Godsbeeld

[vragensteller]

Vandaag zat ik op Digibron een artikel te lezen over het Godsbeeld van kinderen. Je kunt in de opvoeding snel een verkeerd Godsbeeld doorgeven. Er stond o.a. in dat het een voorbeeld is van voortdurende overtreding van met name het tweede gebod: eigenwillige godsdienst, een God uitdenken Die bij ons past, de Heere dienen op onze wijze met onze middelen. Dat vinden we nu al bij onze kinderen. Het kind zegt: "God kan alles." We kunnen daar ontroerd van zijn en zeggen met het kind mee: "ja hoor, God kan alles". En als nu de moeder van het kind ziek is, en sterft? Het kind heeft wellicht avond aan avond aan de Heere gevraagd of moeder beter mocht worden. De Heere kan alles... maar kon Hij moeder niet beter maken?

De vraag wordt dan gesteld hoe het komt dat volwassenen dan zo in verlegenheid staan. Het antwoord daarop is dat we hebben meegedaan met het godsbeeld van het kind en ...van onszelf. Dat de Heere vrijmachtig is en doet wat Hij wil, is een les die de Heere door wederbarende genade leren kan en die zo nodig is. Dat Hij niet doet naar wat wij willen, is zo'n onmogelijke les, ook voor het kind! Ook het kind vindt dat de Heere doen moet wat hij of zij vraagt.

Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet denken. Op zich is het natuurlijk waar dat God alles kan. Dat hoeft toch niet perse met een verkeerd Godsbeeld te maken te hebben? Hoe kun je weten of je eigen Godsbeeld juist is? En of je dientengevolge het juiste Godsbeeld doorgeeft? Een antwoord daarop werd ook gegeven in hert artikel: allereerst moet je innerlijk beven voor het Woord van de allerhoogste Majesteit.

Ik vind dit nogal wat. Johannes bijv. stelt in zijn brieven Gods liefde erg centraal, anderzijds heeft hij ook "gebeefd" (ik zou de term zelf niet zo snel gebruiken) voor Gods Majesteit (Openb. 1:17).

Ik merk dat ik zelf in de opvoeding ook erg geneigd ben Gods goedheid te benadrukken, maar misschien doe ik daar dus helemaal niet goed aan en moet ik meer Zijn rechtvaardigheid en heiligheid benadrukken? En toch lijkt het me dat de Heere Zijn goedheid bij de doop van de kinderen juist liet zien, Zijn genade. De DL in I,3 hebben het over de "zeer blijde boodschap" die verkondigd moet worden. De Wet begint met "Ik ben de HEERE, uw God"... Of heb ik zelf ondertussen ook een zeer eenzijdig Godsbeeld?

[ejvl]

Verschillende per leeftijd denk ik.
Ik heb een dochtertje van 4, daar ga ik niet mee spreken over Gods toorn en wening en knersing der tanden.
Wel dat ze een nieuw hartje aan de Heere mag vragen en wat dat inhoud en dat de Heere lief is en ze alles aan de Heere mag vragen ook toen d'r kleine zusje ziek was.
Soms gaat dat ook verkeerd als ze aan de Heere gaat vragen of ze een ijsje mag, maar daarvoor is het een kind natuurlijk.

Er zit wel stof tot overdenken in jou stukje, hoe denken we over God, als een verterend vuur of als een liefdevol God, beide staat in de bijbel.
Vervloekt is een ieder die niet blijft of komt allen tot mij.
Wat is de gulden middenweg?

[henriët]

Evenwicht!

Ik zou in onze gezindte meer de gewilligheid van de Heere willen terugzien.
Zeker als het gaat om jonge kinderen is het zo belangrijk om niet een boze God voor te staan.

Onze ds zei, spreek goed van de Heere en slecht van de zonde. Als je de Heere wil dienen, wil je de zonden laten, dat is heel duidelijk voor kinderen. en als je dan toch zonde doet, dan wil Hij ze vergeven, als je ze Hem belijdt

Maar hier kun je heel veel pagina' s over vullen. Er is ook wel wat literatuur over.

[dennis]

Ons Godsbeeld kan zomaar ver van de waarheid verwijderd zijn. En daarom is het zo belangrijk dat we de Heere leren kennen zoals Hij zich in Zijn woord openbaart.
In het bijzonder in Zijn Zoon, de Heere Jezus Christus. Die mag zeggen: wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien.

Alleen in het Woord zien we wie God wil zijn voor verloren zondaren.

[eilander]

Evenwicht!

Ik zou in onze gezindte meer de gewilligheid van de Heere willen terugzien.
Zeker als het gaat om jonge kinderen is het zo belangrijk om niet een boze God voor te staan.

Onze ds zei, spreek goed van de Heere en slecht van de zonde. Als je de Heere wil dienen, wil je de zonden laten, dat is heel duidelijk voor kinderen. en als je dan toch zonde doet, dan wil Hij ze vergeven, als je ze Hem belijdt

Maar hier kun je heel veel pagina' s over vullen. Er is ook wel wat literatuur over.

