Welk boek ben jij nu aan het lezen? [5]

[Dodo]

Lonken naar een monnik vind ik net zoiets als lonken naar een getrouwde man. Dat doe je niet. Zelfs al krijg je gevoelens voor hem, die stop je weg. Want hij heeft een gelofte gedaan. In een christelijk boek verwacht ik dat gedrag niet van de hoofdpersoon.

En dit was maar een deel van mijn moeite met het boek. Ik vond de hele plot niet geloofwaardig, en de stijl niet geweldig.

[Afgewezen]

Lonken naar een monnik vind ik net zoiets als lonken naar een getrouwde man. Dat doe je niet. Zelfs al krijg je gevoelens voor hem, die stop je weg. Want hij heeft een gelofte gedaan. In een christelijk boek verwacht ik dat gedrag niet van de hoofdpersoon.

Interessante opmerking. Maar, wat als iemand dat nu wel doet en het wordt een strijd voor die persoon? Mag dat niet in een christelijk boek?

[Dodo]

Lonken naar een monnik vind ik net zoiets als lonken naar een getrouwde man. Dat doe je niet. Zelfs al krijg je gevoelens voor hem, die stop je weg. Want hij heeft een gelofte gedaan. In een christelijk boek verwacht ik dat gedrag niet van de hoofdpersoon.

Interessante opmerking. Maar, wat als iemand dat nu wel doet en het wordt een strijd voor die persoon? Mag dat niet in een christelijk boek?

Nu wreekt zich dat ik het boek niet heb uitgelezen. Maar ik herinner me geen enorme strijd.
In zijn algemeen begrijp ik dat ook christelijke hoofdpersonen foute aanvechtingen kunnen hebben. Zo is het echte leven ook, tenslotte. Maar inderdaad, hoe ga je daar mee om?

[Mara]

Er zijn ook monniken die flirten, denk ik.
Ik ben ook wel eens in een situatie verzeild geraakt, waarvan ik dacht dat ik nooit in terecht zou komen, als keurig opgevoed refomeisje.
We strijden allemaal dagelijks tegen onze boezemzonden, toch?
En dan kan het troostrijk zijn als je leest over iemand die hier ook mee worstelt.
Om terug te komen op de vader in Mantel der liefde, je verwacht een gruwelijke hekel aan deze man te krijgen, maar je krijgt diep medelijden.
Dat is dus heel knap, wanneer dit je lukt, als auteur!
Het is veel makkelijker er een r*tvent van te maken.

[Jo-Ann]

Nu bezig in: De juiste trein vanaf het verkeerde perron door Jolande Heijboer.
Knap hoe zij dit heeft kunnen beschrijven.

[Mara]

Nu bezig in: De juiste trein vanaf het verkeerde perron door Jolande Heijboer.
Knap hoe zij dit heeft kunnen beschrijven.

Ik heb op "aanraden" van Afgewezen dit boek gekocht en heb het in één ruk uitgelezen. Het is zeer aangrijpend en je gaat door een achtbaan van emoties.
Tenminste, ik wel.
Maar persoonlijk vind ik het niet "goed" geschreven. Ik vind het meer een levensverhaal dan een waargebeurde roman.
Niettemin heb ik geen spijt van de aankoop, heb het al diverse keren uitgeleend en hoop het over een tijdje weer te lezen.
Zouden we nog een 2e boek van deze auteur kunnen verwachten denken jullie?

[-DIA-]

Levende fonteinen,
van ds. Bregman.

Het is of ik de prediker weer zo hoor spreken.
Alsof het Woord zo door deze bladzijden weer spreekt.
Het de indringende stijl van preken, die ds. Bregman eigen was,
die hem bij Gods volk bemind maakten, en vele nabij-christenen
tot vijanden.

Alleszins de moeite van het lezen waard. Misschien dat ik nog
verder ga met de rubriek "citaatjes", want hier is zeker stof
te over.

Allen hartelijk aanbevolen.

[Auto]

De Heidelbergse Catechismus van Petrus van der Hagen

[dennis]

Ik weet niet of ik echt een genre heb
Het liefst goed geschreven boeken over gewone mensen. Een goed verhaal, aannemelijke karakters, ontwikkeling.
Ik hou ook wel van een goede detective, maar niet zo een waarbij de held aldoor in donkere steegjes wordt gelokt en net geen mes in de nek krijgt. Graag ook geschiedenis, vaak heel interessant (bv. Hoe duur was de suiker).

Het eerste heb ik ook het liefst. Met detectives heb ik echt helemaal niets. En als je iets over vroeger wilt lezen, vind ik het interessanter om een boek te lezen dat in die tijd geschreven is dan een zgn. historische roman. Je krijgt door het eerste toch een beter beeld van de tijd.

Dat is volgens mij maar de vraag. Een hedendaagse auteur die een boek over vroegere tijden schrijft beschikt ook weer over kennis die de mensen van toen niet hadden, en kan daardoor zeker het e.e.a. toevoegen..

[Afgewezen]

Het eerste heb ik ook het liefst. Met detectives heb ik echt helemaal niets. En als je iets over vroeger wilt lezen, vind ik het interessanter om een boek te lezen dat in die tijd geschreven is dan een zgn. historische roman. Je krijgt door het eerste toch een beter beeld van de tijd.

Dat is volgens mij maar de vraag. Een hedendaagse auteur die een boek over vroegere tijden schrijft beschikt ook weer over kennis die de mensen van toen niet hadden, en kan daardoor zeker het e.e.a. toevoegen..

De manier van denken uit die tijd, de mentaliteit, hoe de maatschappij in elkaar zat, waar de mensen over nadachten, wat hen bezighield - dat moet je toch allemaal wel héél goed weten om een juist tijdsbeeld neer te zetten. Je ziet toch nogal eens historische romans, die zo vanuit de 20e, 21e eeuwse mentaliteit geschreven zijn, dat je op je klompen kunt aanvoelen dat er niets van klopt.
Een mooi voorbeeld van zo'n foute historische roman is het boek 'Storm' van Judith Jansen. Geef me dan 'Houen jongens' van K. Norel maar.

[Dodo]

Dat zie je nog wel eens bij Thea Beckman, ze geeft haar hoofdpersonen vaak een 20e-eeuwse mentaliteit.
Toch voel ik ook wel voor Dennis' opmerking. Iemand die historisch onderzoek heeft gedaan, heeft meer een overzicht over de periode en hoe grote gebeurtenissen de levens van gewone mensen beïnvloedden. Dat zie je goed terug in een boek als Nynke.

[Dodo]

Kent iemand het boek 'Wij dansen niet' van Ellen Heijmerikx? Of haar andere boek?

Indrukwekkende roman over de vernietigende uitwerking van het geloof op een jong meisje De wereld van Janne verandert drastisch als haar ouders zich aansluiten bij een gemeenschap die hun het ware geluk voorspiegelt, als ze maar volgens bepaalde regels leven. Van de ene op de andere dag verruilt haar moeder haar strakke rokken voor vormloze jurken en verlaten allerlei aardse zaken het huis, ook het speelgoed van de kinderen. Met haar rijke fantasie probeert Janne zich zo goed mogelijk te houden aan de strenge regels. Als er een zusje wordt geboren en Jannes broer IJze zich gaat verzetten tegen de nieuwe afspraken thuis, blijkt de scheidslijn tussen betovering en waanzin flinterdun. Bevangen door schuld neemt Janne een besluit om zichzelf en haar zusje te redden. Wij dansen niet vertelt op beklemmende wijze hoe een gewoon Hollands gezin volledig in de ban raakt van een geloofsgemeenschap. De roman laat de complexiteit van de geloofswereld van volwassenen voor een jong meisje zien, dat voor alles een goede dochter voor haar ouders wil zijn.
Recensie(s)

Tweede roman van de auteur over een kind dat opgroeit in een streng christelijke geloofsgemeenschap. In tegenstelling tot haar vorige boek, 'Blinde wereld'*, is de hoofdpersoon, Janne, jonger, rond de acht jaar en heeft ze nog herinneringen aan haar ouders voor ze bekeerd waren. Ze vertrouwt haar ouders volledig en toont geen spoor van opstandigheid. Zelfs als ze haar speelgoed moet weggooien, doet ze dat zonder aarzelen, want haar moeder zegt: 'Alles wat we opgeven voor God, krijgen we terug. Tienvoudig. Honderdvoudig. En niet alleen dat. We krijgen het echte geluk. Het eeuwige leven'. Dat ze daarbij haar oudere broer en een geliefde tante verliest, die zo hun twijfels hebben, wordt hartverscheurend neergezet. Lijden leidt tot inzicht en tot geluk en hoe klein ze ook is, Janne probeert dit in praktijk te brengen. Het huiveringwekkende slot van het verhaal toont de lezer de waanzin van een dergelijke godsdienstige beleving. Juist door het consequent volgehouden perspectief ontroerend en overtuigend.

[Curatorium]

Wij dansen niet, mooi indrukwekkend boek. Ook wel een beetje herkenbaar en toepasbaar op de refo-gemeenschap, al gaat het eigenlijk over de Noorse Broeders.

[dennis]

Wij dansen niet, mooi indrukwekkend boek. Ook wel een beetje herkenbaar en toepasbaar op de refo-gemeenschap, al gaat het eigenlijk over de Noorse Broeders.

Ik heb dit boek gelezen en vond het afschuwelijk en ongeloofwaardig (en absoluut niet toepasbaar op de refo gemeenschap).

[Afgewezen]

Vanmiddag maar eens wat refoleesvoer ingeslagen.

Ben nu aan een boek van J.D. Heemskerk bezig. Maar na 60 bladzijden begint mijn belangstelling wat te tanen...