Boeken over heiliging (uit: laatst gekochte boeken)

[Wilhelm]

Laatst gekocht: Flavius Josephus: De Joodse oorlog.

Heb je dit boek twee keer gekocht??

[Marieke]

Het gaat er hier om , dat veel mensen worstelen omtrent de echtheid van boetvaardigheid en schuldbelijdenis in eigen leven, voordat ze de toevlucht durven nemen tot de Heere Jezus. En deze vragen kom je heel veel tegen.

Zou het "niet durven" de blokkering zijn of zou het zijn dat ze het nog buiten de Heere Jezus kunnen stellen?

Binnen een bepaalde 'flank' wordt er met regelmaat een bepaalde, vaststaande bevindelijk lijn bepreekt, waardoor mensen die worstelen met deze zaken steeds het eigen tekort ervaren. Het "niet genoeg"

En die bevindelijke lijn is dan...? Graag iets concreter. Ik kan niets met dit soort vage begrippen, van "binnen een bepaalde "flank" wordt er een bepaalde... ('k word er helemaal "bepaald" van).

Wordt er dan een bepaalde mate of hoeveelheid aan die zondekennis gegeven? Of bedoel je te zeggen dat als de Heere een mens bekeert dat hij dan met z'n schuld te doen krijgt..dat hoor ik wel, maar ik hoop dat je dat niet ontkent. Dat de ene dan lieflijker getrokken wordt (door het Evangelie) en de ander met harde slagen (door de wet), is ook zo, maar een ieder krijgt met z'n schuld te doen.

En je kunt ontkennen wat je wilt. Maar hoe komt het dan, dat deze vragen, bij elke lezing, binnen het pastoraat en bij diverse vragenrubrieken zoveel aan de orde komen?

Omdat ten eerste er bijzonder slecht geluisterd wordt en ten tweede het enorm opgeblazen wordt. Ik zeg niet dat die vragen niet voorkomen, zeker wel, maar het wordt behoorlijk gevoed. Van binnenuit en van buitenaf. Er worden zulke enorme karikaturen gemaakt, dat is zo jammer.
Er zijn zoveel mensen die denken dat de GG-ers elke zondag kreunend en zuchtend onder een standenleer-prediking waarin drie kwartier over de ellende gepreekt wordt en dan nog een kwartier over de verlossing (zie de vraag van de link die je stuurde van refoweb; antwoord ds. Vergunst). Als iets een karikatuur is, dan is dát het wel.

Waarom zijn mensen vaak verrast als je ze wijst op de veelkleurige werking van Gods Geest, en ze bv stukken laat lezen van een Brakel, Justus Vermeer of Bunyan?

Ik weet niet welk stuk je ze dan laat lezen?

Luisteren ze dan zo verkeerd? Of mogen we ook vragen stellen over de prediking?

Natuurlijk mag dat, maar kom dan ook met bewijzen. Kom dan niet met alleen met vragen van mensen, maar geef dan eens een aantal preken waaruit blijkt dat het terecht is dat die mensen die vragen stellen. Preken waaruit blijkt dat er 75% ellende gepreekt wordt en nog een kwartiertje verlossing, preken waaruit blijkt dat je eerst aan een bepaalde mate van ellende moet voldoen voordat je tot de Heere Jezus mag vluchten.

Neem bv deze vraag, daar worden de zorgen omtrent deze zaken eerlijk besproken, maar dat het voorkomt wordt wel erkent. : http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/184 ... e-ellende/[

Ds. Vergunst nuanceert de vraag behoorlijk. Ik moet zeggen dat ik wel waardering voor zijn antwoord heb. Hij doet niet zoals sommige andere beantwoorders, die meteen iets zeggen in de trant van "o, wat vreselijk dat je onder zo'n prediking verkeert" (a la Dooijeweert/v.d. Sluis)....nee, hij laat de verantwoordelijkheid van de vraag bij de vraagsteller liggen en geeft een antwoord in de zin van "als het waar is wat je schrijft, moet je dat met je predikant en/of ouderling bespreken". Heel verstandig. Vervolgens geeft hij aan hoe de Heere doorgaans werkt. Terug naar het Woord en niet ingaan op een vraag waarvan je niet zeker weet of dat wel waar is!

