eilander schreef:Als je bedoelt "Heft dan uw hoofden opwaarts!", ja, dan heb je gelijk!
Ik weet ook wel dat vervolgd/verdrukt worden Bijbelser is dan niet verdrukt worden, maar toch hoeven we niet blij te zijn als we antichristelijke tendensen zien in onze samenleving.
Blij is misschien niet het goede woord. Tegelijk is het wel zo, dat de eerste christenen met blijdschap de vervolgingen tegemoet gingen. Zij leefden met de wederkomst en wisten dat het dan niet lang meer zou duren.
Die blijdschap is ook Bijbels:
Hand 5,41
Zij dan gingen heen van het aangezicht des raads, verblijd zijnde, dat zij waren waardig geacht geweest, om Zijns Naams wil smaadheid te lijden.
Maar ik denk wel dat dit gepaard kan gaan met een gebed om en een verlangen naar een situatie waarin Gods Naam in het openbaar kan worden verheerlijkt. Die eerste blijdschap is meer persoonlijk, denk ik.
astroguy schreef:Toch een kanttekening. Er zijn echt wel rechtzaken geweest die rechtstreeks het kerkelijk leven betroffen. Bijv. de zaak van een ex-dooplid in Ede die bezwaar maakte tegen een gebed in de kerkdienst toen hij zich onttrok. De zaak van wat precies de verhouding van een ds. is als betaalde werkkracht. (Zeewolde). En ja de rechter zal zich terughoudend opstellen als het de leer betreft, maar we zien een tendens dat de overheid steeds meer bemoeienis heeft met de verhoudingen in de kerk. En daar kan dan de samenstelling van de kerkeraad ook onder verstaan worden. De discussie zal zich dan verplaatsen van wat onder leer wordt verstaan. M.a.w. wij denken dat de zaak van de vrouw in het ambt een leerprobleem is, maar de overheid zal het mogelijk in de toekomst zien als een verhouding wat valt onder het recht van arbeid, gelijkheid of wat dan ook. En hebben we in de politiek al niet vaker gezien dat de mensen best mogen geloven wat ze willen, maar dit moeten ze wel privaat houden. En op het publieke terrein moeten ze nog steeds doen wat de publieke opinie voorstaat, ook al is dat tegen je eigen geweten.
Ik denk dat dit is waar de prof. op wijst. Of de geboden oplossing van thuislezen dan het antwoord is, is een gans andere vraag. Maar we moeten de ogen niet sluiten voor tendensen in de maatschappij die (mogelijk) in de kerk ook toegepast, of opgedrongen worden.
Ach... ik denk dat we juist op dit terrein maar niet teveel moeten somberen. Prof. Op 't Hof doet daar ook aan mee en dat vind ik onjuist.
Verdrukking is ons voorzegd en als dat er dan is, laten we dat ook moedig en vriendelijk ondergaan, altijd bereid om rekenschap af te leggen van de hoop die in ons is. Als elke christen altijd vriendelijk is, maar wel standvastig, dan zal men dat toch als wonderlijk taxeren.
Ik vind dat je dit soort uitspraken niet moet doen als er ook nog maar geen spoor van verdrukking te bekennen is (als je het vergelijkt met echte verdrukking, zoals jij doet). Dit soort uitspraken mag je pas doen als je verdrukt wordt.
-DIA- schreef:Dat was het.
Ds. Wijnmaalen.
En predikant die sprak naar het hart van Jeruzalem.
Een van God geleerd prediker, die werlijk leed onder de breuken in de kerk.
Maar wat had die man veel vijanden!
Men moet niet naar het hart van de mensen spreken, maar naar Gods onfeilbaar Woord!
Dat mocht Gods kind en knecht, wijlen ds. A.J. Wijnmaalen ook veel doen....
Nee dan valt alles weg, dan valt de prediker weg, dan vallen de kerkmuren weg,
dan is het één ding: Gods weg is volmaakt (Psalm 18)
En zulke predikanten gaan we meer en meer missen!
Vind je? Ik hoor veel verschillende dominees, momenteel. Het verwondert me telkens weer hoeveel begaafde en begenadigde predikanten er zijn, die het Woord van God met veel kracht (uit)spreken.
Ik denk dat we soms te gemakkelijk over verdrukking spreken. Wat wij als Christenen in Nederland meemaken is nog absoluut geen verdrukking.
Dat die kan komen.. ja.
