Wedergeboorte of schijngeboorte [3]

[ejvl]

Wat is het verschil tussen zondag 7 (waarin men belijdt te geloven in de 'vergeving der zonden') en zondag 23? Is er iemand die mij dat nog eens kan uitleggen?

Zondag 7 word gezien als het wezen des geloofs en zondag 23 het welwezen.
Zondag 7 is wel Christuskennis, maar alleen de openbaring, de mens heeft nog een openstaande schuld (bewust).
Zondag 23 is de rechtvaardigmaking, dit is stap 4 van de standenleer:

1. Al gerechtvaardigd is van eeuwigheid;
2. Al gerechtvaardigd is op de kruisheuvel van Golgotha;
3. Al onbewust gerechtvaardigd is, voorafgaand aan de ellendekennis, in de (veronderstelde) wedergeboorte.
De 4e rechtvaardigmaking (in de vierschaar) is niet verplicht.
En de 5e (op de wolken des hemels) die volgt nog.

Dus er zijn volop gelovigen die de bewuste rechtvaardigmaking missen en toch kunnen zeggen een waar en oprecht gelovige te zijn omdat de rechtvaardigmaking een nadere weldaad is, het komt ons niet toe te oordelen over deze mensen.

Terwijl ds Kort, en vele reformatoren leren dat zowel zondag 7 als zondag 23 het welwezen van het geloof is, dus het geloof inclusief rechtvaardigmaking, zondag 23 legt het alleen nog eens extra uit wat het nut is.

En dat is de leer (verschil zondag 7 en 23) van de (oud)gereformeerde gemeente (in Nederland) waartegen o.a dit boek geschreven is.
En deze discussie is mijns inziens vele malen belangrijker als er wel of geen tijd zit tussen wedergeboorte en Christuskennis, eerst moet duidelijk zijn wat Christuskennis is, alleen zien of ook hebben (rechtvaardigmaking).
Dan pas kun je verder discusseren over de tijd die er tussen kan zitten.

[hervormde]

De bijbel leert dat wie gelooft gerechtvaardigd is. Evenzo de HC.
Maar tegenwoordig heeft men zoveel aanvullende eisen aan het geloof gesteld, dat vrijwel niemand durft te zeggen dat hij gelooft, laat staan dat hij gerechtvaardigd is.
De wijze waarop iemand zich de genade durft toeëigenen blijkt afhankelijk van de leerstellingen van de eigen kerk.
Dus hoewel de bijbel en de belijdenis het niet leert heb ik toch het idee dat er gelovige mensen zijn die niet zeggen gerechtvaardigd te zijn.

Daarom is het ook nodig dat we (opnieuw) ontdekken wat de Reformatie blootlegde vanuit de Schrift: het allerkleinste geloof (actus) rechtvaardigt. Of ook wel: de gelovige wordt door God rechtvaardig verklaard. Als een onrechtvaardige.

[Tiberius]

Het is allemaal erg ingewikkeld geworden. Vanuit bepaalde kerkelijke periodieken wordt bij herhaling gewaarschuwd voor een aangepraat geloof. Dat gaat zomaar niet. Je hebt tegenwoordig kerken met overvolle Avondmaalstafels. Beter duizend keer getwijfeld dan je één keer bedrogen. Er is zoveel wat het niet is.

Dit gaat allemaal nogal eens overboord op het moment dat iemand sterft zonder een hoorbaar getuigenis. Dan opeens is een 'zucht' genoeg. Nee, met stelligheid wordt het niet gezegd, maar heel subtiel wordt het oordeel uitgesproken.

