Dat vind ik erg kort door de bocht.Wilhelm schreef:Blijkbaar vraagt dit onderwerp om een toon zoals Burggraaf of DWW. Heel erg jammer...
Wedergeboorte of schijngeboorte [3]
- J.C. Philpot
- Berichten: 10302
- Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.
George Whitefield
George Whitefield
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Blijf gerust meedoen; ik in ieder geval waardeer je woorden en probeer ervan te leren. Dat het niet altijd lukt, is nog een verbeterpuntje.Wilhelm schreef:Verder zal ik me niet meer in deze discussie mengen. Ik proef heel weinig liefde in de bespreking van deze tere zaken.
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Onbegrijpelijk dat jij mij gaat vergelijken met deze personen alleen omdat ik geen tussenpositie inneem.Wilhelm schreef:Beste Huisman,
Ik ga niet bewijzen dat het anders zou zijn. Nee, dat heeft geen nut, zeker pastoraal niet.
Maar Brakel schrijft ook het volgende:
"Sommigen worden bekeerd allengskens, met vele verwisselingen van droefheid, blijdschap, geloof, ongeloof, strijden, overwinningen, vallen, opstaan; en dit is de gewone weg, dien God doorgaans houdt in de bekering van de meesten. Als ik zeg, alengskens, dan bedoel ik de bekering in 't brede, met al haar omtrek, van de eerste overtuiging, tot de bewustheid dat men Christus aanneemt. Want anders is het een zekere zaak, dat de bekering in één ogenblik geschiedt, in één moment wordt de ziel van dood levend; tussen dood en levend zijn is geen tijd. Omdat deze wijze van bekering de gewoonste is, zo zullen wij ze in haar begin, voortgang en einde wat breder openleggen, opdat een ieder zich daarin zou kunnen spiegelen. "
Dit zou je als 'tussenpositie' kunnen zien.
Verder zal ik me niet meer in deze discussie mengen. Ik proef heel weinig liefde in de bespreking van deze tere zaken.
Blijkbaar vraagt dit onderwerp om een toon zoals Burggraaf of DWW. Heel erg jammer...
Brakel schrijft aan het begin van zijn hoofdstuk over het geloof (32) het volgende. Het onderstreepte is mijn positie in deze discussie.
Vandaag is Brakel veel geciteerd, als ds Moerkerken de habitus en actus van het geloof ver in tijd uit één trekt beroept hij zich alleen maar op Comrie. Dat is m.i. veelzeggend hij kan blijkbaar niet bij andere theologen terecht. Niet bij Luther/Calvijn. Niet bij Brakel, John Owen of Thomas Watson. Tenslotte nog een pittig citaat van drs Exalto (een wetenschapper van naam zou Tiberius zeggenI. Wij doen het geloof ná de wedergeboorte volgen, niet dat de mens eerst levend en
wedergeboren is, en daarna het geloof verkrijgt; integendeel: 't geloof gaat vóór de
wedergeboorte, wel niet in tijd, maar in orde der natuur; want het Woord is het zaad
der wedergeboorte, 1 Petrus 1:23, en het Woord kan geen nut doen, dan door het
geloof, Hebr. 4:2.
Met de eerste aanneming en vereniging met Jezus wordt de mens levend. Nu, door
het geloof neemt men aan, en wordt men verenigd, en door de oefening des geloofs
neemt de mens toe in dat leven. Kol. 2:6, 7. Gelijk gij dan Christus Jezus, de Heere,
hebt aangenomen, wandelt alzo in Hem; geworteld en opgebouwd in Hem, en
bevestigd in het geloof.

Vervolgens, hier en daar haalt Moerkerken Calvijn aan. Maar irriterend is hoe hij Calvijn trekt in zijn eigen straatje. Van de graden des geloofs bij Calvijn maakt Moerkerken standen van het geestelijk leven. Wat bij Calvijn staat binnen het geloof, staat bij Moerkerken er voor een wezenlijk deel buiten. Terwijl Calvijn, en dat is héél de Reformatie, inzet bij het geloof, zet Moerkerken in bij de wedergeboorte.
