Gedichten

[Eppo Gremdaat]

Thuis heb ik nog een ansichtkaart
waarop een kerk, een kar met paard,
een slagerij J. van der Ven,
een kroeg, een juffrouw op de fiets.
Het zegt U hoogstwaarschijnlijk niets.
Maar het is waar ik geboren ben.

Dit dorp, ik weet nog hoe het was,
de boerenkinderen in de klas.
Een kar die ratelt op de keien,
het raadhuis met een pomp ervoor,
een zandweg tussen 't koren door.
Het vee, de boerderijen.

Refrein:

En langs het tuinpad van mijn vader
zag ik de hoge bomen staan,
ik was een kind en wist niet beter
dan dat het nooit voorbij zou gaan.

Wat leefden ze eenvoudig toen
in simple huizen tussen 't groen
met boterbloemen en een heg.
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd.
Het dorp is gemoderniseerd,
nou zijn ze op de goeie weg!
Want zie hoe rijk het leven is!
Ze zien de televisiequiz
en wonen in betonnen dozen
met flink wat glas, dan kun je zien
hoe of het bankstel staat bij Mien
en haar dressoir met plastic rozen.

Refr.

De dorpsjeugd klit wat bij elkaar
in mini-rok en beatle-haar
en joelt wat mee met beat-muziek.
Ik weet wel 't is hun goeie recht,
de nieuwe tijd, net wat u zegt.
Maar 't maakt me wat melancholiek.
Ik heb hun vaders nog gekend,
ze kochten zoethout voor een cent,
ik zag hun moeders touwtjespringen.
Dat dorp van toen, het is voorbij,
dit isal wat er bleef voor mij:
een ansicht en herinneringen.

Toen ik langs het tuinpad van m'n vader
de hoge bomen nog zag staan.
Ik was een kind, hoe kon ik weten
dat dit voorgoed voorbij zou gaan.



Tekst: Friso Wiegersma

[jan34willem]

Herbsttag

Herr: es ist Zeit. Der Sommer war sehr groß.
Leg deinen Schatten auf die Sonnenuhren,
und auf den Fluren laß die Winde los.

Befiehl den letzten Früchten voll zu sein;
gieb ihnen noch zwei südlichere Tage,
dränge sie zur Vollendung hin und jage
die letzte Süße in den schweren Wein.

Wer jetzt kein Haus hat, baut sich keines mehr.
Wer jetzt allein ist, wird es lange bleiben,
wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben
und wird in den Alleen hin und her
unruhig wandern, wenn die Blätter treiben.

Rainer Maria Rilke

[DDD]

Mooi!

[Reiziger]

Onvervreemdbaar

Dit wordt ons niet ontnomen: lezen
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.

Zij waren het van kind af aan.

Hen wenkt de wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.

Ida Gerhardt

Vind ik een heel mooi gedicht, met een prachtige inhoud

[-DIA-]

Gods wagens, boven 't luchtig zwerk,
Zijn tien- en tienmaal duizend sterk,
Verdubbeld in getalen.
Bij hen is Zijne Majesteit,
Een Sinaï in heiligheid,
Omringd van bliksemstralen.
Gij voert ten hemel op, vol eer;
De kerker werd Uw buit, o HEER!
Gij zaagt Uw strijd bekronen
Met gaven, tot der mensen troost,
Opdat zelfs 't wederhorig kroost
Altijd bij U zou wonen.

Geloofd zij God met diepst ontzag!
Hij overlaadt ons, dag aan dag,
Met Zijne gunstbewijzen.
Die God is onze zaligheid;
Wie zou die hoogste Majesteit
Dan niet met eerbied prijzen?
Die God is ons een God van heil;
Hij schenkt, uit goedheid, zonder peil,
Ons 't eeuwig, zalig leven;
Hij kan, èn wil, èn zal in nood,
Zelfs bij het naad'ren van den dood,
Volkomen uitkomst geven.

Gewis, hoe hoog de nood mag gaan,
God zal Zijns vijands kop verslaan;
Dien haar'gen schedel vellen;
Die trots, wat heilig is, onteert,
En, daar hij schuld met schuld vermeert,
Zich tegen Hem durft stellen.
De HEER heeft Zelf ons toegezeid:
"'k Zal u, door macht en wijs beleid,
Uit Bazan weer doen komen;
U zullen, als op Mozes' beê,
Wanneer uw pad loopt door de zee,
Geen golven overstromen."

