Curatorium Ger. Gem. / Ger. Gem. in Ned (discussie)

[GJdeBruijn]

Een predikant kan inderdaad van God geleerd zijn met betrekking tot de leer der genade.
Maar in onze tijd hebben we grote gemeenten en een instituut met kerkrechtelijke structuren die niet te vergelijken zijn met de eerste huisgemeenten. Tegenwoordig moet een predikant een gemeente besturen, dat wordt van hem verwacht. Leiding geven aan kerkenraden met wetenschappelijk opgeleide ouderlingen, theologen zelfs, leraars, directeuren. Accountants en financieel managers als diaken.
Onze tijd vraagt om én eenvoudige predikers én krachtige leidinggevenden. Beide in één persoon.
Anders gezegd, een eenvoudige landbouwer dient tegelijk een krachtige bestuurder te zijn die inzicht heeft in wat er in deze tijd nodig is in een gemeente. En laten we niet vergeten dat de Heere weet dat we in deze tijd predikanten nodig hebben met deze gaven.
Daar zorgt Hij óók voor! Paulus moest ook eerst een geleerde worden voor hij geroepen werd. En: We moeten de uitzonderingen niet tot regel verheffen.

[Luther]

Je kunt erop wijzen wat het Woord ervan zegt. En verder hoef je misschien even niets. Als predikant.

Helemaal eens met deze zin, maar dan zul je toch eerst de casus moeten kennen en begrijpen. En dat bedoelde ik met complexe pastorale situaties. Alleen dat kennen en begrijpen vraagt tegenwoordig al veel, vervolgens doorzien en wegen, en dan inderdaad de lijn naar de Bijbel. En zeker: doorverwijzen naar professionals zodra dat kan, maar ook daarvoor moet je eerst de stadia kennen, begrijpen, doorzien en wegen gehad hebben.

[Luther]

Een predikant kan inderdaad van God geleerd zijn met betrekking tot de leer der genade.
Maar in onze tijd hebben we grote gemeenten en een instituut met kerkrechtelijke structuren die niet te vergelijken zijn met de eerste huisgemeenten. Tegenwoordig moet een predikant een gemeente besturen, dat wordt van hem verwacht. Leiding geven aan kerkenraden met wetenschappelijk opgeleide ouderlingen, theologen zelfs, leraars, directeuren. Accountants en financieel managers als diaken.
Onze tijd vraagt om én eenvoudige predikers én krachtige leidinggevenden. Beide in één persoon.
Anders gezegd, een eenvoudige landbouwer dient tegelijk een krachtige bestuurder te zijn die inzicht heeft in wat er in deze tijd nodig is in een gemeente. En laten we niet vergeten dat de Heere weet dat we in deze tijd predikanten nodig hebben met deze gaven.
Daar zorgt Hij óók voor! Paulus moest ook eerst een geleerde worden voor hij geroepen werd. En: We moeten de uitzonderingen niet tot regel verheffen.

Inderdaad!
En volgens mij bedoelde ik dit ook.

[vlinder]

Een predikant kan inderdaad van God geleerd zijn met betrekking tot de leer der genade.
Maar in onze tijd hebben we grote gemeenten en een instituut met kerkrechtelijke structuren die niet te vergelijken zijn met de eerste huisgemeenten. Tegenwoordig moet een predikant een gemeente besturen, dat wordt van hem verwacht. Leiding geven aan kerkenraden met wetenschappelijk opgeleide ouderlingen, theologen zelfs, leraars, directeuren. Accountants en financieel managers als diaken.
Onze tijd vraagt om én eenvoudige predikers én krachtige leidinggevenden. Beide in één persoon.
Anders gezegd, een eenvoudige landbouwer dient tegelijk een krachtige bestuurder te zijn die inzicht heeft in wat er in deze tijd nodig is in een gemeente. En laten we niet vergeten dat de Heere weet dat we in deze tijd predikanten nodig hebben met deze gaven.
Daar zorgt Hij óók voor! Paulus moest ook eerst een geleerde worden voor hij geroepen werd. En: We moeten de uitzonderingen niet tot regel verheffen.

Inderdaad!
En volgens mij bedoelde ik dit ook.

Ik ook! Helemaal mee eens!

[Nipo]

Als ossenherder mét een Gymnasiumopleiding heb ik soms wel vragen bij een uitleg van een predikant - gewoon door te kijken wat de Griekse of Hebreeuwse (grond-)tekst zegt. Als mijn predikant deze talen (redelijk) beheerst is er geen probleem w.b. discussie, maar wanneer zijn kennis niet verder rijkt dan de Statenvertaling is ieder gesprek meteen onmogelijk. En dan word ik als welwillend en goedbedoelend gemeentelid meteen bekritiseerd. Gelukkig zijn er steeds meer predikanten in onze gemeenten (GG) die een universitaire opleiding hebben. Maar helaas zijn er ook nog steeds predikers die pertinente (exegetische en vertaalkundige) onzin beweren - en daarmee wil ik hun pastorale gaven zeker niet te kort doen. Maar preken is iets anders dan pastoriseren.

