1958-2012

[SecorDabar]

Dit soort stukjes vind ik altijd erg oneerbiedig. Het getuigt van grote hoogmoed dat wij denken dat we ons moeten bemoeien met Gods heilsplan. En van Dia wil ik wel eens weten wat je van plan bent om aan de problemen te doen. Want zoals ejvl zegt hebben we die grotendeels aan onszelf te danken. Klagen ben je goed in, maar dat is geen Bijbelse opdracht.

Wat is ootmoet?
Bezit ik dat?
Bezit u dat van nature?
Meermalen heb ik in andere topics genoemd:
We zijn in hoogmoed gevallen.
Daar liggen wij, ik en u.

"Dit soort stukjes vind ik altijd erg oneerbiedig"
Mag ik vragen: Bedoelt u de stukjes van wijlen ds. W.C. Lamain en degenen
die op dezelfde grond spreken?

En waar merkt u dat er gesproken wordt over "het bemoeien met Gods
heilsplan"? En wat houdt dat in? Het zijn voor mij termen die ik niet veel
tegenkom. Het is niet bedoelt om twistvragen op te werpen, maar het is om
te begrijpen wat u bedoelt.

Mijn antwoord op uw vraag, die indirect een reactie was op het onbebegrip en
de grote onkunde en verwarring omtrent de stukken van de gereformeede Waarheid,
is of het mogelijk een middel mag zijn om deze onkunde omtrent onze eigen identeit
weer wat te belichten.

Ik zou willen vragen: Ergert het u, als ik soms een artikel te plaats van
onze, in het verleden zo hooggeachte voorgangers, wat mogelijk wat meer
licht werpt op de zaken die niet of nauwelijks meer gekend worden?
Dat zijn dan wat vragen van mijn kant.

Dia,
Zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen, houdt dat vast.
Niet dat we een voorgezien geloof bezitten, maar dat eenvoudige geloof, dat is het.
Al die andere zaken die (niet of nauwelijks meer gekend worden) die men erbij gedaan heeft, hebben geen enkele betekenis, als we het geloof ontvangen.Al was het maar een kruimel geloof, of het geloof als een mosterdzaadje.
Misschien moeten we meer afzien van onszelf en zien op het
volkomen en volbrachte offer van Christus
dan op onze "in het verleden zo hooggeachte voorgangers"
Hoe onbedoeld zo genoemd.

[-DIA-]

Dit soort stukjes vind ik altijd erg oneerbiedig. Het getuigt van grote hoogmoed dat wij denken dat we ons moeten bemoeien met Gods heilsplan. En van Dia wil ik wel eens weten wat je van plan bent om aan de problemen te doen. Want zoals ejvl zegt hebben we die grotendeels aan onszelf te danken. Klagen ben je goed in, maar dat is geen Bijbelse opdracht.

Wat is ootmoet?
Bezit ik dat?
Bezit u dat van nature?
Meermalen heb ik in andere topics genoemd:
We zijn in hoogmoed gevallen.
Daar liggen wij, ik en u.

"Dit soort stukjes vind ik altijd erg oneerbiedig"
Mag ik vragen: Bedoelt u de stukjes van wijlen ds. W.C. Lamain en degenen
die op dezelfde grond spreken?

En waar merkt u dat er gesproken wordt over "het bemoeien met Gods
heilsplan"? En wat houdt dat in? Het zijn voor mij termen die ik niet veel
tegenkom. Het is niet bedoelt om twistvragen op te werpen, maar het is om
te begrijpen wat u bedoelt.

Mijn antwoord op uw vraag, die indirect een reactie was op het onbebegrip en
de grote onkunde en verwarring omtrent de stukken van de gereformeede Waarheid,
is of het mogelijk een middel mag zijn om deze onkunde omtrent onze eigen identeit
weer wat te belichten.

Ik zou willen vragen: Ergert het u, als ik soms een artikel te plaats van
onze, in het verleden zo hooggeachte voorgangers, wat mogelijk wat meer
licht werpt op de zaken die niet of nauwelijks meer gekend worden?
Dat zijn dan wat vragen van mijn kant.

