Bijna uit, Lenteregen van Marianne Grandia. Uit de bieb, ik zou het zelf niet kopen, het is geen "herlezer".
Het is een boek waar ik echt in moest komen. Ik was in het begin steeds de draad kwijt, telkens werden nieuwe personages ingevoerd.
Nu was ik niet helemaal scherp, was een beetje ziek, dus ik legde het steeds opzij.
Toch pakte het verhaal me op een gegeven moment wel, vooral de cursief gedrukte gedeeltes, waarin de beleving van Merel als het gepeste meisje was beschreven,
vond ik erg sterk.
Om die reden bleef ik het lezen. Ook begint het pas later wat spanning te krijgen, maar ik denk dat er meer in had gezeten.
Ik zag dat Jolanda het in haar E reader had (posting in April), Jolanda, heb je het inmiddels gelezen en wat vond jij ervan?
Het boek toont aan hoe diep pesten ingrijpt. Het beschadigt je voor de rest van je leven, vooral als de thuissituatie ook niet echt begripvol en liefderijk is.
Ook begrijp ik niet helemaal waarom schrijfster een voorganger in een evangelische gemeente een hoofdrol geeft, tezamen met 2 echtparen uit een reformatorische gemeente,
waarvan 1 man eigenlijk min of meer aan het afhaken is.
Misschien is dat een beetje het probleem van het boek, er gebeurt te veel.
Of ligt dit aan mij?
@Helma en Afgewezen, hebben jullie nog boekentips voor me?
11