"Dan moogt g' in zegepraal uw voet,
Ja, uwer honden tong, in 't bloed
Van elken vijand steken."
O grote God, geduchte HEER!
Uw gangen, zo vol roem en eer,
Zijn aan Uw volk gebleken;
De gangen van mijn God en Vorst,
Wien, schoon Hij 's werelds rijkskroon torst,
Deez' woningen behaagden.
De zangrei trad den speelrei voor,
In 't midden ging het vrolijk koor
Der trommelende maagden.

Looft God in Zijn gemeent' alom,
Den HEER, gij, die in 't heiligdom,
Als Isrels kroost, moogt naad'ren,
Hoe vrolijk gaan de stammen op
Naar Sions godgewijden top,
Met Isrels achtb're vaad'ren!
De vorsten van elks huisgezin,
Zij trekken aan: hier Benjamin;
Schoon klein, hij mocht regeren;
Daar Juda's stam, die glorie won;
Ginds Nafthali en Zebulon,
Om God, hun Koning, t' eren.

Uw God, o Isrel, heeft de kracht
Door Zijn bevel u toegebracht.
O God, schraag dat vermogen;
Versterk, hetgeen Gij hebt gewrocht,
En laat Uw hulp, door ons verzocht,
Uw volk voortaan verhogen.
Dan passen, Uwen naam ter eer,
Om Uwes tempels wil, o HEER,
De vorsten op Uw wenken;
Zij zullen U van allen kant;
Zelfs uit het allerverste land,
Vereren met geschenken.

Scheld met Uw stem het wild gediert',
Dat in het riet zo weeld'rig tiert;
De stier- en kalverbenden;
Het volk, dat stukken zilvers geeft,
En dus zich onderworpen heeft,
Maar loert op onz' ellenden.
Gewis, wij zien hen reeds berooid,
En 't oorlogszuchtig volk verstrooid;
Gezanten zullen naad'ren;
Egypte zal met Morenland,
Tot God verheffen hart en hand,
Den God van onze vaad'ren.

Gij koninkrijken, zingt Gods lof;
Heft psalmen op naar 't hemelhof,
Van ouds Zijn troon en woning;
Waar Hij, bekleed met eer en macht,
Zijn sterke stem verheft met kracht,
En heerst als Sions Koning.
Geeft sterkt' aan onzen God en HEER;
Hij heeft in Israël Zijn eer
En hoogheid willen tonen.
Erkent dien God; Hij is geducht;
En doet Zijn sterkte boven lucht
En boven wolken wonen.

Hoe groot, hoe vrees'lijk zijt G' alom,
Uit Uw verheven heiligdom,
Aanbidd'lijk Opperwezen!
't Is Isrels God, die krachten geeft,
Van Wien het volk zijn sterkte heeft.
Looft God; elk moet Hem vrezen.

------------------------------------------------------

Eerlang gedenkt hieraan het wereldrond;
Haast wendt het zich tot God met hart en mond;
En, waar men ooit de wildste volken vond,
Zal God ontvangen
Aanbidding, eer en dankb're lofgezangen.
Want Hij regeert,
En zal Zijn almacht tonen;
Hij heerst, zover de blindste heid'nen wonen,
Tot Hem bekeerd.

Wie vet is, eet, en knielt voor Isrels HEER;
Wie 't stof bewoont, bukt mede voor Hem neer;
En wie zijn ziel bij 't leven nu niet meer
Heeft kunnen houden.
Het vrome zaad van die op God betrouwden
Zal, door Zijn kracht,
Hem dienen, voor Hem leven;
Het zal den HEER eens worden aangeschreven,
ln 't nageslacht.

Zij komen aan, door Godd'lijk licht geleid,
Om 't nakroost, dat den HEER wordt toebereid,
Te melden 't heil van Zijn gerechtigheid
En grote daden.

[jakobmarin]

DE MOERBEITOPPEN RUISCHTEN

"De Moerbeitoppen ruischten";
God ging voorbij;
Neen, niet voorbij, Hij toefde,
Hij wist wat ik behoefde
En sprak tot mij;

Sprak tot mij in den stillen,
Den stillen nacht;
Gedachten die mij kwelden,
Vervolgden en ontstelden
Verdreef Hij zacht.

Hij liet zijn vrede dalen
Op ziel en zin;
'k Voelde zijn vaderarmen
Mij koestren en beschermen
En sluimerde in.

