Pesten

[parel]

In het verleden ben ik gepest. Dit is nu alweer bijna 5 jaar geleden. Toch heb ik er veel last van. Ik heb nu vriendinnen (dat heeft ook 3 jaar geduurd, na het pesten), maar ik durf niet goed van de vriendschap te genieten. Altijd zit in mijn achterhoofd dat dat zo voorbij kan zijn. Ik ben ook erg onzeker geworden. (Al zeggen meerdere mensen in mijn omgeving dat ik zeker overkom.) Herkennen mensen dit? Misschien is het goed om wat te delen.

[Tiberius]

Ik herken dat wel. Niet bij mezelf, maar bij mensen in mijn omgeving.
Het is inderdaad goed om dit te delen. Dat kan hier op het forum, maar ik zou eerder iemand in real life daarvoor uitkiezen, als ik jou was. Een leraar of lerares die je vertrouwt, je wijkouderling of predikant, of zo.

[helma]

ik ben in het verleden ook gepest. En ik denk dat je daar toch de littekens van blijft dragen en het een kwetsbare plek blijft.

[J.C. Philpot]

Ik herken het ook. Ik ben iemand die conflicten ontwijkt, en heb de neiging een "people pleaser" te zijn. Ik denk dat dit mede te maken heeft met het gepest zijn. Je kunt ook een masker gaan dragen, omdat je bang bent afgewezen te worden.

Als je het eigendom mag zijn van de Heere Jezus, kan het je helpen als je gaat zien dat Zijn liefde voor jou altijd hetzelfde is. De Engelse KJV vertaald Efeze 1:6 als: To the praise of the glory of his grace, wherein he hath made us accepted in the beloved. Gods kinderen mogen zich volkomen aanvaard weten in de Geliefde, onze Heere Jezus Christus. Dat moet steeds meer onze bron worden, in plaats van de aanvaarding van onze medemens. Dat is makkelijk door mij gezegt, maar in de praktijk is het een langzaam groeiproces.

En inderdaad is het verleden niet uit te wissen, maar mag je leren het een plaatse te geven en er mee om leren gaan, zodat het je in je dagelijkse leven niet meer zo hinderd.

[JolandaOudshoorn]

ik ben in het verleden ook gepest. En ik denk dat je daar toch de littekens van blijft dragen en het een kwetsbare plek blijft.

Ik ook, tenminste, in mijn beleving, maar dat is erg genoeg. Zoals Philpot als zegt: wanneer je het eigendom bent van Christus en jij je-zijn in Hem grondt, dan is er genezing mogelijk.
God is met mij, wat zou de mens mij doen? En die houding maakt ook vriendschap mogelijk, juist mogelijk.

[henriët]

In het verleden ben ik gepest. Dit is nu alweer bijna 5 jaar geleden. Toch heb ik er veel last van. Ik heb nu vriendinnen (dat heeft ook 3 jaar geduurd, na het pesten), maar ik durf niet goed van de vriendschap te genieten. Altijd zit in mijn achterhoofd dat dat zo voorbij kan zijn. Ik ben ook erg onzeker geworden. (Al zeggen meerdere mensen in mijn omgeving dat ik zeker overkom.) Herkennen mensen dit? Misschien is het goed om wat te delen.

Je geeft wan veel last te hebben van het pesten in het verleden. Dit is iets wat idd vaker voorkomt en vaak onderkend wordt. Men kan zelfs stellen dat het ( hangt af van mate en gevolg/ emotionele impact) het traumatisch kan zijn.
Zoals bij veel traumatische gebeurtenissen ontstaan er ook naar aanleiding van pesten effecten op lange termijn wanneer er niet in een vroeg stadium ruimte bestaat voor verwerking en training. Omdat deze effecten soms pas jaren na het eigenlijke pesten bij het slachtoffer naar voren komen en als lastig omschreven worden, komt het regelmatig voor dat het slachtoffer deze effecten niet ziet als gevolgen van het pesten. Dit heeft tot gevolg dat het zowel voor het slachtoffer zelf als voor zijn omgeving moeilijk te plaatsen is waar zijn moeiten, die hij op dat moment ervaart, vandaan komen.
Mensen die gepest zijn kunnen negatief tegen zichzelf aan kijken. Ze kunnen moeite hebben met het stellen van grenzen, met het erkennen van eigen gevoelens en met het sluiten en/of onderhouden van intieme of vriendschappelijke relaties. Ze kunnen een negatief toekomstbeeld hebben en het idee hebben dat ze geen invloed op of controle over gebeurtenissen hebben.
Vaak is het verstandig wanneer je ( zoals je aangeeft) een kortdurend hulptraject te kiezen.
Sterkte en succes.
( voor evt verdere info ed mag je PB en)