Het stukje van ds. Op 't Hof lijkt me wat voorbarig. Aan de andere kant. Ik zal niet beweren dat het niet zover zal komen dat de overheid zich met de ambten gaat bemoeien.
Maar dan zouden inderdaad huisgemeenten de weg zijn. Geen individueel thuislezen.
Bonny schreef:Ik denk dat het wel zal meevallen. Het is grondwettelijk vastgelegd dat de staat zich niet met religieuze kwesties mag bemoeien.
Dat is te makkelijk geredeneerd, denk ik. Het gaat (zo zal gesteld worden) om een botsing van grondrechten, nl. die van vrijheid van godsdienst en die van gelijke behandeling. Er is m.i. wel degelijk een tendens om de vrijheid van godsdienst niet te laten prevaleren boven andere grondrechten. En ik heb het niet over ontwikkelingen die dit jaar nog zullen plaatsvinden, maar voor de wat langere termijn zie ik zeker iets dergelijks gebeuren, tenzij God dit verhoedt.
Het klopt dat waarbij bepaalde grondrechten met elkaar botsen, de vrijheid van godsdienst meestal het onderspit moet delven t.o.v. de gelijke behandeling. Maar de terreinen waar deze kwesties laatstelijk speelden waren in de politiek, onderwijs of in andere terreinen 'in de wereld', en niet in het kerkelijk leven. Wat dat betreft is de Grondwet duidelijk.
Toch een kanttekening. Er zijn echt wel rechtzaken geweest die rechtstreeks het kerkelijk leven betroffen. Bijv. de zaak van een ex-dooplid in Ede die bezwaar maakte tegen een gebed in de kerkdienst toen hij zich onttrok. De zaak van wat precies de verhouding van een ds. is als betaalde werkkracht. (Zeewolde). En ja de rechter zal zich terughoudend opstellen als het de leer betreft, maar we zien een tendens dat de overheid steeds meer bemoeienis heeft met de verhoudingen in de kerk. En daar kan dan de samenstelling van de kerkeraad ook onder verstaan worden. De discussie zal zich dan verplaatsen van wat onder leer wordt verstaan. M.a.w. wij denken dat de zaak van de vrouw in het ambt een leerprobleem is, maar de overheid zal het mogelijk in de toekomst zien als een verhouding wat valt onder het recht van arbeid, gelijkheid of wat dan ook. En hebben we in de politiek al niet vaker gezien dat de mensen best mogen geloven wat ze willen, maar dit moeten ze wel privaat houden. En op het publieke terrein moeten ze nog steeds doen wat de publieke opinie voorstaat, ook al is dat tegen je eigen geweten.
Ik denk dat dit is waar de prof. op wijst. Of de geboden oplossing van thuislezen dan het antwoord is, is een gans andere vraag. Maar we moeten de ogen niet sluiten voor tendensen in de maatschappij die (mogelijk) in de kerk ook toegepast, of opgedrongen worden.
Een insteek vanuit recht van arbeid, ik weet niet of dat steekhoudend is. Ouderlingen en diakenen staan als zodanig niet in dienst van de kerk, en hebben over het algemeen ook geen traktement.
Man en vrouw zijn niet gelijk, maar wel gelijkwaardig. Dat is volgens de Bijbelse leer. De overheid kan hoog springen of laag springen, maar ze kon zich hier ook maar beter aan onderwerpen in plaats van het in de kerk net zo proberen te regelen als in de wereld, want wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen.
Wie gaf er ook alweer zo hoog op van de scheiding tussen kerk en staat? Dan moet de overheid ook van de kerk afblijven op dit punt.
Gewetensbezwaarde trouwambtenaar - 'De totalitaire staat werpt het geweten van haar burgers weg als een waardeloos vod' Dr. J.H. Bavinck
eilander schreef:
Dat is te makkelijk geredeneerd, denk ik. Het gaat (zo zal gesteld worden) om een botsing van grondrechten, nl. die van vrijheid van godsdienst en die van gelijke behandeling. Er is m.i. wel degelijk een tendens om de vrijheid van godsdienst niet te laten prevaleren boven andere grondrechten. En ik heb het niet over ontwikkelingen die dit jaar nog zullen plaatsvinden, maar voor de wat langere termijn zie ik zeker iets dergelijks gebeuren, tenzij God dit verhoedt.
Het klopt dat waarbij bepaalde grondrechten met elkaar botsen, de vrijheid van godsdienst meestal het onderspit moet delven t.o.v. de gelijke behandeling. Maar de terreinen waar deze kwesties laatstelijk speelden waren in de politiek, onderwijs of in andere terreinen 'in de wereld', en niet in het kerkelijk leven. Wat dat betreft is de Grondwet duidelijk.
Toch een kanttekening. Er zijn echt wel rechtzaken geweest die rechtstreeks het kerkelijk leven betroffen. Bijv. de zaak van een ex-dooplid in Ede die bezwaar maakte tegen een gebed in de kerkdienst toen hij zich onttrok. De zaak van wat precies de verhouding van een ds. is als betaalde werkkracht. (Zeewolde). En ja de rechter zal zich terughoudend opstellen als het de leer betreft, maar we zien een tendens dat de overheid steeds meer bemoeienis heeft met de verhoudingen in de kerk. En daar kan dan de samenstelling van de kerkeraad ook onder verstaan worden. De discussie zal zich dan verplaatsen van wat onder leer wordt verstaan. M.a.w. wij denken dat de zaak van de vrouw in het ambt een leerprobleem is, maar de overheid zal het mogelijk in de toekomst zien als een verhouding wat valt onder het recht van arbeid, gelijkheid of wat dan ook. En hebben we in de politiek al niet vaker gezien dat de mensen best mogen geloven wat ze willen, maar dit moeten ze wel privaat houden. En op het publieke terrein moeten ze nog steeds doen wat de publieke opinie voorstaat, ook al is dat tegen je eigen geweten.
Ik denk dat dit is waar de prof. op wijst. Of de geboden oplossing van thuislezen dan het antwoord is, is een gans andere vraag. Maar we moeten de ogen niet sluiten voor tendensen in de maatschappij die (mogelijk) in de kerk ook toegepast, of opgedrongen worden.
Een insteek vanuit recht van arbeid, ik weet niet of dat steekhoudend is. Ouderlingen en diakenen staan als zodanig niet in dienst van de kerk, en hebben over het algemeen ook geen traktement.
Man en vrouw zijn niet gelijk, maar wel gelijkwaardig. Dat is volgens de Bijbelse leer. De overheid kan hoog springen of laag springen, maar ze kon zich hier ook maar beter aan onderwerpen in plaats van het in de kerk net zo proberen te regelen als in de wereld, want wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen.
Wie gaf er ook alweer zo hoog op van de scheiding tussen kerk en staat? Dan moet de overheid ook van de kerk afblijven op dit punt.
In mijn voorbeelden noemde ik predikanten en die worden over het algemeen wel betaald. Vandaar. En hoe je het wendt of keert de gemiddelde overheid in de wereld heeft geen boodschap aan wat wij als christenen (of welke godsdienst dan ook) denken. Voor hun is dat iets prive. Het probleem is juist dat wij (terecht overigens) denken dat iets een kerkelijke (godsdienstige) zaak is, maar dat de wereld i.c. de overheid dat steeds minder en minder ziet of wil zien. De kerk mag rustig een leer verkondigen, maar de organisatie moet wel voldoen aan de wettelijke normen. En dat is waar het probleem om de hoek komt kijken. Kerken en kerkmensen worden steeds meer gedwongen een verschil te laten zien tussen leer en leven. Tegen echtscheiding? Prima, maar de gescheiden leraar mag niet ontslagen worden. Tegen homohuwelijk? Geen probleem, maar voer wel de wet uit. Laten we eerlijk zijn. Partijen zoals d66, PVV en GL kunnen absoluut geen begrip opbrengen voor het feit dat er zoiets is als ongelijkwaardigheid tussen geslachten, sexualiteit of wat dan ook. En dat er zoiets is als met je daden uitleven wat je voorstaat.
claus schreef:Laat ons onze onderlinge bijeenkomsten NIET nalaten...
Thuis bij elkaar komen met broeders en zusters om (bijbel) te lezen (en te bidden) is in het licht van deze tekst Bijbelser dan de kerkdienst waar maar een (gering?) gedeelte werkelijk broeder/zuster is, en waar men een liturgie afhandelt.
Daarbij gaat het in deze tekst vooral om de persoonlijke ontmoeting met God.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
astroguy schreef:In mijn voorbeelden noemde ik predikanten en die worden over het algemeen wel betaald. Vandaar. En hoe je het wendt of keert de gemiddelde overheid in de wereld heeft geen boodschap aan wat wij als christenen (of welke godsdienst dan ook) denken. Voor hun is dat iets prive. Het probleem is juist dat wij (terecht overigens) denken dat iets een kerkelijke (godsdienstige) zaak is, maar dat de wereld i.c. de overheid dat steeds minder en minder ziet of wil zien. De kerk mag rustig een leer verkondigen, maar de organisatie moet wel voldoen aan de wettelijke normen. En dat is waar het probleem om de hoek komt kijken. Kerken en kerkmensen worden steeds meer gedwongen een verschil te laten zien tussen leer en leven. Tegen echtscheiding? Prima, maar de gescheiden leraar mag niet ontslagen worden. Tegen homohuwelijk? Geen probleem, maar voer wel de wet uit. Laten we eerlijk zijn. Partijen zoals d66, PVV en GL kunnen absoluut geen begrip opbrengen voor het feit dat er zoiets is als ongelijkwaardigheid tussen geslachten, sexualiteit of wat dan ook. En dat er zoiets is als met je daden uitleven wat je voorstaat.
In dat geval is er geen andere mogelijkheid om deze (eventuele toekomstige) eisen van de overheid gewoon naast ons neer te leggen, aangezien wij Gode meer gehoorzaam moeten zijn dan mensen.
Maar ik vraag me af hoe dr. Op 't Hof er dan bij komt dat we dan maar thuis moeten gaan lezen? Zou de overheid dan daadwerkelijk ook kerkgebouwen kunnen ontruimen/in beslag nemen als men er toch diensten blijft beleggen?
Gewetensbezwaarde trouwambtenaar - 'De totalitaire staat werpt het geweten van haar burgers weg als een waardeloos vod' Dr. J.H. Bavinck
claus schreef:Laat ons onze onderlinge bijeenkomsten NIET nalaten...
Thuis bij elkaar komen met broeders en zusters om (bijbel) te lezen (en te bidden) is in het licht van deze tekst Bijbelser dan de kerkdienst waar maar een (gering?) gedeelte werkelijk broeder/zuster is, en waar men een liturgie afhandelt.
Daarbij gaat het in deze tekst vooral om de persoonlijke ontmoeting met God.
Beste Gian,
Ik ben het met u eens.
Eindelijk iemand die deze bijbeltekst op de juiste wijze uitlegt.
Zo als u het uitlegt kan er van deze bijbeltekst geen misbruik gemaakt worden.
Secor Dabar = Gedenkt het Woord (Psalm 119:49)
Al kunnen wij niets doen zonder de Geest,
toch zal de Geest niets doen zonder het Woord.
(Ds. Ebenezer Erskine)
Ik denk dat ds. Op 't Hof, met alle goede bedoelingen, in een valkuil trapt waarin erg veel mensen in de gereformeerde gezindte op dit moment geneigd zijn te trappen (ik reken mijzelf daar bij). Namelijk bij de toekomst leven.
Is niet juist als het om deze dingen gaat, het woord van Jezus uit de Bergrede (een rede die spreekt over verdrukking) van belang: Zijt dan niet bezorgd tegen den morgen; want de morgen zal voor het zijne zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad.
Als het in dit geval niet geldt, wanneer zal het dan gelden?
Er kunnen natuurlijk terechte zorgen zijn en het is belangrijk dat christenen zich bewust zijn van de dingen die spelen in de cultuur en de ontwikkelingen die dat met zich meebrengt. Maar ik geloof dat toch dat we te snel te veel op de toekomst vooruit grijpen. Luther (de forummer) merkt terecht op dat de christenen lijden is toegezegd. Het is niet zo dat we daar verlangend naar moeten uitzien, wie zou het overigens kunnen? Maar ik denk dat we er het meest bij gebaat zijn, als we leren bij deze dag te leven.
Ik hoor ook geregeld in de preken een somber beeld schetsen van de toekomst. Maar ik denk dat we geroepen worden te leven in déze dag, om te leven in ootmoedige omgang met de Heere. Als we dat kunnen, dan hebben we genoeg aan het kwaad van deze dag.
Ik bedoel dat absoluut niet lichtvaardig ofzo. Ik geloof dat het iets belangrijks te zeggen heeft dat Jezus hier over onbezorgdheid spreekt. We kunnen op geen enkele manier onze toekomst verzekeren. Niet door manmoedig te gaan strijden voor allerlei christelijke rechten (als ze er vandaag zijn mogen we daar inderdaad vandaag voor strijden), niet door nu alvast onze toekomst in verdrukking te gaan voorspellen en bepalen. Ik denk dat we ook op geestelijk/christelijk gebied kunnen proberen onze schuren vol te krijgen voor de toekomst, zoals de rijke dwaas dat wilde. Als het niet met (vermeende) zekerheden is, dan wel met angstbeelden over de toekomst.
Ik las van de week bij Kierkegaard de uitspraak: "Hij die met de toekomst vecht, heeft een veel gevaarlijker vijand (...) De toekomst bestaat niet, zij ontleent haar kracht aan hemzelf."
Ik denk dat dat waar is. In zekere zin bestaat de toekomst voor ons niet (dan alleen in Gods hand), alles wat we ervan maken komt uit wie we vandaag zijn en waar we voor hopen en waar we bang voor zijn.
Het beste wat de (ware) christen beloofd is, is Christus te mogen navolgen in Zijn kruisweg. Wie dat vandaag leert, mag dat met Gods hulp ook in de toekomst blijven leren.
Alleen vandaag mogen leven... volgens mij is dat een van de grootste voorrechten.
Jongere schreef:Ik denk dat ds. Op 't Hof, met alle goede bedoelingen, in een valkuil trapt waarin erg veel mensen in de gereformeerde gezindte op dit moment geneigd zijn te trappen (ik reken mijzelf daar bij). Namelijk bij de toekomst leven.
Is niet juist als het om deze dingen gaat, het woord van Jezus uit de Bergrede (een rede die spreekt over verdrukking) van belang: Zijt dan niet bezorgd tegen den morgen; want de morgen zal voor het zijne zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad.
Als het in dit geval niet geldt, wanneer zal het dan gelden?
Er kunnen natuurlijk terechte zorgen zijn en het is belangrijk dat christenen zich bewust zijn van de dingen die spelen in de cultuur en de ontwikkelingen die dat met zich meebrengt. Maar ik geloof dat toch dat we te snel te veel op de toekomst vooruit grijpen. Luther (de forummer) merkt terecht op dat de christenen lijden is toegezegd. Het is niet zo dat we daar verlangend naar moeten uitzien, wie zou het overigens kunnen? Maar ik denk dat we er het meest bij gebaat zijn, als we leren bij deze dag te leven.
Ik hoor ook geregeld in de preken een somber beeld schetsen van de toekomst. Maar ik denk dat we geroepen worden te leven in déze dag, om te leven in ootmoedige omgang met de Heere. Als we dat kunnen, dan hebben we genoeg aan het kwaad van deze dag.
Ik bedoel dat absoluut niet lichtvaardig ofzo. Ik geloof dat het iets belangrijks te zeggen heeft dat Jezus hier over onbezorgdheid spreekt. We kunnen op geen enkele manier onze toekomst verzekeren. Niet door manmoedig te gaan strijden voor allerlei christelijke rechten (als ze er vandaag zijn mogen we daar inderdaad vandaag voor strijden), niet door nu alvast onze toekomst in verdrukking te gaan voorspellen en bepalen. Ik denk dat we ook op geestelijk/christelijk gebied kunnen proberen onze schuren vol te krijgen voor de toekomst, zoals de rijke dwaas dat wilde. Als het niet met (vermeende) zekerheden is, dan wel met angstbeelden over de toekomst.
Ik las van de week bij Kierkegaard de uitspraak: "Hij die met de toekomst vecht, heeft een veel gevaarlijker vijand (...) De toekomst bestaat niet, zij ontleent haar kracht aan hemzelf."
Ik denk dat dat waar is. In zekere zin bestaat de toekomst voor ons niet (dan alleen in Gods hand), alles wat we ervan maken komt uit wie we vandaag zijn en waar we voor hopen en waar we bang voor zijn.
Het beste wat de (ware) christen beloofd is, is Christus te mogen navolgen in Zijn kruisweg. Wie dat vandaag leert, mag dat met Gods hulp ook in de toekomst blijven leren.
Alleen vandaag mogen leven... volgens mij is dat een van de grootste voorrechten.
Beste Jongere,
Ik denk dat u hier een goed punt hebt.
Niet alleen de toekomst, maar ook het heden is een zorgelijke tijd te noemen: namenlijk door de grote zorgeloosheid die overal waar te nemen is: het lijkt wel of alles kan, en alles mag.
De mens der zonde komt zich steeds meer te openbaren.
Secor Dabar = Gedenkt het Woord (Psalm 119:49)
Al kunnen wij niets doen zonder de Geest,
toch zal de Geest niets doen zonder het Woord.