[Jongere]

Gelukkig zijn er steeds meer predikanten in onze gemeenten (GG) die een universitaire opleiding hebben. Maar helaas zijn er ook nog steeds predikers die pertinente (exegetische en vertaalkundige) onzin beweren

Deze twee zinnen horen niet direct aan elkaar verbonden te zijn; als het goed is ondervangt de GG-opleiding pertinente onzin. Er wordt aandacht besteed aan grondtalen, hermeneutiek en exegese.
En andersom heb ik heel wat onzin horen beweren door universitair geschoolden.

Neemt niet weg dat ik inderdaad ook wel blij ben met predikanten met een universitaire opleiding.

[-DIA-]

Gelukkig zijn er steeds meer predikanten in onze gemeenten (GG) die een universitaire opleiding hebben. Maar helaas zijn er ook nog steeds predikers die pertinente (exegetische en vertaalkundige) onzin beweren

Deze twee zinnen horen niet direct aan elkaar verbonden te zijn; als het goed is ondervangt de GG-opleiding pertinente onzin. Er wordt aandacht besteed aan grondtalen, hermeneutiek en exegese.
En andersom heb ik heel wat onzin horen beweren door universitair geschoolden.

Neemt niet weg dat ik inderdaad ook wel blij ben met predikanten met een universitaire opleiding.

Hee, kijk eens aan! Daar kan ik helemaal bijvallen!

[jakobmarin]

I.A. Kole over Curatorium op Refoweb

O.a. een wijziging stelt hij voor:

Te overwegen zou zijn om degenen over wie toch te weinig zekerheid bestaat, gezien de uitslag van de stemming van het curatorium, een jaar de lessen te laten volgen aan de Theologische School en dan tot een nieuwe afweging te komen. Met zo’n opleiding kan iemand als lid van de kerkenraad, als pastorale verzorger, als godsdienstdocent nog beter toegerust zijn werk doen in de kerk.

[Jongere]

Ik vraag me dan wel altijd af: wat moet er dan precies gebeuren tijdens zo'n jaar? Moet dan tijdens de lessen voortdurend worden "gespeurd" naar tekenen van een roeping? Of worden er meer gesprekken gevoerd met het curatorium (kan toch ook zonder lessen)?

Ik vind het een sympathieke gedachte dat mensen niet op basis van weinig kennis worden afgewezen, maar vraag me wel af of je dan met dit soort oplossingen veel bereikt. De basisopvatting blijft hetzelfde: men wil overtuigd zijn van de roeping en zending van iemand. Daar verandert een jaar meelopen op de theologische school nog niet zoveel aan (behalve misschien dat het geld kost).

Gisteren hoorde ik overigens nog het verhaal van Lloyd-Jones' schoonzoon. Iedereen in zijn omgeving wilde dat hij predikant zou worden en zei dat hij daar de gaven voor had. Alleen Lloyd-Jones heeft het hem afgeraden omdat hij zijn roeping niet duidelijk vond.
De overtuiging van de noodzaak van een duidelijke roeping is niet iets "gergemmerigs". Lloyd-Jones is er duidelijk over en iemand als Spurgeon al helemaal.

[eilander]

Ik vraag me dan wel altijd af: wat moet er dan precies gebeuren tijdens zo'n jaar? Moet dan tijdens de lessen voortdurend worden "gespeurd" naar tekenen van een roeping? Of worden er meer gesprekken gevoerd met het curatorium (kan toch ook zonder lessen)?

Ik vind het een sympathieke gedachte dat mensen niet op basis van weinig kennis worden afgewezen, maar vraag me wel af of je dan met dit soort oplossingen veel bereikt. De basisopvatting blijft hetzelfde: men wil overtuigd zijn van de roeping en zending van iemand. Daar verandert een jaar meelopen op de theologische school nog niet zoveel aan (behalve misschien dat het geld kost).

Het gaat dan om mensen waarover de curatoren niet durven afwijzen noch aannemen. Dan zou dit een oplossing kunnen zijn. In dat jaar zou dan (naar mijn mening) niet voortdurend gespeurd hoeven te worden; na een jaar is er gewoon weer een gesprek (of meerdere).
Ik vind het nog zo'n vreemde oplossing niet. Het neemt misschien bij het curatorium ook wat druk weg: nu moeten ze in korte tijd toch een oordeel vellen. Theoretisch is het natuurlijk simpel: bij twijfel afwijzen. Maar in de praktijk kan dat óók zwaar zijn.