Dia,
Zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen, houdt dat vast.
Niet dat we een voorgezien geloof bezitten, maar dat eenvoudige geloof, dat is het.
Al die andere zaken die (niet of nauwelijks meer gekend worden) die men erbij gedaan heeft, hebben geen enkele betekenis, als we het geloof ontvangen.Al was het maar een kruimel geloof, of het geloof als een mosterdzaadje.
Misschien moeten we meer afzien van onszelf en zien op het
volkomen en volbrachte offer van Christus
dan op onze "in het verleden zo hooggeachte voorgangers"
Hoe onbedoeld zo genoemd.

Ik weet het, maar God werkt middelijk.
We liggen verloren (als dat alleen eens echt gevoeld werd)
Maar over het algemeen wensen we niet afgebroken te worden in onze
godsdienst. We moeten immers "groeien in het geloof"?
Ik bedoel met zulke stukjes ook weer te geven hoe arm vaak modernere
meditaties zijn. De mensen worden niet ondekt, onttroont, maar opgebouwd in
een waan van Godewelbehaaglijkheid. Dan mag het wel een hard en afsnijdend
klinken. Maar wat hebben we eraan als we onszelf bedriegen voor de
eeuwigheid?

Daarom kan een stukje dat alles van de mens eraan moet wel eens
goed zijn - als God het belieft te zegenen - voor mensen die deze afnijdende
prediking niet meer kennen.
En ik weet ook wel dat wij uit ons zelf met alle ijver niets kunnen doen,
geen haar wit of zwart maken.
Ik moet wel eens denken aan het teruggevonden wetboek ten tijde van Josia.
Dat mocht een gezegende vrucht afwerpen.
Ik acht ik het daarom ook niet verkeerd om af en toe iets te laten doorschemeren dat
het grote verschil tussen vele hedendaagse predikers en de beproefde bevindelijke
leer duidelijk naar voren komt.

Ik weet dat velen er zich ook aan kunnen stoten. Maar dan hebben ze het toch
kunnen lezen, al stoppen ze hun oren als bij het stenigen van Stefanus.
En ik weet het ook wel, als je hierop wijst word je wel eens hoogmoed verweten.
Laar dat dan maar liggen, en laten we hopen dat de conscienties nog eens
geraakt mogen worden. We bedoelen toch niet onze eigen eer, al zijn we ook
van nature eerrovers van God. En ook al zitten we voor we het weten in de toppen
van de bomen. Maar laten we verwaardigd mogen worden om onze eer er voor
over te hebben.

Er zoveel wat lezenswaardig is, en wat ik wel een groter publiek wel eens onder ogen
zou wensen. Daarvoor zou internet wel een middel kunnen zijn, al kun je je ook afvragen
of internet het aangewezen middel is... Laat ik dat maar even buiten beschouwing laten.

Met de grote hoop mee gaan is de weg van de minste weerstand, en in
eigen kracht weerstand bieden is ook een onmogelijkheid. Echt dan zou er nooit een
mens zalig zijn geworden. We moeten maar doen wat onze hand vindt om te doen.
En wat ermee gedaan wordt is dan in feite niet aan ons. Wij kunnen alleen maar meer
verderven, maar we mogen toch weten dat er een God is die soms in onze ogen geringe
dinen kan gebruiken, en wil zegenen.

[SecorDabar]

Dit soort stukjes vind ik altijd erg oneerbiedig. Het getuigt van grote hoogmoed dat wij denken dat we ons moeten bemoeien met Gods heilsplan. En van Dia wil ik wel eens weten wat je van plan bent om aan de problemen te doen. Want zoals ejvl zegt hebben we die grotendeels aan onszelf te danken. Klagen ben je goed in, maar dat is geen Bijbelse opdracht.

Wat is ootmoet?
Bezit ik dat?
Bezit u dat van nature?
Meermalen heb ik in andere topics genoemd:
We zijn in hoogmoed gevallen.
Daar liggen wij, ik en u.

"Dit soort stukjes vind ik altijd erg oneerbiedig"
Mag ik vragen: Bedoelt u de stukjes van wijlen ds. W.C. Lamain en degenen
die op dezelfde grond spreken?

En waar merkt u dat er gesproken wordt over "het bemoeien met Gods
heilsplan"? En wat houdt dat in? Het zijn voor mij termen die ik niet veel
tegenkom. Het is niet bedoelt om twistvragen op te werpen, maar het is om
te begrijpen wat u bedoelt.