[Wilhelm]

Het gaat er hier om , dat veel mensen worstelen omtrent de echtheid van boetvaardigheid en schuldbelijdenis in eigen leven, voordat ze de toevlucht durven nemen tot de Heere Jezus. En deze vragen kom je heel veel tegen.

Zou het "niet durven" de blokkering zijn of zou het zijn dat ze het nog buiten de Heere Jezus kunnen stellen?

Binnen een bepaalde 'flank' wordt er met regelmaat een bepaalde, vaststaande bevindelijk lijn bepreekt, waardoor mensen die worstelen met deze zaken steeds het eigen tekort ervaren. Het "niet genoeg"

En die bevindelijke lijn is dan...? Graag iets concreter. Ik kan niets met dit soort vage begrippen, van "binnen een bepaalde "flank" wordt er een bepaalde... ('k word er helemaal "bepaald" van).

Wordt er dan een bepaalde mate of hoeveelheid aan die zondekennis gegeven? Of bedoel je te zeggen dat als de Heere een mens bekeert dat hij dan met z'n schuld te doen krijgt..dat hoor ik wel, maar ik hoop dat je dat niet ontkent. Dat de ene dan lieflijker getrokken wordt (door het Evangelie) en de ander met harde slagen (door de wet), is ook zo, maar een ieder krijgt met z'n schuld te doen.

En je kunt ontkennen wat je wilt. Maar hoe komt het dan, dat deze vragen, bij elke lezing, binnen het pastoraat en bij diverse vragenrubrieken zoveel aan de orde komen?

Omdat ten eerste er bijzonder slecht geluisterd wordt en ten tweede het enorm opgeblazen wordt. Ik zeg niet dat die vragen niet voorkomen, zeker wel, maar het wordt behoorlijk gevoed. Van binnenuit en van buitenaf. Er worden zulke enorme karikaturen gemaakt, dat is zo jammer.
Er zijn zoveel mensen die denken dat de GG-ers elke zondag kreunend en zuchtend onder een standenleer-prediking waarin drie kwartier over de ellende gepreekt wordt en dan nog een kwartier over de verlossing (zie de vraag van de link die je stuurde van refoweb; antwoord ds. Vergunst). Als iets een karikatuur is, dan is dát het wel.

Waarom zijn mensen vaak verrast als je ze wijst op de veelkleurige werking van Gods Geest, en ze bv stukken laat lezen van een Brakel, Justus Vermeer of Bunyan?

Ik weet niet welk stuk je ze dan laat lezen?

Luisteren ze dan zo verkeerd? Of mogen we ook vragen stellen over de prediking?

Natuurlijk mag dat, maar kom dan ook met bewijzen. Kom dan niet met alleen met vragen van mensen, maar geef dan eens een aantal preken waaruit blijkt dat het terecht is dat die mensen die vragen stellen. Preken waaruit blijkt dat er 75% ellende gepreekt wordt en nog een kwartiertje verlossing, preken waaruit blijkt dat je eerst aan een bepaalde mate van ellende moet voldoen voordat je tot de Heere Jezus mag vluchten.

Neem bv deze vraag, daar worden de zorgen omtrent deze zaken eerlijk besproken, maar dat het voorkomt wordt wel erkent. : http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/184 ... e-ellende/[

Ds. Vergunst nuanceert de vraag behoorlijk. Ik moet zeggen dat ik wel waardering voor zijn antwoord heb. Hij doet niet zoals sommige andere beantwoorders, die meteen iets zeggen in de trant van "o, wat vreselijk dat je onder zo'n prediking verkeert" (a la Dooijeweert/v.d. Sluis)....nee, hij laat de verantwoordelijkheid van de vraag bij de vraagsteller liggen en geeft een antwoord in de zin van "als het waar is wat je schrijft, moet je dat met je predikant en/of ouderling bespreken". Heel verstandig. Vervolgens geeft hij aan hoe de Heere doorgaans werkt. Terug naar het Woord en niet ingaan op een vraag waarvan je niet zeker weet of dat wel waar is!