Nadeel hiervan is natuurlijk dat iemand altijd een stempeltje opgedrukt krijgt: 't was aan het begin een twijfelgeval.

[boontje]

Ik vraag me dan wel altijd af: wat moet er dan precies gebeuren tijdens zo'n jaar? Moet dan tijdens de lessen voortdurend worden "gespeurd" naar tekenen van een roeping? Of worden er meer gesprekken gevoerd met het curatorium (kan toch ook zonder lessen)?

Ik vind het een sympathieke gedachte dat mensen niet op basis van weinig kennis worden afgewezen, maar vraag me wel af of je dan met dit soort oplossingen veel bereikt. De basisopvatting blijft hetzelfde: men wil overtuigd zijn van de roeping en zending van iemand. Daar verandert een jaar meelopen op de theologische school nog niet zoveel aan (behalve misschien dat het geld kost).

Gisteren hoorde ik overigens nog het verhaal van Lloyd-Jones' schoonzoon. Iedereen in zijn omgeving wilde dat hij predikant zou worden en zei dat hij daar de gaven voor had. Alleen Lloyd-Jones heeft het hem afgeraden omdat hij zijn roeping niet duidelijk vond.
De overtuiging van de noodzaak van een duidelijke roeping is niet iets "gergemmerigs". Lloyd-Jones is er duidelijk over en iemand als Spurgeon al helemaal.

Is het niet een beetje raar als anderen moeten bepalen of een kandidaat een roeping heeft of niet? Je gaat dan naar mijn gevoel op de plek van God zitten. Roeping is iets tussen Hem en die ene persoon.
De taak van een curatorium of een toelatingscommissie, of hoe dat dan ook maar mag heten in de diverse kerken, is m.i. alleen of iemand geschikt is voor het predikantschap of niet. Ik ken wel voorbeelden van mensen die zich ontzettend geroepen voelen tot het predikantschap of tot evangelisatiesatiewerk, en die met hun gevoel van roeping zo vol zitten van zichzelf dat ze volkomen over mensen heen walsen.
Het is heel belangrijk dat je die mensen niet al te makkelijk op een verantwoordelijke positie zet. Maar mensen die bescheiden, en met enige twijfel aan hun taak beginnen, groeien daar vaak in, en maken in elk geval niet de fout om te hoog van zichzelf te denken.

[FlyingEagle]

Ik vraag me dan wel altijd af: wat moet er dan precies gebeuren tijdens zo'n jaar? Moet dan tijdens de lessen voortdurend worden "gespeurd" naar tekenen van een roeping? Of worden er meer gesprekken gevoerd met het curatorium (kan toch ook zonder lessen)?

Ik vind het een sympathieke gedachte dat mensen niet op basis van weinig kennis worden afgewezen, maar vraag me wel af of je dan met dit soort oplossingen veel bereikt. De basisopvatting blijft hetzelfde: men wil overtuigd zijn van de roeping en zending van iemand. Daar verandert een jaar meelopen op de theologische school nog niet zoveel aan (behalve misschien dat het geld kost).

Het gaat dan om mensen waarover de curatoren niet durven afwijzen noch aannemen. Dan zou dit een oplossing kunnen zijn. In dat jaar zou dan (naar mijn mening) niet voortdurend gespeurd hoeven te worden; na een jaar is er gewoon weer een gesprek (of meerdere).
Ik vind het nog zo'n vreemde oplossing niet. Het neemt misschien bij het curatorium ook wat druk weg: nu moeten ze in korte tijd toch een oordeel vellen. Theoretisch is het natuurlijk simpel: bij twijfel afwijzen. Maar in de praktijk kan dat óók zwaar zijn.

Nadeel hiervan is natuurlijk dat iemand altijd een stempeltje opgedrukt krijgt: 't was aan het begin een twijfelgeval.

Ben het wel met je eens al denk ik dat met dat stempeltje wel mee valt. Ds. Meeuwse heeft wel eens in een interview gezegd dat hij een aantal keren is afgewezen, nu heb ik bij hem niet de gedachte dat hij een twijfelgeval is geweest en zo zijn er meer.

[Jongere]

Het gaat dan om mensen waarover de curatoren niet durven afwijzen noch aannemen. Dan zou dit een oplossing kunnen zijn. In dat jaar zou dan (naar mijn mening) niet voortdurend gespeurd hoeven te worden; na een jaar is er gewoon weer een gesprek (of meerdere).
Ik vind het nog zo'n vreemde oplossing niet. Het neemt misschien bij het curatorium ook wat druk weg: nu moeten ze in korte tijd toch een oordeel vellen. Theoretisch is het natuurlijk simpel: bij twijfel afwijzen. Maar in de praktijk kan dat óók zwaar zijn.