- Den morgen die mij wekte,
Begroette ik blij;
Ik had zoo zacht geslapen
En Gij, mijn schild en wapen,
Waart nog nabij.

N. Beets (1814-1903)

[Isala]

Ik ben mijn zonde moe, en mijn berouw,
ik ben mijzelve moe, en ik ben
het zoeken moe naar God, die ik niet ken,
en Die ik zo gaarne kennen zou.

Ik ben mijn zwakheid moe, en mijn verdriet,
mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,
maar bovenal het zoeken naar mijn God!-
ik ben het zoeken moe- maar God niet.

Hij ziet en kent mijn zonde en vergeeft
ze zeventig maal zeven maal en meer.
Hij wil niet dat mijn ziele sterft, maar leeft.

O, wonderbare goedheid van de Heer,
die naar zo'n moedeloze ziel nog vraagt,
die alle dingen, en ook mij verdraagt.

Jacqueline E. van der Waals (1868-1922)
Uit: Nieuwe verzen, 1909

[helma]

Ik ben mijn zonde moe, en mijn berouw,
ik ben mijzelve moe, en ik ben
het zoeken moe naar God, die ik niet ken,
en Die ik zo gaarne kennen zou.

Ik ben mijn zwakheid moe, en mijn verdriet,
mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,
maar bovenal het zoeken naar mijn God!-
ik ben het zoeken moe- maar God niet.

Hij ziet en kent mijn zonde en vergeeft
ze zeventig maal zeven maal en meer.
Hij wil niet dat mijn ziele sterft, maar leeft.

O, wonderbare goedheid van de Heer,
die naar zo'n moedeloze ziel nog vraagt,
die alle dingen, en ook mij verdraagt.

Jacqueline E. van der Waals (1868-1922)
Uit: Nieuwe verzen, 1909

zo mooi!

[jan de jong]

Liedboek voor de Kerken Gezang 401

Een vaste burcht is onze God,
een wal die 't kwaad zal keren;
zijn sterke arm houdt buiten schot
wie zich niet kan verweren.
De vorst van het kwaad,
de aartsvijand staat
geharnast in 't veld,
in list en in geweld
kan geen hem evenaren.

Al onze macht is ijdelheid:
wij gaan terstond verloren,
wanneer de held niet voor ons strijdt,
die God heeft uitverkoren.
Zo gij 't nog niet wist:
Jezus Christus is 't,
de Heer van 't heelal.
die overwnnen zal, -
God zelf staat ons terzijde.

Al wordt de wereld ook een hel
en 't leven niets dan lijden,
wij vrezen niet - Immanuël
zal stellig ons bevrijden.
Hoe satan ook woedt
en wat hij ook doet,
't is machtloos geweld, -
Eén woord, en hij moet vallen.

Gofd heilig woord alleen houdt stand,
Gods waarheid zal ons staven.
Hij leidt ons en met milde hand
schenkt Hij zijn geestesgaven.
Al rooft de tyran
ons wat hij maar kan,
ons goed en ons bloed, -
laat hem zijn overmoed!
Gods rijk blijft ons behouden.


Vertaling: Ad den Besten en Jan Wit

N.B. De tamelijk onzingbare melodie is uit 'Geistliche lieder auffs new gebessert. Wittenberg 1533
De eerste vier regels zijn de bekendste, de tweede vier zijn tamelijk ' onzingbaar'

[-DIA-]

Liedboek voor de Kerken Gezang 401

Een vaste burcht is onze God,
een wal die 't kwaad zal keren;
zijn sterke arm houdt buiten schot
wie zich niet kan verweren.
De vorst van het kwaad,
de aartsvijand staat
geharnast in 't veld,
in list en in geweld
kan geen hem evenaren.

Al onze macht is ijdelheid:
wij gaan terstond verloren,
wanneer de held niet voor ons strijdt,
die God heeft uitverkoren.
Zo gij 't nog niet wist:
Jezus Christus is 't,
de Heer van 't heelal.
die overwnnen zal, -
God zelf staat ons terzijde.

Al wordt de wereld ook een hel
en 't leven niets dan lijden,
wij vrezen niet - Immanuël
zal stellig ons bevrijden.
Hoe satan ook woedt
en wat hij ook doet,
't is machtloos geweld, -
Eén woord, en hij moet vallen.