Mijn antwoord op uw vraag, die indirect een reactie was op het onbebegrip en
de grote onkunde en verwarring omtrent de stukken van de gereformeede Waarheid,
is of het mogelijk een middel mag zijn om deze onkunde omtrent onze eigen identeit
weer wat te belichten.

Ik zou willen vragen: Ergert het u, als ik soms een artikel te plaats van
onze, in het verleden zo hooggeachte voorgangers, wat mogelijk wat meer
licht werpt op de zaken die niet of nauwelijks meer gekend worden?
Dat zijn dan wat vragen van mijn kant.

Dia,
Zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen, houdt dat vast.
Niet dat we een voorgezien geloof bezitten, maar dat eenvoudige geloof, dat is het.
Al die andere zaken die (niet of nauwelijks meer gekend worden) die men erbij gedaan heeft, hebben geen enkele betekenis, als we het geloof ontvangen.Al was het maar een kruimel geloof, of het geloof als een mosterdzaadje.
Misschien moeten we meer afzien van onszelf en zien op het
volkomen en volbrachte offer van Christus
dan op onze "in het verleden zo hooggeachte voorgangers"
Hoe onbedoeld zo genoemd.

Ik weet het, maar God werkt middelijk.
We liggen verloren (als dat alleen eens echt gevoeld werd)
Maar over het algemeen wensen we niet afgebroken te worden in onze
godsdienst. We moeten immers "groeien in het geloof"?
Ik bedoel met zulke stukjes ook weer te geven hoe arm vaak modernere
meditaties zijn. De mensen worden niet ondekt, onttroont, maar opgebouwd in
een waan van Godewelbehaaglijkheid. Dan mag het wel een hard en afsnijdend
klinken. Maar wat hebben we eraan als we onszelf bedriegen voor de
eeuwigheid?

Daarom kan een stukje dat alles van de mens eraan moet wel eens
goed zijn - als God het belieft te zegenen - voor mensen die deze afnijdende
prediking niet meer kennen.
En ik weet ook wel dat wij uit ons zelf met alle ijver niets kunnen doen,
geen haar wit of zwart maken.
Ik moet wel eens denken aan het teruggevonden wetboek ten tijde van Josia.
Dat mocht een gezegende vrucht afwerpen.
Ik acht ik het daarom ook niet verkeerd om af en toe iets te laten doorschemeren dat
het grote verschil tussen vele hedendaagse predikers en de beproefde bevindelijke
leer duidelijk naar voren komt.

Ik weet dat velen er zich ook aan kunnen stoten. Maar dan hebben ze het toch
kunnen lezen, al stoppen ze hun oren als bij het stenigen van Stefanus.
En ik weet het ook wel, als je hierop wijst word je wel eens hoogmoed verweten.
Laar dat dan maar liggen, en laten we hopen dat de conscienties nog eens
geraakt mogen worden. We bedoelen toch niet onze eigen eer, al zijn we ook
van nature eerrovers van God. En ook al zitten we voor we het weten in de toppen
van de bomen. Maar laten we verwaardigd mogen worden om onze eer er voor
over te hebben.

Er zoveel wat lezenswaardig is, en wat ik wel een groter publiek wel eens onder ogen
zou wensen. Daarvoor zou internet wel een middel kunnen zijn, al kun je je ook afvragen
of internet het aangewezen middel is... Laat ik dat maar even buiten beschouwing laten.

Met de grote hoop mee gaan is de weg van de minste weerstand, en in
eigen kracht weerstand bieden is ook een onmogelijkheid. Echt dan zou er nooit een
mens zalig zijn geworden. We moeten maar doen wat onze hand vindt om te doen.
En wat ermee gedaan wordt is dan in feite niet aan ons. Wij kunnen alleen maar meer
verderven, maar we mogen toch weten dat er een God is die soms in onze ogen geringe
dinen kan gebruiken, en wil zegenen.

Waar heb ik dat geschreven? : Maar over het algemeen wensen we niet afgebroken te worden in onze godsdienst. We moeten immers "groeien in het geloof"?
Men gaat echt niet zelf in eigen kracht groeien in het geloof, het is immers God Die de wasdom geeft. En God doet geen halfwerk.
Al die vooroordelen van u werken alleen maar verwarring.
Het gaat om het ziel-zaligmakende geloof.