[parel]

Ik weet dat er littekens overblijven. Maar hoopt die over een poosje niet meer zo vaak te voelen. Gelukkig heb ik goede vrienden. Een vriendin gaf met pas als leestip: ps 139. Misschien ook mooi als iemand anders met hetzelfde worsteld. So wie so mooie psalm.
Ik denk dat is inderdaad als ik een poosje redelijk contact met iemand heb, dat ik dan automatisch iemand afstoot. Alhoewel ik nu wel al 1,5 jaar omga met een vriendin op school. Maar ik doe dit jaar examen en volgend jaar ga ik naar een HBO. Ook dit vindt ik erg moeilijk, al denk ik er niet veel aan. Hoe zou ik daar het best opnieuw kunnen beginnen?

[helma]

“Een gouden draad”

Er is zo weinig orde in haar denken;
Haar hoofd lijkt wel een grote kluwen wol
En alle draadjes lopen door elkaar heen:
Een in elkaar gedraaide grote bol.

Er zit een draadje in van het verleden.
Ze trekt en peutert. ’t Zit zo vast.
Ze denkt aan alles wat er toen gebeurde;
Het draadje wordt een grote zware last.

Het raakt o zo verward in and’ re draden.
Ze pakt er een; die draad moet eerst opzij.
Gespannen volgt haar oog de kronkels en de knopen;
Maar hoe ze kijkt, geen draadje komt er vrij.

Integendeel. De kluwen wordt al vaster.
De draad van zelfvertrouwen is ze kwijt.
Ook die van zelfrespect kan ze niet vinden;
Die mist ze trouwens al een hele tijd.

Het speuren in de draden maakt onrustig;
Ze wordt er angstig van; het doet ook pijn.
Die hele warboel maakt haar zo onzeker.
Wat zou ze graag een ander willen zijn.


Gelukkig mag ze soms een Gouden draad zien,
Verscholen tussen draden van die bol
De draad van zelfwaardering is nog ver te zoeken,
Maar in Gods ogen is ze waardevol.
(HMB)

[parel]

“Een gouden draad”

Er is zo weinig orde in haar denken;
Haar hoofd lijkt wel een grote kluwen wol
En alle draadjes lopen door elkaar heen:
Een in elkaar gedraaide grote bol.

Er zit een draadje in van het verleden.
Ze trekt en peutert. ’t Zit zo vast.
Ze denkt aan alles wat er toen gebeurde;
Het draadje wordt een grote zware last.

Het raakt o zo verward in and’ re draden.
Ze pakt er een; die draad moet eerst opzij.
Gespannen volgt haar oog de kronkels en de knopen;
Maar hoe ze kijkt, geen draadje komt er vrij.

Integendeel. De kluwen wordt al vaster.
De draad van zelfvertrouwen is ze kwijt.
Ook die van zelfrespect kan ze niet vinden;
Die mist ze trouwens al een hele tijd.

Het speuren in de draden maakt onrustig;
Ze wordt er angstig van; het doet ook pijn.
Die hele warboel maakt haar zo onzeker.
Wat zou ze graag een ander willen zijn.


Gelukkig mag ze soms een Gouden draad zien,
Verscholen tussen draden van die bol
De draad van zelfwaardering is nog ver te zoeken,
Maar in Gods ogen is ze waardevol.
(HMB)

Vindt je het niet erg als ik die kopieer?

[vragensteller]

“Een gouden draad”

Er is zo weinig orde in haar denken;
Haar hoofd lijkt wel een grote kluwen wol
En alle draadjes lopen door elkaar heen:
Een in elkaar gedraaide grote bol.