Ik begrijp het werkelijk niet meer. De periodieken vullen hun kerkbladen weer met namen als Comrie, Kersten en Steenblok. Volgens mij wist Petrus toch maar van één Naam onder de hemel. En nee, die naam ruist niet langs de wolken, maar komt tot ons in het gewaad van het Woord. Wie net als de Israëliet op de verhoogde slang ziet, die is zalig en wedergeboren. Maar van die éne Naam wordt nauwelijks gesproken, of op een abstracte manier dat niemand weet waar de predikant het over heeft. En daarbij vaak nog eens heel erg voorwaardelijk. De predikant / ouderling gunt het de lezers wel, maar of .............. Laten we het maar niet opschrijven. Het is godslastering. God wil niet dat enigen verloren gaan, maar allen tot behoudenis komen. God de Vader is verzoend in Zijn Zoon. Er is een volkomen gerechtigheid aangebracht. De rechtvaardiging is verworven door Christus. Door Hem alleen. En wie in Hem gelooft, die wordt in Hem rechtvaardig verklaard. Niet gemaakt. Dat hoort het vrome volk graag. Die kent trouwens een heel stappenplan. Daar begint de rechtvaardiging al in de eeuwigheid. De rechtvaardiging is door Zijn Zoon in de tijd verworven. En daarom moet Hij in het Woord verhoogd worden. Opdat doden zullen horen de stem van de Zoon van God en die ze horen zullen leven. Niet andersom: eerst leven en dan horen. Wie de stem van de Zoon hoort die leeft. Buiten Zijn stem is er geen leven. Alleen Zijn stem laat doden opstaan. Zoals Lazarus uit het graf. Daarom zou ik zeggen: laat de ingewikkelde filosofie rusten. Rust in het Offer van Christus. God de Vader was met Zijn Lam tevreden. Zijn wij met het Lam tevreden? Morgen mag met de Advent weer gesproken worden van de Naam van Jezus. Deze Naam is genoegzaam. Er is geen zondaar buiten het bereik van Hem. Wie graag over zijn dode toestand spreekt, moet weten dat dit geen nederigheid is, maar hoogmoed! Daarmee zegt u dat Jezus Christus u niet kan zaligen. U belijdt hiermee dat Zijn macht en genade niet krachtig genoeg is om u als dode zondaar het leven te geven. Maar Zijn Naam is Jezus. Jehoshua: de HEERE die verlost.

Geestelijke doe het zelvers ......, zou ds Kort zich hier in kunnen vinden?
Of is dit een bewijs van mijn stelling dat hij het tegenovergestelde bereikt dan wat hij beoogt?

Inderdaad, gezien de topics die ik gelezen heb is het boek zwaar mislukt, in plaats van duidelijkheid is er groote verwarring ontstaan, de medebroeders nemen afstand van het boek de vrienden van ds. Kort nemen afstand van hem, zowel binnen als buiten zijn kerkverband en diegene die hij bedoelde te bestrijden lijken hem om de hals te vliegen, maar ik denk toch dat het aantal kerkgangers in de gemeenten waar hij voorgaat niet zal toenemen.

Wat je hier zegt, klopt wel. Juist degenen die hem (o.a. hier) om de hals vliegen, zijn degenen die hij bestrijdt.

Verder, onder de pastorale bewogenheid die ds. Kort kennelijk drijft, wijst ds. De Heer er terecht op (laatste alinea van 2e recensie), dat hij een standpunt heeft, waar onze wegen uiteen gaan. Niemand zal ontkennen dat het op Christus aan moet, maar te stellen, dat de bekering met Christus begint, is toch echt een dwaling. Alle bewogenheid ten spijt, is dat niet Bijbels of vanuit de belijdenisgeschriften te onderbouwen.

[Tiberius]

Huisman, wees nu eens eerlijk.
Ik stoor me er aan. Ik ben het van harte met je eens dat we in het pastoraat en in de prediking niet mogen spreken over geloof en genade als mensen Christus niet kennen. En ja, helaas gebeurd dat te veel in afgescheiden kring. Van Moerkerken tot Wisse, zeg maar.

Maar je moet nu ook eens durven erkennen, dat Brakel toch wel wat een middenpositie inneemt. Niet de visie van Kort, maar toch meer ruimte laat voor de gedachte dat er mensen zijn die niet die bewuste omzetting kennen.
M.i. zijn we met zn allen te rationeel bezig. Laten we nu eens durven erkennen, dat we sommige zaken in de theologie, niet kunnen doorgronden.
Gods werken zijn zoveel hoger dan onze ratio.