U schreef: Maar wat hebben we eraan als we onszelf bedriegen voor de
eeuwigheid?
Dat is weer zo'n dooddoener om elke discussie te smoren....


U schreef: Ik weet dat velen er zich ook aan kunnen stoten. Maar dan hebben ze het toch kunnen lezen, al stoppen ze hun oren als bij het stenigen van Stefanus.

Is dit niet een slachtofferrol aannemen??
Wel erg voorbarig om het voorbeeld van Stefanus aan te nemen.

[-DIA-]

Waar heb ik dat geschreven? : Maar over het algemeen wensen we niet afgebroken te worden in onze godsdienst. We moeten immers "groeien in het geloof"?
Men gaat echt niet zelf in eigen kracht groeien in het geloof, het is immers God Die de wasdom geeft. En God doet geen halfwerk.
Al die vooroordelen van u werken alleen maar verwarring.
Het gaat om het ziel-zaligmakende geloof.

U schreef: Maar wat hebben we eraan als we onszelf bedriegen voor de
eeuwigheid?
Dat is weer zo'n dooddoener om elke discussie te smoren....

U schreef: Ik weet dat velen er zich ook aan kunnen stoten. Maar dan hebben ze het toch kunnen lezen, al stoppen ze hun oren als bij het stenigen van Stefanus.

Is dit niet een slachtofferrol aannemen??

Net een preek gehoord.
David mocht in de schuld komen (2 Kronieken 21:17)
Ik zal niets meer zeggen.
Ik, ik heb gezondigd, en als dat dan eens geen lippentaal hoeft te zijn
Of een vroegkomende dauw die weer weggaat.
Maar een smartelijke inleving. En zo God billijken in Zijn rechtvaardige
oordelen.
Laat het maar genoeg zijn.
De gebeden van David hebben een einde,
en mijn dwaze woorden moeten ook eens aan een einde komen.

[GJdeBruijn]

@Dia, David heeft Psalm 51 eerst gezongen voordat hij zweeg!
Waarom: Omdat dit zijn zielewens was:
Heere, open mijn lippen, zo zal mijn mond Uw lof verkondigen.
Zwijg nooit tegenover de Heere!

[Eppo Gremdaat]

MOET JE WETEN - Een stukje Haagse kerkgeschiedenis
Haagse erfenis van evangelist Osborn
(door Ds Rob van Essen, geplaatst in het aprilnummer van `Kerk in Den Haag`)