Nadeel hiervan is natuurlijk dat iemand altijd een stempeltje opgedrukt krijgt: 't was aan het begin een twijfelgeval.

Mijn vraag was: waarom is dat jaar les dan nodig? Je kunt bij twijfel dan toch gewoon besluiten tot een tweede gesprek? Of voor elke kandidaat een serie gesprekken?
Mijn punt was dat ik het nut er niet van in zie om iemand dan een jaar aan de studie te zetten.

[Jongere]

Is het niet een beetje raar als anderen moeten bepalen of een kandidaat een roeping heeft of niet? Je gaat dan naar mijn gevoel op de plek van God zitten. Roeping is iets tussen Hem en die ene persoon.
De taak van een curatorium of een toelatingscommissie, of hoe dat dan ook maar mag heten in de diverse kerken, is m.i. alleen of iemand geschikt is voor het predikantschap of niet. Ik ken wel voorbeelden van mensen die zich ontzettend geroepen voelen tot het predikantschap of tot evangelisatiesatiewerk, en die met hun gevoel van roeping zo vol zitten van zichzelf dat ze volkomen over mensen heen walsen.
Het is heel belangrijk dat je die mensen niet al te makkelijk op een verantwoordelijke positie zet. Maar mensen die bescheiden, en met enige twijfel aan hun taak beginnen, groeien daar vaak in, en maken in elk geval niet de fout om te hoog van zichzelf te denken.

Je post spreekt zichzelf tegen.

In je eerste zin stel je een vraag.
Mijn antwoord daarop zou de rest van je post zijn. Daaruit blijkt dat roeping zeker te beoordelen is. Eén van de kenmerken is bijvoorbeeld geschiktheid (zegt bijv. Spurgeon). Daarnaar vraagt het curatorium uitgebreid bij de kerkenraad. Het curatorium zal juist die personen afwijzen die, zoals jij zegt, "met hun gevoel van roeping vol zitten van zichzelf".

Ook in Handelingen en de brieven van Paulus kom je heel duidelijk tegen dat voor de belangrijke posten binnen de gemeente goed onderzoek nodig is. Een van de vele tips is bijv. om geen pas gelovigen aan te stellen, om hoogmoed bij hen te voorkomen.

Je doet nu alsof roeping iets puur persoonlijks is wat je zelf maar moet voelen en waar de kerk niets mee te maken heeft. Daar denk ik echt anders over. Al is het alleen maar om wat je zelf zegt: met dat gevoel ben je er nog niet.
Het is een taak van de gemeente om elkaar te bevragen op deze dingen. Geloven we met elkaar dat deze weg de weg van de Heere is?
Het achterliggende probleem is misschien wel dat we allergisch zijn geworden voor als iemand anders iets beoordelends durft te zeggen over ons innerlijk. Dan zouden we op de plek van God gaan zitten. Ik denk dat we dan in onze allergie vergeten dat de gelovigen voor elkaar ook zijn gegeven als "een Christus" (uitspraak van Luther). Daar hoort elkaar scherp en positief kritisch bevragen bij.

[huisman]

Zo gaat het in onze kerken (CGK)

Regelingen admissiale studenten
Toelating
Om te worden ingeschreven als student die opgeleid wordt voor het ambt van predikant in de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland moet men met gunstig gevolg het admissie-examen hebben afgelegd.
Wanneer men dit examen wenst af te leggen, dient men dat schriftelijk te kennen te geven aan de secretaris van het Curatorium; een oproep hiertoe wordt tijdig in De Wekker gepubliceerd. Bij het admissie-examen moet, behalve het bewijs dat men minstens een jaar lid van een Christelijke Gereformeerde Kerk is, een getuigschrift betreffende godsvrucht en karakter, afgegeven door de kerkenraad van de kerk waartoe de aspirant behoort, worden overlegd. Het Curatorium neemt daartoe zelf na aanmelding contact op met de betreffende kerkenraad.
Het admissie-examen, dat wordt afgenomen door het Curatorium, bijgestaan door de hoogleraren, omvat:
a. een onderzoek naar de vreze des Heeren en de beweegredenen om evangeliedienaar te worden;
b. een onderzoek naar de kennis van de Bijbelse geschiedenis en van de hoofdzaken van de gereformeerde geloofsleer, inzonderheid van de Heidelbergse Catechismus.
Er is na aanvaarding als admissiaal student sprake van een proeftijd, die minimaal een jaar duurt.
Admissiale studenten krijgen een curator-begeleider toegewezen. Daarnaast komt ieder jaar een van de hoogleraren op huisbezoek.