Helemaal eens met deze oproep van Wilhelm.
Daarom ben ik ook niet meer zo actief in deze discussie: wat Huisman velen verwijt, namelijk dat ze niet goed lezen, heeft hij zelf ook wel wat moeite mee.

[eilander]

Verder, onder de pastorale bewogenheid die ds. Kort kennelijk drijft, wijst ds. De Heer er terecht op (laatste alinea van 2e recensie), dat hij een standpunt heeft, waar onze wegen uiteen gaan. Niemand zal ontkennen dat het op Christus aan moet, maar te stellen, dat de bekering met Christus begint, is toch echt een dwaling. Alle bewogenheid ten spijt, is dat niet Bijbels of vanuit de belijdenisgeschriften te onderbouwen.

Dat schrijft ds. Kort ook niet.

[Fjodor]

Huisman, wees nu eens eerlijk.
Ik stoor me er aan. Ik ben het van harte met je eens dat we in het pastoraat en in de prediking niet mogen spreken over geloof en genade als mensen Christus niet kennen. En ja, helaas gebeurd dat te veel in afgescheiden kring. Van Moerkerken tot Wisse, zeg maar.

Maar je moet nu ook eens durven erkennen, dat Brakel toch wel wat een middenpositie inneemt. Niet de visie van Kort, maar toch meer ruimte laat voor de gedachte dat er mensen zijn die niet die bewuste omzetting kennen.
M.i. zijn we met zn allen te rationeel bezig. Laten we nu eens durven erkennen, dat we sommige zaken in de theologie, niet kunnen doorgronden.
Gods werken zijn zoveel hoger dan onze ratio.

Helemaal eens met deze oproep van Wilhelm.
Daarom ben ik ook niet meer zo actief in deze discussie: wat Huisman velen verwijt, namelijk dat ze niet goed lezen, heeft hij zelf ook wel wat moeite mee.

Ik moet zeggen dat ik bijna niets van Brakel gelezen heb, maar het laatste citaat van huisman lijkt mij toch echt te bewijzen dat huisman Brakel juist interpreteert. Als het eerste begin van leven is met de eerste daad van geloof dan is er geen onderscheid tussen habitus en actus.

Het probleem ligt volgens mij in het spreken over het kennen van dat eerste begin. Daarin lijken Brakel en Kort inderdaad uit elkaar te gaan. Ds. Kort zal zeggen dat dat een ervaring van de wedergeboorte is (zeg ik zonder het boek gelezen te hebben), men leert Christus op dat moment kennen. Dat is bij hem persé een bewust gebeuren. Dit is ook het standpunt van ds. Paauwe, en hier op het forum van Afgewezen. Men weet dan altijd het moment van de wedergeboorte (hoewel Afgewezen dit moment ook niet heel stellig wedergeboorte wil noemen).

Maar dit onderscheid tussen Brakel en Kort wil helemaal niet zeggen dat Brakel geen 'samenvaldrijver' te noemen is. Het eerste dadelijke geloof is bij Brakel niet meteen zo 'groot' geformuleerd als tegenwoordig velen het willen zien. Het begin van de Christuskennis is niet direct iets dat meteen datum en tijd moet hebben. Maar het is wel een daadwerkelijk geloven. Dit zorgt ervoor dat mensen zich niet ongerust hoeven te maken als ze geen datum en tijd kunnen noemen, dat we dogmatisch juist blijven spreken door habitus en actus bij elkaar te huiden, en dat we ons enkel hoeven/mogen richten op het daadwerkelijke geloven.

Tenminste, voor zover ik Brakel begrijp uit die citaatjes.

[huisman]

Huisman, wees nu eens eerlijk.
Ik stoor me er aan. Ik ben het van harte met je eens dat we in het pastoraat en in de prediking niet mogen spreken over geloof en genade als mensen Christus niet kennen. En ja, helaas gebeurd dat te veel in afgescheiden kring. Van Moerkerken tot Wisse, zeg maar.