Massa`s gelovigen en zinzoekers verdrongen zich een halve eeuw geleden op het Malieveld om de Amerikaanse evangelist Osborn te horen preken. Onlangs overleed hij, maar zijn geest waart nog steeds rond.
Het regent in september 1958 pijpestelen; toch stroomt het Haagse Malieveld vol met zinzoekers uit Den Haag en omstreken. Ze wachten de komst af van een eenvoudige boerenzoon uit Tulsa, Oklahoma (VS). Zijn naam is Tommy Lee Osborn en hij is gekomen om te preken. Twee uur lang, ononderbroken. om zijn luisteraars tot geloof in Jezus te bewegen. Zijn boodschap luidt: wie gelooft, zal God belonen en hoeft niet meer ziek te zijn. Vandaar Osborns veelbelovende campagnenaam, `Holland Wonder`.
Opbloei
Avond aan avond vult het Malieveld zich met tienduizenden nieuwsgierigen, mede dankzij de aandacht die de NCRV aan zijn campagne heeft gegeven. Ook bij niet-christelijke media brengt hij `gebedsgenezing onder aandacht. De tolk op het grote podium is Johan Maasbach. Hij zou later in het spoor van Osborn treden. Vanuit de oude bioscoop Capitool richtte hij de Johan Maasbach Wereldzending op en begon hij zijn eigen genezingscampagnes.
Osborns campagne en het vervolg dat Maasbach eraan gaf, zijn verantwoordelijk geweest voor de opbloei van een veelkleurig palet aan Pinkstergemeenten in Nederland, ook in Den Haag.
Thomas Lee Osborn overleed op 14 februari (Valentijnsdag) van dit jaar op negentigjarige leeftijd.
Ruimte voor wonderen
De belangstelling voor Osborn in de na-oorlogse jaren had ondermeer te maken met de dankbare gevoelens voor de Amerikaanse bevrijders. Evangelisten als Billy Graham, mede-oprichter van de evangelisatiebeweging Youth for Christ (Jongeren voor Christus), vonden velden die wit waren om te oogsten. Waar de kerkmuren nog tot in de hemel reikten, sloegen zij vrolijk bruggen met orthodoxen. In het verkokerde protestantisme was nauwelijks meer ruimte voor emotie, ritueel en handtastelijk heil. Hoewel beging jaren vijftig sommige theologen wel degelijk aandacht schonken aan nieuwe litugrische vormen en aan de betekenis van het geloof voor de hele mens. Zo bepleitte Dr P.A. Elderenbosch (o.m. predikant te Voorburg, later te Amersfoort) in zijn proefschrift de handoplegging bij zieken, terwijl men in de Hervormde Kerk als geheel terughoudend bleef.
In Den Haag organiseerde een aantal predikanten in 1951 een `week der genezing`in de Bethllehemkerk. Miss Elaine Richards sprak en bad voor de zieken. In 1952/1953 kwam Hermann Zaiss, een Duitse scheermesjesfabrikant met zijn genezingsboodschap naar Nederland, waarop onder meer het Concertgebouwin Amsterdam, maar ook de Rotterdamse Koninginnekerk avond aan avond volstroomde. Ook Ds A.J. Rasker, de latere hoogleraar theologie te Leiden, pleitte in 1954 voor ruimte voor wonderen van God.
Geen doelpunten
Journalist Henk Hofland, die nog wekelijks een column schrijft voor NRC-Handelsblad en De Groene Amsterdammer, woonde in 1958 een avond met Osborn bij. In het in 1991 gepubliceerde boek van Geert Mak `Ooggetuigen van de vaderlandse geschiedenis in meer dan honderd reportages vinden wij zijn onderkoelde verslag. Hofland schrijft: `Een langzaam dichter wordende stroom trekt naar de uitgang, als tegen het einde van een voetbalwedstrijd, waar geen doelpunten zijn gemaakt`.
Er zijn zeker getuigenissen van genezingen tijdens deze campagnes. Maar later moesten ook Pinkstervoorgangers toegeven dat het onbarmhartig en ontrecht is als genezing afhankelijk wordt gemaakt van het geloof dat de zieke kan opbrengen.
Geen èèn kreet
De discussies rond het optreden van Osborn laaiden in protestants Nederland hoog op. Tien gereformeerde dominees in Den Haag toonden zich diep geschokt. Ook in Groningen waar hij preekte, werd vanaf de kansels tegen hem gewaarschuwd. In het blad van de Gereformeerde Bond schreef een predikant die op het Malieveld was: `Werden er mensen genezen? Ik weet het niet. Zeer velen niet, dat weet ik wel. Er lag een tent vol met ernstige gevallen. Ik heb uit die tent niet èèn kreet van genezing gehoord`.
Toen ik zelf midden in de jaren tachtig met een collega over de voorbede van zieken sprak, zag ik hem verstrakken: `Mijn broer ging spastisch naar het Malieveld en is daar bijna zijn geloof kwijtgeraakt`, zei hij. De meer evenwichtige, op de liturgische traditie van de kerk terug gaande benadering van predkanten als P.A. Elderenbosch en wijlen H.J. Drost, legde het af tegen een eenzijdige prediking van een gezondheidsevangelie.
De kruitdampen gedaald
Inmiddels zijn de kruitdampen gedaald en kent het Dienstboek van de Protestantse Kerk sinds 2004 een liturgie voor de ziekenzalving. De Raad van Kerken en de Evangelische Alliantie organiseren tegenwoordig samen de gebedsweek voor de eenheid der christenen. Net zo min alsop het Malieveld zal dat gebed niet direct alle verdeeldheid genezen. Daar heeft die kakelbonte vreemde vogel uit Tulsa de Nederlandse theologische mussenkolonie bij bepaald.

[-DIA-]

Waar heb ik dat geschreven? : Maar over het algemeen wensen we niet afgebroken te worden in onze godsdienst. We moeten immers "groeien in het geloof"?
Men gaat echt niet zelf in eigen kracht groeien in het geloof, het is immers God Die de wasdom geeft. En God doet geen halfwerk.
Al die vooroordelen van u werken alleen maar verwarring.
Het gaat om het ziel-zaligmakende geloof.