Eens. Maar als je kinderen (ook van 4 jaar) niets vertelt over Gods toorn over de zonden (niet de zondaar), is toch het evenwicht zoek denk ik. Gaan we dan ook Bijbelgedeelten overslaan als we met kleine kinderen aan tafel Bijbel lezen?

[vragensteller]

Evenwicht!

Ik zou in onze gezindte meer de gewilligheid van de Heere willen terugzien.
Zeker als het gaat om jonge kinderen is het zo belangrijk om niet een boze God voor te staan.

Onze ds zei, spreek goed van de Heere en slecht van de zonde. Als je de Heere wil dienen, wil je de zonden laten, dat is heel duidelijk voor kinderen. en als je dan toch zonde doet, dan wil Hij ze vergeven, als je ze Hem belijdt

Maar hier kun je heel veel pagina' s over vullen. Er is ook wel wat literatuur over.

Eens. Maar als je kinderen (ook van 4 jaar) niets vertelt over Gods toorn over de zonden (niet de zondaar), is toch het evenwicht zoek denk ik. Gaan we dan ook Bijbelgedeelten overslaan als we met kleine kinderen aan tafel Bijbel lezen?

Zijn we er dan met evenwicht? Mag je dat zeggen over God: Hij is enerzijds rechtvaardig, anderzijds barmhartig? In God is alles één! Bovendien is het erg moeilijk om te weten of je zelf een evenwichtig Godsbeeld hebt. Laat God soms niet meer licht vallen op enkele van Zijn eigenschappen en later weer op andere?

Henriët: ik deel je mening meer te willen terug zien van Gods gewilligheid, maar vroeg mezelf bij het lezen van dat artikel af of je dan niet te weinig oog hebt voor Gods vrijmacht of voor Zijn heiligheid. En of je daarmee niet een God zoekt, Die aan jouw wensen voldoet.

Ik merk bijv zelf dat ik veel liever luister naar een predikant die Gods liefde benadrukt, dan naar een predikant die Gods rechtvaardigheid benadrukt. Opvallend is dat, als de HEERE aan Mozes verschijnt, Hij Zijn rechtvaardigheid niet als eerste noemt: Ex. 33:6, 7:6

Als nu de HEERE voor zijn aangezicht voorbijging, zo riep Hij: “HEERE HEERE, God, barmhartig en genadig; lankmoedig en groot van weldadigheid en waarheid; 7 Die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, Die de ongerechtigheid en overtreding en zonde vergeeft; Die den schuldige geenszins onschuldig houdt, bezoekende de ongerechtigheid der vaderen aan de kinderen en aan de kindskinderen, in het derde en in het vierde lid.”

Th. Watson zegt over deze tekst:

“Het is het grote oogmerk van de Heilige Schrift om God als een barmhartig God voor te stellen. Dit is als een magneet om zondaars tot Hem te trekken.”

En even verderop:

“Genade is in Gods rechterhand die Hij het meest gebruikt; straf opleggen wordt wel Zijn "vreemd werk" genoemd, Jesaja 28:21.”

Verder moet ik denken aan Jona 4:1-4. In vers 2 worden veel van Gods deugden genoemd:

want ik wist dat Gij een genadig en barmhartig God zijt, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwaad.

Dit was de geloofsbelijdenis van de Jood. Deze belijdenis kenden de kinderen Israëls. Dit is ook terug te vinden in Ex. 34:6,7/ Neh. 1:5/ Joël 2:13/ Ps. 86:15, 103: 8 en 145:8. Zo heeft God Zich dus in het OT al bekend gemaakt!

Zou dit dan een onevenwichtig Godsbeeld zijn? Is evenwicht echt wel het criterium? Of volledigheid? Dat laatste is gewoon onmogelijk!

[eilander]

@vragensteller, ik vind dit heel nuttige vragen. Goed om daar over na te denken.

Mijn oproep tot evenwicht kwam ook voort uit de opmerking van ejvl, die zei dat hij met zijn dochtertje van 4 niet sprak over Gods toorn. Ik snap die opmerking ook wel, hoor. Maar ik denk niet dat dit goed is.

En met evenwicht bedoel ik niet eens zo zeer dat al Gods deugden en eigenschappen evenveel aan bod zouden moeten komen; dat ben ik met je eens, dat zullen we nooit in de juiste proporties kunnen.
Maar ik bedoel daar meer mee dat we de hele Schrift moeten naspreken. Dus alle gedeelten aan bod laten komen: evengoed over de straf op de zonde als gedeelten over Gods liefde tot de zondaar.

[dennis]

Als je je kinderen de hele Bijbel voorhoudt, kan het niet anders of ze worden zowel met Gods barmhartigheid als met Zijn rechtvaardigheid geconfronteerd.
Beide zaken zijn van levensbelang. Zoek daarom evenwichtige, eerlijke kinderbijbels etc.