Dan, het geestelijke leven wordt bij Moerkerken gewrongen in een oud scholastiek schema. Helaas is het ook bij Comrie te vinden, maar Moerkerken spitst het toe. Dat is het schema van hebbelijkheid (Habitus) en dadelijkheid (actus). Weet Moerkerken niet dat dit schema afkomstig is van de Griekse heiden Aristoteles? Ziet hij niet in, hoe ver dit schema hem afbrengt van het getuigenis van de Schrift en van de belijdenis der Reformatie?
Ik wil dit op een paar punten aantonen. Als Moerkerken spreekt over de hebbelijkheid dan spreekt hij over het 'geloof', als hij het hééft over de dadelijkheid dan spreekt hij van 'geloven'.
En dan komen wij deze in mijn ogen volstrekt onbijbelse en onreformatorische stelling tegen, dat het 'geloof' (habitus) zonder kennis (van Christus) en zonder daden is. Ik vraag ingemoede: Wat is dat voor een geloof? Of eigenlijk gezegd: ik weet wel een antwoord op die vraag; ik moet met Jacobus zeggen: het is een dood geloof. En ik denk ook aan Calvijn die het geloof kennis heeft genoemd, en dan zulk een kennis die de mens zalig maakt.
Zie, zo ver raakt men van de Schrift als men toegeeft aan de kronkelredeneringen van de scholastiek. Maar hoe gevaarlijk juist voor het geestelijk leven!
Tot slot, zo af en toe komt ook een Schriftwoord in het boekje va.. Moerkerken tegen. Maar hoe?
Sommige teksten worden allegorisch uitgelegd. En juist die teksten moeten dan bewijzen wat Moerkerken graag bewezen wil zien. Ik denk bv. over wat hij schrijft over Jozefs bekendmaking aan zijn broeders (blz. 25). Dat wordt dan 'vergeestelijkt' .
Voor mij heeft dat geen enkele bewijskracht. Met vergeestelijking kan men de Schrift alles laten bewijzen wat men zelf wil. De demonstrant kan er net zo goed zijn leer mee 'bewijzen', als'de roomskatholiek, en dat is in het verleden dan ook al ettelijke malen gebeurd. Ik ben bereid dat met de stukken aan te tonen. De Reformatie heeft dan ook met nadruk gesteld: Vergeestelijkingen bewijzen niets. Onze conclusie zal moeten zijn: ook de vergeestelijkingen van Moerkerken bewijzen niets! En aangezien die vergeestelijkingen een wezenlijk deel van dit boekje zijn, steunt het dus op niets. Ik acht deze vergeestelijkingen van Moerkerken symptomatisch. Gods Woord heeft niet dat gezag dat het zou moeten hebben. Gods Woord en Gods beloften worden geen genoegzame grond geacht voor het leven en het sterven van de christen. Moerkerken zoekt de grond elders.
Als ik zo'n boekje lees komt over mij het verdrietige gevoel, dat het wel lijkt, alsof de Reformatie in de 16e eeuw voor niets is geweest!
K. Exalto
Laatst gewijzigd door huisman op 03 dec 2012, 19:59, 1 keer totaal gewijzigd.
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Ja, oké. Niet bij de eerste bewuste geloofsdaad pas, maar al bij de eerste geloofsdaad op zich, of dat nu bewust is of niet.Afgewezen schreef:Dit is ook geen goede quote. Wat ik al meer gezegd heb hier en wat ook door anderen wordt opgemerkt, is dat Brakel een standpunt inneemt ergens tussen ds. Moerkerken en ds. Kort in. Brakel stelt de wedergeboorte niet bij de eerste overtuiging (zoals ds. M. doet), maar ook niet pas bij de eerste bewuste geloofsdaad (zoals ds. Kort doet). Dit laatste is overigens wel verwarrend, wat zijn er dan 'onbewuste' geloofsdaden?Fjodor schreef:Maar het punt wat huisman volgens mij wil maken, en waar dit stuk eigenlijk niets tegen zegt, is dat hier niet staat deze deze mensen, die Brakel ware gelovigen noemt, geen Christuskennis hebben. Ik zou zeggen, als ik dit lees, dat dit gaat over een situatie waar ware gelovigen noodzakelijk vaker of minder vaak in verkeren.