U schreef: Maar wat hebben we eraan als we onszelf bedriegen voor de
eeuwigheid?
Dat is weer zo'n dooddoener om elke discussie te smoren....

U schreef: Ik weet dat velen er zich ook aan kunnen stoten. Maar dan hebben ze het toch kunnen lezen, al stoppen ze hun oren als bij het stenigen van Stefanus.

Is dit niet een slachtofferrol aannemen??

Net een preek gehoord.
David mocht in de schuld komen (2 Kronieken 21:17)
Ik zal niets meer zeggen.
Ik, ik heb gezondigd, en als dat dan eens geen lippentaal hoeft te zijn
Of een vroegkomende dauw die weer weggaat.
Maar een smartelijke inleving. En zo God billijken in Zijn rechtvaardige
oordelen.
Laat het maar genoeg zijn.
De gebeden van David hebben een einde,
en mijn dwaze woorden moeten ook eens aan een einde komen.

En ik was doorgegaan...
Soms vrees ik...
En huiver ik...
Waarom...
Ga ik door?
Heb ik me niet in de hand?
Nee...
Kan ik dit verantwoorden?
Moet ik dit?
Mag ik dit?
Of...

Ik weet het niet meer.
Ik zeg het ook maar openlijk
De kennis van de waarheid
is zo onbegrepen...
Hoe zou ik het kunnen verstaan?

Licht
Waarheid
Leiding
Ontdekking
Ontgronding
Leven...

Och dat Uw Geest mij ware wijsheid lere!

We werden indachtig vanavond bij het lezen uit
het dagboek over Petrus:
Toen gij jonger waart gorddet gij uzelven, en waldedet alwaar gij wildet
maar wanneer gij zult oud geworden zijn, zo zult gij uw handen uitstrekken
en een ander zal u gorden en brengen, waar gij niet wilt.

Werkelijk, hoe meer je eraan ontdekt wordt wat en wie de mens
is, hoe onmogelijker het wordt. Alles lijkt vast te lopen,
vanbinnen en van buiten.

Misschien, is het beter om maar te zwijgen. Ik weet het niet meer
Maar ik weet ook dat er zijn zullen die het WEL weten...
Dit is niet bedoeld om op te reageren, maar om te laten
weten dat ik wellicht beter kan stoppen. Maar
wat moeilijk is dat van 's mensen kant.

Ik ben maar een dwaalgast, en weet niet in of uit te gaan.

[SecorDabar]

Waar heb ik dat geschreven? : Maar over het algemeen wensen we niet afgebroken te worden in onze godsdienst. We moeten immers "groeien in het geloof"?
Men gaat echt niet zelf in eigen kracht groeien in het geloof, het is immers God Die de wasdom geeft. En God doet geen halfwerk.
Al die vooroordelen van u werken alleen maar verwarring.
Het gaat om het ziel-zaligmakende geloof.

U schreef: Maar wat hebben we eraan als we onszelf bedriegen voor de
eeuwigheid?
Dat is weer zo'n dooddoener om elke discussie te smoren....

U schreef: Ik weet dat velen er zich ook aan kunnen stoten. Maar dan hebben ze het toch kunnen lezen, al stoppen ze hun oren als bij het stenigen van Stefanus.

Is dit niet een slachtofferrol aannemen??

Net een preek gehoord.
David mocht in de schuld komen (2 Kronieken 21:17)
Ik zal niets meer zeggen.
Ik, ik heb gezondigd, en als dat dan eens geen lippentaal hoeft te zijn
Of een vroegkomende dauw die weer weggaat.
Maar een smartelijke inleving. En zo God billijken in Zijn rechtvaardige
oordelen.
Laat het maar genoeg zijn.
De gebeden van David hebben een einde,
en mijn dwaze woorden moeten ook eens aan een einde komen.

En ik was doorgegaan...
Soms vrees ik...
En huiver ik...
Waarom...
Ga ik door?
Heb ik me niet in de hand?
Nee...
Kan ik dit verantwoorden?
Moet ik dit?
Mag ik dit?
Of...

Ik weet het niet meer.
Ik zeg het ook maar openlijk
De kennis van de waarheid
is zo onbegrepen...
Hoe zou ik het kunnen verstaan?