Maar je moet nu ook eens durven erkennen, dat Brakel toch wel wat een middenpositie inneemt. Niet de visie van Kort, maar toch meer ruimte laat voor de gedachte dat er mensen zijn die niet die bewuste omzetting kennen.
M.i. zijn we met zn allen te rationeel bezig. Laten we nu eens durven erkennen, dat we sommige zaken in de theologie, niet kunnen doorgronden.
Gods werken zijn zoveel hoger dan onze ratio.

Helemaal eens met deze oproep van Wilhelm.
Daarom ben ik ook niet meer zo actief in deze discussie: wat Huisman velen verwijt, namelijk dat ze niet goed lezen, heeft hij zelf ook wel wat moeite mee.

Jammer dat je alleen wat roept en niet inhoudelijk onderbouwd. Brakel claimen voor de bloembolnisten gaat toch echt te ver. Ik schreef eerder en met citaten onderbouwd:
"Je moet toch maar weer Brakel gaan lezen. 1.Habitus en Actus vallen bij hem volkomen samen 2. Wat ds Moerkerken geloof noemt noemt Brakel voorbereidingen terwijl deze mens nog geheel in zijn doodstaat is.
Hoezo middenpositie?"

Ook ds Moerkerken zelf ziet dit verschil tusen comrie en Brakel.

Wedergeboorte en geloof bij Alexander Comrie
ds. A. Moerkerken

Comrie's standpunt in de strijd


In de diep ingrijpende twisten over het geloof die in de achttiende eeuw de keric in ons land beroerden, heeft ook Comrie zijn positie moeten bepalen. Het zou wel eens kunnen zijn dat Graafland de positie van Comrie goed heeft getypeerd met de opmerking, dat deze "weigert een positie in te nemen in de strijd tussen Van Thuynen en Driessen, omdat volgens hem beiden van een verkeerd principe uitgaan. Beiden gaan nl. uit van de beschouwingen van W. a Brakel, die aan de 'habitus' (hebbelijkheid) van het geloof vrijwel voorbijgaat en alle nadruk laat vallen op het geloof als daad (Graafland, a.w., blz.220).

Maar ja gewoon wat roepen blijft makkelijker

[GGBeroopingswerk]

Wat is het verschil tussen zondag 7 (waarin men belijdt te geloven in de 'vergeving der zonden') en zondag 23? Is er iemand die mij dat nog eens kan uitleggen?

Zondag 7 word gezien als het wezen des geloofs en zondag 23 het welwezen.
Zondag 7 is wel Christuskennis, maar alleen de openbaring, de mens heeft nog een openstaande schuld (bewust).
Zondag 23 is de rechtvaardigmaking, dit is stap 4 van de standenleer:

1. Al gerechtvaardigd is van eeuwigheid;
2. Al gerechtvaardigd is op de kruisheuvel van Golgotha;
3. Al onbewust gerechtvaardigd is, voorafgaand aan de ellendekennis, in de (veronderstelde) wedergeboorte.
De 4e rechtvaardigmaking (in de vierschaar) is niet verplicht.
En de 5e (op de wolken des hemels) die volgt nog.

Dus er zijn volop gelovigen die de bewuste rechtvaardigmaking missen en toch kunnen zeggen een waar en oprecht gelovige te zijn omdat de rechtvaardigmaking een nadere weldaad is, het komt ons niet toe te oordelen over deze mensen.

Terwijl ds Kort, en vele reformatoren leren dat zowel zondag 7 als zondag 23 het welwezen van het geloof is, dus het geloof inclusief rechtvaardigmaking, zondag 23 legt het alleen nog eens extra uit wat het nut is.

En dat is de leer (verschil zondag 7 en 23) van de (oud)gereformeerde gemeente (in Nederland) waartegen o.a dit boek geschreven is.
En deze discussie is mijns inziens vele malen belangrijker als er wel of geen tijd zit tussen wedergeboorte en Christuskennis, eerst moet duidelijk zijn wat Christuskennis is, alleen zien of ook hebben (rechtvaardigmaking).
Dan pas kun je verder discusseren over de tijd die er tussen kan zitten.