Oftewel, bij deze mensen zijn de drie stukken al geleerd. Daarom spreekt Brakel over ware gelovigen. Want zou het gebeuren dat het geweten de ware gelovigen die Christus kennen nooit door hun geweten aangeklaagd worden? Nee.
Dat Brakel wel degelijk leert dat er ellendekennis voorafgaat aan de wedergeboorte, kun je vinden in het hoofdstuk XXXI, over de gewone weg der bekering (zie theologeniet.nl, bij Brakel, Redelijke Godsdienst). Dit contra Tiberius c.s.
Huisman, is het niet zo dat Brakel hierin niet (helemaal) overeenstemt met ds. Kort?
Zou dat niet iets kunnen zijn als: 'Heere, ik kan niet anders dan op U vertrouwen, red mij', zonder daarbij het bewustzijn dat alles meteen goed is. Zodat de verzekering, die wel een wezenlijk onderdeel van het geloof is, misschien pas komt op het moment dat er op dat vertrouwen gereflecteerd wordt. Zeggen de puriteinen daarom niet dat het toevluchtnemend geloof al genoeg is?
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
drs.!huisman schreef: Tenslotte nog een pittig citaat van dr Exalto....
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Bedankt ik heb het gewijzigd. Aan het artikel veranderd het echter nietsAfgewezen schreef:drs.!huisman schreef: Tenslotte nog een pittig citaat van dr Exalto....

Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Fjodor schreef:Ja, oké. Niet bij de eerste bewuste geloofsdaad pas, maar al bij de eerste geloofsdaad op zich, of dat nu bewust is of niet.Afgewezen schreef:Dit is ook geen goede quote. Wat ik al meer gezegd heb hier en wat ook door anderen wordt opgemerkt, is dat Brakel een standpunt inneemt ergens tussen ds. Moerkerken en ds. Kort in. Brakel stelt de wedergeboorte niet bij de eerste overtuiging (zoals ds. M. doet), maar ook niet pas bij de eerste bewuste geloofsdaad (zoals ds. Kort doet). Dit laatste is overigens wel verwarrend, wat zijn er dan 'onbewuste' geloofsdaden?Fjodor schreef:Maar het punt wat huisman volgens mij wil maken, en waar dit stuk eigenlijk niets tegen zegt, is dat hier niet staat deze deze mensen, die Brakel ware gelovigen noemt, geen Christuskennis hebben. Ik zou zeggen, als ik dit lees, dat dit gaat over een situatie waar ware gelovigen noodzakelijk vaker of minder vaak in verkeren.
Oftewel, bij deze mensen zijn de drie stukken al geleerd. Daarom spreekt Brakel over ware gelovigen. Want zou het gebeuren dat het geweten de ware gelovigen die Christus kennen nooit door hun geweten aangeklaagd worden? Nee.
Dat Brakel wel degelijk leert dat er ellendekennis voorafgaat aan de wedergeboorte, kun je vinden in het hoofdstuk XXXI, over de gewone weg der bekering (zie theologeniet.nl, bij Brakel, Redelijke Godsdienst). Dit contra Tiberius c.s.
Huisman, is het niet zo dat Brakel hierin niet (helemaal) overeenstemt met ds. Kort?
Zou dat niet iets kunnen zijn als: 'Heere, ik kan niet anders dan op U vertrouwen, red mij', zonder daarbij het bewustzijn dat alles meteen goed is. Zodat de verzekering, die wel een wezenlijk onderdeel van het geloof is, misschien pas komt op het moment dat er op dat vertrouwen gereflecteerd wordt. Zeggen de puriteinen daarom niet dat het toevluchtnemend geloof al genoeg is?