Gofd heilig woord alleen houdt stand,
Gods waarheid zal ons staven.
Hij leidt ons en met milde hand
schenkt Hij zijn geestesgaven.
Al rooft de tyran
ons wat hij maar kan,
ons goed en ons bloed, -
laat hem zijn overmoed!
Gods rijk blijft ons behouden.


Vertaling: Ad den Besten en Jan Wit

N.B. De tamelijk onzingbare melodie is uit 'Geistliche lieder auffs new gebessert. Wittenberg 1533
De eerste vier regels zijn de bekendste, de tweede vier zijn tamelijk ' onzingbaar'

Ik dacht even kijken wie die Ad den Besten en Jan Wit zijn.
Kwam ik in Wikipedia bij het Liedboek voor de kerken.
Kreeg nog een schok ook: Zelfs Huub Oosterhuis werkt mee aan dit liedjesboek...


Hubertus Gerardus Josephus Henricus (Huub) Oosterhuis (Amsterdam, 1 november 1933) is een Nederlandse theoloog, dichter, ex-jezuïet en voormalig priester. Zijn naam is verbonden aan de modernistische tendensen binnen de Nederlandse kerkprovincie na het Tweede Vaticaanse Concilie en de daarmee gepaard gaande polarisatie tussen modernisten en behoudsgezinden. Hij publiceerde een groot aantal liederen en gedichten en beïnvloedde de modernistische denkbeelden over liturgie en kerkelijk leven in Nederland diep.

[henriët]

Spreek met respect.. Ook al ben je het niet eens met mensen.

[-DIA-]

Spreek met respect.. Ook al ben je het niet eens met mensen.

Het is een citaat uit Wikipedia, dus verwijt me alstublieft niet iets wat ik niet gezegd heb.
Trouwens, wie KAN er ook maar respect hebben voor een boek dat zoveel ketterijen bevat
Of onderkennen we het niet hoe geraffineerd de duivel hier bezig is zelfs ook in vanouds
reformatorische kerken in te dringen?
Mag dat niet gezegd worden? Is dat de barmhartigheid van vandaag?

[Marco]

N.B. De tamelijk onzingbare melodie is uit 'Geistliche lieder auffs new gebessert. Wittenberg 1533
De eerste vier regels zijn de bekendste, de tweede vier zijn tamelijk ' onzingbaar'

Dat valt echt wel mee. Maar je moet wel even je snufferd boven een notenbalk houden.

[Marco]

Spreek met respect.. Ook al ben je het niet eens met mensen.

Het is een citaat uit Wikipedia, dus verwijt me alstublieft niet iets wat ik niet gezegd heb.
Trouwens, wie KAN er ook maar respect hebben voor een boek dat zoveel ketterijen bevat
Of onderkennen we het niet hoe geraffineerd de duivel hier bezig is zelfs ook in vanouds
reformatorische kerken in te dringen?
Mag dat niet gezegd worden? Is dat de barmhartigheid van vandaag?

Komt dit uit Wikipedia?

Kreeg nog een schok ook: Zelfs Huub Oosterhuis werkt mee aan dit liedjesboek...

Dan is Wikipedia diep gezonken..

[-DIA-]

Spreek met respect.. Ook al ben je het niet eens met mensen.

Het is een citaat uit Wikipedia, dus verwijt me alstublieft niet iets wat ik niet gezegd heb.
Trouwens, wie KAN er ook maar respect hebben voor een boek dat zoveel ketterijen bevat
Of onderkennen we het niet hoe geraffineerd de duivel hier bezig is zelfs ook in vanouds
reformatorische kerken in te dringen?
Mag dat niet gezegd worden? Is dat de barmhartigheid van vandaag?

Komt dit uit Wikipedia?

Kreeg nog een schok ook: Zelfs Huub Oosterhuis werkt mee aan dit liedjesboek...

Dan is Wikipedia diep gezonken..

Kunt u dan wel positief over dit boek spreken?
Ik zeg niet dat er totaal geen goeds in staat, maar we moeten ons toch ook niet in verzoeking brengen?
Dan een waarschuwing erbij dat je je distantieert van het verkeerde is wel op zijn plaats dacht ik zo.
Ik kan er in ieder geval geen respect voor opbrengen. Moet dat dan echt? Moet ik knielen voor
dit liedjesboek? Nu wordt het wellicht een forumproef: Hoe reageren we er op als reformatorische
christenen? Buigen of... barsten? Ik vrees dat het niet altijd zonder barsten gaat, zo je niet buigt.