En in zondag 7 zeggen we te geloven wat er in de 12 artikelen staat, dus ook de 'vergeving der zonden'.

[GGBeroopingswerk]

Het is allemaal erg ingewikkeld geworden. Vanuit bepaalde kerkelijke periodieken wordt bij herhaling gewaarschuwd voor een aangepraat geloof. Dat gaat zomaar niet. Je hebt tegenwoordig kerken met overvolle Avondmaalstafels. Beter duizend keer getwijfeld dan je één keer bedrogen. Er is zoveel wat het niet is.

Dit gaat allemaal nogal eens overboord op het moment dat iemand sterft zonder een hoorbaar getuigenis. Dan opeens is een 'zucht' genoeg. Nee, met stelligheid wordt het niet gezegd, maar heel subtiel wordt het oordeel uitgesproken.

Ik begrijp het werkelijk niet meer. De periodieken vullen hun kerkbladen weer met namen als Comrie, Kersten en Steenblok. Volgens mij wist Petrus toch maar van één Naam onder de hemel. En nee, die naam ruist niet langs de wolken, maar komt tot ons in het gewaad van het Woord. Wie net als de Israëliet op de verhoogde slang ziet, die is zalig en wedergeboren. Maar van die éne Naam wordt nauwelijks gesproken, of op een abstracte manier dat niemand weet waar de predikant het over heeft. En daarbij vaak nog eens heel erg voorwaardelijk. De predikant / ouderling gunt het de lezers wel, maar of .............. Laten we het maar niet opschrijven. Het is godslastering. God wil niet dat enigen verloren gaan, maar allen tot behoudenis komen. God de Vader is verzoend in Zijn Zoon. Er is een volkomen gerechtigheid aangebracht. De rechtvaardiging is verworven door Christus. Door Hem alleen. En wie in Hem gelooft, die wordt in Hem rechtvaardig verklaard. Niet gemaakt. Dat hoort het vrome volk graag. Die kent trouwens een heel stappenplan. Daar begint de rechtvaardiging al in de eeuwigheid. De rechtvaardiging is door Zijn Zoon in de tijd verworven. En daarom moet Hij in het Woord verhoogd worden. Opdat doden zullen horen de stem van de Zoon van God en die ze horen zullen leven. Niet andersom: eerst leven en dan horen. Wie de stem van de Zoon hoort die leeft. Buiten Zijn stem is er geen leven. Alleen Zijn stem laat doden opstaan. Zoals Lazarus uit het graf. Daarom zou ik zeggen: laat de ingewikkelde filosofie rusten. Rust in het Offer van Christus. God de Vader was met Zijn Lam tevreden. Zijn wij met het Lam tevreden? Morgen mag met de Advent weer gesproken worden van de Naam van Jezus. Deze Naam is genoegzaam. Er is geen zondaar buiten het bereik van Hem. Wie graag over zijn dode toestand spreekt, moet weten dat dit geen nederigheid is, maar hoogmoed! Daarmee zegt u dat Jezus Christus u niet kan zaligen. U belijdt hiermee dat Zijn macht en genade niet krachtig genoeg is om u als dode zondaar het leven te geven. Maar Zijn Naam is Jezus. Jehoshua: de HEERE die verlost.

Geestelijke doe het zelvers ......, zou ds Kort zich hier in kunnen vinden?
Of is dit een bewijs van mijn stelling dat hij het tegenovergestelde bereikt dan wat hij beoogt?

Inderdaad, gezien de topics die ik gelezen heb is het boek zwaar mislukt, in plaats van duidelijkheid is er groote verwarring ontstaan, de medebroeders nemen afstand van het boek de vrienden van ds. Kort nemen afstand van hem, zowel binnen als buiten zijn kerkverband en diegene die hij bedoelde te bestrijden lijken hem om de hals te vliegen, maar ik denk toch dat het aantal kerkgangers in de gemeenten waar hij voorgaat niet zal toenemen.