Dat zeg ik ook, toevluchtnemen is immers een bewuste geloofsdaad gericht op Christus
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Dat klopt, zie onderstaande. Maar wat bedoelt Brakel dan met de eerste daad des geloofs? Het geloof is de oorsprong des levens schrijft hij. Er is geen leven dan in de vereniging met Christus. Dus het geloof 'doet' iets voor de vereniging met Christus. Vervolgens zegt Brakel in hoofdstuk XXXIII dat een kenmerk van het zaligmakend geloof de ware droefheid is, de weg waardoor men Christus leert kennen, zoals eerder door mij geciteerd.Afgewezen schreef:Dit is ook geen goede quote. Wat ik al meer gezegd heb hier en wat ook door anderen wordt opgemerkt, is dat Brakel een standpunt inneemt ergens tussen ds. Moerkerken en ds. Kort in. Brakel stelt de wedergeboorte niet bij de eerste overtuiging (zoals ds. M. doet), maar ook niet pas bij de eerste bewuste geloofsdaad (zoals ds. Kort doet). Dit laatste is overigens wel verwarrend, wat zijn er dan 'onbewuste' geloofsdaden?Fjodor schreef:Maar het punt wat huisman volgens mij wil maken, en waar dit stuk eigenlijk niets tegen zegt, is dat hier niet staat deze deze mensen, die Brakel ware gelovigen noemt, geen Christuskennis hebben. Ik zou zeggen, als ik dit lees, dat dit gaat over een situatie waar ware gelovigen noodzakelijk vaker of minder vaak in verkeren.
Oftewel, bij deze mensen zijn de drie stukken al geleerd. Daarom spreekt Brakel over ware gelovigen. Want zou het gebeuren dat het geweten de ware gelovigen die Christus kennen nooit door hun geweten aangeklaagd worden? Nee.
Dat Brakel wel degelijk leert dat er ellendekennis voorafgaat aan de wedergeboorte, kun je vinden in het hoofdstuk XXXI, over de gewone weg der bekering (zie theologeniet.nl, bij Brakel, Redelijke Godsdienst). Dit contra Tiberius c.s.
XII. Vóór de eerste daad des geloofs is de mens dood, hoe vele voorbereiden de bewegingen hij ook mocht ontvangen hebben. Als wij voorbereiding stellen, zo weet, dat wij daardoor niet verstaan beginselen des levens, verre van daar; in alle de voorbereidingen is en blijft de mens dood, en zijn daden kunnen God niet behagen, hoe deugdzaam dat ze schijnen.
Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs, geloof en leven zijn in de tijd gelijk, maar in de orde gaat het geloof voor, als een oorsprong des levens; want daar is geen leven dan in de vereniging met Christus, die hun Leven is, en het geloof is het middel van vereniging met Christus. Waaruit blijkt de dwaasheid dergenen, die eerst verloochening, die éérst heiligheid zoeken; deze stellen zich in het uiterste gevaar om nooit wedergeboren te worden.
XIII. Zo iemand mij vraagt: waaraan bij zijn eerste begin van wedergeboorte zal kennen?
Ik antwoord: van de eerste daad des geloofs.
Vraagt men verder: wanneer men de eerste daad des geloofs oefent, en of men de tijd niet moet of kan weten?
Ik antwoord: men behoeft die tijd niet te weten, en men kan hem ook niet vast weten. Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad des geloofs, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zo rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren; zodat ik acht, dat men de nette tijd van het begin des geloofs en der wedergeboorte niet of zeer zelden weten kan. Ook is het niet nodig zulks te weten, 't is genoeg, als men op goede gronden uit het Woord Gods en uit goede kennis van zijn hart en daden besluiten kan, dat men gelooft en wedergeboren is, waarvan wij in het vervolg zullen spreken.
