Wedergeboorte of schijngeboorte [3]

[Ad Anker]

Daar ben ik het mee eens hoor huisman. Maar hoe leg jij Luk. 8:15 dan uit?

Lees de kantt. SV.

Precies, het zaad wordt gestrooid in goede aarde, dat is een goed en fijn hart, zoals de Kantt. bij Matth. 13 zeggen. Dus het leven was er al bij het zaaien, maar zal vervolgens vruchten voortbrengen van geloof.

Even een aanvulling: ik ben het er mee eens dat in het opgroeien er aanvankelijk geen onderscheid gemaakt kan worden. Wel zegt deze gelijkenis ons dat alles wat opgroeit buiten de goede aarde geen vruchten dragen zal. Wat in de goede aarde komt zal wis en zeker vruchten dragen. Dat is het onderscheid.

[ejvl]

Maar de Schrift spreekt van de goede aarde. Wat betekent dat dan?

Ik citeer Mathew Henry:

De grond, waarin dit zaad gezaaid is, is het hart van de kinderen der mensen, die van
verschillenden aard en neiging zijn, en dienovereenkomstig is ook de uitwerking van het woord
verschillend. Het hart des mensen is, evenals de grond, vatbaar voor verbetering, en om goede
vruchten voort te brengen. Het is jam mer om dien grond braak te laten liggen, of hem gelijk de
akker des luiaards te laten zijn, Prediker 24:30. De ziel is de geschikte plaats voor het woord Gods
om in te wonen en te werken en te heersen. Zijne werking is op de consciëntie, het dient om die
kaars des Heeren te ontsteken. Al naar wij zijn, zal ons het woord zijn. De ontvangst hangt af van
den ontvanger. Gelijk het met de aarde is-er is ene soort van grond, die, hoeveel zorg en moeite gij
er ook aan besteedt, en hoe goed ook het zaad is, dat gij er in zaait, toch gene goede vrucht zal
voortbrengen, terwijl de goede grond overvloedige vruchten voortbrengt-zo is het ook met het hart
der mensen, wier verschillend karakter hier voorgesteld wordtdoor vier soorten van grond,
waarvan drie slecht zijn, en slechts een goed is. Het getal der onvruchtbare hoorders is zeer groot,
zelfs van hen, die Christus zelf gehoord hebben. Wie heeft onze prediking geloofd? Het is een
treurige blik, dien deze gelijkenis ons geeft op de menigten, die het Evangelie horen prediken, als er
op de vier nauwelijks een is, die goede en overvloedige vruchten voortbrengt. De algemene
roepstem gaat uit tot velen, en wordt ook door velen gehoord, maar slechts in weinigen blijkt de
eeuwige uitverkiezing door de goede uitwerking van die roeping, Hoofdstuk 20:16. Let nu op den
aard van deze vier soorten van grond.

En het staat ook in Matheus 13, goede aarde waren degenen die het woord hoorden en aannamen.
Overigens is de verklaring van Henry nog vele malen langer, als je interesse hebt in de hele verhandeling kan ik deze wel doorsturen, daarin word het prachtig uitgewerkt.

[Ad Anker]

Maar de Schrift spreekt van de goede aarde. Wat betekent dat dan?

Ik citeer Mathew Henry:

De grond, waarin dit zaad gezaaid is, is het hart van de kinderen der mensen, die van
verschillenden aard en neiging zijn, en dienovereenkomstig is ook de uitwerking van het woord
verschillend. Het hart des mensen is, evenals de grond, vatbaar voor verbetering, en om goede
vruchten voort te brengen. Het is jam mer om dien grond braak te laten liggen, of hem gelijk de
akker des luiaards te laten zijn, Prediker 24:30. De ziel is de geschikte plaats voor het woord Gods
om in te wonen en te werken en te heersen. Zijne werking is op de consciëntie, het dient om die
kaars des Heeren te ontsteken. Al naar wij zijn, zal ons het woord zijn. De ontvangst hangt af van
den ontvanger. Gelijk het met de aarde is-er is ene soort van grond, die, hoeveel zorg en moeite gij
er ook aan besteedt, en hoe goed ook het zaad is, dat gij er in zaait, toch gene goede vrucht zal
voortbrengen, terwijl de goede grond overvloedige vruchten voortbrengt-zo is het ook met het hart
der mensen, wier verschillend karakter hier voorgesteld wordtdoor vier soorten van grond,
waarvan drie slecht zijn, en slechts een goed is. Het getal der onvruchtbare hoorders is zeer groot,
zelfs van hen, die Christus zelf gehoord hebben. Wie heeft onze prediking geloofd? Het is een
treurige blik, dien deze gelijkenis ons geeft op de menigten, die het Evangelie horen prediken, als er
op de vier nauwelijks een is, die goede en overvloedige vruchten voortbrengt. De algemene
roepstem gaat uit tot velen, en wordt ook door velen gehoord, maar slechts in weinigen blijkt de
eeuwige uitverkiezing door de goede uitwerking van die roeping, Hoofdstuk 20:16. Let nu op den
aard van deze vier soorten van grond.

En het staat ook in Matheus 13, goede aarde waren degenen die het woord hoorden en aannamen.
Overigens is de verklaring van Henry nog vele malen langer, als je interesse hebt in de hele verhandeling kan ik deze wel doorsturen, daarin word het prachtig uitgewerkt.

Mooie uitleg. Er zijn dus vier soorten grond. Allen zijn onder de bediening van het Evangelie, alleen het zaad dat in goede aarde valt, zal vruchten dragen. Hoe komt het nu dat sommigen geen goed hart hebben (doornen, bij de weg, steenachtige plaatsen) en anderen wel (goede aarde)?

[Afgewezen]

Daar ben ik het mee eens hoor huisman. Maar hoe leg jij Luk. 8:15 dan uit?

Lees de kantt. SV.

Precies, het zaad wordt gestrooid in goede aarde, dat is een goed en fijn hart, zoals de Kantt. bij Matth. 13 zeggen. Dus het leven was er al bij het zaaien, maar zal vervolgens vruchten voortbrengen van geloof.

kantt. 12 bij "een eerlijk en goed hart": Dat is, door Gods Geest geopend, opgewekt en bekwaam gemaakt om het Woord aan te nemen en te gehoorzamen (...).
Of wil je 'bekwaam gemaakt' losmaken van het 'om het Woord aan te nemen en te gehoorzamen'?

Hoe komt het nu dat sommigen geen goed hart hebben (doornen, bij de weg, steenachtige plaatsen) en anderen wel (goede aarde)?

Doordat de Heere bij de een wel en de ander het hart niet opent (zie boven).

[ejvl]

Omdat sommigen het woord horen en hetzelfde verwerpen.
Sommigen horen het maar laten het verstikken tussen andere bezigheden.
Sommige horen het, doen er wat mee maar komen niet verder en het sterft af.
Anderen doen er wel wat mee, laten het gelden voor zichzelf.
Citaat Kohlbrugge:

Bij Lukas lezen wij: en dat in de aarde valt, zijn deze, die het gehoordhebbende, het
in een eerlijk en goed hart bewaren, en in volstandigheid vruchten voortbrengen. Er
zijn er, die het woord bewaren in hun harten, zij blijven er aan vasthouden, zij blijven
er op staan. Dat woord is als het onvergankelijk zaad des Woords in hen gezonken in
de diepste grond van hun hart en dat dit woord ook voor hen mag blijven gelden, dat is
voor hen de hoofdzaak, zoals wij ook lezen van Maria, de moeder des Heeren (Lukas
2: 19): doch Maria bewaarde deze woorden, overleggende die in haar hart.En Lukas
2: 51b: en Zijn moeder bewaarde al de ze dingen in haar hart.
Het hart des mensen, hoe verdorven ook, wordt in de heilige Schrift goed genaamd,
als het beantwoordt aan het doel, dat de hemelse Landman met Zijn akker heeft, het
doel, waarmee de Heere met het woord Zijner waarheid binnentrekt in zo’n hart,
namelijk opdat het vrucht drage.

Dus het doel van de hemelse Landman aangaande het hart, het hart wordt goed en klaar gemaakt door God zelf.

Edit, zie ook hierboven wat Afgewezen zegt.

[ab321]

Excuus dat ik even teruggrijp op een paar berichtjes eerder (ik val nu midden in deze discussie) maar volgens mij is er af en toe wat misverstand over de begrippen habitus en actus van het geloof, alsof de habitus bij de wedergeboorte wordt ontvangen en de actus pas een poos later. Zo heeft Comrie het niet gezegd. De habitus (het geloof) wordt bij de wedergeboorte ingestort, wanneer de ziel met Christus verenigd wordt. De actus (het geloven, of de geloofsoefeningen) is een proces dat meteen bij de wedergeboorte begint en het hele leven duurt. Deze geloofsoefeningen zijn meestal in het begin nog zwak. De zondaar is levendgemaakt en ziet wie hij zelf is in zijn zonde en schuld, en krijgt kennis van die heilige en rechtvaardige God tegen Wie hij gezondigd heeft, maar er is dan meestal niet meteen een bewuste kennis van Christus of toe-eigening van Zijn verzoenend offer.

Overigens moeten we (mijzelf inbegrepen) er voor waken om al te rationeel over deze dingen te spreken alsof het een filosofisch systeem is. We hebben het wel over het tere jonge leven in het hart van de ontdekte zondaar.

[Afgewezen]

Excuus dat ik even teruggrijp op een paar berichtjes eerder (ik val nu midden in deze discussie) maar volgens mij is er af en toe wat misverstand over de begrippen habitus en actus van het geloof, alsof de habitus bij de wedergeboorte wordt ontvangen en de actus pas een poos later. Zo heeft Comrie het niet gezegd. De habitus (het geloof) wordt bij de wedergeboorte ingestort, wanneer de ziel met Christus verenigd wordt. De actus (het geloven, of de geloofsoefeningen) is een proces dat meteen bij de wedergeboorte begint en het hele leven duurt. Deze geloofsoefeningen zijn meestal in het begin nog zwak. De zondaar is levendgemaakt en ziet wie hij zelf is in zijn zonde en schuld, en krijgt kennis van die heilige en rechtvaardige God tegen Wie hij gezondigd heeft, maar er is dan meestal niet meteen een bewuste kennis van Christus of toe-eigening van Zijn verzoenend offer.

Hier heb ik al eerder in de discussie op gewezen, op een kritische wijze overigens, maar het werd niet opgepikt. Kort gezegd: wat jij geloofsoefeningen noemt, zijn het niet.

Overigens moeten we (mijzelf inbegrepen) er voor waken om al te rationeel over deze dingen te spreken alsof het een filosofisch systeem is. We hebben het wel over het tere jonge leven in het hart van de ontdekte zondaar.

Eens, maar de vraag is of hier gesproken moet worden van 'leven', of zelfs van 'geloof'. Daar gaat het in deze discussie over.

[huisman]

Daar ben ik het mee eens hoor huisman. Maar hoe leg jij Luk. 8:15 dan uit?

Lees de kantt. SV.

Precies, het zaad wordt gestrooid in goede aarde, dat is een goed en fijn hart, zoals de Kantt. bij Matth. 13 zeggen. Dus het leven was er al bij het zaaien, maar zal vervolgens vruchten voortbrengen van geloof.

Het is natuurlijk inlegkunde om te zeggen dat die goed toebereide akker er al tijden braak bij lag. Net als wat Afgewezen ergens zegt: In het N.T. zie je zeer veel voorbeelden van zondaren die in één keer tot geloof komen. Wel toebereide akker,( niet eigen werk maar werk van Gods Geest) roeping(Volg Mij). Leven wat zich openbaarde in de vrucht: Het geloof in de Heere Jezus Christus.

[Tiberius]

Het gaat in deze gelijkenis juist om het feit dat het verschil niet ligt bij het schijnbare leven,uitspruiten en groeien maar het verschil openbaard zich bij de vruchten.

Schijnbaar leven versus werkelijk leven inderdaad. Het verschil zie je bij de vrucht.
Maar schijnbaar leven is levenloos oftewel dood en werkelijk leven niet.

De Heere Jezus zegt niet dat er daarvoor al leven was.

Dat hoeft ook niet, dat openbaart zich vanwege het vrucht voortbrengen.

Net als de olie het verschil uitmaakte tussen wijs en dwaze maagden maakt de vrucht hier het verschil.

?

[huisman]

Het gaat in deze gelijkenis juist om het feit dat het verschil niet ligt bij het schijnbare leven,uitspruiten en groeien maar het verschil openbaard zich bij de vruchten.

Schijnbaar leven versus werkelijk leven inderdaad. Het verschil zie je bij de vrucht.
Maar schijnbaar leven is levenloos oftewel dood en werkelijk leven niet.

De Heere Jezus zegt niet dat er daarvoor al leven was.

Dat hoeft ook niet, dat openbaart zich vanwege het vrucht voortbrengen.

Net als de olie het verschil uitmaakte tussen wijs en dwaze maagden maakt de vrucht hier het verschil.

?

Misschien moet je een ander Schriftgedeelte zoeken om je stelling te onderbouwen.(mosterdzaadje misschien ? )Een ieder kan zien dat de gelijkenis van de zaaier niet bedoeld te zeggen wat jij beoogd.