Wat je hier zegt, klopt wel. Juist degenen die hem (o.a. hier) om de hals vliegen, zijn degenen die hij bestrijdt.

Verder, onder de pastorale bewogenheid die ds. Kort kennelijk drijft, wijst ds. De Heer er terecht op (laatste alinea van 2e recensie), dat hij een standpunt heeft, waar onze wegen uiteen gaan. Niemand zal ontkennen dat het op Christus aan moet, maar te stellen, dat de bekering met Christus begint, is toch echt een dwaling. Alle bewogenheid ten spijt, is dat niet Bijbels of vanuit de belijdenisgeschriften te onderbouwen.

Ds. Kort stelt duidelijk in zijn boek, dat er aan het kennen van Christus een door de Heilige Geest gewerkte ellendekennis voorafgaat. Dus met je door mij vetgedrukte zin ben ik het eens. En ds. Kort ook! Hebben we mooi ook eens een punt genoemd wat ons bind!

[Ad Anker]

Huisman, wees nu eens eerlijk.
Ik stoor me er aan. Ik ben het van harte met je eens dat we in het pastoraat en in de prediking niet mogen spreken over geloof en genade als mensen Christus niet kennen. En ja, helaas gebeurd dat te veel in afgescheiden kring. Van Moerkerken tot Wisse, zeg maar.

Maar je moet nu ook eens durven erkennen, dat Brakel toch wel wat een middenpositie inneemt. Niet de visie van Kort, maar toch meer ruimte laat voor de gedachte dat er mensen zijn die niet die bewuste omzetting kennen.
M.i. zijn we met zn allen te rationeel bezig. Laten we nu eens durven erkennen, dat we sommige zaken in de theologie, niet kunnen doorgronden.
Gods werken zijn zoveel hoger dan onze ratio.

Helemaal eens met deze oproep van Wilhelm.
Daarom ben ik ook niet meer zo actief in deze discussie: wat Huisman velen verwijt, namelijk dat ze niet goed lezen, heeft hij zelf ook wel wat moeite mee.

Jammer dat je alleen wat roept en niet inhoudelijk onderbouwd. Brakel claimen voor de bloembolnisten gaat toch echt te ver. Ik schreef eerder en met citaten onderbouwd:
"Je moet toch maar weer Brakel gaan lezen. 1.Habitus en Actus vallen bij hem volkomen samen 2. Wat ds Moerkerken geloof noemt noemt Brakel voorbereidingen terwijl deze mens nog geheel in zijn doodstaat is.
Hoezo middenpositie?"

Ook ds Moerkerken zelf ziet dit verschil tusen comrie en Brakel.

Wedergeboorte en geloof bij Alexander Comrie
ds. A. Moerkerken

Comrie's standpunt in de strijd


In de diep ingrijpende twisten over het geloof die in de achttiende eeuw de keric in ons land beroerden, heeft ook Comrie zijn positie moeten bepalen. Het zou wel eens kunnen zijn dat Graafland de positie van Comrie goed heeft getypeerd met de opmerking, dat deze "weigert een positie in te nemen in de strijd tussen Van Thuynen en Driessen, omdat volgens hem beiden van een verkeerd principe uitgaan. Beiden gaan nl. uit van de beschouwingen van W. a Brakel, die aan de 'habitus' (hebbelijkheid) van het geloof vrijwel voorbijgaat en alle nadruk laat vallen op het geloof als daad (Graafland, a.w., blz.220).