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Het punt is echter dat Brakel stelt dat de wedergeboorte voor de bewuste geloofsdaad plaats kan hebben:huisman schreef:Fjodor schreef:Ja, oké. Niet bij de eerste bewuste geloofsdaad pas, maar al bij de eerste geloofsdaad op zich, of dat nu bewust is of niet.Afgewezen schreef:Dit is ook geen goede quote. Wat ik al meer gezegd heb hier en wat ook door anderen wordt opgemerkt, is dat Brakel een standpunt inneemt ergens tussen ds. Moerkerken en ds. Kort in. Brakel stelt de wedergeboorte niet bij de eerste overtuiging (zoals ds. M. doet), maar ook niet pas bij de eerste bewuste geloofsdaad (zoals ds. Kort doet). Dit laatste is overigens wel verwarrend, wat zijn er dan 'onbewuste' geloofsdaden?Fjodor schreef:Maar het punt wat huisman volgens mij wil maken, en waar dit stuk eigenlijk niets tegen zegt, is dat hier niet staat deze deze mensen, die Brakel ware gelovigen noemt, geen Christuskennis hebben. Ik zou zeggen, als ik dit lees, dat dit gaat over een situatie waar ware gelovigen noodzakelijk vaker of minder vaak in verkeren.
Oftewel, bij deze mensen zijn de drie stukken al geleerd. Daarom spreekt Brakel over ware gelovigen. Want zou het gebeuren dat het geweten de ware gelovigen die Christus kennen nooit door hun geweten aangeklaagd worden? Nee.
Dat Brakel wel degelijk leert dat er ellendekennis voorafgaat aan de wedergeboorte, kun je vinden in het hoofdstuk XXXI, over de gewone weg der bekering (zie theologeniet.nl, bij Brakel, Redelijke Godsdienst). Dit contra Tiberius c.s.
Huisman, is het niet zo dat Brakel hierin niet (helemaal) overeenstemt met ds. Kort?
Zou dat niet iets kunnen zijn als: 'Heere, ik kan niet anders dan op U vertrouwen, red mij', zonder daarbij het bewustzijn dat alles meteen goed is. Zodat de verzekering, die wel een wezenlijk onderdeel van het geloof is, misschien pas komt op het moment dat er op dat vertrouwen gereflecteerd wordt. Zeggen de puriteinen daarom niet dat het toevluchtnemend geloof al genoeg is?
Dat zeg ik ook, toevluchtnemen is immers een bewuste geloofsdaad gericht op Christus
Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle
waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad des
geloofs, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zo rekent men te
laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren;
De vraag die dan opkomt is: wat is dan een onbewuste geloofsdaad? Daar probeerde ik een optie voor te geven.
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Brakel zal rondom deze hoofdstukken toch ook wel ergens een definitie geven van de eerste daad des geloofs?Anker schreef:Dat klopt, zie onderstaande. Maar wat bedoelt Brakel dan met de eerste daad des geloofs? Het geloof is de oorsprong des levens schrijft hij. Er is geen leven dan in de vereniging met Christus. Dus het geloof 'doet' iets voor de vereniging met Christus. Vervolgens zegt Brakel in hoofdstuk XXXIII dat een kenmerk van het zaligmakend geloof de ware droefheid is, de weg waardoor men Christus leert kennen, zoals eerder door mij geciteerd.Afgewezen schreef:Dit is ook geen goede quote. Wat ik al meer gezegd heb hier en wat ook door anderen wordt opgemerkt, is dat Brakel een standpunt inneemt ergens tussen ds. Moerkerken en ds. Kort in. Brakel stelt de wedergeboorte niet bij de eerste overtuiging (zoals ds. M. doet), maar ook niet pas bij de eerste bewuste geloofsdaad (zoals ds. Kort doet). Dit laatste is overigens wel verwarrend, wat zijn er dan 'onbewuste' geloofsdaden?Fjodor schreef:Maar het punt wat huisman volgens mij wil maken, en waar dit stuk eigenlijk niets tegen zegt, is dat hier niet staat deze deze mensen, die Brakel ware gelovigen noemt, geen Christuskennis hebben. Ik zou zeggen, als ik dit lees, dat dit gaat over een situatie waar ware gelovigen noodzakelijk vaker of minder vaak in verkeren.
Oftewel, bij deze mensen zijn de drie stukken al geleerd. Daarom spreekt Brakel over ware gelovigen. Want zou het gebeuren dat het geweten de ware gelovigen die Christus kennen nooit door hun geweten aangeklaagd worden? Nee.
Dat Brakel wel degelijk leert dat er ellendekennis voorafgaat aan de wedergeboorte, kun je vinden in het hoofdstuk XXXI, over de gewone weg der bekering (zie theologeniet.nl, bij Brakel, Redelijke Godsdienst). Dit contra Tiberius c.s.XII. Vóór de eerste daad des geloofs is de mens dood, hoe vele voorbereiden de bewegingen hij ook mocht ontvangen hebben. Als wij voorbereiding stellen, zo weet, dat wij daardoor niet verstaan beginselen des levens, verre van daar; in alle de voorbereidingen is en blijft de mens dood, en zijn daden kunnen God niet behagen, hoe deugdzaam dat ze schijnen.
Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs, geloof en leven zijn in de tijd gelijk, maar in de orde gaat het geloof voor, als een oorsprong des levens; want daar is geen leven dan in de vereniging met Christus, die hun Leven is, en het geloof is het middel van vereniging met Christus. Waaruit blijkt de dwaasheid dergenen, die eerst verloochening, die éérst heiligheid zoeken; deze stellen zich in het uiterste gevaar om nooit wedergeboren te worden.
XIII. Zo iemand mij vraagt: waaraan bij zijn eerste begin van wedergeboorte zal kennen?
Ik antwoord: van de eerste daad des geloofs.
Vraagt men verder: wanneer men de eerste daad des geloofs oefent, en of men de tijd niet moet of kan weten?
Ik antwoord: men behoeft die tijd niet te weten, en men kan hem ook niet vast weten. Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad des geloofs, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zo rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren; zodat ik acht, dat men de nette tijd van het begin des geloofs en der wedergeboorte niet of zeer zelden weten kan. Ook is het niet nodig zulks te weten, 't is genoeg, als men op goede gronden uit het Woord Gods en uit goede kennis van zijn hart en daden besluiten kan, dat men gelooft en wedergeboren is, waarvan wij in het vervolg zullen spreken.
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Jazeker, het met het geloof aannemen van Jezus Christus dat is de eerste daad waardoor de mens levend wordtFjodor schreef:Brakel zal rondom deze hoofdstukken toch ook wel ergens een definitie geven van de eerste daad des geloofs?Anker schreef:Dat klopt, zie onderstaande. Maar wat bedoelt Brakel dan met de eerste daad des geloofs? Het geloof is de oorsprong des levens schrijft hij. Er is geen leven dan in de vereniging met Christus. Dus het geloof 'doet' iets voor de vereniging met Christus. Vervolgens zegt Brakel in hoofdstuk XXXIII dat een kenmerk van het zaligmakend geloof de ware droefheid is, de weg waardoor men Christus leert kennen, zoals eerder door mij geciteerd.Afgewezen schreef:Dit is ook geen goede quote. Wat ik al meer gezegd heb hier en wat ook door anderen wordt opgemerkt, is dat Brakel een standpunt inneemt ergens tussen ds. Moerkerken en ds. Kort in. Brakel stelt de wedergeboorte niet bij de eerste overtuiging (zoals ds. M. doet), maar ook niet pas bij de eerste bewuste geloofsdaad (zoals ds. Kort doet). Dit laatste is overigens wel verwarrend, wat zijn er dan 'onbewuste' geloofsdaden?Fjodor schreef:Maar het punt wat huisman volgens mij wil maken, en waar dit stuk eigenlijk niets tegen zegt, is dat hier niet staat deze deze mensen, die Brakel ware gelovigen noemt, geen Christuskennis hebben. Ik zou zeggen, als ik dit lees, dat dit gaat over een situatie waar ware gelovigen noodzakelijk vaker of minder vaak in verkeren.
Oftewel, bij deze mensen zijn de drie stukken al geleerd. Daarom spreekt Brakel over ware gelovigen. Want zou het gebeuren dat het geweten de ware gelovigen die Christus kennen nooit door hun geweten aangeklaagd worden? Nee.
Dat Brakel wel degelijk leert dat er ellendekennis voorafgaat aan de wedergeboorte, kun je vinden in het hoofdstuk XXXI, over de gewone weg der bekering (zie theologeniet.nl, bij Brakel, Redelijke Godsdienst). Dit contra Tiberius c.s.XII. Vóór de eerste daad des geloofs is de mens dood, hoe vele voorbereiden de bewegingen hij ook mocht ontvangen hebben. Als wij voorbereiding stellen, zo weet, dat wij daardoor niet verstaan beginselen des levens, verre van daar; in alle de voorbereidingen is en blijft de mens dood, en zijn daden kunnen God niet behagen, hoe deugdzaam dat ze schijnen.
Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs, geloof en leven zijn in de tijd gelijk, maar in de orde gaat het geloof voor, als een oorsprong des levens; want daar is geen leven dan in de vereniging met Christus, die hun Leven is, en het geloof is het middel van vereniging met Christus. Waaruit blijkt de dwaasheid dergenen, die eerst verloochening, die éérst heiligheid zoeken; deze stellen zich in het uiterste gevaar om nooit wedergeboren te worden.
XIII. Zo iemand mij vraagt: waaraan bij zijn eerste begin van wedergeboorte zal kennen?
Ik antwoord: van de eerste daad des geloofs.
Vraagt men verder: wanneer men de eerste daad des geloofs oefent, en of men de tijd niet moet of kan weten?
Ik antwoord: men behoeft die tijd niet te weten, en men kan hem ook niet vast weten. Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad des geloofs, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zo rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren; zodat ik acht, dat men de nette tijd van het begin des geloofs en der wedergeboorte niet of zeer zelden weten kan. Ook is het niet nodig zulks te weten, 't is genoeg, als men op goede gronden uit het Woord Gods en uit goede kennis van zijn hart en daden besluiten kan, dat men gelooft en wedergeboren is, waarvan wij in het vervolg zullen spreken.
Met de eerste aanneming en vereniging met Jezus wordt de mens levend. Nu, door
het geloof neemt men aan, en wordt men verenigd, en door de oefening des geloofs
neemt de mens toe in dat leven. Kol. 2:6, 7. Gelijk gij dan Christus Jezus, de Heere,
hebt aangenomen, wandelt alzo in Hem; geworteld en opgebouwd in Hem, en
bevestigd in het geloof.
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Ok, dan moeten we nu verklaren hoe dit onbewust kan gebeuren..huisman schreef:Jazeker, het met het geloof aannemen van Jezus Christus dat is de eerste daad waardoor de mens levend wordtFjodor schreef: Brakel zal rondom deze hoofdstukken toch ook wel ergens een definitie geven van de eerste daad des geloofs?Met de eerste aanneming en vereniging met Jezus wordt de mens levend. Nu, door
het geloof neemt men aan, en wordt men verenigd, en door de oefening des geloofs
neemt de mens toe in dat leven. Kol. 2:6, 7. Gelijk gij dan Christus Jezus, de Heere,
hebt aangenomen, wandelt alzo in Hem; geworteld en opgebouwd in Hem, en
bevestigd in het geloof.
Of beter: onbewust en zonder bijzondere hartelijkheid.
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
In de kentekenen van het ware geloof zegt Brakel dat de droefheid naar God in welke weg men Christus leert kennen een onderdeel van het geloof is. Wanneer ik de drie hoofdstukken van Brakel lees spreekt hij van het geloof als oorsprong van het leven. Het leven is het met het geloof aannemen van Jezus Christus. Maar Brakel plaatst daar nog iets voor: de droefheid naar God. Dat is inmiddels genoeg aangetoond en duidelijk omschreven in hoofdstuk XXXIII.Fjodor schreef:Ok, dan moeten we nu verklaren hoe dit onbewust kan gebeuren..huisman schreef:Jazeker, het met het geloof aannemen van Jezus Christus dat is de eerste daad waardoor de mens levend wordtFjodor schreef: Brakel zal rondom deze hoofdstukken toch ook wel ergens een definitie geven van de eerste daad des geloofs?Met de eerste aanneming en vereniging met Jezus wordt de mens levend. Nu, door
het geloof neemt men aan, en wordt men verenigd, en door de oefening des geloofs
neemt de mens toe in dat leven. Kol. 2:6, 7. Gelijk gij dan Christus Jezus, de Heere,
hebt aangenomen, wandelt alzo in Hem; geworteld en opgebouwd in Hem, en
bevestigd in het geloof.