[Ad Anker]

Daar ben ik het mee eens hoor huisman. Maar hoe leg jij Luk. 8:15 dan uit?

Lees de kantt. SV.

Precies, het zaad wordt gestrooid in goede aarde, dat is een goed en fijn hart, zoals de Kantt. bij Matth. 13 zeggen. Dus het leven was er al bij het zaaien, maar zal vervolgens vruchten voortbrengen van geloof.

Het is natuurlijk inlegkunde om te zeggen dat die goed toebereide akker er al tijden braak bij lag. Net als wat Afgewezen ergens zegt: In het N.T. zie je zeer veel voorbeelden van zondaren die in één keer tot geloof komen. Wel toebereide akker,( niet eigen werk maar werk van Gods Geest) roeping(Volg Mij). Leven wat zich openbaarde in de vrucht: Het geloof in de Heere Jezus Christus.

Jij gaat vervolgens niet in op mijn vragen. Ik doe geen inlegkunde, ik probeer te lezen wat de Schrift zegt. Kohlbrugge (zie citaat) zegt het: Het hart des mensen, hoe verdorven ook, wordt in de heilige Schrift goed genaamd, als het beantwoordt aan het doel, dat de hemelse Landman met Zijn akker heeft, het doel, waarmee de Heere met het woord Zijner waarheid binnentrekt in zo’n hart, namelijk opdat het vrucht drage. Dus het hart is goed, als het beantwoordt aan het doel, namelijk vrucht dragen. Of is de aarde op de steenachtige plaatsen enz. in beginsel ook goed? Ik stel ook niet dat de goede aarde er al tijden braak bij lag. Maar wel dat de aarde goed is, een wedergeboren hart, als het zaad gestrooid is. Dus niet de aarde wordt pas goed als het vruchten draagt, nee het is al bereid door Gods Geest. Dat het al tijden braak ligt, is inderdaad inlegkunde.

[Ad Anker]

Het gaat in deze gelijkenis juist om het feit dat het verschil niet ligt bij het schijnbare leven,uitspruiten en groeien maar het verschil openbaard zich bij de vruchten.

Schijnbaar leven versus werkelijk leven inderdaad. Het verschil zie je bij de vrucht.
Maar schijnbaar leven is levenloos oftewel dood en werkelijk leven niet.

De Heere Jezus zegt niet dat er daarvoor al leven was.

Dat hoeft ook niet, dat openbaart zich vanwege het vrucht voortbrengen.

Net als de olie het verschil uitmaakte tussen wijs en dwaze maagden maakt de vrucht hier het verschil.

?

Nee hoor, de dwaze maagden waren al dwaas (onwedergeboren) en de wijze maagden waren al wijs (wedergeboren). Dat de boom aan de vruchten gekend wordt, doet daar niets aan af.

[ab321]

Huisman, waarom zou Jezus het geloof vergeleken hebben met zo’n klein zaadje waarvan het groene puntje in het begin nog amper zichtbaar is? Moeten we dan denken aan een groot geloof waarin we Christus met al Zijn weldaden omhelzen? En welke prachtige lering ligt er ook in het woord “wedergeboorte”. Als een baby geboren wordt, zegt hij dan meteen “hallo pappie” of gaat hij huilen omdat hij honger heeft?

[Afgewezen]

Misschien is het goed om bij al deze pogingen tot een verantwoorde exegese te letten op de regel van Calvijn:

"Vergelijkingen moeten niet verder gaan dan de regel der Schrift ze voorgaat; zover is het er van af, dat ze op zichzelf voldoende zouden zijn tot het funderen van enig leerstuk" (Inst. II, 5, 19).

Dit schrijft Calvijn n.a.v. een beroep op de gewonde man in de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan: die man was half-dood, niet helemaal dood, dus dat zou betekenen dat de zondaar ook niet helemaal dood is...

[Simon]

Huisman, waarom zou Jezus het geloof vergeleken hebben met zo’n klein zaadje waarvan het groene puntje in het begin nog amper zichtbaar is? Moeten we dan denken aan een groot geloof waarin we Christus met al Zijn weldaden omhelzen? En welke prachtige lering ligt er ook in het woord “wedergeboorte”. Als een baby geboren wordt, zegt hij dan meteen “hallo pappie” of gaat hij huilen omdat hij honger heeft?

Inderdaad.
De gelijkenis zegt bovendien dat het Koninkrijk der hemelen is als een mosterzaadje, niet de tot geloof gekomen zondaar of het geloof op zich.