Ik kan een heel verhaal schrijven.
Maar als er vragen leven bij mensen zijn ze waar.
Als ze niet waar zijn dan zal dat duidelijk gemaakt moeten worden, niet de schuld bij de vraagstellers leggen.

Natuurlijk krijgt een mens met zijn schuld te doen. Maar de verscheidenheid van bekering, waar ik op doel met de citaten van de genoemde oudvaders, krijgen niet zo vaak een plek binnen de prediking. En het verbaasd me werkelijk dat je hier niets van herkent en het wegzet als een karikatuur. Er zijn de laatste jaren niet voor niets zoveel boekjes geschreven die ook raakvlakken hebben met dit onderwerp.
En nogmaals, als hoorders vragen stellen, zijn die vragen echt en terecht. Ook al luisteren ze verkeerd , dan zal dat in de prediking uitgelegd moeten worden.

[Erasmiaan]

Ik kan een heel verhaal schrijven.
Maar als er vragen leven bij mensen zijn ze waar.
Als ze niet waar zijn dan zal dat duidelijk gemaakt moeten worden, niet de schuld bij de vraagstellers leggen.

Natuurlijk krijgt een mens met zijn schuld te doen. Maar de verscheidenheid van bekering, waar ik op doel met de citaten van de genoemde oudvaders, krijgen niet zo vaak een plek binnen de prediking. En het verbaasd me werkelijk dat je hier niets van herkent en het wegzet als een karikatuur. Er zijn de laatste jaren niet voor niets zoveel boekjes geschreven die ook raakvlakken hebben met dit onderwerp.
En nogmaals, als hoorders vragen stellen, zijn die vragen echt en terecht. Ook al luisteren ze verkeerd , dan zal dat in de prediking uitgelegd moeten worden.

Weet je wat al die vragenstellers willen? Zalig worden buiten het recht. Dat is ook het enige aambeeld waar jij op slaat, Wilhelm. Moet het nou wel zo zwaar, en er is toch ook een evangelische bekering, en zo kan het toch ook, en die oudvader schreef dat, enz. Er wordt gekronkeld in allerlei bochten als die kennis van de ellende toch maar genuanceerd kan worden. Iemand die nu in waarheid door de Heilige Geest overtuigd wordt van zonden zal niet de vraag op de lippen hebben: ken ik mijn zonden wel genoeg, maar, mijn zonden zijn zo groot, kunnen die nog vergeven worden?! Zo heb je het ook gehoord op de lezing van ds. K. Veldman. Ik ga het niet hebben over de mate, want zo zwaar als in die of die bekeringsgeschiedenis zal het misschien niet gaan en zijn. Maar die mate is zo, dat alle "is-het-wel-genoeg-vragen" op de lippen besterven en dat men het buiten Jezus niet meer houden kan. Dan houdt het geredeneer echt op hoor.

[Wilhelm]

Neem bv deze vraag, daar worden de zorgen omtrent deze zaken eerlijk besproken, maar dat het voorkomt wordt wel erkent. : http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/184 ... e-ellende/[

Ds. Vergunst nuanceert de vraag behoorlijk. Ik moet zeggen dat ik wel waardering voor zijn antwoord heb.

Ik waardeer het antwoord ook.
Misschien blazen we de verschillen in deze discussie wat op?

[Wilhelm]

Ik kan een heel verhaal schrijven.
Maar als er vragen leven bij mensen zijn ze waar.
Als ze niet waar zijn dan zal dat duidelijk gemaakt moeten worden, niet de schuld bij de vraagstellers leggen.

Natuurlijk krijgt een mens met zijn schuld te doen. Maar de verscheidenheid van bekering, waar ik op doel met de citaten van de genoemde oudvaders, krijgen niet zo vaak een plek binnen de prediking. En het verbaasd me werkelijk dat je hier niets van herkent en het wegzet als een karikatuur. Er zijn de laatste jaren niet voor niets zoveel boekjes geschreven die ook raakvlakken hebben met dit onderwerp.
En nogmaals, als hoorders vragen stellen, zijn die vragen echt en terecht. Ook al luisteren ze verkeerd , dan zal dat in de prediking uitgelegd moeten worden.

Weet je wat al die vragenstellers willen? Zalig worden buiten het recht. Dat is ook het enige aambeeld waar jij op slaat, Wilhelm. Moet het nou wel zo zwaar, en er is toch ook een evangelische bekering, en zo kan het toch ook, en die oudvader schreef dat, enz. Er wordt gekronkeld in allerlei bochten als die kennis van de ellende toch maar genuanceerd kan worden. Iemand die nu in waarheid door de Heilige Geest overtuigd wordt van zonden zal niet de vraag op de lippen hebben: ken ik mijn zonden wel genoeg, maar, mijn zonden zijn zo groot, kunnen die nog vergeven worden?! Zo heb je het ook gehoord op de lezing van ds. K. Veldman. Ik ga het niet hebben over de mate, want zo zwaar als in die of die bekeringsgeschiedenis zal het misschien niet gaan en zijn. Maar die mate is zo, dat alle "is-het-wel-genoeg-vragen" op de lippen besterven en dat men het buiten Jezus niet meer houden kan. Dan houdt het geredeneer echt op hoor.

Erasmiaan, geen mens wil van nature uit genade zalig worden.
We leven vanuit een verbroken werkverbond, ook als we geschiktheden in onszelf blijven zoeken.
Maar er kan wel een sfeer opgeroepen worden, dat het in een bepaalde mate en met bepaalde ervaringen behoort te gaan.
En dan worden hoorders opzichzelf terug geworpen.
En lees is wat je zelf schrijft, je zet het heel zwaar aan en daarna ga je nuanceren over de mate.
Dat is nu de worsteling waar men dan mee kan lopen. Wat is het nu? Wat moet ik ervaren?
En ja, dat zijn juist de mensen die weten dat ze geen rechten hebben en dat ze vol van zonden zijn. Juist zij die overtuigd worden gaan het belijden heb ik wel genoeg?
Ik kan weer zo makkelijk mee in de zonden, mn gedachten kunnen weer zo bevangen worden door allerlei zondige gedachten. etc, etc, etc,. Ben ik wel echt vernederd. Ben ik wel boetvaardig genoeg. En maar werken en maar wroeten in jezelf.
Wat een bevrijdend Evangelie, als je dan mag horen dat je mag komen zoals je bent. Dat je het niet hoeft te zoeken in je tranen en gestaltes. Nee, met lege handen , zonder wat, ben je welkom bij Hem! Geen volle handen van zondekennis en boetvaardigheid, geen volle handen van een ernstig leven en een gevoelige gestalte!
Goddelozen worden met God verzoend. In wat voor weg ook Geen schema, maar enkel Gods Weg. En dan gaat het in wegen en paden die we niet gekent en geweten hebben.
Ja, dan is het zelfs zo, dat verschillende oudvaders het gezegd hebben, dat de meesten die onder de waarheid zijn opgegroeid, in een meer geleidelijke Evangelische weg tot bekering komen. Horen we dat nog? Geloven we dat nog?

En dat is zalig worden door recht! Hij heeft gekropen als een worm en geen man, Hij is gewillig vastgespijkerd aan het kruis om de dood in te gaan. Hij heeft aan Gods recht genoeg gedaan! Dat hoeven wij niet dunnetjes over te doen. Oh, gelukkig niet, dan zou niemand zalig kunnen worden. Maar Hij is opgestaan! Hij voor mij, daar ik anders de eeuwige dood had moeten sterven! Die zalige ruil. Dan gaat het niet om mijn ervaring, maar om Zijn schenking. Dan ben ik met Christus de dood ingegaan en met Hem opgestaan. En dat alles alleen uit genade, zonder iets uit en van de mens.

[MarthaMartha]

Weet je wat al die vragenstellers willen? Zalig worden buiten het recht. Dat is ook het enige aambeeld waar jij op slaat, Wilhelm.

Ik vind dit nogal een oordeel op de persoon.

[Ad Anker]

En lees is wat je zelf schrijft, je zet het heel zwaar aan en daarna ga je nuanceren over de mate.

Ik vind dit nogal een oordeel op de persoon.

[Auto]

Ik vind dit nogal een oordeel op de persoon.

Ik vind dit nogal een oordeel op de persoon.

[Erasmiaan]

Erasmiaan, geen mens wil van nature uit genade zalig worden.
We leven vanuit een verbroken werkverbond, ook als we geschiktheden in onszelf blijven zoeken.

Kijk, dat is een heel andere toon, die ik een stuk liever hoor. Wel vind ik het jammer dat je nergens op in gaat, maar met een heel eigen verhaal komt, maar goed, dat zal de stijl van discussieren zijn.

Maar er kan wel een sfeer opgeroepen worden, dat het in een bepaalde mate en met bepaalde ervaringen behoort te gaan.
En dan worden hoorders opzichzelf terug geworpen.
En lees is wat je zelf schrijft, je zet het heel zwaar aan en daarna ga je nuanceren over de mate.
Dat is nu de worsteling waar men dan mee kan lopen. Wat is het nu? Wat moet ik ervaren?
En ja, dat zijn juist de mensen die weten dat ze geen rechten hebben en dat ze vol van zonden zijn. Juist zij die overtuigd worden gaan het belijden heb ik wel genoeg?
Ik kan weer zo makkelijk mee in de zonden, mn gedachten kunnen weer zo bevangen worden door allerlei zondige gedachten. etc, etc, etc,. Ben ik wel echt vernederd. Ben ik wel boetvaardig genoeg. En maar werken en maar wroeten in jezelf.
Wat een bevrijdend Evangelie, als je dan mag horen dat je mag komen zoals je bent. Dat je het niet hoeft te zoeken in je tranen en gestaltes. Nee, met lege handen , zonder wat, ben je welkom bij Hem! Geen volle handen van zondekennis en boetvaardigheid, geen volle handen van een ernstig leven en een gevoelige gestalte!

Zie je wat je zelf schrijft? Als je het maar vaak genoeg zegt ziet het er niet meer vreemd uit, maar "volle handen van zondekennis en boetvaardigheid". Dat worden in Gods Woord juist "lege handen" genoemd. De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten.

Goddelozen worden met God verzoend. In wat voor weg ook Geen schema, maar enkel Gods Weg. En dan gaat het in wegen en paden die we niet gekent en geweten hebben.

Mooi.

Ja, dan is het zelfs zo, dat verschillende oudvaders het gezegd hebben, dat de meesten die onder de waarheid zijn opgegroeid, in een meer geleidelijke Evangelische weg tot bekering komen. Horen we dat nog? Geloven we dat nog?

Hiervoor merk ik het nog op en nu blijkt het al weer. Bij jou komt de nadruk helaas vol op een andere weg te liggen. Maar ze zullen weten uit welke grote nood en dood ze verlost zijn. En de catechismus nuanceert ook niet.

En dat is zalig worden door recht! Hij heeft gekropen als een worm en geen man, Hij is gewillig vastgespijkerd aan het kruis om de dood in te gaan. Hij heeft aan Gods recht genoeg gedaan! Dat hoeven wij niet dunnetjes over te doen. Oh, gelukkig niet, dan zou niemand zalig kunnen worden. Maar Hij is opgestaan! Hij voor mij, daar ik anders de eeuwige dood had moeten sterven! Die zalige ruil. Dan gaat het niet om mijn ervaring, maar om Zijn schenking. Dan ben ik met Christus de dood ingegaan en met Hem opgestaan. En dat alles alleen uit genade, zonder iets uit en van de mens.