Maar ja gewoon wat roepen blijft makkelijker

Ik krijg altijd wat de kriebels van deze manier van reageren, zoals huisman hier doet. Ik ga nu meer even in de 3e persoon aan de slag voordat ik hetzelfde ga doen:
Er is een discussie in deze topic op gang gebracht waarin bestreden wordt dat het kennen van Christus samenvalt met de wedergeboorte. Inmiddels is aangetoond dat dit niet het geval is. Ik heb daarbij Brakel geciteerd die ook spreekt van een ware droefheid zonder directe kennis van Christus als onderdeel van een waar geloof. Dat punt heb ik vanuit Brakel aan willen tonen. Dat punt wil huisman niet zien of erkennen.
Ik heb tot nu toe niet aan willen tonen dat ds. Moerkerken exact op 1 lijn zit met Brakel. Wat ik wel zie is dat ds. Moerkerken meer in de lijn van Brakel ligt dan ds. Kort die ook de wedergeboorte laat samenvallen met de kennis van Christus.
Het actus-habitusverhaal staat daar een beetje los van, al dank ik huisman voor het citaat en later ook het plaatsen van de opmerking van ds. Moerkerken hierover.
Het verwijt van Huisman dat er niet goed gelezen wordt, snijdt geen hout.

[Ad Anker]

Ds. Kort stelt duidelijk in zijn boek, dat er aan het kennen van Christus een door de Heilige Geest gewerkte ellendekennis voorafgaat. Dus met je door mij vetgedrukte zin ben ik het eens. En ds. Kort ook! Hebben we mooi ook eens een punt genoemd wat ons bindt!

Hé, waar hebben we het dan over?

[ejvl]

En in zondag 7 zeggen we te geloven wat er in de 12 artikelen staat, dus ook de 'vergeving der zonden'.

Dat vind ik dus ook.
Iedereen roept hier in dit topic over Christuskennis terwijl er verschillende visies over Christuskennis zijn.
Word er bedoeld Christuskennis in de rechtvaardigmaking of in de openbaring (zien is nog geen hebben).

Inderdaad vind ik ook, bij een waar oprecht geloof hoort de rechtvaardigmaking helemaal bij en niet als niet perse benodigde 4e trap, maar als één van de eerste vruchten.

[eilander]

Ds. Kort stelt duidelijk in zijn boek, dat er aan het kennen van Christus een door de Heilige Geest gewerkte ellendekennis voorafgaat. Dus met je door mij vetgedrukte zin ben ik het eens. En ds. Kort ook! Hebben we mooi ook eens een punt genoemd wat ons bindt!

Hé, waar hebben we het dan over?

Ds. Kort zegt dat het met iemand met ellendekennis nog alle kanten op kan. Pas als hij bewust Christus kent, is hij wedergeboren en gerechtvaardigd.

[GGBeroopingswerk]

Ds. Kort stelt duidelijk in zijn boek, dat er aan het kennen van Christus een door de Heilige Geest gewerkte ellendekennis voorafgaat. Dus met je door mij vetgedrukte zin ben ik het eens. En ds. Kort ook! Hebben we mooi ook eens een punt genoemd wat ons bindt!

Hé, waar hebben we het dan over?

Ds. Kort zegt dat het met iemand met ellendekennis nog alle kanten op kan. Pas als hij bewust Christus kent, is hij wedergeboren en gerechtvaardigd.

Ds. Kort zegt dat iemand die door de Heilige Geest gewerkte ellendekennis heeft, nog onder de wet valt, en dus nog geestelijke dood is. Het ware leven, het komen onder de genade, is pas waar men Christus kent: Het ware leven, lieven, loven, is maar waar men Jezus ziet!

[huisman]

Het actus-habitusverhaal staat daar een beetje los van, al dank ik huisman voor het citaat en later ook het plaatsen van de opmerking van ds. Moerkerken hierover.
Het verwijt van Huisman dat er niet goed gelezen wordt, snijdt geen hout.

Het actus-habitusverhaal is de kern van de dwaling die ds Kort wil bestrijden. Door habitus en actus van het geloof ruim te scheiden in tijd kwam er plaats voor de embryoleer. Het geloof bezitten zonder enige daad van het geloof. Dit doet Brakel absoluut niet.De apostelen deden dat ook absoluut niet op de vraag van de stokbewaarder is maar één antwoord mogelijk.
Wanneer zalig ? Bij de geloofsdaad van het geloven in de Heere Jezus Christus. Daarvoor....niet zalig omdat de zondaar de Zoon nog niet heeft.

30 En hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?
31 En zij zeiden: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis.