Welk boek ben jij nu aan het lezen? [5]

[Mara]

Bovendien dient een boek als Tonio absoluut niet "alleen ter ontspanning".
Het is een heel aangrijpend verhaal van een vader die zijn (21-jarige) zoon verliest. Ik vond het erg indrukwekkend en beklemmend om te lezen.
Indrukwekkend omdat het een leed is waar je eigenlijk niet goed over kunt spreken als je het niet meemaakt. Beklemmend door de leegheid op veel plekken in het boek. Het is daarmee een heel tekenend portret van veel mensen in Nederland en van een groot deel van de cultuur en de manier waarop zij met lijden omgaan. Bijvoorbeeld de plaats van God in het boek. Het onthutsende vond ik dat God gewoon niet ter sprake kwam. Hij zegt niet eens meer zoiets als: 'omdat ik dit heb meegemaakt, moet God wel niet bestaan' (zoiets verwacht je bij Maarten 't Hart). Hij zegt er gewoon niets over. Dat in zichzelf is al veelzeggend. Ook is het schrijnend en leeg hoe eerlijk de schrijver spreekt over zijn drankgebruik als een middel om het leed weg te drinken.

Ik vond het heel leerzaam om dit boek te lezen. Inderdaad kom je ermee in aanraking met de cultuur. Maar dat is de wereld waarin we leven. Ik lees dat niet voor mijn ontspanning; maar om mensen te begrijpen, mee te voelen met hun leefwereld, te peilen hoe ze met leed omgaan, etc.

Ah, dus jij bent een "kenner"? Het verhaal op zich is zeer aangrijpend, toch ontroerde het mij niet zoals ik had verwacht dat het zou doen.
En toen de vloeken begonnen te vallen, (wat ik op zich wel kan begrijpen van hem) ging het mij steeds meer tegenstaan.
Ik heb over dit onderwerp wel eens betere boeken gelezen, althans, die mij meer grepen.
Het is geen boek om even te pakken en weer neer te leggen. Je moet er voor gaan zitten en ik heb er geen lust meer in.

[Dodo]

Ik heb Tonio net weggelegd, ik ga het niet uitlezen. Het staat op de lijst voor de leeskring, hopelijk komt het niet aan de beurt.
Ik zie wel dat hij een goed auteur is, en dat hij dingen doordenkt. Maar het zeer uitvoerige beschrijven van alle gebeurtenissen ging me tegenstaan. Het kon niet me niet meer boeien eigenlijk. Ik vond het ook erg ik, ik, ik.
Ik denk dat ik als aanvulling / vervanging Schaduwkind nog eens ga lezen, dat is al weer lang gelezen.

[Afgewezen]

Wat bespreek je op zo'n leeskring eigenlijk?

[Dodo]

Wat bespreek je op zo'n leeskring eigenlijk?

Tien deelnemers (vrouwen), maar doorgaans zijn er een of twee absent. Een bereidt het voor en maakt bespreekvragen over het boek. Het doel is wel om het boek zelf te bespreken, dus de karakters, de manier waarop dingen worden neergezet en behandeld, of het literatuur is en waarom.

Even opgezocht: de vragen bij het boek Toen je nog huppelde, door Marianne Witvliet.

1. Rondje watvondje…

2. Kan je een link leggen tussen de reisgenoten en de vogels die beschreven wordt?

3. Geeft de korte uittreksels bovenaan ieder hoofdstuk, een meerwaarde aan het daarop volgende hoofdstuk?

4. Vooraf worden de karakters uitgelegd? Wat vond je er van?

5. In een recensie stond: Met allerlei verwijzingen naar Goede Vrijdag en Pasen is het een mooi boek voor de periode voor Pasen. Vind je dat ook?

6. Zou dit boek minder zijn geweest zonder het dagboek- verhaal?

[Mara]

Ik heb Tonio net weggelegd, ik ga het niet uitlezen. Het staat op de lijst voor de leeskring, hopelijk komt het niet aan de beurt.
Ik zie wel dat hij een goed auteur is, en dat hij dingen doordenkt. Maar het zeer uitvoerige beschrijven van alle gebeurtenissen ging me tegenstaan. Het kon niet me niet meer boeien eigenlijk. Ik vond het ook erg ik, ik, ik.
Ik denk dat ik als aanvulling / vervanging Schaduwkind nog eens ga lezen, dat is al weer lang gelezen.

Ja, dat is prachtig!
Maar niet vergelijkbaar, dat gaat over de dood van een baby.

[Afgewezen]

Oké.
Een boek dat wellicht het bespreken waard is, al is het geen echte fictie: 'De juiste trein vanaf het verkeerde perron' van Jolande Heijboer.

[Mara]

Of: Steenkind of Waanzee, van Robert Haasnoot.

[Afgewezen]

Oei, verkeerd topic, zie ik.

[Jongere]

Ik heb Tonio net weggelegd, ik ga het niet uitlezen. Het staat op de lijst voor de leeskring, hopelijk komt het niet aan de beurt.
Ik zie wel dat hij een goed auteur is, en dat hij dingen doordenkt. Maar het zeer uitvoerige beschrijven van alle gebeurtenissen ging me tegenstaan. Het kon niet me niet meer boeien eigenlijk. Ik vond het ook erg ik, ik, ik.

Ik vind zoiets juist een deel van déze schrijver en van dít boek. Dat je een gekocht(?) boek om deze reden helemaal niet meer uitleest, begrijp ik zelf niet zo goed.
Ik vond juist ook een gedeelte uit het einde, waar hij zijn leed/rouwverwerking laat contrasteren met de wk-gekte van 2010 in Amsterdam, heel bijzonder om te lezen.

En inderdaad is het veel 'ik'. Dat is ergens het eigene van zo'n boek. Maar juist dát zou ik bespreken met de leeskring (onze leeskring heeft Tonio onlangs besproken).
Wat vinden we van deze manier van rouwverwerking? Hoe sta je hier als christen nu tegenover? Hoe zou je hier nu mee in gesprek gaan?

Wegleggen is voor mij persoonlijk dan helemaal niet aan de orde, eigenlijk.

[Zita]

Of: Steenkind of Waanzee, van Robert Haasnoot.

Zou Waanzee dan niet in dezelfde mate een zonde zijn om te lezen als Tonio (voor zover dat een zonde zou zijn; ik ben die mening niet toegedaan)? Het is nogal een toestand op dat schip...
Overigens vind ik streekromans echt zonde, in de zin van zonde van je tijd, en zonde van het overdragen van de overtuiging dat verliefdheid het ware geluk is.

[Afgewezen]

Of: Steenkind of Waanzee, van Robert Haasnoot.

Zou Waanzee dan niet in dezelfde mate een zonde zijn om te lezen als Tonio (voor zover dat een zonde zou zijn; ik ben die mening niet toegedaan)? Het is nogal een toestand op dat schip...
Overigens vind ik streekromans echt zonde, in de zin van zonde van je tijd, en zonde van het overdragen van de overtuiging dat verliefdheid het ware geluk is.

Als een streekroman goed geschreven is, is er niets mis mee.

[Zita]

Of: Steenkind of Waanzee, van Robert Haasnoot.

Zou Waanzee dan niet in dezelfde mate een zonde zijn om te lezen als Tonio (voor zover dat een zonde zou zijn; ik ben die mening niet toegedaan)? Het is nogal een toestand op dat schip...
Overigens vind ik streekromans echt zonde, in de zin van zonde van je tijd, en zonde van het overdragen van de overtuiging dat verliefdheid het ware geluk is.

Als een streekroman goed geschreven is, is er niets mis mee.

Ik bedoel de Gerda van Wageningen- Mien van 't Sant- Annie Oosterbroek-Dutschun-, Margreet van Hoorn-narigheid.
Er zijn ook goeie streekromans. A. den Doolaard, Herman de Man, Stijn Streuvels etc.

[Dodo]

Ik heb Tonio net weggelegd, ik ga het niet uitlezen. Het staat op de lijst voor de leeskring, hopelijk komt het niet aan de beurt.
Ik zie wel dat hij een goed auteur is, en dat hij dingen doordenkt. Maar het zeer uitvoerige beschrijven van alle gebeurtenissen ging me tegenstaan. Het kon niet me niet meer boeien eigenlijk. Ik vond het ook erg ik, ik, ik.

Ik vind zoiets juist een deel van déze schrijver en van dít boek. Dat je een gekocht(?) boek om deze reden helemaal niet meer uitleest, begrijp ik zelf niet zo goed.
Ik vond juist ook een gedeelte uit het einde, waar hij zijn leed/rouwverwerking laat contrasteren met de wk-gekte van 2010 in Amsterdam, heel bijzonder om te lezen.

En inderdaad is het veel 'ik'. Dat is ergens het eigene van zo'n boek. Maar juist dát zou ik bespreken met de leeskring (onze leeskring heeft Tonio onlangs besproken).
Wat vinden we van deze manier van rouwverwerking? Hoe sta je hier als christen nu tegenover? Hoe zou je hier nu mee in gesprek gaan?

Wegleggen is voor mij persoonlijk dan helemaal niet aan de orde, eigenlijk.

Ik was op een vijfde, denk ik. Eigenlijk zat er niet zoveel spanning in het verhaal, omdat je al van te voren weet dat de jongen is overleden. Dan draait het boek aldoor om de gevoelens en herinneringen van de vader en na een aantal bladzijden had ik daar schoon genoeg van. Het ontroerde me ook geen moment, om een of andere reden. Terwijl ik doorgaans om een zieke kat al kan huilen, bij wijze van.
En als je na een vijfde al genoeg van hem hebt, is het een heel dik boek om nog uit te lezen...

En het was een bieb-boek, dus geen financiële schade.

[Mara]

Of: Steenkind of Waanzee, van Robert Haasnoot.

Zou Waanzee dan niet in dezelfde mate een zonde zijn om te lezen als Tonio (voor zover dat een zonde zou zijn; ik ben die mening niet toegedaan)? Het is nogal een toestand op dat schip...
Overigens vind ik streekromans echt zonde, in de zin van zonde van je tijd, en zonde van het overdragen van de overtuiging dat verliefdheid het ware geluk is.

Ik weet niet of het als zonde betiteld kan worden, ik vond het i.i.g. een zeer boeiend boek. Beide trouwens.
Ze staan vrijwel nooit in de bieb, je moet ze reserveren. Zegt toch ook wel iets.

[Zita]

Of: Steenkind of Waanzee, van Robert Haasnoot.

Zou Waanzee dan niet in dezelfde mate een zonde zijn om te lezen als Tonio (voor zover dat een zonde zou zijn; ik ben die mening niet toegedaan)? Het is nogal een toestand op dat schip...
Overigens vind ik streekromans echt zonde, in de zin van zonde van je tijd, en zonde van het overdragen van de overtuiging dat verliefdheid het ware geluk is.

Ik weet niet of het als zonde betiteld kan worden, ik vond het i.i.g. een zeer boeiend boek. Beide trouwens.
Ze staan vrijwel nooit in de bieb, je moet ze reserveren. Zegt toch ook wel iets.

Als we het lezen van een (grove) zonde van een persoon in een boek beschouwen als zonde, is Waanzee zeker boek wat je niet zou moeten lezen. Boeiend is het wel (maar dat staat los van bovenstaande kwestie). Morbide ook. Van mij had het af en toe wel wat subtieler gemogen.