Er zit een draadje in van het verleden.
Ze trekt en peutert. ’t Zit zo vast.
Ze denkt aan alles wat er toen gebeurde;
Het draadje wordt een grote zware last.

Het raakt o zo verward in and’ re draden.
Ze pakt er een; die draad moet eerst opzij.
Gespannen volgt haar oog de kronkels en de knopen;
Maar hoe ze kijkt, geen draadje komt er vrij.

Integendeel. De kluwen wordt al vaster.
De draad van zelfvertrouwen is ze kwijt.
Ook die van zelfrespect kan ze niet vinden;
Die mist ze trouwens al een hele tijd.

Het speuren in de draden maakt onrustig;
Ze wordt er angstig van; het doet ook pijn.
Die hele warboel maakt haar zo onzeker.
Wat zou ze graag een ander willen zijn.


Gelukkig mag ze soms een Gouden draad zien,
Verscholen tussen draden van die bol
De draad van zelfwaardering is nog ver te zoeken,
Maar in Gods ogen is ze waardevol.
(HMB)

Wat een mooi gedicht!

[helma]

“Een gouden draad”

Er is zo weinig orde in haar denken;
Haar hoofd lijkt wel een grote kluwen wol
En alle draadjes lopen door elkaar heen:
Een in elkaar gedraaide grote bol.

Er zit een draadje in van het verleden.
Ze trekt en peutert. ’t Zit zo vast.
Ze denkt aan alles wat er toen gebeurde;
Het draadje wordt een grote zware last.

Het raakt o zo verward in and’ re draden.
Ze pakt er een; die draad moet eerst opzij.
Gespannen volgt haar oog de kronkels en de knopen;
Maar hoe ze kijkt, geen draadje komt er vrij.

Integendeel. De kluwen wordt al vaster.
De draad van zelfvertrouwen is ze kwijt.
Ook die van zelfrespect kan ze niet vinden;
Die mist ze trouwens al een hele tijd.

Het speuren in de draden maakt onrustig;
Ze wordt er angstig van; het doet ook pijn.
Die hele warboel maakt haar zo onzeker.
Wat zou ze graag een ander willen zijn.


Gelukkig mag ze soms een Gouden draad zien,
Verscholen tussen draden van die bol
De draad van zelfwaardering is nog ver te zoeken,
Maar in Gods ogen is ze waardevol.
(HMB)

Vindt je het niet erg als ik die kopieer?

als je mijn initialen erbij houdt

[roergangerr]

Moed houden Parel!!

[refo]

De beeldspraak ontgaat me een beetje.
Een kluwen bestaat toch uit één lange draad.
Het wordt pas een bende als je gaat peuteren.

[monique]

In het verleden ben ik gepest. Dit is nu alweer bijna 5 jaar geleden. Toch heb ik er veel last van. Ik heb nu vriendinnen (dat heeft ook 3 jaar geduurd, na het pesten), maar ik durf niet goed van de vriendschap te genieten. Altijd zit in mijn achterhoofd dat dat zo voorbij kan zijn. Ik ben ook erg onzeker geworden. (Al zeggen meerdere mensen in mijn omgeving dat ik zeker overkom.) Herkennen mensen dit? Misschien is het goed om wat te delen.

ik ben ook heel erg gepest en soms nog steeds natuurlijk blijft het in je hoofd er zijn momenten dat je het erg moeilijk vind en die plekken gaan nooit meer weg egt niet je bent onzeker en ja je bent ook wel mensen schuw teminste ik best wel er hoeft maar iemand te lachen en ik denk dat ze me aan het uitlachen zijn

[Mara]

Een 12 jarig meisje is voor de trein gesprongen. Ze zou jarenlang gepest zijn, meldt omroep Brabant.
De school plaatste dit bericht online:
Donderdagmiddag 13 maart bereikte ons het trieste nieuws dat Simone, een van onze leerlingen, onverwachts is overleden door zelfdoding. Simone was 12 jaar en zat in H1G. Medeleerlingen en ouders zijn geïnformeerd en ze worden begeleid in de rouwverwerking.

Wij leven intens mee met alle nabestaanden.

Wat een ontstellend bericht!