Of beter: onbewust en zonder bijzondere hartelijkheid.
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Zo lees ik toch hfst 33 echt niet, Brakel noemt de drie kenmerken en bij het derde kenmerk zegt hij letterlijkAnker schreef:In de kentekenen van het ware geloof zegt Brakel dat de droefheid naar God in welke weg men Christus leert kennen een onderdeel van het geloof is. Wanneer ik de drie hoofdstukken van Brakel lees spreekt hij van het geloof als oorsprong van het leven. Het leven is het met het geloof aannemen van Jezus Christus. Maar Brakel plaatst daar nog iets voor: de droefheid naar God. Dat is inmiddels genoeg aangetoond en duidelijk omschreven in hoofdstuk XXXIII.Fjodor schreef:Ok, dan moeten we nu verklaren hoe dit onbewust kan gebeuren..huisman schreef:Jazeker, het met het geloof aannemen van Jezus Christus dat is de eerste daad waardoor de mens levend wordtFjodor schreef: Brakel zal rondom deze hoofdstukken toch ook wel ergens een definitie geven van de eerste daad des geloofs?Met de eerste aanneming en vereniging met Jezus wordt de mens levend. Nu, door
het geloof neemt men aan, en wordt men verenigd, en door de oefening des geloofs
neemt de mens toe in dat leven. Kol. 2:6, 7. Gelijk gij dan Christus Jezus, de Heere,
hebt aangenomen, wandelt alzo in Hem; geworteld en opgebouwd in Hem, en
bevestigd in het geloof.
Of beter: onbewust en zonder bijzondere hartelijkheid.
M.a.w als je kenmerk 1 bezit (ware droefheid) zul je ook de andere twee kenmerken bezitten: het geloof en de heiligmaking.XXXVI. 3e kenteken. 't Geloof kan niet zijn zonder heiligheid; want het reinigt het
hart, het is werkzaam door de liefde, en levendig door goede werken; zodat hij
waarlijk niet gelooft, die geen heiligheid heeft.
Elke keer doe jij of het drie losse kenmerken zijn die los van elkaar en in volgorde beleefd worden.
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
-
- Berichten: 693
- Lid geworden op: 26 jun 2008, 13:55
Re: Wedergeboorte of schijngeboorte
Omdat jij ze niet gebruikt in je standpuntbepaling, kreeg ik het gevoel dat deze teksten voor jou niet meer dan een symbolische waarde hebben.Tiberius schreef:Hoe bedoel je, symbolische waarde?GGBeroopingswerk schreef:Graag waarom de door mij genoemde teksten slechts symbolische waarde hebben...Tiberius schreef:Diverse gronden heb ik hiervoor genoemd, zowel uit de Bijbel als uit de belijdenisgeschriften; precies ook degene die ds. De Heer in zijn weerlegging van ds. Kort noemt.GGBeroopingswerk schreef:Waar baseer je deze stelling (Anderzijds begint de levendmaking niet met Christuskennis. Op dat punt dwaalt ds. Kort.) op? Ga dan inhoudelijk in op de aangeleverde bewijsplaatsen:
(1) Die de Zoon heeft, heeft het leven, die de Zoon niet heeft, heeft het leven niet.
(2) Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God en Jezus Christus Die Gij gezonden hebt.
(3) Het ware leven (...) is maar waar men Jezus ziet. (Van Lodenstein)
Door op deze teksten niet in te gaan, kan je wel steeds blijven roepen: de levendmaking begint niet met Christus kennis, maar doe dat dat a.u.b. gegrond!
Dus hoe gegrond wil je het hebben?