(Ds. Ebenezer Erskine)
Jongere schreef:Ik denk dat ds. Op 't Hof, met alle goede bedoelingen, in een valkuil trapt waarin erg veel mensen in de gereformeerde gezindte op dit moment geneigd zijn te trappen (ik reken mijzelf daar bij). Namelijk bij de toekomst leven.
Het beste wat de (ware) christen beloofd is, is Christus te mogen navolgen in Zijn kruisweg. Wie dat vandaag leert, mag dat met Gods hulp ook in de toekomst blijven leren.
Alleen vandaag mogen leven... volgens mij is dat een van de grootste voorrechten.
Dat is voor mij de kern. Vanuit je persoonlijke relatie met Hem. Wel in de grote christelijke groep maar onafhankelijk van de grote christelijke groep. Afhankelijk van God in je binnenkamer. Daarna vind je elkaar en groeien er echt prachtige mannen en vrouwen die hebben geleerd te vertrouwen in kleine dingen en dan in grote dingen.
Soms zeggen ze weleens, ik zie geen mensen meer roepen etc. Nou, ik hoor ervan, en moet soms gewoon huilen van blijdschap. Soms zou ik ze allemaal bij elkaar willen hebben. Wat jammer, als je dat niet wilt zien.
We moeten ons niet alleen in God verblijden om wat we van Hem ontvangen hebben en nog dagelijks ontvangen,
maar ook om wat Hij beloofd heeft en wat we nog van Hem hopen te ontvangen.
Jongere schreef:Ik denk dat ds. Op 't Hof, met alle goede bedoelingen, in een valkuil trapt waarin erg veel mensen in de gereformeerde gezindte op dit moment geneigd zijn te trappen (ik reken mijzelf daar bij). Namelijk bij de toekomst leven.
Is niet juist als het om deze dingen gaat, het woord van Jezus uit de Bergrede (een rede die spreekt over verdrukking) van belang: Zijt dan niet bezorgd tegen den morgen; want de morgen zal voor het zijne zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad.
Als het in dit geval niet geldt, wanneer zal het dan gelden?
Er kunnen natuurlijk terechte zorgen zijn en het is belangrijk dat christenen zich bewust zijn van de dingen die spelen in de cultuur en de ontwikkelingen die dat met zich meebrengt. Maar ik geloof dat toch dat we te snel te veel op de toekomst vooruit grijpen. Luther (de forummer) merkt terecht op dat de christenen lijden is toegezegd. Het is niet zo dat we daar verlangend naar moeten uitzien, wie zou het overigens kunnen? Maar ik denk dat we er het meest bij gebaat zijn, als we leren bij deze dag te leven.
Ik hoor ook geregeld in de preken een somber beeld schetsen van de toekomst. Maar ik denk dat we geroepen worden te leven in déze dag, om te leven in ootmoedige omgang met de Heere. Als we dat kunnen, dan hebben we genoeg aan het kwaad van deze dag.
Ik bedoel dat absoluut niet lichtvaardig ofzo. Ik geloof dat het iets belangrijks te zeggen heeft dat Jezus hier over onbezorgdheid spreekt. We kunnen op geen enkele manier onze toekomst verzekeren. Niet door manmoedig te gaan strijden voor allerlei christelijke rechten (als ze er vandaag zijn mogen we daar inderdaad vandaag voor strijden), niet door nu alvast onze toekomst in verdrukking te gaan voorspellen en bepalen. Ik denk dat we ook op geestelijk/christelijk gebied kunnen proberen onze schuren vol te krijgen voor de toekomst, zoals de rijke dwaas dat wilde. Als het niet met (vermeende) zekerheden is, dan wel met angstbeelden over de toekomst.
Ik las van de week bij Kierkegaard de uitspraak: "Hij die met de toekomst vecht, heeft een veel gevaarlijker vijand (...) De toekomst bestaat niet, zij ontleent haar kracht aan hemzelf."
Ik denk dat dat waar is. In zekere zin bestaat de toekomst voor ons niet (dan alleen in Gods hand), alles wat we ervan maken komt uit wie we vandaag zijn en waar we voor hopen en waar we bang voor zijn.
Het beste wat de (ware) christen beloofd is, is Christus te mogen navolgen in Zijn kruisweg. Wie dat vandaag leert, mag dat met Gods hulp ook in de toekomst blijven leren.
Alleen vandaag mogen leven... volgens mij is dat een van de grootste voorrechten.
Mooie post!
Ik denk ook nog aan een uitspraak van onze directeur:
Laten we als pretentieloos christen blijmoedig leven, zoekende de vrede voor de stad. (Jer. 29: 7).
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