[vragensteller]

Een antwoord daarop werd ook gegeven in hert artikel:

allereerst moet je innerlijk beven voor het Woord van de allerhoogste Majesteit.

Hier ging het me m.n. om. Zou dit echt zo zijn?

[eilander]

Een antwoord daarop werd ook gegeven in hert artikel:

allereerst moet je innerlijk beven voor het Woord van de allerhoogste Majesteit.

Hier ging het me m.n. om. Zou dit echt zo zijn?

Jesaja 66:2:
maar op dezen zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn woord beeft.

[vragensteller]

Een antwoord daarop werd ook gegeven in hert artikel:

allereerst moet je innerlijk beven voor het Woord van de allerhoogste Majesteit.

Hier ging het me m.n. om. Zou dit echt zo zijn?

Jesaja 66:2:
maar op dezen zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn woord beeft.

Ja, je hebt idd gelijk. En toch vind ik het lastig, want juist het geloof in Gods barmhartigheid, lankmoedigheid, genade en goedheid zorgt ervoor dat je niet hoeft te beven ... Als je voor Gods Woord beeft, richt je je toch met name op Zijn rechtvaardigheid en heiligheid? Of zie ik dat nu verkeerd?

[huisman]

Een antwoord daarop werd ook gegeven in hert artikel:

allereerst moet je innerlijk beven voor het Woord van de allerhoogste Majesteit.

Hier ging het me m.n. om. Zou dit echt zo zijn?

Jesaja 66:2:
maar op dezen zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn woord beeft.

Ja, je hebt idd gelijk. En toch vind ik het lastig, want juist het geloof in Gods barmhartigheid, lankmoedigheid, genade en goedheid zorgt ervoor dat je niet hoeft te beven ... Als je voor Gods Woord beeft, richt je je toch met name op Zijn rechtvaardigheid en heiligheid? Of zie ik dat nu verkeerd?

Ja, kijk maar naar Johannes op Patmos die zeer veel had genoten van Jezus liefde maar toch valt als dood voor Zijn voeten en opgericht wordt met de woorden: Vrees niet. De kanttekeningen zeggen over Johannes vallen: "Namelijk eensdeels uit eerbied, eensdeels uit verschrikking "

[eilander]

Een antwoord daarop werd ook gegeven in hert artikel:

allereerst moet je innerlijk beven voor het Woord van de allerhoogste Majesteit.

Hier ging het me m.n. om. Zou dit echt zo zijn?

Jesaja 66:2:
maar op dezen zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn woord beeft.

Ja, je hebt idd gelijk. En toch vind ik het lastig, want juist het geloof in Gods barmhartigheid, lankmoedigheid, genade en goedheid zorgt ervoor dat je niet hoeft te beven ... Als je voor Gods Woord beeft, richt je je toch met name op Zijn rechtvaardigheid en heiligheid? Of zie ik dat nu verkeerd?

Om Christus' wil hoeven zij die in Christus zijn niet meer te beven, ziende op Hem. Echter ziende op zichzelf, zal er (misschien wel juist ziende op Gods goedheid en genade!) ook een beven zijn.
De verschrikkelijkheid van de zonde wordt met name gezien als we mogen zien op wat het Christus heeft gekost, in Zijn liefde.

[Tiberius]

Een antwoord daarop werd ook gegeven in hert artikel:

allereerst moet je innerlijk beven voor het Woord van de allerhoogste Majesteit.

Hier ging het me m.n. om. Zou dit echt zo zijn?

Jesaja 66:2:
maar op dezen zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn woord beeft.

En ook: Ezra 9:4; Ezra 10:3; Jes. 66:5; Hos. 11:10,11

[vragensteller]

Een antwoord daarop werd ook gegeven in hert artikel:

allereerst moet je innerlijk beven voor het Woord van de allerhoogste Majesteit.

Hier ging het me m.n. om. Zou dit echt zo zijn?

Jesaja 66:2:
maar op dezen zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn woord beeft.

En ook: Ezra 9:4; Ezra 10:3; Jes. 66:5; Hos. 11:10,11

Ok, helder dat dit Bijbels is. Nu de praktijk ...
Vatten jullie dit letterlijk op en is het herkenbaar?
Of meer figuurlijk, zo van dat je ontzag hebt voor Gods Woord? En het als hoogste Gezag erkent?


Als ik de kinderen over de Heere vertel of Bijbel lees met ze, zeg ik eigenlijk nooit dat ze innerlijk moeten beven voor God, maar wijs ik vooral op de noodzakelijkheid en mogelijkheid van genade.

En als je beeft voor Gods Majesteit, is dat dan een teken dat je een juist Godsbeeld hebt? M.a.w. is een juist Godsbeeld écht wel mogelijk in dit leven, waar ons kennen zo ten dele is?