Als ik heel eerlijk ben, vond ik mezelf soms ouderwets in onze opvoeding, maar dit lezend zijn veel ouders inderdaad veel te softie en lijkt dit (deels) een verklaring te geven over het groeiende aantal kinderen met zgn. stoornissen. In iedere klas heb je er wel een paar.Ouders die hun kinderen nooit nee verkopen, geen grenzen stellen en obstinaat gedrag van hun kroost goedpraten maken zich schuldig aan een vorm van verwaarlozing, waarschuwt pedagoog Willem de Jong.
(...) „Ik zie ouders die hun kind problematisch verwennen, maar niemand uit de omgeving durft er wat van te zeggen. Bovendien kom ik op scholen tegen dat de schoolpsycholoog een obstinaat kind het label opplakt van ”oppositioneel opstandige gedragsstoornis” (ODD). Hij schrijft psycho-educatie en medicijnen voor, terwijl het kind geen stoornis heeft maar een opvoedprobleem.”
(...)Ouders stellen abnormale eisen. Als ik briefjes aan de muur zie hangen met teksten als: ”Ellen mag alleen gefilterd water” en ”Basje moet zingend worden wakker gemaakt, anders schrikt hij zo”, frons ik mijn wenkbrauwen. Andere vaders en moeders willen absoluut niet dat hun kind buiten het kinderdagverblijf speelt en vies wordt.”
bron:Refdag
Ik wil zeker niet alles over één kam scheren of generaliseren, maar dat hier een gedeelte van het probleem ligt, ben ik echt van overtuigd.