Maar een mens zal toch niet buiten dat recht om zalig worden. Want de toorn God - die Christus voldragen heeft - rust nog op allen die buiten Christus zijn. En pas als we daar iets van gaan gevoelen, van het: ten dage als ge daar van eet zult gij den dood sterven, dan krijgen we in der waarheid een Zaligmaker nodig. Maar goed, jij weet prima hoe ik daar over denk, alleen je bent het er niet mee eens. En daarom lijkt het me verder niet zinvol om de discussie voort te zetten.

Overigens waardeer ik in je dat je mijn soms scherp opgeschreven stellingen niet persoonlijk opvat; ze worden misschien persoonlijk, daar is bijna niet aan te ontkomen, maar ik reageer op hoe je jezelf uit. Ik probeer daarbij de zaken van de persoon te scheiden. Ik wil ook nog wel even ingaan op de zin die door MM wordt geciteerd. Ten diepste willen die vragenstellers van een predikant of een andere vragenbeantwoorder horen dat "het zo zwaar allemaal niet hoeft". Zo ervaren ze het immers zelf niet en dan willen ze eigenlijk horen dat het toch al goed zit. En als Wilhelm het dan ook telkens over "een meer evangelische weg" heeft, over oudvaders die "daar ook ruimer in zijn", enz., dan concludeer ik dat Wilhelm vindt dat deze mensen gelijk hebben. Dat is niet op de persoon bedoelt, maar misschien kan het zo overkomen. Omdat dit zaken zijn die dichtbij komen. Als je dat niet meer wilt moet je het hier niet over hebben op een forum. Maar gelukkig neemt Wilhelm er geen aanstoot aan.

[Tiberius]

Van Dooijerweert zegt in het antwoord ook dat je je ellende leert kennen. Maar niet als voorwaarde. Daar gaat het om.
En dit heeft niets met “laatdunkend gedoe”te maken.

Uit de opmerkingen richting jou maak ik op dat je ook GG-er bent.
Laat ik je uit een droom helpen: er is geen enkele GG-predikant die ellendekennis als voorwaarde leert.

Ik hoop het. En in een persoonlijk gesprek geloof ik ook dat men aangeeft dat niet te leren. Maar de prediking komt soms anders over.

Ik zou hier wel graag wat voorbeelden van zien. Want dat is best wel een stevige beschuldiging, en tot nu toe zonder onderbouwing.
Als dit soort prediking dan zo vaak voorkomt als je hier (enkele pagina's lager) suggereert, moet het niet moeilijk zijn om een paar (bijvoorbeeld 5) voorbeelden te geven. Het liefst een concreet citaat plus de context van de hele preek.

[vragensteller]

Het is waar, dat Christus aan Gods recht genoeg heeft gedaan. (NGB art. 20) Het punt van zorg is, of dat ook voor jou geldt.
Het idee van "dan moet je eerst ZELF zoveel zondekennis hebben", is m.i. een verkeerde toepassing van ds. zegt. Zie: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/140 ... en-------/

Vooral je vrienden maakten een verkeerde toepassing na het lezen van zijn boek, alsof het ook zo in hun leven moet gaan. Dat mogen en moeten we nooit doen na het lezen van een autobiografie. Je mag hen hetzelfde advies geven dat mijn overleden vader mij gaf toen ik hem ooit eens brief schreef over deze vraag. In die tijd liep ik als een verloren ziel rond en las gretig het ene (bekerings)boek na het andere. Als antwoord schreef hij: "Arnoud, stop al de bekeringsgeschiedenissen in een doos en zet ze weg op zolder." Toen ik hem in de volgende brief vroeg: "Pa, wat is dat nu voor een advies! U heeft mij zelf die boeken gegeven." Zijn kordate antwoord was: "Jij maakt totaal verkeerde toepassingen van wat je leest." Ik heb zijn advies toen niet opgevolgd en dat bracht inderdaad donkerheid over mijn ziel omdat ik mij telkens "mat aan de ervaringen" die je in verschillende boeken kon lezen. Iets wat jouw vrienden dus ook deden.

Verkeerde toepassingen maken zal vast ook optreden bij het beluisteren van preken. Daarom moeten we voorzichtig zijn in het weergeven van de inhoud van preken.