Licht
Waarheid
Leiding
Ontdekking
Ontgronding
Leven...

Och dat Uw Geest mij ware wijsheid lere!

We werden indachtig vanavond bij het lezen uit
het dagboek over Petrus:
Toen gij jonger waart gorddet gij uzelven, en waldedet alwaar gij wildet
maar wanneer gij zult oud geworden zijn, zo zult gij uw handen uitstrekken
en een ander zal u gorden en brengen, waar gij niet wilt.

Werkelijk, hoe meer je eraan ontdekt wordt wat en wie de mens
is, hoe onmogelijker het wordt. Alles lijkt vast te lopen,
vanbinnen en van buiten.

Misschien, is het beter om maar te zwijgen. Ik weet het niet meer
Maar ik weet ook dat er zijn zullen die het WEL weten...
Dit is niet bedoeld om op te reageren, maar om te laten
weten dat ik wellicht beter kan stoppen. Maar
wat moeilijk is dat van 's mensen kant.

Ik ben maar een dwaalgast, en weet niet in of uit te gaan.

Aan het einde van psalm 119, wat toch een lofspalm was op de Wet, beleed koning David
Dat hij gedwaald had als een schaap.
Dus leer maar als 'dwaalgast' van een dwalend schaap als David dat er hoop is

[Eppo Gremdaat]

Het artikel, geplaatst in het aprilnummer van`Kerk in Den Haag`(over Osborn c.q. en de opkomst van de pinkstergemeenten) vond ik wel passen onder dat topic.
In en rond 1958 gingen velen nog naar de kerk, deden wellicht openbare geloofsbelijdenis en werkten mee op diverse terreinen. Ook de Pinkstergemeenten lieten geduchtig van zich horen, mede door de komst van Osborn.
Zelf was ik ook een beetje in de ban geraakt o.a. door de prediking in de jeugdsamenkomsten van nu wijlen evangelist Jan van Gijs (gelukkig bleef ik er nuchter onder en moest weinig hebben van het handgeklap, de `wave`(we noemden het anders toen), de liederen die gezongen werden en na een poos hield ik het wel voor gezien en vond het allemaal wel wat show-achtig en overtrokken. Bovendien werd er in de zondagse kerk- en jeugddiensten een mild doch wel waarschuwend geluid tegen dit alles gebracht. Het kwam helaas toch veelvuldig voor dat trouwe meelevende kerkmensen toch liever zich thuisvoelden in dat soort kringen en - al dan niet geruisloos - verdwenen uit de plaatselijke kerkelijke gemeente.
In 1958 (of was het 1959?) schreef prof.dr. P. Smits zijn geruchtmakende artikel over de verzoening (Smits wenste te staan voor zijn daden en wilde niet dat een Ander voor hem leed en loochende dus het werk van onze Heer). Helaas bleken velen deze man te volgen. Ook - en dat was allemaal in dezelfde tijd - kwam de vrije zaterdag in zwang, - eerst èèn zaterdag in de maand, later elke zaterdag. `Nu zul je wat beleven....`zei wijlen Dr A.A. Koolhaas - in die tijd synodepraeses - ooit. En hij bedoelde een verschuiving in de weekends van de stadsmens naar het platteland om de stad te ontvluchten en rust te zoeken en Koolhaas hoopte dat de kerken in de plattelandsgemeenten daarop zouden inspelen.
Maar - zoals we allemaal weten - heeft dit alles slechts op kleine schaal plaatsgehad.
Ook de moderne theologie deed zijn intree die voor velen aansprekelijk bleek te zijn (`je hoeft het allemaal niet zo zwaar op te vatten`).
`De 18`( 9 gereformeerde- en 9 hervomde predikanten) vonden dat aan de verschillen tussen hervormd en gereformeerd een eind moest komen (je zag het al voor je: op zondag allemaal samen op weg). Het is er wel van gekomen (gelukkig) maar velen zijn toch afgehaakt. Men `geloofde het wel`. Maar ieder van ons, heeft zo wel zijn eigen verhaal of kent het verhaal van nabij, waarom hij of zij het niet meer zag zitten in de kerk.
Nu is het 2013.
Geloven we het nog of geloven we het wel?
Hij zijn ons gunstig en genadig.