blijf ik bij, een zinloos plan.
12-11-2013 08:11 | S. M. de Bruijn / Reformatorisch Dagblad
de korte rokjes en make-up van onze scholieren, of de vlechten, hoofddoekjes en glimmende haarschuifjes?
Op de bij de hsvj verstrekte bladwijzer zijn de getoonde dames flink geschminkt.........
Grappig, ik wist niet dat er verschillende bladwijzers van de HSVJ in de omloop zijn.
Op die van mij staan een dame en een heer. Beiden zonder make-up overigens.
In de column van dhr de Bruijn (of Bruin): Wat past er beter bij de eenvoudigheid van het hart van de eerste christengemeente: De glimmende haar- en hoedenshow in onze kerken, de korte rokjes en make-up van onze scholieren, of de vlechten, hoofddoekjes en glimmende haarschuifjes.
Als ik dan hoofddoekjes zie staan begint er toch bovenin iets te rinkelen. Hoofddoekjes?