Ds. A.T. Vergunst legde het een keer heel duidelijk uit (zijn 2 preken op prekenweb over Lukas 7), een andere GG-predikant zei pas ook nog: "Als er liefde in het hart uitgestort is, dan wil je dat God krijgt, waar Hij recht op heeft. Dat komt voort uit de liefde!" Als je door toedoen van Gods Geest voor Hem wilt leven, kan het toch niet anders dan dat de zonde bitter wordt? Hij zei er ook bij, dat als de Wet in je leven kom, dat hij dan eerst bij Christus is geweest. Ik vond het een heel duidelijke preek. Mocht je er belangstelling voor hebben, stuur gerust een PB, dan kan ik hem evt. wel opvragen.

Je moet niet vergeten dat in de HC een kind van God terugblikt. Hij stond achter de zaak, zeg maar. Toen hij erin zat, was het vast ook niet zo helder voor hem: "nu heb ik genoeg ellendekennis", dat geloof ik niet. Wanneer je tevreden bent over je eigen ellendekennis, durf ik de stelling aan, dat je er dan juist een vraagteken achter mag zetten.

Wanneer je onbekeerd bent, en je maakt je zorgen over het 'genoeg', dan mag je dat toch 'gewoon' tegen de Heere zeggen? Hij is de Enige Die dat kan bewerken.

[vragensteller]

(...) Ten diepste willen die vragenstellers van een predikant of een andere vragenbeantwoorder horen dat "het zo zwaar allemaal niet hoeft". Zo ervaren ze het immers zelf niet en dan willen ze eigenlijk horen dat het toch al goed zit. En als Wilhelm het dan ook telkens over "een meer evangelische weg" heeft, over oudvaders die "daar ook ruimer in zijn", enz., dan concludeer ik dat Wilhelm vindt dat deze mensen gelijk hebben. Dat is niet op de persoon bedoelt, maar misschien kan het zo overkomen. Omdat dit zaken zijn die dichtbij komen. Als je dat niet meer wilt moet je het hier niet over hebben op een forum. Maar gelukkig neemt Wilhelm er geen aanstoot aan.

Ook dat het bij oudvaders allemaal ruimer en minder zwaar moet, is m.i. een karikatuur. Het is net hoe je het zelf leest, wie je leest en wat je van ze leest.

Het meest uit zijn verband gerukt worden de preken van de Erskines. Men citeert uit het appellerende deel, en men 'vergeet' dat er vaak een nuancerende verhandeling aan vooraf is gegaan.

[Afgewezen]

Ik zou hier wel graag wat voorbeelden van zien. Want dat is best wel een stevige beschuldiging, en tot nu toe zonder onderbouwing.

Het woord 'beschuldiging' is hier niet op zijn plaats, denk ik. Wanneer Wilhelm meent dat er in de prediking te veel een accent op iets gelegd wordt, wat zijn tegenstanders echter niet vinden, dan is er geen sprake van een beschuldiging, maar van een meningsverschil. Waarom moet een discussie altijd in het schuldig-onschuldigscenario getrokken worden? Waarbij men dan het mes op de keel gezet krijgt: trek je beschuldiging in of onderbouw!
Waarop er vervolgens een hele welles-nietesdiscussie volgt, of er nu wel of niet beschuldigende opmerkingen en zijn gemaakt en of dat nu wel mag en of het niet op de persoon is. Een punthoofd krijg je ervan.

[Afgewezen]

Overigens ben ik het best wel met Wilhelm eens. En dat dit betekent dat hij dus wil dat mensen 'anders' zalig worden, lees ik er niet in.
Maar dat er te weinig oog is voor de verscheidenheid in wijze waarop de Heilige Geest mensen toebrengt, waarop Christus zondaren tot Zich trekt, daarin heeft hij gelijk.
Uiteindelijk kom je allemaal op hetzelfde punt uit, dat is waar: zondaar voor God, en dáár wordt het oog geopend voor de belofte van het Evangelie. Maar de een komt daar langs een wettische weg, de ander meer langs een evangelische weg. Dat is gewoon waar, de praktijk leert het.